Dokkumer Nije Silen, 25-6-2013

Skiermûntseach

Een familie-weekend. Als we vrijdagmorgen van onze boot vertrekken, miezert het een beetje. Onderweg in de auto naar Lauwersoog worden de druppen steeds steviger. Onder de koffie met gebak in Zeezicht wordt het droog. Snel alle tassen en rugzakken op één grote hoop, met mij er bij als oppas. De rest gaat auto's parkeren en fietsen afladen. Dan begint het te regenen. Nee, geen gewone regen, stortbuien die maar niet willen ophouden. Zelf heb ik een paraplu, het hoofd blijft droog, maar mijn spijkerbroek kan ik uitknijpen. Ook de rugzak op mijn rug krijgt de volle laag. Over de tassenstapel gooi ik twee regenjassen. De bovenkant blijft droog, maar de riolering kan zoveel hemelwater niet verwerken en vormt een rivier om onze spullen van zo'n 10 cm diep.

Het regent zo hard dat ook de rest van de feestgangers doornat zijn geworden op 't stukje parkeergarage - tassenbult. Omdat we onze eigen fietsen meenemen, moeten we buitenom naar de loopplank van de veerboot. Geduldig blijven we voor 't gesloten hek staan. Natter dan nat kunnen we niet worden. De kaartjescontroleur bekijkt vanuit zijn hokje de lucht nog maar eens en komt tot de conclusie dat het voor de afvaart niet meer droog wordt en komt tenslotte toch maar het hek openen. “Kaartjes graag!” Als ik ze uit mijn rugzak pak zijn ze al nat en de huidige stortbui geeft ze de genadeslag. Het apparaat kan de streepjescode van de bestelde E-tickets niet meer lezen. Met de hand moet elk cijfertje worden ingetoetst. Geeft niet, natter dan nat kunnen we niet worden.

Op de boot naar Skiermûntseach drogen we een beetje op. Door de dikke druppen op de ramen zien we niets van de Zoutkamperlaag of de slenk naar de veerboothaven op 't eiland. Op de fiets naar het gehuurde huisje, het regent nog steeds, laten we het water weer in onze broeken en tassen trekken. Aan de Badweg vinden we ons logeeradres. Het is een 12-pers huis met aardig wat cv-radiatoren. We versieren ze allemaal. De rest gaat in de, gelukkig, aanwezige droger. Voor de broodnodige boodschappen laten we ons nog maar een keer nat regenen.

De volgende dag breekt de lucht zo nu en dan. Na een feestelijk ontbijt en het uitpakken van de 22 juni cadeaus, nieuwe Tomtom om naar Groningen te rijden voor een intiem dineetje en 's avonds kaartjes voor Youp van 't Hek, vertrekken we als de buien daar vallen. Via de Berkenplas en het Bunker-uitkijkpunt belanden we op 't strand. Als dan de regen weer volop hier valt, voegen de 3 mountainbikers zich weer bij de “jonge oudjes” die de kortere route fietsten. Het strandhotel is zo vol met “schuilers”, dat ze met een paraplu onder de doorlekkende parasols buiten zitten. Dit is kiezen tussen twee kwaden: dan laten we ons liever weer doornat regenen op de fiets dan hier zo te zitten koukleumen.

's Avonds als we bij het feestdiner met champagne klinken op het 40 jaar één voordeur delen, wordt het droog. Zondag zien we zelf de zon en worden we nat van 't zweet om op de schelpenpaadjes de duinen op en neer te karren. Maandag blijft de zon schijnen tijdens de koffie met alweer gebak in het nu lege strandhotel. Zelfs op de veerboot terug kunnen we door de ramen de zon zien. Tijdens het afsluitende patatje met kibbeling op Lauwersoog begint het wat te miezeren. Op het stukje lopen naar Antje C staat de kraan weer wijd open. Het hindert ons helemaal niet. We hebben een prachtig feestweekend gehad en de tassenbodems, een stuk dik karton in plastic verpakt, waren toch al niet meer droog te krijgen.

Dokkumer Nije Silen, 18-6-2013

Dokkumerdjip

Zaterdag voor een week, toen Cees nog even langs de bakker ging, vroeg ik hem om ook een taart voor Vaderdag mee te nemen. Zo gezegd zo gedaan. De volgende morgen verzorg ik voor hem een ontbijt op bed. Omdat de kinderen allemaal het huis uit zijn, heeft de andere helft de ontbijt-op-bed-taak bij Vader- en Moederdag op zich genomen. Cees mag nog even uitslapen en dan is de koffie klaar. We snijden de taart aan.

