Dokkumer Nije Silen, 30-11-2012
Cees is twee weken voor Sinterklaas jarig en ook een stuk minder oud. Gelukkig blijft hij ruimschoots aan de jonge kant van de 65, voor het opschuiven van de AOW-leeftijd is dat wat minder mooi, maar de formulieren voor het aanvragen van prepensioen zijn op de post gedaan. Samen met de kinderen hebben we verjaardagstaart gegeten en traditioneel de lootjes voor 5 december getrokken. Het pakjesfeest vieren we om de beurt bij één van ons thuis en dit jaar is Luitzen de hulppiet.
Dat geeft ons alle tijd om er eerst nog een paar dagen op uit te trekken. Na een laatste wasje en nog wat boodschapjes, gaan we op de middag richting Lauwersmar. Het is een beetje mistig, maar voor morgen wordt een zonnetje voorspeld. Vanuit het Dokkumerdjip komen we op een ondoordringbaar meer. Potdichte mist! We varen een stukje terug en zoeken het eilandje Senneroog op. Het is helemaal voor ons alleen.
De volgende morgen is de mist nog dichter. Geen zon, vogel of ook maar een Zeearend te zien. 's Middags trekt de mist een beetje op. Langzaam wordt het iets helderder en willen we verder varen. Snel nog even op Windfinder kijken: Oostelijke winden rond 6 Beaufort. Ja, dan liggen we het beste beschut in het Dokkumerdjip. Dus varen we nog meer terug. De boegschroef vertikt het en met wat extra gas voor- en achteruit draaien we in het nauwe eilandgeultje en zoeken de steiger bij de kleine passantenhaven op. De mist is weer terug en het wordt vroeg donker.
Om zes uur komt de televisie al aan. Op TV Fryslân is Piet niet zo optimistisch. Hij voorspelt Zuidwester Storm, windkracht 8 en 9 en in het Waddengebied windstoten van 10. Potverdorie dan liggen we hier ook niet erg fraai. Eigenlijk is het in de jachthaven, met de kop op het westen, het lekkerst. Cees kijkt het weer buiten eens aan. Het is pikkedonker, de tegenover liggende oever is met wat moeite te onderscheiden. Snel de touwen los. Het heklicht doet het niet, geeft niet, er is geen mens meer op het water.
Zo liggen we na één nacht weer in onze eigen haven, aan onze eigen steiger met het slingertouw van boven uit de mast weer vast op de wal. Verdwijnt Cees met een bakje zekeringen onder in de ankerbak naar de boegschroef en klimt daarna in de achterstag op zoek naar een los contact in de stroomdraad van het heklicht. Zelf pak ik, met de lootjes op zak, de auto en neem uit de supermarkt pipernuten en poeiermolke met slachrjemme mee.
Abonneren op:
Posts (Atom)