26 okt - Goiingarypster Poelen - steiger Marrekrite Heerenzijl
9 mijl
27 okt - Joure - steiger Marrekrite Noarder Âldewei
1 mijl
28 okt - De Lemmer - steiger Marrekrite Langsleat
14 mijl
29 okt - Langwar - steiger Marrekrite De Diken
11 mijl - bruggeld 2,00 Euro
30 okt - Koarnwetersân - steiger reserve sluisdeur
27 mijl
31 okt - Ljouwert - kade Prinsetún
23 mijl - bruggeld 7,00 Euro
Langwar, 25-10-2015
We hebben AIS en zijn te volgen op
Marinetraffic.com. Op 't verkeerssysteem staan nog wat foute
afmetingen, ze ronden af op hele meters, maar daar gaan we bij
terugkomst in de haven nog aan sleutelen. Eindelijk horen we weer bij
de moderne boot-vaarders!
Eind 2007, net voor we naar Frankrijk vertrokken, kochten we een AIS. Cees monteerde 'm nog snel, maar hij deed het niet. Geen probleem, wordt onderweg wel opgelost. Zo gezegd zo gedaan. Er werd doorgemeten, gedemonteerd, gemonteerd, nagekeken, beltegoed opgebruikt aan iedereen die er verstand van zou moeten hebben en gevloekt, maar onze AIS deed niets en was ook niet van plan iets te doen.
Koorndijk uit Zwolle, de leverancier, gaf als tip een tussenstop te maken in Middelburg bij Jos Boone., daar was een mannetje die alles wist over elektronische apparatuur en het programmeren er van. Oké, de mevrouw kwam aan boord. Alles uitgeprobeerd en gecontroleerd en misschien ook wel stilletjes een onfatsoenlijk woord gezegd, ons automatisch indificatiesysteem bleef een maandagmorgen-baksel.
Deze nieuwe AIS hebben we van onze Luitzen gekregen voor het kluswerk aan zijn “Grand Slam”. Deze zomer tijdens het schilderen van “Antje C” in de loods is ie gemonteerd, maar daar binnen deed het zendapparaat het natuurlijk niet. Toen uit de loods de mast er weer op stond kon de antenne aangesloten worden. Eén marifoonkabelstekkertje te weinig. Onderweg in Lelystad gekocht, gemonteerd en even wachten tot er een computer-hulp-zoon op visite kwam en het geheel geprogrammeerd kon worden. En, poeh wat een opluchting, hij doet het! De oude ligt in de rommelbak te wachten op een 'hoper-tegen-beter-weten-in'.
Eind 2007, net voor we naar Frankrijk vertrokken, kochten we een AIS. Cees monteerde 'm nog snel, maar hij deed het niet. Geen probleem, wordt onderweg wel opgelost. Zo gezegd zo gedaan. Er werd doorgemeten, gedemonteerd, gemonteerd, nagekeken, beltegoed opgebruikt aan iedereen die er verstand van zou moeten hebben en gevloekt, maar onze AIS deed niets en was ook niet van plan iets te doen.
Koorndijk uit Zwolle, de leverancier, gaf als tip een tussenstop te maken in Middelburg bij Jos Boone., daar was een mannetje die alles wist over elektronische apparatuur en het programmeren er van. Oké, de mevrouw kwam aan boord. Alles uitgeprobeerd en gecontroleerd en misschien ook wel stilletjes een onfatsoenlijk woord gezegd, ons automatisch indificatiesysteem bleef een maandagmorgen-baksel.
Deze nieuwe AIS hebben we van onze Luitzen gekregen voor het kluswerk aan zijn “Grand Slam”. Deze zomer tijdens het schilderen van “Antje C” in de loods is ie gemonteerd, maar daar binnen deed het zendapparaat het natuurlijk niet. Toen uit de loods de mast er weer op stond kon de antenne aangesloten worden. Eén marifoonkabelstekkertje te weinig. Onderweg in Lelystad gekocht, gemonteerd en even wachten tot er een computer-hulp-zoon op visite kwam en het geheel geprogrammeerd kon worden. En, poeh wat een opluchting, hij doet het! De oude ligt in de rommelbak te wachten op een 'hoper-tegen-beter-weten-in'.
