Niebüll, Duitsland, 25-3-2010

We staan midden in de stad op een camperparkeerplaats. Die was heel gemakkelijk te vinden, bordjes volgen. Als ze ons niet wegsturen, wordt dit een goedkoop plekje, het is hier voor mobilhomes helemaal gratis. Nou deze caravan is even tijdelijk ons huis en we kunnen rijden naar waar we maar willen. Dus voldoen we aan alle eisen en regels. Alleen lijkt onze reiscombinatie niet op het logoplaatje van het bord.

Ook hier tussen de huizen kunnen we geen internetverbinding oppikken. Trouwens het hele internetgebeuren valt ons in Duitsland tegen, ook de McDonald’s heeft ons teleurgesteld. Ze bieden wel een verbinding aan, maar dat is via T-Mobile en kost acht euro per uur. Voor Nederlandse begrippen is dat erg duur. We hebben nog maar één camping gehad die internet aanbood van Lan1 en die vraagt maar drie euro per uur en slechts zeven euro’s voor een hele dag. In dit land is dus nog werk te doen voor Mevr. Smit-Kroes.

Toch is men in Noord Duitsland in ander dingen weer veel verder dan Nederland. We hebben ontzettend veel boerderijen gezien, waarvan de daken, zowel woonhuis als alle stallen, helemaal met zonnepanelen bedekt liggen. Men bouwt werktuigbergingen met daken in de optimale hoek en legt ze ook helemaal vol. Zelfs op de betrekkelijk kleine daken van woonhuizen maakt men er gebruik van. Er zijn verscheidene biogasinstallaties en de windmolenparken zijn niet meer te tellen.

Toch is er soms iets precies hetzelfde als bij ons. Hier wil men ook niet dat een rivier nog meer uitgebaggerd wordt voor de steeds groter wordende vrachtschepen. Langs de Elbe zagen we grote protestborden. Ze zijn niet van plan ter compensatie een polder te ontruimen en te laten vollopen. Ze begrijpen niet hoe je diep in de vaargeul levende natuur een alternatief biedt op een hoger stuk ondergelopen land. Nu laat men via schuiven het getij, gecontroleerd, ook al ver naar het binnenland doorlopen. Misschien is de nu in aanbouw zijnde nieuwe containerhaven bij Hooksiel de oplossing.

Wingst, Duitsland, 18-3-2010

Zo langzamerhand haalden we al die dorpjes en haventjes die eindigen op het woordje siel helemaal door elkaar. Het werd tijd voor wat anders. Dat was op onze route Wihelmshaven, alleen jammer dat het die dag winderig regende en sneeuwde. Met zicht op de Jadeboesem, kwamen we toch weer in een …siel, en wel Fedderwardersiel.

Na een nachtje zwart kamperen, volgden we de Weser tot aan de sluizen even zuid van Bremen. We hebben ze wel uit de verte gezien, maar konden er niet dichterbij komen. De hele stad stond vol met file en onze TomTom had andere ideeën over éénrichtingswegen en snelheden dan het stadsbestuur van Bremen. Zij hebben dat dan ook beloont door met flitslicht een foto van ons te nemen.

Bremerhaven was een oude bekende en daarom zijn we snel door gegaan omhoog, richting Cuxhaven. Onderweg nog een stuk gefietst door het bos bij Sahlenburg en daar de foto van ’t jaar gemist. Cees, die voorop ging met de rugzak met camera, reed bijna een hert aan of was het andersom, een ree liep op een haartje na een fietser om. Voortaan komt het fototoestel in een tas bij mij aan het stuur.

Tijdens het zoeken naar een weg zo dicht mogelijk bij de Elbe, kwamen we voor zo’n poortje, geen doorgang indien hoger dan 2,20 meter. Ja, wij zijn dertig centimeter hoger, maar dat wisten we wel, dus keren. Waarom maken ze deze obstakels speciaal op plekken waar draaien moeilijk is: smalle weg, hoge stoepranden en veel verkeer? In zijn achteruit, de caravan helemaal in de berm wegzakkend en de auto dwars midden op de weg, gaan we terug. Onze Flipper springt als een echte dolfijn over de stoeprand.

Op het boodschappenlijstje schrijven we bij: drinkglazen, maar niet weer van glas. Hier op de Knaus-camping op de Silberberg zal dat niet lukken, maar de komende dagen gaan we door in de richting van Hamburg en daar is alles te koop.

