Laboe, Duitsland, 28-5-2011

Afgelopen weekend wilden de mannen met de elektronische kaart, in onze Raymarine C80 buiten in de kuip, van Nederland overschakelen op de kaart van Denemarken met daarop ook de Elbe. Dat lukte dus niet. Gelukkig waren de opstappers alle drie IT-deskundigen en deden we het niet zelf. Dan denk je al gauw, wat doen we fout? Als je het nodig hebt, doen die elektronische dingen het weer niet, gevolgd door wat krachttermen, die ik hier niet zal vermelden. Nu we pake en beppe zijn, willen we het goede voorbeeld geven en proberen als alternatief de wat zwakkere term “sapperdeflap” te gebruiken.

Maar ja die kaart van Denemarken was nog geen jaar oud en deed het dus niet! Had je hem thuis maar moeten proberen! Dat hadden we, maar met zo'n gratis bij een bestelling gekregen hebbedingetje: de kaartlezer. Daarin plaats je de kaart en kunt hem dan bekijken op je laptop, lekker binnen bij de kachel. Wij hebben alleen de index bekeken met het overzicht van het bereik van de kaart. Natuurlijk niet gekeken of de betreffende kaart met details ook echt aanwezig was. Is ook niet nodig, we doen de tochtplanning per dag altijd op de avond er voor. Zo proberen we alle mogelijkheden om met de wind mee te gaan, open te houden.

Op deze CF-module ontbreekt dus één gebied helemaal en daardoor wil hij buiten op de C80 ook niet opstarten. Maandag direct met de leverancier SVB, Bremen gebeld. Geen probleem, komt allemaal goed (vrij vertaald). Stuur maar op. Dus tussenstop in Rendsburg gemaakt. Kaart in originele doosje, wie wat bewaard heeft nog eens wat. Extra verpakt in dat bubbeltjesplastic, wat kinderen zo leuk vinden om tussen hun vingers de luchtbelletjes te laten knappen. In een dubbele enveloppe, laten wegen, juiste aantal postzegels er op en afwachten maar.

Elke dag bellen we even met SVB. We leven tenslotte in een snelle tijd, met geld pinnen zodra je maar wil op elke hoek van de straat. Internet bijna overal, behalve in de jachthavens die wij bezoeken, dag en nacht tot je beschikking en de post die, tenminste in Nederland, garandeert dat je vandaag geposte brief morgen aankomt. Onze Duits-Deense kaart, doet er nu vier en een halve dag over om van hoofdpostkantoor Rendsburg, waar ik zelf heb gezien dat ie in de desbetreffende postzak werd gegooid, naar Herr Mannott bij SVB in Bremen te komen. Hemelsbreed is dat 160 kilometer. Langzamerhand steekt het twijfelduiveltje zijn kop op of kaart nummer 45XG XL9 ooit nog weer boven water komt.

Koersbericht

20-5: Lauwersoog - Norderney, af: 5:00 uur, aan: 14:15 uur, afstand: 68 nm
21-5: Norderney - Cuxhaven, af: 6:00 uur, aan: 15:40 uur, afstand: 75 nm
22-5: Cuxhaven - Brunsbüttel, af: 12:00 uur, aan: 16:30 uur, afstand: 22 nm (1:45 uur gewacht voor de sluis)

Lúnbert, Fryslân; Cuxhaven, Duitsland, 21-5-2011

Antje C is er weer helemaal klaar voor. De afgelopen weken hebben we hard gewerkt en konden we verscheidene dingen van de klussenlijst wegstrepen. Luitzen is in de mast omhoog geweest en heeft daarboven alles eens goed gecontroleerd. Verder heeft hij de windex vervangen door een roestvrijstalen exemplaar en van de elektronische windsnelheid- en richtingsmeter het hele opzetstuk vervangen. De kolonie Zwarte Kraaien zit het liefst met z’n allen zo hoog mogelijk, maar de plastic onderdelen in het topje van onze mast kunnen dat gewicht niet dragen.

