29 aug - Reitdiep
23 mijl - steiger
Lauwersmar
30 aug - Zoutkamperril
8 mijl - Marrekrite steiger
31 aug - Stropersgat
2 mijl - anker
1 sept - Stropersplaat
1 mijl - Marrekrite steiger
2 sept - Senneroog
3 mijl - Marrekrite steiger
3 sept - Dokkumerdjip
8 mijl - ankeren achter eilandje
4 sept - Dokkumerdjip
1 mijl - Marrekrite steiger bij haventje
6 sept - Dokkumer Nije Silen
1 mijl - jachthaven Lunegat
Delfzijl, 28-8-2016
Vier warme dagen hebben we in de
jachthaven van Cuxhaven gelegen. Het was er erg gezellig, iedereen
had tijd voor een praatje. We lopen nu buiten onze schoenen, zoveel
complimenten heeft onze Antje C gekregen. Op de fiets, het was 35
graden, hadden we de stad snel bekeken. Donderdagavond, de 25ste,
zijn de mannen aan boord gekomen. Vrijdagmorgen heb ik ze goede reis
gewuifd en ben snel met de auto naar Nederland teruggereden, waar ik
me heb laten verwennen door de thuisblijvers.
Om zoveel mogelijk te kunnen zeilen, zijn ze via Helgoland naar Norderney gevaren. De wind speelde een spelletje en hield zich niet aan de voorspellingen, de motor moest het meeste werk doen. De onweersbuien en harde wind van zaterdagavond kwamen pas toen ze al hoog en droog in de jachthaven van Norderney lagen. Omdat de weersvoorspellingen ook voor zondag hetzelfde winderige en bliksemende beeld gaven, zijn ze om zes uur 's morgens al vertrokken om over het wad naar Delfzijl te varen. Konden de mannen thuis nog even bijkomen om maandag weer aan het werk te gaan.
Om zoveel mogelijk te kunnen zeilen, zijn ze via Helgoland naar Norderney gevaren. De wind speelde een spelletje en hield zich niet aan de voorspellingen, de motor moest het meeste werk doen. De onweersbuien en harde wind van zaterdagavond kwamen pas toen ze al hoog en droog in de jachthaven van Norderney lagen. Omdat de weersvoorspellingen ook voor zondag hetzelfde winderige en bliksemende beeld gaven, zijn ze om zes uur 's morgens al vertrokken om over het wad naar Delfzijl te varen. Konden de mannen thuis nog even bijkomen om maandag weer aan het werk te gaan.
Koersbericht
22 aug - Cuxhaven
18 mijl - jachthaven
26 aug - Helgoland
41 mijl - jachthaven
27 aug - Norderney
45 mijl - jachthaven
Nederland
28 aug - Delfzijl
35 mijl - sluiskade
18 mijl - jachthaven
26 aug - Helgoland
41 mijl - jachthaven
27 aug - Norderney
45 mijl - jachthaven
Nederland
28 aug - Delfzijl
35 mijl - sluiskade
Brunsbüttel, Duitsland, 21-8-2016
Nog een kleine mijl naar de sluizen van
Holtenau. Het licht gaat op wit en de er voor liggende boten kunnen
invaren. We geven, tegen beter weten in, gas. Nog iets minder dan een
halve mijl en het licht gaat op rood. We houden speedboot-snelheid en
als we voor de sluisdeur zijn, staat die nog steeds open. En dan
geschiet er een wonder, het licht gaat weer op wit. Na al die jaren
dat we hier al varen treffen we nu eindelijk een sluiswachter met
begrip voor de pleziervaarder. We wuiven en doen de duim omhoog naar
de ramen, we denken dat onze vriend daar ergens zit, boven in het
gebouw. Snel langszij een andere zeiler en na een kwartiertje gaat de
volgende deur al weer open. Dan staan de kanaallichten op drie keer
rood. Kunnen we toch nog gaan liggen wachten.