“Wat is Vaderdag dit jaar vroeg, hé?” “Ja en we hebben ook niks van onze kroost gehoord.” “Nee, ik weet ook niet of ze langs komen?” “Dat het nu alweer de derde zondag in juni is, gaat snel hé?” Het duurt even en het dringt ook maar langzaam tot ons door, dat Vaderdag toch echt een week later op 16 juni is! Dat wordt taart als toetje na 't warm eten. Bij de thee, bij de koffie en vanavond gebak in plaats van de boterhammen.

Dus vieren we dit jaar Vaderdag twee keer. Dat gedoe met eten in bed hoefde van Cees niet weer. Eén keer beschuitkruimels op bed vond ie genoeg. Gelukkig kwamen afgelopen zondag alle kinderen langs. Ze hebben de nieuwe verse taart helemaal opgegeten.

Senneroog, 11-6-2013

Senneroog

Afgelopen dinsdag is onze 15-daagse werkvakantie begonnen. Na de laatste “nog even dit en datjes” halen we de verse boodschappen. Het is de bedoeling om 'e Lauwersmar rond te varen, te klussen en ondertussen “Alles wat groeit en bloeit en ons altijd weer boeit” (titel van een radioprogramma, toen we nog heel jong waren) in de gaten te houden. Omdat we deze twee weken zelf-supporting willen blijven, zijn er ook pakken broodmeel aan boord. Op de middag gaan de touwen los.

Bij de eerste de beste vrije steiger, de laatste in 't Dokkumerdjip, leggen we aan. Na een boerennacht en late koffie start ik de computer op. We gaan deze dagen proberen basic te leven, maar in de praktijk kun je wel zonder de bakker maar niet zonder laptop en telefoon. Onze verbinding met de buitenwereld heeft kuren, het beeld blijft zwart. Bellen met de hulpdienst-zoon. Komt nog dezelfde avond. Terug naar de haven komt onze eer te na, dus terug naar de bocht bij de jeugdkampgebouwen en voor anker. Hij start allerlei controle- en reparatieprogramma's op en Cees brengt hem met de rubberboot terug naar de wal. 's Nachts bij tweeën maakt de laptop ons wakker met z'n bekende tingeltje dat ie is opgestart. Probleem opgelost.

Volgende ochtend door naar de steiger bij 't Marrekrite haventje. Aan de slag. Opbouw schoonmaken, poetsen en in de was zetten. Ramen schoonmaken en ventilatoren laten glimmen. Als Cees over de ingewaterde randen van de zonnepanelen antislip-tape vast plakt en kit, mag ik met twee fototoestellen de wal op. De dag is te kort om de zonnepaneelklus af te maken. Volgende dag verder plakken, maar 't waait nog al hard, toch maar terug naar de bocht en voor anker in de beschutting achter de bomen.

Telefoon: het pakje met bestelde flesjes Nano-was is aangekomen. Dat hebben we nodig. Op de wal is de romp al in de was gezet, maar dat moet nog met opbouw, luikenhoofd, dekranden, berghout en kuip gebeuren. Dan maar even met de rubberboot naar de kant, auto ophalen en omdat je dan toch onderweg bent, voor deze keer toch maar een brood bij de bakker meegenomen.

Weer op pad. De enige plek waar we op Senneroog, eerste steiger links, kunnen liggen is bezet. Terug naar de laatste steiger. De rest van die dag nemen we vrij. Al vijf dagen onderweg en niet verder dan een dikke kilometer van de haven gekomen. De luchthappers krijgen een nieuw kleurtje, de luikranden een opfrissertje en de ankerbak wordt helemaal leeg gehaald. Zondagmiddag hebben we een plekje op Senneroog veroverd.

Dokkumerdjip, 4-6-2013

Dokkumerdjip
Na twee drukke weken hebben we eindelijk weer vakantie. Kia is schoongemaakt en staat in de schaduw op 't parkeerterrein. Flipper is opgeruimd, van binnen en buiten gepoetst en heeft een plekje in de botenloods gekregen. Onze Antje C drijft weer.

Er moet nog veel gebeuren aan boord, maar we hebben alvast de haven verlaten om het echte vakantiegevoel weer te pakken te krijgen. We blijven zo-wie-zo een beetje in de buurt, over twee en een halve week moeten we terug zijn voor een familiefeestje. Daarna willen we richting IJsselmeer en verder zien we wel.

Vandaag hebben we het bootritme weer opgepakt. Morgen beginnen we met de klusjes. Het wordt een werkvakantie.