Zodra we ze horen aankomen, jagen we ze weg. Dus als jullie ons in de kuip horen schreeuwen, op de verstaging zien slaan, uitgebreid in de handen horen klappen of ’s morgens vroeg half aangekleed en tierend uit de kajuitdeur zien rennen? Niks aan de hand, alleen maar een vogelverschrikkersactie. Jammer genoeg helpt het maar een paar keer en dan zijn ze daar ook weer aan gewend. Vogelvriendelijke tips zijn welkom.

Eén nachtje hebben we op de wal gestaan. De antifouling zag er nog zo goed uit, dat alleen het bovenste stuk, waar we deze winter het ijs hebben geraakt, is bijgeverfd. Het zwaard en de zwaardkast hebben eens wat extra aandacht gekregen. De anodes zijn schoon gepoetst of vervangen en bij het schroefraam zijn twee magnesiumanodes gezet. De band boven de waterlijn is van gelig weer wit gerubbed.

Vragen, opmerkingen, aanwijzingen, praatjesmakers en de lolligsten thuis kwamen voorbij. We zijn weer helemaal bijgepraat door de medeliggers van het voorste deel van de haven. Nu zijn we een paar dagen gescheiden van tafel en bed. Ik ben met vakantie in het huis van onze jongste en doe alleen maar waar ik zin in heb. Cees is met drie opstappers op zee voor het mannen-familiezeilweekend.

Dokkumer Nije Silen, 23-4-2011

Na 8.500 kilometer zijn we weer terug. Iets eerder dan gepland; we waren een beetje aan het kwakkelen. Maar het is net hetzelfde als bij zeeziekte, je knapt weer op als je de haven ziet. Zo ging het bij ons ook, het is heel prettig om weer van het gemak van Antje C te genieten. Even kijken wie allemaal al weer in het water liggen en of ze de winter goed zijn door gekomen. Morgen willen we direct weer gaan varen. Natuurlijk kijken of de Zeearenden er nog zijn en eens proberen of het nieuwe haventje op Senneroog diep genoeg voor ons is.

Varen en afmeren is ook een stuk gemakkelijker dan kamperen. Neem bijvoorbeeld het aanleggen, met de boot is de keuze niet zo groot. Als je een box krijgt toegewezen, kun je er voor- of achteruit in varen. Krijg je een langssteiger dan kun je aan stuurboord of bakboord afmeren. Meer keuzes zijn er niet. Met de caravan aangekomen op een camping, moet er eerst logistiek overleg volgen. Omdat we buiten het seizoen reizen, kunnen we nog uit de diverse plaatsen kiezen. Het moet een veldje zijn dat niet te ver van het toiletgebouw af ligt, maar het mag er ook weer niet zo dichtbij zijn, dat we vanuit onze sleurhut het bioritme van de andere kampeerders kunnen volgen. Is het terrein een beetje vlak of niet en hoe zetten we de caravan dan neer met zo weinig mogelijk gedoe met oprijblokken zodat de wasbak ook leeg wil lopen.

Kunnen we met onze stroomkabel en verlengsnoer het stopcontact wel bereiken? Zijn er veel bomen op het terrein, dan komt het handkompas er bij om vrije schotelontvangst te zoeken. Verder willen we natuurlijk liever dat de wind niet op de deur staat, maar ik wil hem ook niet op het raam bij de tafel, tegenover de deur, hebben. Kan het raam tenminste nog eens open als er wat te fotograferen valt. Dan is de zon aan de beurt. Omdat we overdag vaak te toeren zijn, willen we morgen- en avondzon.

Als we het eens zijn geworden en alles is genesteld, is er tijd voor koffie en lezen we de campingregels die de receptie heeft meegegeven. Buiten de ook in havens gebruikelijke geboden over lawaai maken, barbequen en zo verder, kent men op de camping de drie meter regel. Men is verplicht om zijn woning op wielen zo te plaatsen dat er altijd drie meter afstand tussen de jouwe en de omringende caravans is. Als ze dat in de watersport gaan invoeren, worden de boxen een stuk ruimer en komt er nooit meer iemand bij je langszij.