Eigenlijk hebben we tijd zat. Het mannenweekend begint pas op 25 augustus in Cuxhaven en we gaan deze dag maar tot de Flemhuder See. De ankerplek is helemaal leeg. Op de achterste rand van de rede gaat het anker er in. Jaren terug ankerden we eens buiten de rede, toen kwam er iemand van de naastliggende zwemplek ons wegsturen, het is namelijk een nudistencamping. Ook nu komt er een roeibootje aan. Het is een 80-jarige visserman, hij komt een praatje maken. Ja, die gele palen zijn een fiasco, bedacht door een ambtenaar van daar ergens, hij wijst richting Kiel, die vergeten is om bij de ligplaatsbreedtes rekening te houden met de paaldiktes. De aangelegde kade is voor aan- en afvoer van stenen en baggerdrek, nodig voor 't verbreden van het kanaal, wat in 2017 zal beginnen. Hij roeit een stukje verder, doet zijn ankertje overboord, gooit een dobber in het water, zet een parasol op, nestelt zich in zijn tuinstoel en pakt een verrekijker uit zijn tas. Als het te koud wordt om te zwemmen en te zonnebaden is ie klaar met vissen.
Volgende stop is de kade voor de sluis van het Gieselau Kanal. We zijn weer de eersten. Van vorige keren weten we dat als er een groot diepgaand schip door het Kieler Kanal vaart er hier een soort tsunami-golf ontstaat. Met zes touwen liggen we muurvast aan de kade. De hele nacht geen enkele golf, laat staan deining. Misschien wordt er op dit stuk langzamer gevaren, de sluis had het zwaar te verduren door die drukgolven en moest al een poos dicht voor herstelwerkzaamheden. Aan de palen bij de camping van Weiche Dückerswisch is het net andersom. Lagen we daar voorheen heel erg rustig tussen vier palen met vanuit de kuip zicht op de voorbij varende schepen, nu komen er verscheidene hoge boeg- en hekgolven onze kant op. Halen ze hier waarschijnlijk de verloren tijd, van het stukje voor het Gieselau Kanal, weer in. Het geschommel en de krakende touwen maken ons verscheidene keren wakker.
Laatste stop in het kanaal is Brunsbüttel, waar we nu liggen. Ook hier is het niet druk. We liggen in ons favoriete hoekje, direct links om de hoek. Heb je vanuit de kuip vrij uitzicht op het gebeuren voor de sluizen en varen de 'reuzen' op twintig meter aan je voorbij. Voor 10 Euro op de eerste rang. Pas als je op bed ligt krijg je door hoe luidruchtig de brommende boegschroeven en remmende aandrijfschroeven zijn. Morgen gaan we naar Cuxhaven.
Eigenlijk hebben we tijd zat. Het mannenweekend begint pas op 25 augustus in Cuxhaven en we gaan deze dag maar tot de Flemhuder See. De ankerplek is helemaal leeg. Op de achterste rand van de rede gaat het anker er in. Jaren terug ankerden we eens buiten de rede, toen kwam er iemand van de naastliggende zwemplek ons wegsturen, het is namelijk een nudistencamping. Ook nu komt er een roeibootje aan. Het is een 80-jarige visserman, hij komt een praatje maken. Ja, die gele palen zijn een fiasco, bedacht door een ambtenaar van daar ergens, hij wijst richting Kiel, die vergeten is om bij de ligplaatsbreedtes rekening te houden met de paaldiktes. De aangelegde kade is voor aan- en afvoer van stenen en baggerdrek, nodig voor 't verbreden van het kanaal, wat in 2017 zal beginnen. Hij roeit een stukje verder, doet zijn ankertje overboord, gooit een dobber in het water, zet een parasol op, nestelt zich in zijn tuinstoel en pakt een verrekijker uit zijn tas. Als het te koud wordt om te zwemmen en te zonnebaden is ie klaar met vissen.
Volgende stop is de kade voor de sluis van het Gieselau Kanal. We zijn weer de eersten. Van vorige keren weten we dat als er een groot diepgaand schip door het Kieler Kanal vaart er hier een soort tsunami-golf ontstaat. Met zes touwen liggen we muurvast aan de kade. De hele nacht geen enkele golf, laat staan deining. Misschien wordt er op dit stuk langzamer gevaren, de sluis had het zwaar te verduren door die drukgolven en moest al een poos dicht voor herstelwerkzaamheden. Aan de palen bij de camping van Weiche Dückerswisch is het net andersom. Lagen we daar voorheen heel erg rustig tussen vier palen met vanuit de kuip zicht op de voorbij varende schepen, nu komen er verscheidene hoge boeg- en hekgolven onze kant op. Halen ze hier waarschijnlijk de verloren tijd, van het stukje voor het Gieselau Kanal, weer in. Het geschommel en de krakende touwen maken ons verscheidene keren wakker.
