Noalla, Spanje, 26-3-2014

Noalla, Spanje

In Sanxenxo is de door ons uitgezochte camping gesloten. Achter het hek verschijnt iemand die ons uitlegt dat ze renoveren en pas ergens in april open gaan, tenminste zo hebben wij het rappe Spaans van de mevrouw vertaald. Misschien was het wel een heel ander verhaal, maar duidelijk is dat we er niet in komen. Ze geeft ons wel een A-viertje met mogelijkheden in de buurt.

Zo kwamen we hier in Noalla terecht. Het hek van camping Monte Cabo staat open en een meneer komt ons tegemoet. “Goedenmiddag” Een Nederlands echtpaar heeft hier al 18 jaar een camping aan de Atlantische kust. Nu kom je niet helemaal naar Spanje om Nederlands te praten, maar het is wel lekker gemakkelijk. Ook kun je dan wat meer vragen stellen over Spanje en z’n inwoners. Ja, aan Spanjaarden stellen we die vragen ook wel, maar het antwoord is veel moeilijker te begrijpen. Belastingen, regeltjes, supermarktprijzen, de gewone dingen van het leven verschillen niet zo veel. “Ja er zijn veel straathonden, maar hier op het terrein komt elke avond een Uil op bezoek.” We hebben hem gezien, maar een foto in het donker is niet gelukt.

Er zijn twee dingen die we in Spanje missen. Ten eerste zijn de havens allemaal afgesloten door een groot hek en hebben een ingang met slagbomen en hokje met veiligheidsbeambten. Even door de haven rijden, kijken wat de vissers binnen brengen, wat voor vrachtschepen en uit welke landen er liggen en welke vreemde ladingen ze allemaal meebrengen, is er in de grotere havens niet bij. Vandaag in Vigo zijn we gewoon door zo’n openstaande boom, de veiligheidsman negerend, gereden. Voor de zekerheid zijn we door een andere poort weer verdwenen.

Ten tweede, ze zijn heel karig in het aanleggen van parkeerterreinen. Staat het al ergens aangegeven dat je kunt P-en, dan is ie in de helft van de gevallen moeilijk te vinden. Als we Flipper bij ons hebben zijn de weggetjes voor het afdalen naar de zee vaak te steil en te smal. Met alleen Kia is dat natuurlijk geen probleem. Vandaag hadden we bij ’t vissershaventje van Domaio een plekje aan de Ria de Vigo gevonden. Prachtig uitzicht. Er komt een meneer voorbij, die ons aanspreekt in het Nederlands. Een Spanjaard die samen met zijn zoon, de werkeloosheid onder de jeugd is hoger dan 60 procent, werkt op een scheepswerf in Kinderdijk. We zijn helemaal weer in onze eigen taal bijgepraat over Spanje, morgen gaan we naar Portugal.

Santiago de Compostela, Spanje, 19-3-2014

Santiago de Compostela, Spanje

In de noordwest-hoek van Spanje begint het seizoen eind mei en zijn de campings nu nog niet open. Volgens een betrouwbaar uitziende Britse camper-mevrouw, had zij een beter kampeerboek dan de onze. Ik schrijf vier adressen over van campings die het hele jaar open moeten zijn. De eerste is een grasveld, anex koeienweide. De tweede heeft zoveel sloten op het toegangshek dat het bijna een dag duurt voor ’t weer open kan. De derde hebben we nooit gevonden en de vierde had in wel tien talen gesloten op de deur staan. Dat werd dus een nacht wild kamperen.

Op een rustig parkeerterrein bij het kleine strand van Penarronda draaien we Flipper zijn poten uit. Op één surfer-auto na, zijn we alleen, genietend van het uitzicht en de stilte. Om vijf uur komt de ene na de andere auto aanrijden, er springen honden uit met hun gevolg en het duurt tot na achten als de laatste hond naar huis gaat. We zijn weer alleen. Na elven komen de auto’s terug. Het ene verliefde paartje maakt een strandwandeling, anderen blijven liever in de auto. We worden wakker als de laatste auto’s na enen verdwijnen, schrikken weer op als de melkauto zijn aanhang bij ons achterlaat en worden definitief wakker gemaakt door drie maaimachines van de gemeente. Volgende nacht toch maar weer een camping zoeken.

