Nispen, 28-4-2013

Tweede Maasvlakte
Terwijl wij het vakantiegevoel weer te pakken hebben, blijft onze TomTom last houden van stress. Toen ie bij vertrek aangaf dat we van Buitenpost naar Blauwforlaet over de ventweg, die is er niet ook nooit geweest, reden en steeds heen en weer wipte, dachten we nog dat ie vrolijk was dat we weer onderweg waren. Toen ie op de weg van Lelystad naar Enkhuizen geregeld van de hoofdweg naar het water hipte en daarna riep rechtsaf en net zo vrolijk weer de goede rijstrook nam, keken we vreemd op. Maar echt zorgelijk werd het pas toen ie op de terugweg op de rondweg om de Tweede Maasvlakte, deze weg is nog zo nieuw dat ie 'm niet kan kennen, aangaf rechtsaf te gaan. Dat hebben we niet gedaan, dan waren we in Engeland uitgekomen.

Een jaar geleden is deze onrust al begonnen met werkweigering. Uitgaan deed ie met plezier maar beginnen met werken was er niet bij. Toen tenslotte geen enkel trucje meer hielp waren er nog twee mogelijkheden: recyclen of zelf opereren. Dus een schroevendraaier er bij. Voorzichtig alle inwendige uitgespreid en onder het aan/uit knopje een stukje dubbelgevouwen sticker met de klevende kant naar buiten, met een pincet er in gepriegeld. Terwijl ie nog open lag, riep TomTom ons al een welkom toe. Nadeel is nu wel dat hij altijd aan staat en dus steeds in het stopcontact moet blijven. Uit ervaring weten we dat als we de auto niet gebruiken, het meer dan drie dagen duurt voor de auto-accu leeg is.

Voor vertrek hebben we onze TomTom nog geüpdatet. Hadden we niet moeten doen. Nu komt ie zo'n 50 meter achter ons aan. Begint ie over afslaan, dan zijn wij al op 't kruispunt. Zit ie nog op de rotonde, zijn wij er al weer af. Vragen we om de kortste route, laat ie ons afslaan op viaducten en schuwt niet oprijlanen van buitenhuizen als doorgaande wegen uit te zoeken. Voeren we een straat met huisnummer in, dan speelt ie het spelletje ik zie wat jij niet ziet en roept: “bestemming bereikt”, terwijl we alleen nog maar warm zijn. Stiekem denken we dat in deze tijd van teruglopende verkopen, onze TomTom zo geprogrammeerd is dat ie er op aan moet sturen dat we een nieuwe zullen gaan kopen.

Dat gaan we niet doen. We zijn aan onze TomTom gehecht, want hij heeft twee grote voordelen. Hij dwingt ons door al die onvoorspelbare acties om heel alert te blijven. De wegenkaart komt weer op schoot en de richtingaanwijzers zijn dubbel belangrijk geworden. Tegen zoveel hersengymnastiek kan de geheugentrainer van omroep Max niet op. Verder geven we hem altijd de schuld, als we verkeerd rijden, een doodlopende weg inslaan of een camping niet kunnen vinden. Foeteren we beide eens uitgebreid op 'm en dat lucht op. Hebben Cees en ik nooit ruzie.

Lelystad, 21-4-2013

Dokkumer Nije Silen
Na de koffie hebben we vanmorgen Flipper achter Kia gehaakt. Luitzen z'n mast staat weer op de boot, het nieuwe stoomlicht brandt en de apparatuur boven in de mast geeft gegevens naar onderen door. Popke is geslaagd voor zijn examen, de taart was lekker. Jitske, Gerdjan en Gerke zullen bij harde wind of extra hoog water een oogje in het zeil van onze Antje C houden. We kunnen weer.

Via een broodje op parkeerplaats De Wiel aan de Tsjûkemâr zijn we naar Lelystad gereden. Hier even buiten de stad vlakbij de Oostvaardersplassen blijven we één nachtje op camping 't Oppertje. Morgen gaan we in 't natuurgebied een mooi plekje zoeken. Op ons gemakkie koffie drinken, krantje lezen en een stukje lopen.

Daarna willen we via de Markerwaarddijk midden door het IJsselmeer naar de Noordzeekust reizen. Verder is de planning om door Zeeland naar de Ardennen te trekken, maar dat kan ook zo maar weer veranderen. Natuurlijk ijs en weder dienende.

Dokkumer Nije Silen, 12-4-2013

Dokkumer Nije Silen

Vandaag tijdens een dikke regenbui weer in de haven aangekomen. We blijven een weekje om de noodzakelijke verplichtingen na te komen: bejaardenhuisbezoekjes, papierwerk en er moet op een mast nieuwe apparatuur geplaatst worden. Flipper hebben we op het beton bij het verwarmde toiletgebouw gezet en met twee stroomkabels kunnen we net onze eigen elektriciteitsmeter aan het eind van de steiger halen. We blijven in de caravan wonen, hoeven we voor die paar dagen al onze spullen niet terug aan boord te slepen.

Het neerzetten van Flipper was zo gepiept. Aan de ene kant uitzicht op het ingangshek en aan de andere kant water. Op de campings heeft het kiezen van een plaats heel wat meer voeten in de aarde. Bij aankomst melden bij de receptie: “Heeft u gereserveerd?” Nee, we komen op de bonnefooi. “Loop de camping maar even rond om een plaats te kiezen.” Daar hebben we dus geen zin in, hebben al een paar uur in de auto gezeten, onderweg een stuk gelopen of de fietsen gepakt en nu willen we rust, koffie en schotel-tv.

