De vakantie is voorbij, we zijn weer
terug op het honk. Zes weken zwierven we over het IJsselmeer, het
Markermeer en door Fryslân. Wind altijd uit oostelijke richting en
eerder te weinig dan te veel. Volop mist, maar dat was meestal 's
morgens. Voor ons dus geen probleem, we wilden toch niet zo vroeg
beginnen, we hadden immers vakantie. Ook het laatste stukje door
noord Fryslân ging voorspoedig. Omdat in november de bruggen alleen
op afroep open gaan, moest er toen wel gepland worden. De
Drachtsterbrug bij Ljouwert gaat deze winter, tot 15 mei 2016, niet
meer open in verband met de bouw van 't aquaduct. De staande mast
route is dus voor jachten hoger dan 5 meter zolang afgesloten.
Op het stukje tussen Ingwierrum en de sluis van Dokkumer Nije Silen, komt op het fietspad ons een fietser tegemoet. Hij roept iets, maar we verstaan het niet. Denkend dat ie de weg vraagt, roepen we terug dat ie op de goede weg zit naar Dokkum. Flarden van wat ie terug roept: “... rood licht … invaren … brug dicht … kom terug ....” Al puzzelend komen we tot de conclusie dat de brug waar we net door zijn gekomen niet meer dicht wil, dat we wel door het rode licht op de sluis mogen varen en daar wachten tot de sluiswachter, die ook de brugwachter is, terug is komen fietsen. Hij zal wel niet zo snel terug zijn, volgens onze inschatting staat het brugwachtershuisje aan de zuidkant van 't water en staat de brugwachter nu op de noordkant. Moet ie een bootje zoeken, hopen dat het met de knopjes daar wel lukt en dan het bootje terug brengen. We eten een twaalfuurtje, wandelen een rondje sluis, drinken nog maar een kop koffie en zitten onder de kap in de kuip, als de vermoeide fietser, die niet naar Dokkum hoefde, terug komt.
Ook wij hebben het druk de komende weken. Eerst wordt Cees 65 en dat moet natuurlijk gevierd worden. Dan gaan we ons druk maken over hoeveel pensioen hij krijgt, of er überhaupt nog wat in die pot zit en dat de AOW pas over zes maanden komt. Daarna gaat onze jongste trouwen, draait alles even om kleding en familie. Intussen is Sinterklaas in Meppel aangekomen, ben wel nieuwsgierig of hij ook moet bellen om al die brugopeningen tussen Noordzee en Drenthe voor elkaar te krijgen. Daarna gaan we de kerstboom optuigen, oliebollen eten en dan is het jaar al weer voorbij.
Op het stukje tussen Ingwierrum en de sluis van Dokkumer Nije Silen, komt op het fietspad ons een fietser tegemoet. Hij roept iets, maar we verstaan het niet. Denkend dat ie de weg vraagt, roepen we terug dat ie op de goede weg zit naar Dokkum. Flarden van wat ie terug roept: “... rood licht … invaren … brug dicht … kom terug ....” Al puzzelend komen we tot de conclusie dat de brug waar we net door zijn gekomen niet meer dicht wil, dat we wel door het rode licht op de sluis mogen varen en daar wachten tot de sluiswachter, die ook de brugwachter is, terug is komen fietsen. Hij zal wel niet zo snel terug zijn, volgens onze inschatting staat het brugwachtershuisje aan de zuidkant van 't water en staat de brugwachter nu op de noordkant. Moet ie een bootje zoeken, hopen dat het met de knopjes daar wel lukt en dan het bootje terug brengen. We eten een twaalfuurtje, wandelen een rondje sluis, drinken nog maar een kop koffie en zitten onder de kap in de kuip, als de vermoeide fietser, die niet naar Dokkum hoefde, terug komt.
Ook wij hebben het druk de komende weken. Eerst wordt Cees 65 en dat moet natuurlijk gevierd worden. Dan gaan we ons druk maken over hoeveel pensioen hij krijgt, of er überhaupt nog wat in die pot zit en dat de AOW pas over zes maanden komt. Daarna gaat onze jongste trouwen, draait alles even om kleding en familie. Intussen is Sinterklaas in Meppel aangekomen, ben wel nieuwsgierig of hij ook moet bellen om al die brugopeningen tussen Noordzee en Drenthe voor elkaar te krijgen. Daarna gaan we de kerstboom optuigen, oliebollen eten en dan is het jaar al weer voorbij.
