Dokkumer Nije Silen, 18-5-2013
Vandaag thuis gekomen in de haven. Onze kerstboom, intussen roodbruin gekleurd, is feestelijk versierd door de bemanning van de “Enya”. Wat een welkom!
Toch gaan we nog niet weer terug aan boord wonen. Flipper staat op 't gras, achter in de haven, naast het toiletgebouw. We blijven nog een poosje kamperen. Dinsdag na de Pinksteren gaat Antje C in de kraan en de wal op. Onderwaterschip in de antifouling, wat plamuren, bijverven en de romp in de was zetten. Er moet weer gewerkt worden.
Blitterswijck, 12-5-2013
Vandaag Moederdag. Vanmorgen eerst uitgeslapen. Toen ontbijt op bed met verse broodjes, door Cees op de fiets van de berg gehaald, en aardbeien met slagroom. Toen op m'n gemakkie wassen en aankleden. Daarna Flipper reisklaar gemaakt en vertrokken uit het Duitse Kreuzberg aan de Ahr.
Na windvlagen, slagregens en hagelstenen, ergens op een industrieterrein koffie gezet. Het gebak hadden we gisteren, vers uit de bakkerij, direct al opgegeten. Doorrijden naar Nederlandse bodem. Voorbij Venlo uit het boekje van ACSI een camping opgezocht. Dat is 't Veerhuys geworden.
Als de kinderen bellen staan de glazen en nootjes op tafel. Na onze tocht door het Eifelgebergte zijn we al die s-bochten van de bergen op en neer helemaal zat. De route langs Rijn, Moezel, Ahr en Maas, heeft het vaardersbloed weer doen kriebelen. Hoogste tijd om terug te gaan naar onze Antje C.
Irsental, Duitsland, 5-5-2013
Op de camping L'eau Rouge in de Belgische Ardennen ten zuidoosten van Spa, zien we alleen maar Nederlandse nummerborden. “Het is een beetje als thuiskomen”, zegt de eigenares. Nou dit willen we juist niet, dan waren we wel op de boot, met onze eigen wc en wasmachine met droger, gebleven. “s Morgens vroeg worden we gewekt door het racegeluid van circuit Francorchamps en 's avonds zitten we in de caravan. Dan kunnen de, dan al vrolijke campinggasten, op de naast ons gelegen baan oefenen in het schieten met pijl en boog. De Ardennen zijn ruig en de wegen hobbelig met veel hoogteverschil. Ons lokt meer het Eifelgebergte, dat glooiender is en meer vergezichten geeft. Hier zie je ook wat meer boeren en koeien, dat toch weer een beetje op thuis lijkt.
Gisteren, op 4 mei, zijn we doorgereisd naar het Duitse deel van de Eifel. Als je op vakantie bent, gaan al die speciale data een beetje langs je heen. Mijn vader leeft niet meer, maar ik denk dat ie wel even had moeten slikken en had gevonden dat we ook wel twee dagen later over de grens konden gaan. Maar wij brengen die verbroedering, waar op de tv zo over wordt gediscussieerd, in de praktijk en kamperen nu in de Duitse Eifel. Als iedereen zo ruim, rustig, ontspannen en midden in de natuur woonde als hier, was er altijd vrede. In onze boot hangt het geschilderde bordje: “De wrâld is goed, mar de minsken koene better"
Maar hier in het Irsental voor ons geen rust. Dit is het “Tal der 1000 Schmetterlinge” Volgens de folder zijn er 80 vogelsoorten, 1000 kevers en meer dan 400 tweevleugeligen. Plus de, nog maar een paar jaar geleden, aan komen lopen/zwemmen Bever. Gelukkig is het nog geen hoogseizoen, eind april lag hier nog sneeuw, de ramen en deur kunnen open en buiten zitten kan nog zonder insectenbeten. Overdag leest Cees een boek onder de luifel en zwerf ik door het dal. Tegen de schemer gaan we met z'n beiden op jacht. De tweede avond laat de Bever zich van zijn goede kant zien. Zwemt een rondje, eet wat schors zodat we zijn klauwen kunnen bekijken en kijkt ons aan met een blik van: en nu opgehoepeld. Dat doen we. Morgen richting Luxemburg.
Abonneren op:
Posts (Atom)