Dat is dus hier, centraal in het binnenland, de stad Santiago de Compestela geworden. De cathedraal is het middelpunt van het verhaal: Iemand zag in het jaar 812 een ster die hem wees naar de begraven beenderen van één van de twaalf apostelen, de heilige Jakobus, die in het jaar 44 in Jeruzalem werd onthoofd en op wonderbaarlijke wijze in een boot op de Galicische kust terecht kwam. Alfonso II en de kerk van Asturias maakten van deze gelegenheid gebruik om de regio weer op de kaart te zetten en de oude pelgrimsroute naar Cabo Finisterre, waar de zon/ziel in de zee verdwijnt, nieuw leven in te blazen. Ze bouwden een cathedraal en via hun diplomatieke en religieuse kanalen verspreiden ze het nieuws over Europa. Dat de gevonden botten vermoedelijk van de ziener van het licht waren, doet er nu even niet toe.

Ik lees de reisgids er op na, verzamel folders, we bezoeken de cathedraal in de oude stad en gaan één van de komende dagen ook nog naar, bij zeevaarders beruchte, Cabo Finisterre.  Omdat Santiago de Compostela jaarlijks door 70.000 pelgrims en heel veel toeristen wordt bezocht, is de camping het hele jaar open. Wij maken er dankbaar gebruik van.

Gorliz, Spanje, 12-3-2014

Irun, Spanje

Het is bewezen: 2 x 3 is ook scheepsrecht. Na vijf pogingen, vrachtwagen dwars over de weg, auto wil niet op toeren komen, zelf een beetje ziekjes, te weinig tijd en vorig jaar het overlijden van Cees zijn moeder, zijn we nu in Spanje. Vooraf hadden we onze maatregelen genomen. Niet het woord S….. gebruiken. Als iemand vroeg waar we naar toe gingen, was het antwoord steevast Zuid Europa of Iberisch Schiereiland. En zo zijn we slinks Spanje binnengereden.

Helemaal stiekem ging dat niet. Er stond een gewapend team op de Frans-Spaanse grens te controleren. Wij, de toeristen, mochten op ons eerlijke gezicht direct verder rijden. In vijf dagen, zonder files, 1860 kilometers, alle dagen zon met een temperatuur oplopend tot 25 graden. Warmer hoeft nu ook weer niet.

Hier in het Baskenland hebben de bergen de overhand. We doen langer over een kilometer dan in het vlakke Friesland. We nemen hellingen van 10 graden en slingeren Flipper door S-bochten alsof het niets is. De caravandeurtjes openen zich spontaan. Met een touwtje ervoor proberen we de inhoud in de kastjes te houden, kost anders steeds zo veel tijd met opruimen.

 Met twee Spaanse woordenboeken uit de boekenschuur van ’t Lichtpunt, hopen we het taalprobleem op te lossen. De verkeersborden onderweg begrijpen we niet altijd, maar voordat het woord is opgezocht zijn we het probleem al weer voorbij. Op de campings zal Engels ook wel gaan en anders is er als laatste redmiddel nog altijd de oude vertrouwde Gebarentaal.

Dokkumer Nije Silen, 4-3-2014

Dokkumer Nije Silen

Na een winter van niks heeft de lentezon het overgenomen. Oké, we hebben nog wat nachtvorst, maar schaats-ijs kunnen we nu wel vergeten. Misschien wordt dat eind van dit jaar nog ingehaald.

Ook wij krijgen last van voorjaars- en reis-kriebels. Morgen gaan we weer "Flipperen".