Dokkumer Nije Silen, 15-2-2011

Lauwersoog
Vanuit Zeeland is bericht gekomen van vogelopvang De Mikke over onze Kerkuil die we vorig jaar oktober in Paal uit het prikkeldraad hebben gehaald. Zij was snel helemaal hersteld, maar om haar in november niet direct de vrieskou in te sturen, hebben ze haar langer asiel verleend. Toen er ook nog een Kerkuil van het andere geslacht binnenkwam, hebben ze die twee bij elkaar gezet. Nu de winter voorbij is zijn ze, met nestkast, uitgezet bij een boerderij op het platteland. Je kunt dus zeggen dat onze Kerkuil is uitgehuwelijkt.

Intussen is hier bij ons in Friesland de winter ook voorbij. Nog een enkele nachtvorst en in de eerste week van februari vijf dagen stormachtige wind om de winter af te sluiten. Bij zo veel dagen harde wind gebeurt er van alles in de jachthaven, tijd om een rondje door ons deel van de haven te lopen. Iemand zijn giek was los, van twee boten waaiden de vlaggelijntjes over de steiger, op een andere boot hadden de meertouwtjes het begeven, enkele kuiptenten hadden een los hoekje en er dreef een blauwe stootwil rond. Cees vist hem op en na het vergelijken van grootte en touwkwaliteit, denken we dat ie aan de goeie boot is teruggeknoopt.

Er is ergens een stag losgewaaid en op verschillende boten klapperen vallen tegen de mast. Voor onze rust, pakken we de ergste kabaalmakers aan door de staaldraden zo vast te binden, dat ze de mast niet meer kunnen raken. Met al die tuigage's om ons heen, wonen wij dus eigenlijk in een tuigdorp. En, daar komen we eerlijk voor uit, we liggen hier prachtig met de boot en het voldoet prima. We hopen wel, dat in de categorie hoofddeksels onze beide zuidwestertjes niet onder de hoofddoekjes vallen.

De Pomp, 31-1-2011

De Pomp
Vakantie! We zitten een midweekje in een boerderijtje in De Pomp. Dit landelijk gelegen vakantiehuis met jacuzzi, ongeveer zes kilometer van de boot verwijderd, werd ons gratis aangeboden. Daarvoor verzorgen we wel vijf paarden, twee honden en wat katten. Hoeveel katten het er precies zijn weten we niet, overdag zijn ze op jacht en komen pas 's nachts hun bordje leegeten. De honden, vooral de kleinste, geven het meeste werk.

De puppy, Sinne genaamd, heeft vandaag de laatste van zijn acht broertjes en zusjes zien vertrekken. Als klap op de vuurpijl besloten zijn baasjes om op vakantie te gaan en nu heeft zij een beetje heimwee naar al dat bekende. Om haar niet al te lang alleen te laten, gaat ze mee naar de stad Groningen.

Daar willen we een slagroomtaart bij onze zoon en schoondochter bezorgen. De puppy slaapt direct, maar de taart heeft het over verkeersdrempels en in de bochten moeilijk. Gelukkig smaakt hij er niet minder om. Nynke krijgt het stuk met 100 km er op en Luitzen komt het stuk met de 200 km tekst toe. Daar op de Weissensee in Oostenrijk is dan niet de echte Âlvestêdetocht, de prestatie is er niet minder om. Natuurlijk is de medaille niet het begeerde “kruisje”, maar het kan nog dit jaar, het vriest tenminste al weer een beetje.

Sinne vindt het tuingras in de stad niet aantrekkelijk en doet zijn boodschappen op hun plankenvloer, keurig midden op een brede plank. Het wordt tijd om op te stappen. Nu zit ze opgesloten in de kennel, maar met constant geblaf maakt ze duidelijk dat dit niet de bedoeling is. De moederhond doet met haar gejank ook mee aan het feest. Het belooft een lange nacht te worden.