Pampushaven, 27-8-2013

Hooft

Op de motor van de Langwarder Wielen naar de brug in de Janesloot, dan zeilend over de Heegermar en Fluessen naar de Morra. Bij nieuwe eilandjes, wij hadden ze nog niet eerder gezien, meren we aan de lijkant af aan palen. Cees test de slaapkwaliteit van onze zitbank en ik hou de wacht, met 't fototoestel op statief, in de kuip. De volgende morgen is de wereld klein, wat zicht betreft. Op de fok drijven naar de brug van Warns, verder moteren naar Starum. Met de derde sluisschutting kunnen we mee en als in de stad de tanks zijn bijgevuld, gaan de zeilen omhoog. De kleine fok komt er ook nog bij. De wind trekt aan en veegt de nevel van het IJsselmeer. Tegelijk draait ie 180 graden en moet we het laatste stukje laveren.

In Oude Zeug zoeken we een plaatsje aan de kade. Er is nog geen touw vast als het walpersoneel verschijnt. Vanavond komen er verschillende werkschepen om bitumen uit vrachtauto's over te nemen. We weten uit ervaring dat dan de aggregaten hard en luid moeten draaien en maken ver uit de buurt onze touwen vast, aanlegverboden interpreterend als bordjes van welkom, aan de kade van de failliete Jongert-werf. Een beleefd kuchende meneer is 's morgens onze wekker. Er worden weer schepen gebouwd en het is privé terrein. Wij bedanken hem voor de rustige nacht en na ons kopje thee met roggebrood met kaas gaat het op motorkracht op spiegelglad water naar De Kreupel.

Muggen hebben massaal de steigers uitgekozen om bijelkaar te zitten. Zodra er wind komt gaan de zeilen omhoog en belanden we aan het remmingswerk van de “oude” sluis bij Enkhuizen. Cees gaat de klussenlijst te lijf en ik start de laptop op. De lettertoets n doet raar. In plaats van één, geeft ie een heel rijtje n-en. Het spel is om er zo weinig mogelijk te krijgen. Mijn hoogste score is drie! Donderdag eerst boodschappen doen vanuit de stadshaven en zodra het aller onstuimigste van de wind is afgezwakt, gaan we door de “nieuwe” sluis en onder vol tuig lopen we de Block van Kuffeler binnen. De regen is ons goedgezind en wacht tot de ankerbal hangt. Terwijl de kok druk bezig is, schakel ik mijn hulplijn in. De n heeft er nu helemaal de brui aangegeven en ik moet de alternatieve code weten. Alt110 voor de kleine n en Alt078 voor de grote N. Goh, wat zitten er veel n-en in een zin.

Mist, we slapen uit. Als er een plaats vrij komt aan de werksteiger, verkassen we. Met de achterburen, ook Koopmans-ontwerp-vaarders, praten we de uurtjes weg en de middag is nog maar kort als de fietsen op de steiger worden gezet. Richting Almere met op de terugweg een tussenstop bij vogelkijkhut De Lepelaar. In verband met de weersverwachting voor de nacht, willen de voorburen graag iets naar achteren om wat beter in de luwte te liggen. Allemaal schuiven we op. Het schemert al als we ons voor de televisie nestelen.

Na een vroege morgenrit naar het vogelspotterspunt, surfen we met een snelheid van 9 mijl op de teller naar de ankerplaats achter een eilandje west van Muiderzand. Tijd voor de klusjes. De zeerailingdraad wordt opgespannen met nieuwe fris gekleurde touwtjes en de bovenste draad krijgt windsels op de slijtageplekken in de scepters. Er landt een wesp op ons werkstukje. Met in het achterhoofd de petitie, die afgelopen winter op onze site stond en waartoe we veel mensen hebben overgehaald om te tekenen, tegen bijensterfte, jaag ik hem weg met een handbeweging. Het is een domme, luie nietsnut-wesp. Hij maakt een klein hupje naar mijn duim en steekt direct. Klote rotbij, dat doet verdomd zeer. Mijn mede klusser ziet de lol er wel van in en zegt: “Kun je direct testen of, zoals sommige mensen beweren, bijensteken helpen tegen reuma.” De duim wordt dikker en zelfs onderdompelen in een DE-kopje met azijn helpt niet. 's Nachts wordt een paar keer de paracetamol-voorraad aangesproken.

Het Hooft, de naam van het eilandje waar we achter liggen heeft het zwaar te verduren gehad deze zomer. Uitgebrande barbecues, kapotte tuinstoelen en lege chipszakjes. Ook ontdekken we dat veel boten, zonder toilet aan boord, het gebied hebben bezocht. Nu we het daar toch over hebben, onze wc werkt niet goed, het lijkt er op dat ergens een verstopping zit. Wat we aankomende week precies gaan doen, weten we noch niet. Op dit moment is maar één klus belangrijk. Hoe gaan we dit vuilwater-varkentje wassen?

Langwarder Wielen, 20-8-2013

De Jouwer

We hebben 2 koffiekopjes gebroken en omdat we toch in de buurt zijn, verleggen we onze route richting De Jouwer. De diepte van het vaarwater er naar toe is voor onze Antje C wat krapjes, daarom kiezen we een ligplaats op de Langwarder Wielen. Vandaag zijn we, met een zakje vol uitgeknipte punten, met de rubberboot naar Douwe zijn woonplaats gevaren.