Koersbericht
19 okt - De Lemmer - steiger Marrekrite Langesleat
29 mijl - bruggeld 2,00 Euro
21 okt - Heeg - steiger Marrekrite Jeltesleat
7 mijl - bruggeld 2,00 Euro
22 okt - Tsjûkemar - steiger Marrekrite Zandrak
9 mijl
23 okt - Tsjûkemar - steiger Marrekrite Marchjepôlle
3 mijl
24 okt - Tjonger - steiger Marrekrite Brandemeer
4 mijl - bruggeld 2,00 Euro
25 okt - Langwar - steiger Marrekrite De Diken
13 mijl
29 mijl - bruggeld 2,00 Euro
21 okt - Heeg - steiger Marrekrite Jeltesleat
7 mijl - bruggeld 2,00 Euro
22 okt - Tsjûkemar - steiger Marrekrite Zandrak
9 mijl
23 okt - Tsjûkemar - steiger Marrekrite Marchjepôlle
3 mijl
24 okt - Tjonger - steiger Marrekrite Brandemeer
4 mijl - bruggeld 2,00 Euro
25 okt - Langwar - steiger Marrekrite De Diken
13 mijl
Ketelmeer, 18-10-2015
Het miezert al de hele week. We hebben
er geen last van. Na al dat gedonder om weer op de wal, hadden we
even nergens meer zin in. Uitslapen, lang koffie drinken, een boek
lezen en alleen maar lui zijn. Cees had de as wel in het water weer
vast kunnen maken, maar vond het toch beter, hij was nu toch bezig,
om bij de schroef de zinkanodes er tussenuit te halen en nog meer
schroefaslengte binnen in de klembus vast te maken. Toch viel het
repareren van de schroefas achteraf wel mee, we hadden het al eens
eerder gedaan.
Vroeger, dit is beppe die vertelt uit de tijd dat er nog geen mobiele telefoon was, voeren we met onze Friendship 28 terug van een vakantie naar Denemarken. Op 't stuk Cuxhaven – Norderney hoorden we, het was windstil weer, een geluid onder de boot dat er daarvoor niet was. Op Borkum ging Cees te water om de schroef te controleren. Alles leek oké. Net boven Schiermonnikoog, er was nog steeds geen zuchtje wind, bleef de motor gewoon doordraaien, maar vooruitgang zat er niet meer in. De schroefas had geen verbinding meer met onze 10 pk Buck.
Daar drijf je dan. In de verte zagen we bij de uiterton de reddingsboot varen. We konden hem niet bereiken. Ons budget was net na het bouwen van de Friendship niet van dien aard dat er nog een marifoon af kon. Gelukkig was het tij nauwkeurig berekend en gingen we met het water mee langzaam in de goede richting. Bij het kenteren van het tij kwam er zo nu en dan ook wat wind opzetten. Zo zeilend doorscharrelend haalden we de sluis, waar door het trekken van een zielig gezicht en het ophouden van een meertouw altijd wel een sleepje te vinden was.
Hoe het kon gebeuren weten we niet, misschien toch iets in de schroef gehad? Het doet er ook niet meer toe. Als het maar twee keer in de dertig jaar gebeurt dan zijn we er nu wel weer een tijdje van af. Ook het weer zal wel weer beter worden, mistiger en natter kan bijna niet. Misschien wordt het kouder, maar dat is geen probleem, er is genoeg warme winterkleding aan boord.
