25 juni - Guldborg
9 mijl, jachthaven
17 juni - Stubbekøbbing
26 mijl, aan de kade
Nykobing, Denemarken, 23-6-2017
De weersvoorspellingen voor de komende
dagen zijn erg slecht en daarom zijn we gisteren meer het binnenland
ingevaren naar de kleine haven van Nykobing op het eiland Falster. Ik
sta voorop met touwen en stootwillen te klooien. Cees staat aan het
roer. Dan schreeuwt ie “Kom hjir!”. Nu weet ik wel dat 44 jaar
terug, het is net deze dag onze trouwdag, de verhoudingen tussen man
en vrouw anders waren dan tegenwoordig, maar ik had verwacht dat we
toch wat met onze tijd waren meegegaan. Aan Cees zijn toon te horen
is dit niet het moment om daarover een discussie te
beginnen.
Terwijl ik alles laat vallen en naar achteren ren, verdwijnt Cees naar binnen terwijl hij roept “De boegschroef hâldt net wer op!” (de boegschroef wil niet meer stoppen). Ik voltooi zijn ingezette pirouette en begin als een topsporter aan een tweede. Er is volop publiek, net nu start hier straks de Vegvisir Race en de zeilers staan op het terras na te praten over de briefing. Ik krijg geen applaus voor mijn pirouette. En terecht. Het was geen Olympische prestatie. De haven verlatende schepen heb ik van de baan gejaagd en zo nu en dan moest de motor in de vooruit om vrij te blijven van de aan de kade liggende zandzuiger.
Cees komt met een rode kop weer naar buiten. Letterlijk rood, want hij heeft met zijn hoofd onze zware springveermatras en lattenbodem omhoog gehouden om de ergens daaronder verstopte zekering er uit te halen. Maar, en dat is het goede nieuws, de boegschroef werkt niet meer. Terwijl we excuses rondstrooien naar andere schepen, zoeken we een box op. Het terraspubliek komt aanlopen. Zie je direct hoe tactisch wedstrijdzeilers zijn, ze houden zich wijselijk stil over de aparte manier waarop die buitenlander, met een vlag die ze niet kennen, een haven binnenvaart. Pas als wij ons verontschuldigen komen de lachende commentaren los.
Zonder boegschroef willen we niet varen. We moeten onderdelen bestellen. Eén voetschakelaar is stuk en de accuschakelaars, voor stroom op en af de boegschroef te zetten, hebben het van dat lange werken nogal heet gekregen. Gaan we voor de zekerheid ook vervangen. Als we dan toch bezig zijn, komt er direct ook voor de tweede boegschroefvoetschakelaar, goed wordfeudwoord, een nieuwe. Die zal zijn langste tijd nu ook wel gehad hebben. Vermoedelijk zijn we hier nog wel als de double-handed wedstrijdzeilers terugkomen van hun 165 of 235 mijl traject naar de finish hier vlak voor onze neus. Het regent, onweert en waait onstuimig. Voor de mannen op zee minder mooi maar voor ons ideaal 'we blijven liggen om te repareren' weer.
Terwijl ik alles laat vallen en naar achteren ren, verdwijnt Cees naar binnen terwijl hij roept “De boegschroef hâldt net wer op!” (de boegschroef wil niet meer stoppen). Ik voltooi zijn ingezette pirouette en begin als een topsporter aan een tweede. Er is volop publiek, net nu start hier straks de Vegvisir Race en de zeilers staan op het terras na te praten over de briefing. Ik krijg geen applaus voor mijn pirouette. En terecht. Het was geen Olympische prestatie. De haven verlatende schepen heb ik van de baan gejaagd en zo nu en dan moest de motor in de vooruit om vrij te blijven van de aan de kade liggende zandzuiger.
Cees komt met een rode kop weer naar buiten. Letterlijk rood, want hij heeft met zijn hoofd onze zware springveermatras en lattenbodem omhoog gehouden om de ergens daaronder verstopte zekering er uit te halen. Maar, en dat is het goede nieuws, de boegschroef werkt niet meer. Terwijl we excuses rondstrooien naar andere schepen, zoeken we een box op. Het terraspubliek komt aanlopen. Zie je direct hoe tactisch wedstrijdzeilers zijn, ze houden zich wijselijk stil over de aparte manier waarop die buitenlander, met een vlag die ze niet kennen, een haven binnenvaart. Pas als wij ons verontschuldigen komen de lachende commentaren los.
Zonder boegschroef willen we niet varen. We moeten onderdelen bestellen. Eén voetschakelaar is stuk en de accuschakelaars, voor stroom op en af de boegschroef te zetten, hebben het van dat lange werken nogal heet gekregen. Gaan we voor de zekerheid ook vervangen. Als we dan toch bezig zijn, komt er direct ook voor de tweede boegschroefvoetschakelaar, goed wordfeudwoord, een nieuwe. Die zal zijn langste tijd nu ook wel gehad hebben. Vermoedelijk zijn we hier nog wel als de double-handed wedstrijdzeilers terugkomen van hun 165 of 235 mijl traject naar de finish hier vlak voor onze neus. Het regent, onweert en waait onstuimig. Voor de mannen op zee minder mooi maar voor ons ideaal 'we blijven liggen om te repareren' weer.
Koersbericht
Denemarken
18 juni - Bagenkop
31 mijl, jachthaven
19 juni - Rodbyhavn
27 mijl, industriehaven
20 juni - Gedser
27 mijl, jachthaven
22 juni - Nykobing, Falster
12 mijl, jachthaven Vikingen
18 juni - Bagenkop
31 mijl, jachthaven
19 juni - Rodbyhavn
27 mijl, industriehaven
20 juni - Gedser
27 mijl, jachthaven
22 juni - Nykobing, Falster
12 mijl, jachthaven Vikingen
Holtenau, Duitsland, 16-6-2017
De beide mannen waren zondag al om drie
uur 's middags in Cuxhaven. Na een nacht op Norderney geslapen te
hebben, konden ze om half zes vertrekken, even op de motor tegen de
stroom in naar de uiterton en verder het hele traject tot de
Kugelbake met stroom mee zeilen. Een vlakke snelle overtocht.
