Amiens; Pauillac, Frankrijk, 30-9-2008

Ja hoor, we zijn eindelijk onderweg. De bedoeling is om de reis in drie dagen te doen en dus twee keer onderweg een hotelletje te zoeken. Deze eerste dag zijn we in Amiens gestopt. Omdat er niet gehaast hoeft te worden, kiezen we voor de toeristische route en laten de tolwegen links liggen.

We hebben onze “Caddy” helemaal volgeladen. Niet met Nederlandse aardappelen en drop, maar met kaas, mijn 20-kruidenthee, rijst en natuurlijk DE-koffie. Verder van die kleine dingen, die je in Nederland zo even uit de stellingen pakt, maar in Frankrijk verschillende winkels voor moet aflopen omdat je geen idee hebt wie dat nou weer verkoopt.

Nu we auto-reizigers zijn geworden, hebben we vanzelfsprekend twee klapstoelen en een tafeltje mee. Een koelbox, twee thermosflessen en de onontbeerlijke oploskoffie maken ons complete bermtoeristen. De weersberichten zijn echter minder optimistisch; vandaag regen met wind en voor de volgende twee dagen wind met regen. Vermoedelijk blijven onze stoeltjes als nieuw.

Ongeveer tien weken zijn we bij de kinderen geweest en dan is weggaan toch even vervelend. Gelukkig viel er ook wel wat te vieren. Vorige week vrijdag is onze kleinzoon één jaar geworden en daar hebben we de hele dag feest mee gevierd. Lopen kan hij als de beste en ook voor drempels en afstapjes remt hij niet meer af. Het zeggen van “Beppe” begint te komen, maar “Pake” hebben we nog niet gehoord. Kun je direct zien wie het meest met hem heeft geoefend.

Kollum, Fryslân; Pauillac, Frankrijk, 23-9-2008

We hebben een auto gekocht! Dat is wel heel iets anders dan zeilen, maar een goed alternatief voor de wat koudere maanden.

De diagnose was duidelijk: Als de pijn niet meer weggaat, dan blijft die. En nog eentje: Als de pijn erger wordt, dan moet je overdag minder of andere dingen gaan doen.

Dus zoeken we voor de volgende maanden een ligplaats aan de Garonne en gaan de binnenlanden van Frankrijk per auto ontdekken.

De reisplanning gaat overboord; de Middellandse Zee bereiken we dit jaar toch niet meer. Maar volgend jaar komen we daar zeker, of dat nu zeilend rond Spanje en Portugal, of als motorboot door het Canal du Midi, of per auto is, dat we er komen is een feit.

Kollum, Fryslân; Pauillac, Frankrijk, 16-9-2008

Langzamerhand is het midden september geworden en zijn de mooiste maanden van het vaarseizoen voorbij. We worden steeds ongeduriger.

Deze week nog een laatste bezoek aan de specialist, en dan willen we beslissen wat we verder gaan doen.

Intussen vullen we de tijd met: luieren, winkelen, klussen, oppassen en koffiedrinken bij de kinderen.

Kollum, Fryslân; Pauillac, Frankrijk, 9-9-2008

We wennen al weer een beetje aan het wonen in een huis.

Vandaag kwam er zelfs een collectant voorbij; dat hebben we de laatste vijf jaar niet meer meegemaakt.

Ook reclame wordt nergens aan boord bezorgd. Hier krijg je er 28 stuks op één dag. Eigenlijk waren het 29, maar eentje was dubbel.

Dan ontdek je direct weer de voordelen van het wonen in zo’n kleine ruimte als een boot. Voor al die produkten uit de folders hebben we gewoon geen plaats; hoeven we ze ook niet te kopen.

Kollum, Fryslân; Pauillac, Frankrijk, 2-9-2008

Om de Franse sfeer een beetje vast te houden, lopen we elke dag even naar de bakker voor een vers stokbrood. Onderweg zoeken we iets om op de foto te zetten voor onze site.

Dat valt nog niet mee. We stellen ons de vraag: “Wat zijn nu de bezienswaardigheden van het dorp Kollum?”

Misschien een beeldje van de bijnaam van de Kollumers? De Kollumer Kat is hier op straat niet te vinden. Ook iets anders op dit gebied, vinden wij niet op onze route.

Dan blijft alleen de St.Maartenskerk uit begin 14e eeuw over. Nu die zien we vanuit onze kamer zo.