Onze kopjes zitten niet meer in het assortiment. Het is niet anders, we zoeken andere uit en betalen met 1580, veel meer hadden we ook nog niet, Douwe Egberts-punten. Terug varend maken we de rekensom: Om weer zes dezelfde kopjes te krijgen, moeten er voor 4 stuks 3160 punten worden gespaard. Op een 250 grams pak koffie zitten 10 punten. Dat betekend 316 pakken koffie wegdrinken. Één pak levert 40 koppen koffie, maakt dus 12.640 kopjes. Reken gemiddeld 4 koppen koffie per persoon per dag, betekent voor ons 1580 dagen of te wel 4 jaar. De laatste 119 kopjes rekenen we voor visite.

Als je dan nog bedenkt dat we ongeveer per jaar 3 maanden in het buitenland zijn en dat daar wel koffie van Douwe te koop is, maar dat er geen punten op zitten, dan duurt het zeker 5 jaar voor we weer 6 dezelfde kopjes hebben. En intussen maar hopen dat deze twee niet breken bij het afwassen en dat ze na zo veel jaren nog te leveren zijn. Conclusie: stoppen met dat gedonder van punten uitknippen. Dat zal wel moeten wennen. Zolang ik een een schaar kan vasthouden, heb ik al DE-punten uitgeknipt.

Raard, 13-8-2013

Raard

De trossen zijn los. Afgelopen zondag hebben we de jachthaven weer verlaten. Diezelfde dag zijn we lui geweest aan de steiger in het Dokkumerdjip. De wind blijft in het westen zitten. Daarom gaan we niet buitenom en zijn 's maandags door de sluis van Dokkumer Nije Silen geschut. Tussen twee bruggen in Dokkum is het tijd voor de brugwachters om hun middagsbrochje te nuttigen en maken wij, wegens de ondiepte alleen met de punt, vast aan het Pannenkoekschip. Die is gesloten en dus eten wij ook snel een broodje.

Dan blijft er nog genoeg tijd over om naar de winkel te lopen. Nu de temperatuur wat lager is, willen de muggen allemaal graag bij ons in de warme boot komen. We hadden een muggenklapper, kort geleden nog gebruikt, maar nu is ie zoek. Leef je in een kleine ruimte van ongeveer 10 x 4 en nog lukt het om dingen onvindbaar te maken. Ik loop naar de Action en investeer in een muggenmoordwapen. Voor de prijs van 42 Eurocent krijg je er drie. Daar kun je geen hele boot voor ondersteboven keren.

Als de lucht een beetje begint te druppelen stoppen we bij Raard. Daar hebben we het schema voor onze werkvakantie weer opgenomen. Eén dag varen en dan een dag klussen. Vandaag was de kuipbank aan de beurt met onze verfpottenopslag. Onbekende en onleesbare verfbussen, we nemen ons voor om een lijstje te maken met nummers en waar toegepast, vergeten stukken touw en het al jaren vermiste zeefje van de dieselolietrechter. De muggenklapper zat er niet bij.

De Pomp, 6-8-2013

De Pomp

We hebben een week vakantie in een boerderijtje op De Pomp. Onder het motto van woningruil: zij onze caravan “Flipper” en wij een huis met, om de boerensfeer te benadrukken, paarden, honden en katten.

Aankomende zondag is de vakantie voorbij en vertrekken we weer met onze varende woning.

Rengerspôlle, 30-7-2013

Langesleat

Vandaag bij het skûtsjesilen op 'e Hegemermar geweest. Twee inhaalwedstrijden bij windkracht 5 en 6 uit het westen. Het was onmogelijk om een beschutte ankerplek te vinden, de wind stond precies in de lengterichting van 't meer. Met Luitzen en Willemieke op hun Grand Slam langszij zijn we de hele dag doorgeschommeld. Toen duidelijk werd dat het skûtsje van Snits onoverwinnelijk was, hebben we opgebroken en zijn teruggezeild naar de Rengerspôlle bij Earnewâld. Was het overdag nog zonnig en droog, toen we zelf weer gingen zeilen heeft het alleen maar geregend. Het beloofde onweer bleef achterwege.

De dagen daarvoor was het warm en heet. Jitske en Gerke hebben drie dagen meegezeild. Dat betekende elke dag zwemmen. In Langwar zijn ze weer van boord gegaan en hebben wij een rustig plekje aan het eilandje in de Langesleat bij De Lemmer opgezocht. Even een beetje bijkomen. Door het warme lome weer komt er niks van het klussenschema terecht en luieren we wat om in de schaduw met een boek en kijken ondertussen met een half oog naar de skûtsjesilen-beelden op tv Fryslân.

Het is al donker als we buiten geschreeuw horen. De grote motorboot achter ons heeft ruzie met een voorbij varende sloep met vier jongens er in. Zijn ze door de achterbuurman z'n vissnoeren gevaren? Nee, de motorbootkapitein heeft, om ons onduidelijke redenen, iets bij de jongens in de boot gegooid. Die laten het er niet bij zitten. Ze meren af aan de overkant van de vaart en zoeken oorlogsmateriaal. Een stenenregen komt onze kant op. Gelukkig is het water redelijk breed en halen de meesten de overkant niet.

De motorboot ligt met de voorpunt onze kant op en nu er vanuit de varende sloep gericht wordt op de buurman zijn kuip, zijn wij kogelregenvrij. De achter-achterbuurman komt nu in de gevarenzone. De jongens beschijnen de kapiteinsfamilie met een laserpen en op hun beurt richten die weer een groot zoeklicht op de sloep. Ze blijven harrewarren, maar de stenen en blikjes zijn verschoten. Alle andere booteigenaren zoeken hun eigen vaartuigen weer op, verder moeten de twee kemphaanboten het onderling maar uitvechten. Nog lang flitsen er groene en witte lichten door onze kajuit en dat komt niet door de bliksem.