Grou, 29-1-2008

Afgelopen weekend hebben we deelgenomen aan de Nationale Tuinvogeltelling.

Het heeft veel geregend, dus was al het lage land ondergelopen en gaven enkel nog de rietkragen de vaarwaters aan.
Onze tuin was de Rengerspôlle bij Eernewoude. Dit hele eilandje wordt opgeknapt, veel nieuwe steigers, een wandelroute, een brugje en natuurlijk toiletten. De natuur die er nu is heeft zijn langste tijd gehad, het wordt nu aangelegde natuur.

Bij het verkennen van het eilandje troffen we twee herten. We wilden alle vier geen natte koude voeten en kwamen elkaar tegen op een hoger gelegen stuk. We naderden tot op vijf meter, toen werd het hen te link en gingen ze er vandoor.

Ook de vogels waren erg schuw. Toen ze een beetje aan onze boot gewend waren, kwam een boot van de Provinciale Waterstaat drie keer voorbij. Wij nog denken dat het om ons was, maar een rietsnijder had een afvalbult met riet in de brand gestoken en daar was men niet van gediend. Wij ook niet, weer geen vogel te bekennen.

Op zondag hebben we toch nog geteld; Gans ontelbaar, Meeuw ca 60, Kiekendief 4, Grote Zilverreiger 4, Buizerd 2, Torenvalk 2, Nijlgans 2, Aalscholver 1, Koolmees 1, Merel 1 en voor ons de klapper 1 Klapekster.

De Klapekster is nou echt zo’n vogel waar je wel eens van gehoord hebt, maar nog nooit gezien. Ik heb best veel moeite gehad om hem een beetje goed op de foto te krijgen. Voor vogels heb ik eigenlijk een grotere lens nodig, maar deze week wordt ons budget besteed aan nuttiger dingen.

Op de dynamo van de motor is een drietraps laadregelaar gekomen, zo kunnen we in de korte tijd dat we de motor aan hebben bij het in- en uitvaren van de havens sneller meer laden. Onze zonnepanelen brengen op dit moment niet veel op, we zien nauwelijks de zon. Onze windgenerator brengt genoeg op als we varen, maar in de havens proberen we met deze wind, vaak 5 tot 7 Beaufort, een beschut plekje te vinden, waar de windmolen dan weer niet gelukkig mee is. Walstroom is maar beperkt beschikbaar in de winter. Grou is pas de vierde haven waar de stroom niet is afgesloten.

Starum, 22-1-2008

De eerste echte fijne zeildag. Vanaf Harlingen door de Boontjes op de fok met stroom mee. Binnen het uur hadden we Kornwerderzand te pakken.

De brug moest open voor een vrachtschip op tegenkoers, dus kunnen we direct door in de sluis. Die schut ons onmiddellijk, want een boot van de marechaussee wacht nog aan de kant van het IJsselmeer. Dit is gewoon een passage-record.

De laatste keer dat we hier langs kwamen, wilde de brug niet open. We kwamen toen vanaf het IJsselmeer en de sluiswachter zette ons wel de sluis uit; zodat we meer dan een uur rondjes moesten varen tussen sluis en brug. De monteur kwam speciaal op zondag om ons vrij te laten.

Maar vandaag gaat alles op rolletjes; de zon schijnt, het is droog, er is een lekkere wind en het is de eerste dag dat we zeilen met fok en grootzeil. Dat het zo lekker gaat hebben we ook wel verdiend. Even geen telefoon over filters: ja ze zijn besteld, nee dat type hebben we niet, ja ze zijn verstuurd, nee het past niet, ja dit is een vergelijkbaar type, nee dat is een oud bestelnummer.

Cees kijkt hier niet van op, die was wel wat gewend op zijn werk met bestellingen, maar ik vind dat het hoog tijd wordt dat er een soort van Vereniging van Huisvrouwen komt, die tot taak krijgt het aantal soorten dieselolie-filters drastisch terug te brengen en meer uniformiteit door te voeren.