We blijven boot-mensen. Stel je voor dat je een jachthaven invaart en de havenmeester zegt: “Welke box had u gewild willen hebben? Loopt u maar even op uw gemak rond en kies een mooi plaatsje.” Nee die zegt gewoon: daar, boxnummer zoveel, stroom en water op de steiger. Natuurlijk als je meerder dagen op één camping blijft staan, wil je een mooi plekje, maar voor één nachtje doen wij niet zo veel drukte. Vriendelijk vraag ik dan ook: “Werkt u hier al lang op de camping? Ja? Nou dan weet u vast wel wat het mooiste plekje op uw camping is, geeft u dat maar.” Meestal lukt dat, maar een enkeling neemt wraak: “Neem auto en caravan maar mee en zoek in die hoek, meestal de verste, maar een plaatsje. Komt u dan maar terug naar de receptie met het nummer.” Moet de koffie toch nog wachten!

Morgen gaat de mast van Luitzen z'n boot. Er moet een nieuwe windex en, voor het wedstrijdzeilen de onmisbare, elektronische wind/snelheid/richtingsmeter op. Zodra de mast weer staat, de dienst belastingen tevreden is en de dokter onze eigen apk-keuring heeft verlengd, gaan we nog een paar weken flipperen.

Zuna, 5-4-2013

Sallandse Heuvelrug
Zuna, 7 boerderijen en een camping, ligt ten noorden van Rijssen, en die plaats ligt weer ten oosten van de Sallandse Heuvelrug. Dat is precies waar we moeten zijn om de laatste Korhoen van Nederland te zien. In de auto trekken we er op uit. Met de fiets mag je overal komen, maar 't is ons te koud en eerlijk gezegd, de Holterberg heeft een beetje te veel helling.

Met de auto mag je niet veel. Ja, als je ouder dan 65 bent, maar wij zijn er juist zo trots op dat we nog zoveel jonger zijn. Ook als je gehandicapt bent mag je op de zandpaden rijden en gebruik maken van de parkeerterreintjes in 't natuurgebied. Wij mogen alleen over de asfaltweg en onderweg nergens parkeren. Met een speciale vergunning van de gemeente had het ook gekund, maar daar is het nu te laat voor. Daarom stellen we ons tevreden met die ene weg en rijden een paar keer op en neer.

Als het al dik na enen is, wordt het de hoogste tijd voor ons twaalfuurtje. Stout als we zijn, kiezen we een plek met uitzicht over de hei, steeds oplettend of we het zwarte Korhoen-mannetje ergens zien opduiken. We staan er nog maar net of er komt een auto, met achter het stuur een man in een officieel pakje, het parkeerterrein op. Nu komt de acteercursus, jaren terug op de Mavo voor de jaarlijkse toneelavond, van pas. Een beetje moeilijk lopen, een knikje naar meneer en we hebben het hele parkeerterrein weer voor ons alleen.

De veredelde zwarte “kip” hebben we niet gezien. Hopelijk hebben we morgen meer geluk. Gaan we naar de Duitse Zwillbrocker Venn voor de Flamingo en dan door naar de steengroeve van Winterswijk om met de Oehoe de lente te beleven.

Lúnbert, 31-3-2013

Lúnbert
Het vriest 's nachts nog tussen de 2 en 5 graden, maar we hebben afgelopen week toch Flipper reisklaar gemaakt. Gelukkig scheen overdag de zon volop zodat de ramen opengegooid konden worden. Toen Cees de watertank, boiler en kranen met schoon en fris water had doorgespoeld, zat er de volgende morgen een mooi ijspegeltje aan onze caravan-waterkraan. We zijn afgelopen vrijdag, met twee extra dekens, vertrokken.

Niet dat we al ver gevorderd zijn. Via De Pomp en een etentje met oude schoolvriendinnen blijven we de paasdagen in Lúnbert. Daar moet nog geholpen worden bij het isoleren en met hout bekleden van een zijmuur van het hok en het afwerken van de ramen met een vensterbank. Popke heeft ons een lekker paasmaal voorgeschoteld. In eieren verven hadden de mannen geen zin en het zoeken van de eieren hebben ze aan mij overgelaten.

In natuurgebied De Deelen, zo'n drie kilometer hier vandaan, vond ik een nest met vier van de Grauwe Gans. Er zijn volop broedende ganzen in het gebied, maar die hebben hun nesten gemaakt op ontoegankelijke stukken, omringd door water. Deze gans was vermoedelijk een nieuwkomer, maakte haar nest direct naast het looppad. In de afgelopen koude winterse dagen zullen er niet veel wandelaars zijn langs gekomen, maar nu in de vrije paasdagen is het druk met gezinnen en honden. Ze moet veel te vaak de lucht in. De volgende dag is het nest leeg en de gans gevlogen.

Dinsdag willen we weer verder trekken. Zo'n beetje de richting van de Sallandse Heuvelrug en Limburg op. Daar zitten ze tenslotte een stuk dichter bij de evenaar dan wij hier in het hoge noorden. Zal het daar ook wel wat warmer zijn.