Brunsbüttel, Duitsland, 25-6-2011

Het weerbericht via de marifoon wordt voor de Duitse Kustwateren verzorgd door Reiner Dietzel. Via zijn particuliere initiatief http://www.dp07.com/ geeft hij op geheel eigen wijze de voorspellingen van de Wetterdienst Hamburg via de marifoon door. Als hij het woord ein Tief van zijn maag laat zakken naar zijn tenen, wordt een lagedrukgebied al een stuk aangenamer. Hij begint bij mooi weer altijd vrolijk met aan te kondigen dat er alleen maar goede berichten zijn maar net zo vrolijk meld ie dat het allemaal slecht wordt. Ondertussen geeft ie de dag nog een motto mee. Zelf geven wij op dit moment ons zelf het motto “teruggaan” mee.

Vanaf Warnemünde wilden we naar het Deense Rødbyhavn varen. De wind was west, voorspelling 3 tot 4 en in de buien 5. De golfhoogte is rond de twee meter en we moeten hoog aan de wind. Alles gaat prima we hobbelen en remmen wel enorm af in die golven, maar we schieten nog redelijk op. Langzaam trekt de wind aan tot een dikke 7, Reiner had beloofd dat dat pas laat op de middag zou komen: foutje, bedankt. Een knal, de televisieschotel breekt van de achterpreekstoel. De las waarmee het draaimechanisme aan het paaltje zat heeft het begeven. Op het andere bevestigingspunt blijft ie naast de boot door het water slepen. Cees probeert alles met kunst en vliegwerk weer vast te binden.

Terwijl hij achterop het dek bezig is krijgen we weer een dikke roller voor de kiezen. In het gangboord, waar mijn fiets staat, laat hij mijn zadel nog droog, maar het achterdek krijgt de volle laag. Gelukkig heeft Cees sportschoenen aan met van die ringgaatjes opzij, dus loopt het water er net zo snel weer uit. Maar de kapitein is er nu wel flauw van en we besluiten om terug te gaan. Op een dagtocht terug gaan gebeurt ons bijna nooit. De laatste keer die we ons kunnen herinneren was nog met de Friendship voor Ysted in Zweden. We probeerden, bij een frisse bries, de kust vrij te zeilen, maar de stroom langs de kust zette ons net zoveel terug als we op de slag naar buiten hadden gewonnen. Teruggaan was de enige goed te bezeilen koers.

Ons motto blijft ook voor volgende week teruggaan. Onze Jitske moet onverwacht in het ziekenhuis worden opgenomen en we willen zo snel mogelijk terug zijn.

Warnemünde, Duitsland,18-6-2011

Voor vaderdag een geleend stukje uit "Contact", de dorpskrant van De Pomp:

God schiep de ezel en zei tot hem: "Je zult een ezel zijn, die constant zal werken en zware lasten op zijn schouders zal dragen. Je zult gras eten en intelligentie ontberen. Je zult 25 jaar leven."
De ezel antwoordde: "Op die wijze 25 jaar leven, dat is veel te lang! Alstublieft, geef mij 15 jaar te leven." En zo geschiedde.

Daarna schiep God de hond en zei tot hem: "Je zult een hond zijn, je zult je baas en alles wat hem toebehoort bewaken en je zult zijn beste vriend zijn. Je zult het afval van zijn tafel eten en 30 jaar leven."
De hond antwoordde: "30 jaar leven als een hond, dat is veel te lang! Alstublieft, geef mij maar 15 jaar te leven." En zo geschiedde.

Vervolgens schiep God de aap en sprak tot hem: "Je zult een aap zijn, je zult als een idioot van boom tot boom springen … je zult komisch zijn en 20 jaar leven."
De aap antwoordde: "De idioot uithangen gedurende 20 jaar, dat is veel te lang. Alstublieft niet langer dan 10 jaar." En zo geschiedde.

Uiteindelijk schiep God de man en sprak tot hem: "Je zult een man zijn, het enige levende wezen op aarde met een denkvermogen. Je zult gebruik maken van je intelligentie om de heerser van de aarde te zijn, je zult de aarde en zijn bewoners domineren en je zult 30 jaar leven."
De man antwoordde: "Máár 30 jaar? Dat is veel te weinig om er van te profiteren! Alstublieft geef mij de 10 jaar die de ezel weigerde, de 15 jaar van de hond en de 10 jaar van de aap." En zo geschiedde.

Dat is de reden waarom vandaag een man 30 jaar leeft zoals een man, dominant en gelukkig. Vervolgens trouwt hij en leeft hij 10 jaar als een ezel, hard werkend en een zware last op zijn schouders dragend. Daarna komen er kinderen en leeft de man 15 jaar als een hond, die zijn huis en zijn bewoners bewaakt en krijgt wat de anderen niet wilden. Uiteindelijk komt zijn oude dag en leeft hij nog 10 jaar als een aap, de clown uithangend om zijn kleinkinderen te vermaken. Zoals hij had gevraagd.