Nu liggen we voor de sluis van Starum. In de winter gaan de lichten s’middags al om 5 uur op dubbel rood. In de haveningang zagen we het gebeuren, maar vandaag krijgt niemand ons kwaad.

Terwijl we op het dek alles opruimen, genieten we van de mooie zonsondergang en de opkomst van de volle maan. Zelfs de vogels zijn vrolijk. We krijgen al een beetje een lente-gevoel.

Terschelling, 15-1-2008

Gisteren hebben we een poging ondernomen om Terschelling te verlaten.
Er was een pittige zuidelijke wind en dat betekende dus op de motor naar Kornwerderzand.

Onze tussenstop op Vlieland gaat niet door, want daar wordt de hele haven opgeknapt en is het verboden deze winter in de haven aan te leggen. Van ankeren is met deze windrichting geen sprake, en dus verleggen we onze koers naar het zuiden.

Harlingen zou kunnen, maar daar waren we vorige week; en al fietsend over de oude bolwerken en lopend zoeken om het woonhuis van Vestdijk, hebben we het meeste daar wel gezien. Makkum dat zal het worden.

Maar over gisteren. We kregen er redelijk van langs in de golven van stroom tegen wind. Toen we al in deVliestroom waren, hield de motor er mee op. Ik nam het roer over en liet de boot drijven, Cees dook naar binnen. Filter verstopt. Nu is dat bij ons aan boord geen probleem, want dan schakelen we van de dagtank over op de 350 ltr. tank, die via een tweede filter dieselolie pompt in de motor. Tank leeg. Nu is dat ook geen probleem, want voor dit soort leed, hebben we 2 reserve-cans met diesel klaar staan.

Intussen dreven we dwars op de golven, maar het legen van de cans ging boven verwachting makkelijk.
Oké, motor opnieuw starten; hij pakt het direct, maar na een paar tellen, lucht! We starten verscheidene keren opnieuw.

We drijven rustig door, maar toch kom ik wel heel ver over de groene tonnenlijn aan stuurboord en wordt de fok uitgerold, voor de wind gedraaid en met een gang van meer dan 10 mijl vliegen we naar het noorden.

Om het zekere voor het onzekere te nemen, besluiten we voor de wind terug te zeilen naar Terschelling; we reven zelfs de fok om nog bestuurbaar te blijven in de Slenk. Kunnen we in de haven direct de manoeuvre onder zeil aanleggen oefenen. Zo gezegd zo gedaan en de motor voor de zekerheid ook nog even gestart, natuurlijk was alle lucht nu verdwenen en liep hij weer als vanouds.

Zo nestelen we ons na 4 uren weer op ons plekje in de haven aan de Dellewal.
Nu de motor zich met de reisplanning gaat bemoeien, besluiten we hem gelijk te geven en gaan we eerst de hele motor nalopen; eigenlijk hadden we dat bij wat warmer weer willen doen. Via internet bestellen we filters en reserve-filters voor de motor.

We lopen naar West-Terschelling voor verse broodjes en treffen het helemaal, de Spar is jarig en iedereen krijgt een Terschellinger oranjekoek. Zijn wij even blij dat we hier nog liggen.

Frentsjer, 8-1-2008

De eerste week is voorbij gevlogen.

We zijn over Dokkum via Leeuwarden naar Franeker gevaren. Er is nog niet gezeild, er staat nog te veel los binnenin.

In Dokkum zijn nog wat bezoekjes afgelegd, laatste reserveonderdelen ingeslagen en op de fiets hebben we de toeristische plekken bezocht. We hadden echt het vakantiegevoel, helemaal toen eerst Cees een lekke band kreeg en later ik ook nog één. Niets nieuws onder de zon dus.

Het weekend hebben we in Leeuwarden doorgebracht, natuurlijk op zaterdag van de uitverkoop geprofiteerd en op zondag door de stad gefietst.

In Franeker hadden we een afspraak bij de notaris voor de laatste officiele papieren en ´savonds bezoek van oud collega´s. Het Planatarium stond ook op ons programma. Cees was er nog nooit geweest, ja dat heb je als je nooit meegeweest bent als begeleider van een schoolreisje.