Vroeger, dit is beppe die vertelt uit de tijd dat er nog geen mobiele telefoon was, voeren we met onze Friendship 28 terug van een vakantie naar Denemarken. Op 't stuk Cuxhaven – Norderney hoorden we, het was windstil weer, een geluid onder de boot dat er daarvoor niet was. Op Borkum ging Cees te water om de schroef te controleren. Alles leek oké. Net boven Schiermonnikoog, er was nog steeds geen zuchtje wind, bleef de motor gewoon doordraaien, maar vooruitgang zat er niet meer in. De schroefas had geen verbinding meer met onze 10 pk Buck.
Daar drijf je dan. In de verte zagen we bij de uiterton de reddingsboot varen. We konden hem niet bereiken. Ons budget was net na het bouwen van de Friendship niet van dien aard dat er nog een marifoon af kon. Gelukkig was het tij nauwkeurig berekend en gingen we met het water mee langzaam in de goede richting. Bij het kenteren van het tij kwam er zo nu en dan ook wat wind opzetten. Zo zeilend doorscharrelend haalden we de sluis, waar door het trekken van een zielig gezicht en het ophouden van een meertouw altijd wel een sleepje te vinden was.
Hoe het kon gebeuren weten we niet, misschien toch iets in de schroef gehad? Het doet er ook niet meer toe. Als het maar twee keer in de dertig jaar gebeurt dan zijn we er nu wel weer een tijdje van af. Ook het weer zal wel weer beter worden, mistiger en natter kan bijna niet. Misschien wordt het kouder, maar dat is geen probleem, er is genoeg warme winterkleding aan boord.
Koersbericht
12 okt - Lelystad - anker Lelystad Haven
1 mijl
14 okt - Trintelhaven - kade werkhaven
11 mijl
16 okt - Ketelmeer - anker IJsseloog
13 mijl
18 okt - Ketelmeer - kade Kattendiephaventje
4 mijl
1 mijl
14 okt - Trintelhaven - kade werkhaven
11 mijl
16 okt - Ketelmeer - anker IJsseloog
13 mijl
18 okt - Ketelmeer - kade Kattendiephaventje
4 mijl
Lelystad, 11-10-2015
We zijn gelukkig. Afgelopen woensdag voeren we de sluis van De Block van Kuffeler binnen. Terwijl ik naar voren loop, smakken we tegen het remmingswerk, gepakt door het woelige water dat de sluismeester heeft laten lopen om op polderniveau te komen. Cees roept: “De motor reageert niet, pak de eerste de beste bolder die we voorbij komen, ik kan niet afremmen!” In de brugopening ging 't nog met een slakkengangetje, maar dan pakken de neer in de sluis en de zuidelijke wind ons en moet ik het eerste houvast aan mij voorbij laten gaan. De tweede is wel voor mij. Effe uitblazen. Via de marifoon melden we dat we de sluis wel weer gaan verlaten, maar in welk tempo blijft nog even een verrassing. Het houdt niet over, maar we komen er uit en met een puntje fok erbij halen we net het eind van de lange wachtsteiger. Pas als alle meertouwen vast zitten, verzamelen we de moed om onze, tot dan toe mooie blauwe verf, te bekijken. Potverd... geen schrammetje, de stootlijst heeft gelukkig alle klappen opgevangen.
Al snel blijkt dat de motor goed werkt, dat het niet de koppelingskabel is en dat er niets in de schroef zit. Hebben we nog wel een schroef? Het is onontkoombaar, we moeten weer op de wal. Hier op De Block hebben ze geen 20 tons kraan en Muiderzand is niet bezeild. Dan maar met twee fokken en ruime wind op naar Lelystad. Is zo wie zo beter, daar naast Lelystad Haven kun je in de ruime kom makkelijk zeilend ankeren. De haven heeft geen zware kraan, we moeten weer de polder in. De volgende morgen haalt een motorbootje ons op. In de sluis hoor ik nu van twee kanten: “Pak de eerste de beste bolder die voorbij komt!” Dat gaat, maar voor lukt het minder. Maar daar is er onze sleepbootbemanning, ze houden af en pakken landvasten aan. Dat ging maar net goed. Gelukkig geen krasje.