Ditzum, Duitsland, 11-3-2010

We zijn onderweg! Afgelopen zondag hebben we een dag proefgereden, het zal wel lukken met dat kamperen. Het is de bedoeling dat we de kust volgen, een soort van eb en vloed route. Dat betekent ook dat rivieroevers landinwaarts gevolgd worden, tot het eerste kunstwerk. Dat kan een dam, sluis, stormvloedkering of iets dergelijks zijn. Zodra men het getij kan sturen, houdt voor ons de natuurlijke eb en vloed op. We zullen wel zien hoe ver we komen.

Op onze testdag zijn we in Lauwersoog begonnen en via de Kustweg van Defensie, die alleen in het weekend open is, volgden we de Groningse kust met zijn Noordpolderzijl, Delfzijl en Termunterzijl tot aan Bad Nieuweschans. Daar is onze reis vandaag weer begonnen. Via de Duitse kant van de Dollard zijn we nu in Ditzum.

Rond en uur of één vonden we dat het tijd werd voor de welbekende Duitse harde broodjes. Dus gestopt bij de Ditzumer supermarkt met daarin de warme bakker. Het viel ons direct op dat de acht motorhome plekken in het dorp al vol waren. Als we door rijden, is het grotere trekkersparkeerterrein ook al aardig vol. Er moet meer te beleven zijn in Ditzum dan lekkere broodjes.

Dus wij er tussen geparkeerd, fietsen losgemaakt en op de pedalen de dijk terug naar het dorpje. Onderweg loopt een hermelijn in koninginnejaskleuren met ons mee. Ditzum kan voor mij al niet meer stuk. De Bültjer werf is leuk om te zien en alle vier de kroegen en eetgelegenheden zijn open en gezellig bezet, maar daar houdt het mee op.

Dan fietsen we terug naar het Eems-sperrwerk en kletsen wat met een andere fietser. Plotseling zegt de man: “Da kommt er”. Wie, wat komt er, we begrijpen het niet. Hij wijst ons in de verte een kolos van een Cruiseschip. Ze hebben op het sperrwerk deze dag het hoogwater vast gehouden en nu kan het schip achterwaarts met een slakkengangetje door de ondiepe Eems. Om 21.00 uur is het buiten ook weer hoogwater.

Wat een toeval dat we net hier stopten. Dit moeten we van dichtbij zien. Maar eerst terug naar Flipper, het is om het vriespunt, het regent natte sneeuw en we zijn steenkoud. De gaskachel komt aan en we doen al die dingen die caravanbezitters moeten doen om hun huisje op wielen voor de nacht klaar te maken. Een warm bakje koffie brengt ons weer op temperatuur.

Op dit moment horen we buiten drie lange stoten op de hoorn. De Celebrity Eclipse, een onmanoeuvreerbaar schip, vaart de Eems uit.

Dokkumer Nije Silen, 28-2-2010

Het waait hard in de jachthaven, maar het is gelukkig niet zo’n storm geworden als aan de Franse kust. Bij ons komt de wind uit het noordwesten en daardoor liggen we een beetje veel scheef, tegen de steiger gedrukt. Ook kan het water door de haveningang wat deining opbouwen; het zal een klotserig nachtje worden.

De caravan is voor de zekerheid in de luwte gebracht. We hadden hem alvast wat dichter bij de boot geparkeerd, hoeven we met het inpakken niet zo ver te lopen. Op een paar kleinigheden na, zijn we klaar voor vertrek. Nu moet het weer nog meewerken. Met deze wind ga je niet zeilen, maar ook niet rijden met een caravan.

Eerst gaan we nog gebruik maken van ons stemrecht. Wij vallen onder de gemeente Kollumerland met vijf partijen op de kieslijst; te veel keuze maakt het alleen maar moeilijker. Ook vinden we het volgen van de uitslagen op televisie altijd spannend. Welk dorp maakt als eerste de uitslag bekend en heeft Maurice de Hond gewonnen met de goede voorspelling?

Op onze Antje C is de vloer helemaal gelakt en kan nu uitharden, onze Flipper is volgeladen. Volgende week giet it oan! De eerste paar campings zijn uitgezocht, ze moeten wel al in maart open zijn. Omdat we nog nooit in Groningen, trouwens ook nergens anders, hebben gekampeerd, beginnen we daar. Dus binnenkort reisnieuws, we hebben er zin in!