Wismar, Duitsland, 11-6-2011

Het is de zaterdag voor Pinksteren en dat trekt hier veel mensen naar de stad. De bus van de Stadtrundfahrt komt elk half uur voorbij met een nieuwe groep. Op het plein, De Alter Markt, is de gewone weekmarkt. Langs de Alter Hafen zijn op de linker oever kleding, tassen, ik heb me zelf een kleine rugzak gekocht, en allerlei andere hebbedingetjes te koop. Op de andere oever is de vismarkt, geen rauwe vis, maar allerlei gebakken en gerookte soorten. Ruikt ook direct een stuk lekkerder. Daar tegenover is de kermis, één kinderdraaimolen en een waterspelletje, verder zijn het drink- en eettentjes. In de feestzaal, een gerestaureerde werkhal, staan voor de avond grote tafels met zitbanken en een bar klaar. Dat feest laten we aan ons voorbij gaan, wij hebben gisteravond al feest gevierd.

De Sejlerens Marine Guide 2011 geeft voor Wismar verschillende havens op. De meeste gasten bezoeken de Alter Hafen, maar alleen de Westhafen biedt internet aan. Dus valt onze keuze op die haven; met de fiets kunnen we dan wel naar het centrum. Helaas is er geen plek te vinden, alle kopsteigers zijn vol en de boxen te smal. De laatste vrije plek, direct voor de eetgelegenheid in de haven, is gereserveerd voor een vissersboot, die later op de dag zijn sportvissers met grote honger komt afzetten. Dan maar langs de kade. Havengeld wordt er niet opgehaald, maar dan is het wel erg brutaal om in de jachthaven naar de code voor hun, ook gratis, internet te vragen.

Op onze kade komen niet veel mensen, er wordt nog druk gebouwd en gerestaureerd. Dat heeft de jeugd ook ontdekt. Er verschijnen na zessen veel auto's met veel jongemannen en veel kratten bier in de kofferbak. Anderen komen met stapels pizzadozen aanzetten. De opgedofte meisjes verschijnen op het toneel. Het gaat er gezellig aan toe. We vinden het prima, we zijn nog niet zo oud dat we ons de vrijdagavondmarkt in Burgum niet meer kunnen herinneren. Als klapper van de avond verschijnt de bink met zijn stoere auto, volgebouwd met geluidsboxen! In het begin denk je nog, dat vreet die accu in een mum van tijd leeg. Dream on baby! Ons feest duurt tot de hemel in het oosten al weer oplicht.

Priwall, Duitsland, 4-6-2011

Langs de noordkant van Fehmarn zijn we nu, na een dag gennakeren, over de Travemünder Enge gevaren en op de Pötenitzer Wiek voor anker gegaan. Of beter gezegd we zijn binnengehaald! In de monding van de Trave, stonden beide oevers bomvol zwaaiende mensen. Het was een plezierige binnenkomst. Al snel verscheen de Wasserpolizei om ons opzij te sturen voor de afvaart van het grote passagiersschip “Queen Elizabeth”.

Het rondje om Fehmarn kwam ten eerste door de verkeersbrugverbinding van het eiland met het vasteland: die staat op de kaart met een vrije doorvaarthoogte van 22 mtr. Ons hoogste puntje steekt 21,80 mtr. boven water uit. Als je er op rekent dat de marifoonantenne wel 50 cm kan ombuigen, dan houden we een ruimte van 70 cm over tussen het kwetsbare deel van de mast en de onderkant van het brugdek. Onwisse factoren blijven dan de waterverhoging door de westelijke winden en de golfhoogte. Al met al een beetje krapjes.

Ten tweede is het rondje wat groter geworden omdat we een paar dagen Deense havens hebben bezocht. Nu er in Duitsland ongezonde beestjes, zo klein dat je er geen foto van kan maken, opduiken en veel mensen ziek tot doodziek maken, leek het verstandiger om wat verse producten op de Deense kant te kopen. In Duitsland wordt niets gekocht en alleen uit de thuis aan boord gesleepte voorraad gegeten. Dat kan prima, enkel de hoeveelheid vlees valt onder de op de schijf van vijf aanbevolen hoeveelheid.

Hemelvaartsdag om zes uur 's avonds de haven van Yachtwerft Klemens aan de Grossenbroder Binnenee aangelopen. Wat lag daar op ons te wachten? Een pakje van SVB, Bremen! Daarin een goed werkende elektronische kaart en ook nog ge-update naar 2011! Bedankt SVB voor zoveel garantie! Het terugsturen heeft maar één dag geduurd en daarom neem ik mijn opmerkingen over de Duitse Post terug. Ik denk dat ons mooie kleine compacte elektronische kaartje een beetje zoek is geraakt op de bureaus van de kaartenafdeling bij het postorderbedrijf. Komt natuurlijk door al die booteigenaren die op het laatste moment nog bestellingen plaatsen voor van die ouderwetse grote papieren kaarten.