Six-Fours-les-Plages, Frankrijk, 29-3-2017

Afgelopen zondag is de zomertijd ingegaan. Wij en Frankrijk hebben daar nog wat moeite mee. Begonnen we met temperaturen van 24 graden, nu zijn we blij dat we de 17 halen. Maar daar tussenin! Overdag onder de 12 en ’s nachts net boven het vriespunt. Harde wind, regen, wolkbreuken, hagelstenen en pittige onweersbuien. Drie dagen rust in de caravan, wat ook wel weer goed uit kwam. Ik heb meer blauwe plekken en verrekte spieren overgehouden van mijn gestuntel twee weken geleden op de steiger thuis, dan me lief is.

Omdat ik er een beetje stijfjes bijzit, gaat het bedienen van de TomTom ietsje minder nauwkeurig. De navigatie verslapt! Zo slaan we bij Marseille verkeerd af en raken met de caravan achter de auto in kilometers lange tunnels onder de stad. Als we weer daglicht zien, moet er betaald worden om de stad te verlaten. Weigert de betaalautomaat onze visa-card. Er moet een officiële, heel vriendelijke, meneer in pak bijkomen om de automaat te resetten.

In Bandol zie ik een viaduct van 2,70 niet op de kaart. Zelf rekenen we voor Flipper een hoogte van 2,65 mtr en vijf centimeter speling is wel wat weinig, misschien zijn de banden van onze caravan wel net ietsje harder opgepompt. Aardige Franse chauffeurs geven alle ruimte om weer op het goede pad te komen. Daarna lopen we door een omleiding hier in de stad vast in het centrum. Via een smal weggetje, waarbij een verkeersbord Flipper zijn luifel wel heel aantrekkelijk vindt, missen we de afslag naar de camping. TomTom zijn alternatieve route gaat over in een wandelpad. Met Cees zijn stuurkunsten en mijn gebarentaal komen de neuzen weer de goede kant op te staan.

Omdat het zoveel moeite heeft gekost om op camping Les Playes te komen, gaan we morgen een hele dag niets doen. Daarna pakken we de brede, alleen van hoge viaducten en weinig mogelijkheden tot afslaan voorziene, payage. Op tv voorspellen ze zelfs de komst van een hogedrukgebied naar het zuiden van Frankrijk. Het vakantiegevoel en de zomer komen er aan.

Koersbericht

26 mrt : Port-St-Louis-du-Rhône, La Plage Napoléon
           104 km
27 mrt : St-Mitre-les-Remparts, camping Neptune
           69 km
29 mrt : Six-Fours-les-Plages, camping Les Payes
           111 km

St-Mitre-les-Remparts, Frankrijk, 22-3-2017

Helemaal op het zuidwestelijkste puntje van de Rhônemonding, in natuurgebied De Camargue, zetten we onze caravan bij het strand. Je mag hier overnachten, maar eerst gaan we met de losse auto de omgeving verkennen. Als we later op de middag terug komen, staat er een legertruck met camperopbouw vlak voor ‘Flipper’. De eigenaar wijst op een mat, met steen, op de grond. “Ja, die mag u gerust hebben, die is niet van ons”. Oei verkeerde opmerking, de mat was al van hem en in de camperwereld betekent dat, dat de plek gereserveerd is! Er komt een stuwmeer van Duitse zinnen over ons heen. Oké dan zoeken we wel een andere plek. Het strand is hier groot genoeg. We staan zelfs mooier als daarvoor, geen uitzicht meer op andere kampeerders, maar vrij over zee.

Het is al donker als er nog een Amerikaan komt meekamperen op ’t strand. Een camper, model ‘in the states is alles bigger’, ter grootte van een lijnbus met uitschuifbare huiskamer en steunpoten. De generator moet aan om zoveel stroomverbruik bij te houden. Even later start het bromding al weer, ze koken vermoedelijk elektrisch. Cees stelt nog voor om onze stroomkabel bij hem in te pluggen. Zelf moeten we zuinig zijn met stroom, hier is geen walaansluiting en wij hebben alleen de accu van Kia, waarop ie ook weer moet starten. 20 waxinelichtjes verlichten onze leesboeken. We maken er maar een spelletje van, elke keer dat het gebrom terug komt: "waterkoken voor de koffie, de elektrische deken gaat aan, ze nemen nog een hamburger".