Laatste stop in het kanaal is Brunsbüttel, waar we nu liggen. Ook hier is het niet druk. We liggen in ons favoriete hoekje, direct links om de hoek. Heb je vanuit de kuip vrij uitzicht op het gebeuren voor de sluizen en varen de 'reuzen' op twintig meter aan je voorbij. Voor 10 Euro op de eerste rang. Pas als je op bed ligt krijg je door hoe luidruchtig de brommende boegschroeven en remmende aandrijfschroeven zijn. Morgen gaan we naar Cuxhaven.
Koersbericht
16 aug - Kappeln - Maasholm
8 mijl - anker
17 aug - Flemhuder See
31 mijl - anker
18 aug - Gieselau Kanal
25 mijl - kade
19 aug - Weiche Dückerswisch
12 mijl - palen
20 aug - Brunsbüttel
10 mijl - jachthaven
8 mijl - anker
17 aug - Flemhuder See
31 mijl - anker
18 aug - Gieselau Kanal
25 mijl - kade
19 aug - Weiche Dückerswisch
12 mijl - palen
20 aug - Brunsbüttel
10 mijl - jachthaven
Maasholm, Duitsland, 14-8-2016
In het Deense Søby, een dorpje waar
niet veel te beleven is, hebben ze, om het wat aantrekkelijker te
maken, deze zomer een kunstroute uitgezet. Op de kade staat een
betonnen vissersbroek met laarzen, op een kistje, met een werphengel.
We bekijken het van alle kanten en komen tot de ontdekking dat de één
er iets heel anders achter zoekt dan de ander. Dat is kunst, zoals
wij denken dat het bedoelt is.
Heel anders is een waslijn met oude hemden, dat noemen ze bij 't Fiskershûske in Moddergat geschiedenis. De omgekeerde auto op een bootje, kosten 6000 Deense Kronen, wordt door ons bestempeld als erfopruiming. Het grappigste aan deze opstelling is dat er een bordje bij staat dat je het kunstwerk niet mag aanraken. Een stuk bunker, ter herinnering aan de Deense dwangarbeiders, bestempelen we als oorlogsverleden en de foto van de havendam vinden we niet zo origineel. Daarentegen vind ik de galg met steen mooi en vindt Cees het helemaal niks. Het bordje bij het 'kunstwerk' met uitzicht op de kustlijn had ik leuker gevonden als de 'n' in kunstwerk was doorgestreept, had de kunstenaar tenminste nog iets gedaan voor zijn subsidie. Maar misschien gaat dat woordgrapje niet op in het Deens.
Heel anders is een waslijn met oude hemden, dat noemen ze bij 't Fiskershûske in Moddergat geschiedenis. De omgekeerde auto op een bootje, kosten 6000 Deense Kronen, wordt door ons bestempeld als erfopruiming. Het grappigste aan deze opstelling is dat er een bordje bij staat dat je het kunstwerk niet mag aanraken. Een stuk bunker, ter herinnering aan de Deense dwangarbeiders, bestempelen we als oorlogsverleden en de foto van de havendam vinden we niet zo origineel. Daarentegen vind ik de galg met steen mooi en vindt Cees het helemaal niks. Het bordje bij het 'kunstwerk' met uitzicht op de kustlijn had ik leuker gevonden als de 'n' in kunstwerk was doorgestreept, had de kunstenaar tenminste nog iets gedaan voor zijn subsidie. Maar misschien gaat dat woordgrapje niet op in het Deens.
De Denen houden vast heel veel van
'kunst'. Op de Deense televisie kijken we naar de Olympische Spelen.
Hele avonden zenden ze, zonder dat er een eigen deelnemer mee doet,
in de categorie kunstzwemmen, het duiken van de hoge plank uit.
Mannen en vrouwen, alleen of met z'n tweeën synchroon. Ze maken
salto's en weet ik al niet wat. Het aller gekste vinden we het echte
kunstzwemmen. Staan er twee zenuwachtige dames onder aan een trapje.
Halen een keer heel diep adem. Dan gaan de neusjes omhoog, gezicht
naar links, slag in de rug en paraderen als twee verstijfde pinguïns
naar de rand van het zwembad. Sport, circusact of toch kunst?