Verder hebben we gebrainstormd over wat we allemaal willen gaan bijhouden, opschrijven en op onze site zetten. Gaan we lijstjes maken met zoveel bruggen en sluizen gepasseerd of gaan we motor- en zeiluren bijhouden. Als er nu een tussenstand zou worden opgemaakt, staan de bruggen bovenaan met 19 en op de tweede gedeelde plaats met het cijfer 2, natuurlijk de lekke banden, maar ook met 2 de kapot gevaren vissnoeren.

Op Schreiershoek voor een vakantiewoning pakten we twee hengels in één keer. Het was nog een geluk bij een ongeluk dat het gelegenheidsvissers waren met het gewone huis-tuin-en keukensnoertje dat onder de boot direct knapte, anders hadden we direct kunnen brainstormen over de taakverdeling aan boord bij iets in de schroef.

O ja, korte uitleg bij reacties, als je geen googleaccount hebt kies je voor de opties bijnaam of anoniem. Voor bijnaam vul je dan je eigen naam in.

Dokkumer Nije Silen, 1-1-2008

Veel geluk in het nieuwe jaar,
en dat alle voornemens uit mogen komen.
Op 1-1-2008 zijn wij aan het onze begonnen

Oant sjen.

Antje C

Even voorstellen: Antje C

Een Koopmans 49 zwaardjacht van aluminium met een dek van hout-epoxy.

In 2000 zijn we met de bouw begonnen. De romp door Folmer in Rijs en het dek door ons zelf. In een loods hebben we spaanplaat bouwspanten opgezet en daarop het dek met opbouw en kuip gebouwd.

In 2001 konden we de delen samenvoegen en de motor plaatsen, beginnen met de ruwbouw binnenin en het plamuren, schuren en verven buitenom.

De te waterlating was in juni 2002. Vervolgens moest het hele binnengebeuren worden afgemaakt. Elektrische bedrading, leidingwerk, isolatie; tijdrovend werk, waar je later niets van terug ziet. Betimmering in teak en het zetten van de mast. Als laatste werd alle apparatuur geplaatst.

Nu is de boot bijna helemaal klaar, alhoewel de klusjeslijst maar niet korter wil worden.

Cees

Even voorstellen: Cees Boonstra.
Eigenlijk is het Cornelis, geboren op 22 november 1950 op een woonschip in Grou.
Het zeilersgen heb ik van mijn grootvader Siebren, die skûtsjeskipper was. Op mijn zesde zijn we aan de wal gaan wonen in Burgum en heeft mijn vader mij zeilen geleerd in een GWS-schouw.Vanaf 1973 verkennen Anneke en ik samen de wateren.
Naast mijn werk als verkoopleider bij DeLaval hebben we met z'n beiden een Friendship 28, een Breehorn 37 en nu een Koopmans 49 afgebouwd.In onze vakanties van vier weken maakten we reizen naar Denemarken, Zweden , Noorwegen, Duitsland , Polen, Frankrijk en Engeland.
Nu ik gestopt ben met werken, willen we langere reizen maken. Ons eerste reisdoel is buitenom naar de Middellandse Zee.

Anneke

Even voorstellen: Anneke Boonstra.
Ik ben op 10 augustus 1953 geboren als boerendochter Antje Sietske van der Meulen in Noardburgum.
Mijn jeugd heb ik doorgebracht met eierzoeken,vissen en buiten spelen. Na de MAVO en secretaressewerk op een jachtwerf zijn Cees en ik na ons trouwen gaan wonen in Rohel bij Buitenpost.
Daar zijn ook onze drie kinderen Jitske, Luitzen en Popke geboren.Intussen is ons gezin uitgebreid met schoonzoon Gerdjan en schoondochter Nynke. Jongstleden september zijn wij pake en beppe geworden van Gerke.
Zeven jaar hebben we elk weekend aan onze Antje C gebouwd en de laatste vier jaar wonen we ook al aan boord. Ik ben al het bouw- en schuurstof helemaal zat en het wordt tijd om iets anders te doen.