De volgende dag, voor een rondje vogelkijken, die nog helemaal niet zijn aangekomen uit het warmere zuiden, nemen we Flipper weer mee. Hebben we mooi alles bij de hand: de terrasstoelen, gas om koffie en thee te zetten en eten te koken. Voor de nacht keren we terug. Het is redelijk vol op de vrije strandcamping. Hadden we toch maar een mat met een steen …. Nu krijgen we, we houden zoveel mogelijk afstand, de Amerikaan als buurman. Het spelletje gaat door, bij elk nieuw generatorgeluid bedenken we een ander gerecht. Als het al eventjes na tienen is en we net “warme melk voor het naar bed gaan” hebben geroepen, horen we de Duitse mat-etiquette-man hard zijn deur dichtslaan. Hij klopt, hij praat, hij praat nog harder, hij schreeuwt, maar het aggregaat blijft aan. Natuurlijk de melk laten overkoken toen ze bij de deur stonden en nu moet er een nieuwe beker melk warm gemaakt worden.

Als we in de opkomende zon onze neus buiten de deur steken, komt de legertruck-man, die weet hoe het heurt, op ons af. Hij is vannacht wakker geworden van een flitslicht dat uit onze auto komt. Nee toch? Hebben we vannacht op de contactsleutel geslapen en de auto steeds open en dicht geklikt? Is het binnenlicht stuk, zodat ie spontaan aan en uit gaat? Cees legt aan meneer uit dat het de vuurtoren is. Vanuit zijn campertruck ziet hij de vuurtoren niet, er staat een bus met generator voor. Die lichtflitsen weerspiegelen in onze auto die net voor vertrek helemaal gepoetst en in de was gezet is. Als blijkt dat er geen enkele kans bestaat dat we gelijk krijgen van deze 80-jarige legerman, gooien we tussen zijn woordenstorm de vraag, wat zijn plannen zijn. Hij blijft hier nog verscheidene dagen staan, wachten op vrienden. Oké, dan is onze tijd gekomen om verder te reizen.

Koersbericht

Nederland
Dokkumer Nije Silen
15 mrt : Schimmert, camping Mareveld
           343 km
Frankrijk
16 mrt : Saint Geosmes, camping La Croix d'Arles
           468 km
17 mrt : Tournon sur Rhône, camping De Tournon
           388 km
18 mrt : Vauvert, camping Le Mas de Mourgues
           198 km
20 mrt : Salin-de-Giraud, camperplaats Piémanson
           82 km
22 mrt : St-Mitre-les-Remparts, camping Neptune
           46 km

Schimmert, 15-3-2017

We zijn weer onderweg met onze Kia en Flipper. Vanmorgen pas om half twaalf vertrokken. Wel vroeg opgestaan, maar er moest nog erg veel gebeuren. Het ‘aan boord’ brengen van onze spullen was er afgelopen week een beetje bij gebleven. Een paar dagen geleden heb ik met mijn knieën en handen een klein stukje van onze steiger schoon geveegd, gestruikeld over een touw. Eventjes pas op de plaats, maar nu zijn we er helemaal klaar voor.

De eerste stop in de afgelegde 343 kilometer was vlakbij de jachthaven voor het stembureau in De Pomp. Andere verkiezingen genoten we altijd van de reactie van het bureaupersoneel. De deur was nog niet eens achter ons dicht getrokken of we hoorden: “Wie zijn dat? Wonen die ook bij ons in het dorp? Waar dan? Wonen ze bij hun dochter in huis?” Dat hebben we deze keer gemist, ze hadden daar geen tijd voor, het was veel te druk met stemmers.

We blijven vannacht op de grens van Nederland in Limburg overnachten, hebben we betere televisieontvangst. Na veel geklooi met digitenne, geen ontvangst, is de schotel opgezet. Onze oude ontvanger was kapot, dus moet er nog geoefend worden met het bedieningssysteem  voor het richten van de schotel. We kijken naar de gratis zender BVN Het was ‘een beetje dom’ om bij het weggooien van de oude ontvanger, de abonnementskaart van Canal Digital er in te laten zitten. Gelukkig zend BVN de uitslagen live uit en lijkt het in de prognoses er op dat onze partij, ze zitten niet bij de allergrootsten, toch goed wat zetels er bij heeft gewonnen.