Koersbericht
08 aug - Svendborg
3 mijl - jachthaven
09 aug - Trøense
3 mijl - anker
10 aug - Ærøskøbing
15 mijl - jachthaven
11 aug - Søby
7 mijl - jachthaven
12 aug - Dyvig
32 mijl - anker
13 aug - Sønderborg
12 mijl - stadskade
Duitsland
14 aug - Maasholm
20 mijl - anker
3 mijl - jachthaven
09 aug - Trøense
3 mijl - anker
10 aug - Ærøskøbing
15 mijl - jachthaven
11 aug - Søby
7 mijl - jachthaven
12 aug - Dyvig
32 mijl - anker
13 aug - Sønderborg
12 mijl - stadskade
Duitsland
14 aug - Maasholm
20 mijl - anker
Trøense, Denemarken, 7-8-2016
Zolang we terug zijn in Denemarken zit
ik al te hannesen met mijn laptop. Het is onmogelijk om verbinding te
krijgen met de wifi-netwerken in de havens. Cees zit al lang met zijn
tablet op 't internet, maar zelfs met de long-range-antenne die
afgelopen winter op onze boot is geïnstalleerd, lukt het mij niet.
De laptop maakt geluiden die ie anders niet maakte en is ook
ontzettend traag. Misschien toch ergens een virus opgelopen? Als we
andere jaren deze problemen hadden losten we dat op door de computer
terug te zetten naar een datum dat ie het nog wel deed. Ook windows
10 heeft deze mogelijkheid. Ergens halverwege juli kiezen we een
dag.
Het duurt even, langer dan twee kopjes koffie drinken, maar dan heb je ook wat. Op het scherm staat te lezen dat het gelukt is en dat er opnieuw opgestart kan worden en dat doen we dan ook. De laptop gaat aan het werk, de lichtjes knipperen, er komt zo'n klein draaiend rondje in beeld, hij sluit weer af en doet zijn lichtjes uit en dan weer aan en draait zijn rondje. Het is dat we al koffie hebben gedronken, maar er was tijd genoeg voor nog twee kopjes. Dan geeft de laptop weer een tekst: computer kan niet meer opstarten. Wat we ook proberen, nog eens afsluiten, stekkers er uit, opstarten, langer wachten, stekkers omdraaien, hij doet helemaal niks meer. Alleen nog geschikt voor inlevering bij de recycling.
Afgelopen maandag kwamen we al voor tienen in de haven van Ballen aan. Er is alleen een stuk kade vrij, maar als we onze touwen willen uitgooien komt de havenmeester zeggen dat de plaats is gereserveerd, maar niet voor ons. Hij wijst ons een plek op het eind van een rijtje boxen, kunnen we voor net aan de kade vastmaken en achter opzij aan een paal. We liggen er goed en als we bij de koffie de havenfolders bekijken, ontdekken we dat Ballen een prijs heeft gekregen voor beste haven, vooral omdat ze zulke goede en snelle wifi hebben. Laatste kans, voor dat ie naar het stort gaat, voor mijn laptop. Terwijl het opstarten in werking wordt gezet, horen we iets onder de boot.
Hangend over de achterpreekstoel zien we een man in wetsuit met snorkel en duikbril aan onze schroef rommelen. Wat zullen we nu krijgen? Het is een Deen. Zijn hobby is snorkelen en omdat er in deze wateren zoveel zeepokken zitten gaat ie geregeld het water in om zijn schroef schoon te maken en omdat ie dat zulk leuk werk vindt doet ie dan ook direct maar even de schepen van de om hem heen liggende buren. “Nou, he, bedankt.” Cees weet nog wel een klusje voor hem. Onze speedmeter staat al een poosje op nul. Nu hebben we er nog wel twee, maar die geven de snelheid over de grond aan en dit log doet dat voor de vaart door het water. Pas toen hij het niet meer deed, merkten we hoe vaak we er op keken. De Deen verdwijnt weer onder water en heeft het boeltje in een mum geklaard. Het wieltje zat vast, maar waarom heeft ie niet kunnen zien. De duimen gaan omhoog, bedankt!
Deze pauze heeft mijn laptop goed gedaan. Nu vraagt hij of ik de computer weer wil terug zetten naar de datum voordat ie teruggezet was. Oké, er is nu toch niets meer aan te vernielen. Op zijn gemakkie laat ie alles weer draaien, we eten een broodje en drinken thee. Op het scherm verschijnt, zoals alle keren hiervoor, de tekst dat we opnieuw moeten opstarten en dat doen we dan maar weer voor de zoveelste keer. Maar de laptop heeft zijn leven gebeterd, hij vraagt om de toegangscode, laat alle icoontjes zien en opent zelfs de Google pagina. Hij heeft zichzelf helemaal teruggecyceld.