Aangekomen bij de werf staan twee mannen extra klaar om ons op te vangen. Twintig ton geeft zich niet direct over, we drijven krachtig het kraandok voorbij. Het walpersoneel moet de touwen loslaten. Vooruit zie ik een polyester racebak liggen. Zo ééntje die zich nog langer maakt met een grote, lange zwarte boom vooruit. De boot missen we riant, maar tussen ons en die zwarte gevechtslans past geen vinger meer en dus ook geen stootwil. We varen voorbij. De mannen halen ons met hun bootje weer op en trekken ons zachtjes terug naar de botenlift. Dan is het verder een makkie, handdoeken tussen de hijsbanden en we komen boven water. Gelukkig, zonder een enkele beschadiging.
De schroef zit er nog aan, meevallertje, dat was een dure geweest. De schroefas is uit de klembus van het druklager, achter de motor, geschoven. Cees duwt en krengt hem terug. De botenlift laat ons weer zakken, de mannen trekken ons weer voorbij de wedstrijdracer, extra stootwillen hangen klaar en aan de steiger repareren we verder. Dan blijkt dat het in het water niet lukt en de volgende morgen trekt de ploeg, het wordt routine, Antje C weer om de gevechtslans-boot naar de liftschacht. Handdoeken tussen de hijsbanden, omhoog, afspuiten, hoort bij de service, op een bok zetten. Botenkar voorrijden en optillen. Even denken we dat we in de provincie Groningen zijn, een kleine aardbeving. Bij het liften van de bok met boot is een steun afgebroken. Die oude zeebodem van de polder wil wel trillen en het voelt meer dan het is, maar wij ervaren het als een klap van 8 op de Schaal van Richter. De bok wordt gerepareerd en we krijgen een mooi plekje op 't haventerrein. Gelukkig, onze verse frisse blauwe verf is nog als nieuw.
Koersbericht
7 okt - Block van Kuffeler - buitenwachtsteiger sluis
1 mijl
- Lelystad - anker Lelystad Haven
8 mijl
8 okt - Lelystad - steiger Schaap Ship Care
1 mijl
9 okt - Lelystad - wal Schaap Ship Care
0 mijl
1 mijl
- Lelystad - anker Lelystad Haven
8 mijl
8 okt - Lelystad - steiger Schaap Ship Care
1 mijl
9 okt - Lelystad - wal Schaap Ship Care
0 mijl
Almere, 4-10-2015
Mooi weer de afgelopen week. Elke dag
zon en daarbij oostenwind. We hebben tot hier alles kunnen zeilen.
Een prachtig begin van onze vakantie. Nou, vakantie? Eerst moesten de
zeilen er weer opgezet worden en daarna binnenin de boot de rommel
nog weggewerkt. Een doos met spullen die teruggekomen is van de
veiling op het havenfeest, al het gereedschap dat zo handig dichtbij
voor het pakken in de kajuit ligt en de laatste dozen met rommel uit
de botenloods, die overgebleven zijn van onze klusmaanden. De oude
bootramen staan nog te koop op Marktplaats, maar de windvaan is
verkocht, niet één, maar drie keer, want dat is scheepsrecht!
Er kwamen direct veel reacties op de Windpilot-advertentie. Meneer H, onze eerste belangstellende wilde graag een optie tot zondag 12.00 uur. Na de koffie komt ie en na uitgebreid bekijken en tekeningetjes maken hoe die gemonteerd moest worden, wat heen en weer gehandjeklap over de laatste 50 Euro, wordt de koop bevestigd met een ferme handdruk. De volgende dag betalen en halen. Terwijl Cees soep met een broodje maakt, haal ik de advertentie van Marktplaats en bedank en wis alle belangstellenden op de mail. Telefoon. Onze koper, hij ziet er van af. Wat moet je met zo iemand? Een discussie beginnen over een man een man, een woord een woord of medelijden met hem hebben omdat ie thuis iemand met veto-recht heeft zitten?
