Dokkumer Nije Silen, 15-7-2011

Nu er niet wordt gezeild, hebben we alle tijd om ons op de Tour de France te storten. Cees is een echte liefhebber. In een ver verleden heeft ie zelf ook nog gefietst als aspirant, nieuweling en amateur. Ergens op de boot zweeft nog een doosje rond met daarin de gewonnen medailles. Ergens onder in een kast ligt nog het clubshirt, maar een gele trui is er niet bij.

Met de atlas op schoot en uit de krant de pagina met de ploegenindeling van de tour volgen we de te rijden route. Elke avond het zelfde ritueel: half negen Tour du Jour en rond elven De Avondetappe. Ook kleinzoon Gerke vraagt niet naar Zepp, kindertelevisie of tekenfilm. Hij nestelt zich 's middags naast Pake op de bank voor de Toer van Frans. De etappes duren lang, tussendoor wordt er buiten in de hangmat gespeeld, komen de trekkers met maaimachine en pakjespers over de vloer en komt het boekje van Tomke voorbij, maar bij de finish schuift ie weer aan. Het is elke dag Frans die wint en de gele trui aantrekt.

Op de rustdag zijn we voor in de tuin bezig. Cees maait het gras en maakt er hoopjes van om in de kruiwagen te doen. Gerke en ik springen van bergje naar bergje en doen ons best het gras weer zo egaal mogelijk te verdelen. Er komt een snelle fietser voorbij. Gerke kijkt verbaasd op. “Toer van Frans? In Kollumerpomp? Die is de verkeerde weg afgeslagen, die is verdwaald!”

Dokkumer Nije Silen, 29-6-2011

We zijn weer op 'e Lauwersmar. In de jachthaven is ons oude vertrouwde plekje nog even bezet, maar dat is logisch, niemand had ons nu al terug verwacht. Vannacht slapen we helemaal vooraan aan de buitensteiger met zicht op de sluis en vanmiddag zijn we begonnen aan onze taak als invalhulp: oppas op afroep.

Het terugvaren van Rostock naar Kiel was een lastige koers, die ons een dikke week heeft gekost. Het weerbericht leek wel op een in een groef blijven stekende langspeelplaat. Elke dag wind west, kracht rond zes Beaufort met regen en kans op onweer. En deze keer had de Wetterdienst van Hamburg helemaal gelijk. Buiten de schotelbevestiging, heeft ook het blok aan de giekneerhouder bedankt voor dat in de golven op beuken.

De enige twee dagen met zuidoosten wind kwamen precies op tijd. Cees en Luitzen zijn afgelopen maandag om tien uur 's morgens uit Cuxhaven vertrokken en lagen dinsdagmorgen om 3.50 uur aan de jachtensteiger in de visserijhaven van Lauwersoog. In het donker was de invaart van het Westgat, dat erg bochtig is geworden, het lastigste stukje. Om de 135 mijl te overbruggen, waren ze 18 uren onderweg, konden ze 10 uur zeilen en moest voor de rest de motor erbij om toch een beetje snelheid te behouden. Luitzen moest uiterlijk om negen uur weer op z'n werk zijn.

Ons voornemen om meer te zeilen dan te moteren, is trouwens goed gelukt. Heen en terug Brunsbüttel hebben we op de Oostzee 550 zeemijl afgelegd. Dat gebeurde in 40 uren op de motor, waaronder 8 voor het Kieler Kanaal op de terugweg, en de rest in 62 zeilkrachturen. Natuurlijk wel met zeer wisselende snelheden, van drijven tot surftempo. Nu zit het grootzeil weer onder de zeilhuik, maar de fokken houden we vrij. Kunnen we zo nu en dan een rondje over ons, toch ook mooie, meer maken.