Nu zijn we een paar dagen later. Het log heeft het twee dagen gedaan en zit nu weer muurvast. Op het display staan twee nullen. De laptop werkt nog, al blijft ie traag en kan ik pas op de wifi inloggen als de meeste mensen in de haven al naar bed zijn. Het downloaden van tekst en foto's naar onze site geeft nog wel wat problemen. Google heeft op eigen initiatief ons bestand van picasa overgeheveld naar Google Photo's. Ik vind wel dat de foto's mooier worden gepresenteerd, maar moet nu wel opnieuw leren hoe dat nieuwe programma werkt. Daar is het internet in deze volle havens veel te traag voor. Dat wordt een klus voor komende winter, is ook makkelijker met mijn computerhulplijnen, de kinderen, in de buurt.
Het duurt even, langer dan twee kopjes koffie drinken, maar dan heb je ook wat. Op het scherm staat te lezen dat het gelukt is en dat er opnieuw opgestart kan worden en dat doen we dan ook. De laptop gaat aan het werk, de lichtjes knipperen, er komt zo'n klein draaiend rondje in beeld, hij sluit weer af en doet zijn lichtjes uit en dan weer aan en draait zijn rondje. Het is dat we al koffie hebben gedronken, maar er was tijd genoeg voor nog twee kopjes. Dan geeft de laptop weer een tekst: computer kan niet meer opstarten. Wat we ook proberen, nog eens afsluiten, stekkers er uit, opstarten, langer wachten, stekkers omdraaien, hij doet helemaal niks meer. Alleen nog geschikt voor inlevering bij de recycling.
Afgelopen maandag kwamen we al voor tienen in de haven van Ballen aan. Er is alleen een stuk kade vrij, maar als we onze touwen willen uitgooien komt de havenmeester zeggen dat de plaats is gereserveerd, maar niet voor ons. Hij wijst ons een plek op het eind van een rijtje boxen, kunnen we voor net aan de kade vastmaken en achter opzij aan een paal. We liggen er goed en als we bij de koffie de havenfolders bekijken, ontdekken we dat Ballen een prijs heeft gekregen voor beste haven, vooral omdat ze zulke goede en snelle wifi hebben. Laatste kans, voor dat ie naar het stort gaat, voor mijn laptop. Terwijl het opstarten in werking wordt gezet, horen we iets onder de boot.
Hangend over de achterpreekstoel zien we een man in wetsuit met snorkel en duikbril aan onze schroef rommelen. Wat zullen we nu krijgen? Het is een Deen. Zijn hobby is snorkelen en omdat er in deze wateren zoveel zeepokken zitten gaat ie geregeld het water in om zijn schroef schoon te maken en omdat ie dat zulk leuk werk vindt doet ie dan ook direct maar even de schepen van de om hem heen liggende buren. “Nou, he, bedankt.” Cees weet nog wel een klusje voor hem. Onze speedmeter staat al een poosje op nul. Nu hebben we er nog wel twee, maar die geven de snelheid over de grond aan en dit log doet dat voor de vaart door het water. Pas toen hij het niet meer deed, merkten we hoe vaak we er op keken. De Deen verdwijnt weer onder water en heeft het boeltje in een mum geklaard. Het wieltje zat vast, maar waarom heeft ie niet kunnen zien. De duimen gaan omhoog, bedankt!
Deze pauze heeft mijn laptop goed gedaan. Nu vraagt hij of ik de computer weer wil terug zetten naar de datum voordat ie teruggezet was. Oké, er is nu toch niets meer aan te vernielen. Op zijn gemakkie laat ie alles weer draaien, we eten een broodje en drinken thee. Op het scherm verschijnt, zoals alle keren hiervoor, de tekst dat we opnieuw moeten opstarten en dat doen we dan maar weer voor de zoveelste keer. Maar de laptop heeft zijn leven gebeterd, hij vraagt om de toegangscode, laat alle icoontjes zien en opent zelfs de Google pagina. Hij heeft zichzelf helemaal teruggecyceld.