Onze tweede, Meneer S die we net hadden afgebeld, staat met zijn nummer nog in de telefoongeschiedenis. We bellen snel terug en hij wil de Windpilot Windvaan nog steeds graag hebben. Of we 'm een week kunnen vasthouden, ze zijn op dat moment onderweg naar Engeland met hun zeilboot, even een weekje er tussen uit. We gaan akkoord. Keurig belt ie een week later om 8.00 uur 's morgens terug. Hij staat voor zijn bod, maar de trip naar de overkant is op de terugweg geëindigd in een kleine ramp. 40 Mijl uit de kust door een hoge golf plat geslagen, mast overboord, ramen er uit. Zelf, gelukkig wel aangelijnd, overboord geraakt en met het oprichten van het schip weer aan boord geslingerd. Met moeite van boord gehaald, blij dat ze nog leven, schip total loss. Als je geen boot meer hebt, heb je ook geen windvaan nodig. We ontheffen hem van zijn: een man een man, een woord een woord.
Via Rob, onze havenmeester, heeft er ook nog iemand geïnformeerd of de windvaan nog te koop was. Wij mailen hem terug : Ja, de Windpilot Windvaan is niet verkocht. Onze derde koper komt op zondagavond, intussen zijn we drie weken verder, om half zeven, bekijkt, geeft geld en neemt hem een half uur later mee. Hoe moeilijk kan het leven zijn?
Er kwamen direct veel reacties op de Windpilot-advertentie. Meneer H, onze eerste belangstellende wilde graag een optie tot zondag 12.00 uur. Na de koffie komt ie en na uitgebreid bekijken en tekeningetjes maken hoe die gemonteerd moest worden, wat heen en weer gehandjeklap over de laatste 50 Euro, wordt de koop bevestigd met een ferme handdruk. De volgende dag betalen en halen. Terwijl Cees soep met een broodje maakt, haal ik de advertentie van Marktplaats en bedank en wis alle belangstellenden op de mail. Telefoon. Onze koper, hij ziet er van af. Wat moet je met zo iemand? Een discussie beginnen over een man een man, een woord een woord of medelijden met hem hebben omdat ie thuis iemand met veto-recht heeft zitten?
Onze tweede, Meneer S die we net hadden afgebeld, staat met zijn nummer nog in de telefoongeschiedenis. We bellen snel terug en hij wil de Windpilot Windvaan nog steeds graag hebben. Of we 'm een week kunnen vasthouden, ze zijn op dat moment onderweg naar Engeland met hun zeilboot, even een weekje er tussen uit. We gaan akkoord. Keurig belt ie een week later om 8.00 uur 's morgens terug. Hij staat voor zijn bod, maar de trip naar de overkant is op de terugweg geëindigd in een kleine ramp. 40 Mijl uit de kust door een hoge golf plat geslagen, mast overboord, ramen er uit. Zelf, gelukkig wel aangelijnd, overboord geraakt en met het oprichten van het schip weer aan boord geslingerd. Met moeite van boord gehaald, blij dat ze nog leven, schip total loss. Als je geen boot meer hebt, heb je ook geen windvaan nodig. We ontheffen hem van zijn: een man een man, een woord een woord.
Via Rob, onze havenmeester, heeft er ook nog iemand geïnformeerd of de windvaan nog te koop was. Wij mailen hem terug : Ja, de Windpilot Windvaan is niet verkocht. Onze derde koper komt op zondagavond, intussen zijn we drie weken verder, om half zeven, bekijkt, geeft geld en neemt hem een half uur later mee. Hoe moeilijk kan het leven zijn?
Abonneren op:
Posts (Atom)