Nu zijn we een paar dagen later. Het log heeft het twee dagen gedaan en zit nu weer muurvast. Op het display staan twee nullen. De laptop werkt nog, al blijft ie traag en kan ik pas op de wifi inloggen als de meeste mensen in de haven al naar bed zijn. Het downloaden van tekst en foto's naar onze site geeft nog wel wat problemen. Google heeft op eigen initiatief ons bestand van picasa overgeheveld naar Google Photo's. Ik vind wel dat de foto's mooier worden gepresenteerd, maar moet nu wel opnieuw leren hoe dat nieuwe programma werkt. Daar is het internet in deze volle havens veel te traag voor. Dat wordt een klus voor komende winter, is ook makkelijker met mijn computerhulplijnen, de kinderen, in de buurt.
Koersbericht
01 aug - Ballen
10 mijl - jachthaven
02 aug - Kerteminde
25 mijl - jachthaven
05 aug - Nyborg
29 mijl - jachthaven
06 aug - Lundeborg
11 mijl - jachthaven
07 aug - Trøense
11 mijl - anker
10 mijl - jachthaven
02 aug - Kerteminde
25 mijl - jachthaven
05 aug - Nyborg
29 mijl - jachthaven
06 aug - Lundeborg
11 mijl - jachthaven
07 aug - Trøense
11 mijl - anker
Kolby-Kås, Denemarken, 31-7-2016
Hoe geliefd Anholt is zien we aan de
drukte. Er liggen al schepen buiten de haven voor anker. Daar
bedanken we voor, vroeger was het Bergumermeer al te groot om te
ankeren, dan is het Kattegat dat zeker. Aan weerszijden van het
havenhoofd van de voorhaven liggen al twee zeiljachten en de rest
ligt voor anker of met hekanker aan de opgeworpen stenen van de
havendam. Door de deining zijn de eerste ankers al los en is
bemanning met pikhaak bezig om de boot van de stenen af te duwen. Ook
dit willen wij niet, de haveningang is open naar het westen en de
voorspellingen zijn dat de wind gaat ruimen, dan wordt het hier een
hele onrustige nacht.
In de binnenhaven komt de havenmeester ons tegemoet: “Did you call me?” Nee, we komen op de bonnefooi. Hij kijkt verder niet naar ons om. Naast een houten kotter die weer naast twee vissersschepen ligt pakken we een plek en voor de koffie bruin is hebben zich noch zeven andere zeilboten aangesloten. Het is een chaos van varende, botsende en plaats zoekende schepen. We kunnen niet van boord en terwijl Cees zijn rondes doet met de stootwillen, hop ik snel even naar het havenkantoor om te betalen. Nadat de vissers het bier dat ze die middag hebben gedronken, staand achterop hun boot terug hebben gegeven aan de zee, besluiten ze dat het tijd is om te vertrekken. Negen zeilboten maken los en gaan een rondje draaien en nog één en nog één en nog langer wachten, tot het vissersvolk een uur later, net voordat de veerboot binnenkomt, wegstoomd terwijl ze ons toeroepen dat ze morgenvroeg voor zevenen weer op hun plek willen liggen.
In de binnenhaven komt de havenmeester ons tegemoet: “Did you call me?” Nee, we komen op de bonnefooi. Hij kijkt verder niet naar ons om. Naast een houten kotter die weer naast twee vissersschepen ligt pakken we een plek en voor de koffie bruin is hebben zich noch zeven andere zeilboten aangesloten. Het is een chaos van varende, botsende en plaats zoekende schepen. We kunnen niet van boord en terwijl Cees zijn rondes doet met de stootwillen, hop ik snel even naar het havenkantoor om te betalen. Nadat de vissers het bier dat ze die middag hebben gedronken, staand achterop hun boot terug hebben gegeven aan de zee, besluiten ze dat het tijd is om te vertrekken. Negen zeilboten maken los en gaan een rondje draaien en nog één en nog één en nog langer wachten, tot het vissersvolk een uur later, net voordat de veerboot binnenkomt, wegstoomd terwijl ze ons toeroepen dat ze morgenvroeg voor zevenen weer op hun plek willen liggen.
Wij zijn intussen ook los en varen achter het ruzieënde geheel aan. Dan moeten we volop in de remmen. De rennende vrouw heeft één landvast niet goed binnengehaald en haar man heeft hem nu met de schroef terug gevonden. We hebben de afloop niet meegekregen. Tussen al die drijvende zeilboten, twee vertrekkende vissersboten die overdag vissen en de vijf terugkerende nachtvissers hebben we al onze aandacht nodig om ongeschonden de havenhoofden te bereiken. Dat was Anholt, 260 Deense Kronen betaald, niets van het eiland gezien.
Abonneren op:
Posts (Atom)