De rest van de week zijn we met zijn beiden aan het onthaasten. Maandag blijven liggen in Cuxhaven, kwam natuurlijk ook doordat de Deutscher Wetterdienst Hamburg buien met windkracht 8 voorspelde. Dinsdag pas om één uur, met gereefd grootzeil en kleine fok, naar Brunsbüttel gevlogen met een ruime dikke 5 Beaufort. Drie kwartier wachten voor de sluis en toen er na de schutting nog volop plaats was in het haventje, waren we er wel klaar mee voor die dag.
Omdat de man van marifoonkanaal DP07 Seefunk ook voor de andere kant van het Nord-Ostsee-Kanal nog geen zomers weer voorspelde, hebben we het kanaal in twee stukken gehakt. Overnacht in 't Gieselau Kanal en in de Flemhuder See. Rustig op de motor, weinig grote scheepvaart en ook geen mee liggende pleziervaart die net een andere snelheid aanhoudt dan je eigen ideale toerental. Dus geen boten inhalen of ingehaald worden, gewoon het kanaal helemaal voor ons alleen. Op beide plekken kwamen we ook nog eens als eersten aan. Dat is echt genieten van de stilte en de hele ruimte voor jezelf.
Dan was het bij de wachtsteiger voor de sluis in Holtenau een stuk drukker. De eersten lagen er al om 9 uur. Wij kwamen om half 11 en de sluis bliefde ons, we waren intussen met z'n zestienen, pas om half 1 door te laten. Te laat om nog richting Denemarken te zeilen. We pakken het laatste vrije plekje aan de oude steiger bij Holtenau. Vanavond luisteren we naar het vuurwerk dat het begin van Kieler Woche aankondigt.
De rest van de week zijn we met zijn beiden aan het onthaasten. Maandag blijven liggen in Cuxhaven, kwam natuurlijk ook doordat de Deutscher Wetterdienst Hamburg buien met windkracht 8 voorspelde. Dinsdag pas om één uur, met gereefd grootzeil en kleine fok, naar Brunsbüttel gevlogen met een ruime dikke 5 Beaufort. Drie kwartier wachten voor de sluis en toen er na de schutting nog volop plaats was in het haventje, waren we er wel klaar mee voor die dag.
Omdat de man van marifoonkanaal DP07 Seefunk ook voor de andere kant van het Nord-Ostsee-Kanal nog geen zomers weer voorspelde, hebben we het kanaal in twee stukken gehakt. Overnacht in 't Gieselau Kanal en in de Flemhuder See. Rustig op de motor, weinig grote scheepvaart en ook geen mee liggende pleziervaart die net een andere snelheid aanhoudt dan je eigen ideale toerental. Dus geen boten inhalen of ingehaald worden, gewoon het kanaal helemaal voor ons alleen. Op beide plekken kwamen we ook nog eens als eersten aan. Dat is echt genieten van de stilte en de hele ruimte voor jezelf.
Dan was het bij de wachtsteiger voor de sluis in Holtenau een stuk drukker. De eersten lagen er al om 9 uur. Wij kwamen om half 11 en de sluis bliefde ons, we waren intussen met z'n zestienen, pas om half 1 door te laten. Te laat om nog richting Denemarken te zeilen. We pakken het laatste vrije plekje aan de oude steiger bij Holtenau. Vanavond luisteren we naar het vuurwerk dat het begin van Kieler Woche aankondigt.
Koersbericht
09 juni - Dokkumer Nije Silen - Lauwersoog
7 mijl, buitenjachthaven
Duitsland
10 juni - Norderney
55 mijl, jachthaven
11 juni - Cuxhaven
64 mijl, jachthaven
13 juni - Brunsbüttel
19 mijl, binnenjachthaven
14 juni - Gieselau Kanal
22 mijl, gastensteiger
15 juni - Flemhuder See
25 mijl, anker
16 juni - Holtenau
8 mijl, jachthaven
7 mijl, buitenjachthaven
Duitsland
10 juni - Norderney
55 mijl, jachthaven
11 juni - Cuxhaven
64 mijl, jachthaven
13 juni - Brunsbüttel
19 mijl, binnenjachthaven
14 juni - Gieselau Kanal
22 mijl, gastensteiger
15 juni - Flemhuder See
25 mijl, anker
16 juni - Holtenau
8 mijl, jachthaven
Lauwersoog, De Pomp, 9-6-2017
De vakantie is begonnen! Nadat de
laatste regenbuien waren weggetrokken, zijn we vanmiddag, vrijdag,
van Dokkumer Nije Silen naar Lauwersoog gevaren. Omdat het laatste
plekje in de sluis ons wat te krap leek met de stevige wind, die maar
niet wil afblazen, hebben we één schutting overgeslagen.
Nu liggen we in de buitenhaven te wachten op de mannen voor het mannenweekend. Nee, we wachten op één man, de anderen hebben afgezegd. Onze jongste zoon moet appeltaart bakken, en ook noch andere dingen doen, om hun huis verkoopaantrekkelijk te maken. De schoonzoon heeft onderwijsplicht. Hij kon geen vervanger vinden voor zijn aanstormende crossfietsklasje. Maar onze oudste en Cees zijn ook een goed team met z'n beiden.
Om elf uur krijgen we telefoon. Onze Luitzen, de stuurman voor dit weekend die gebracht wordt door de crossfietsleraar, wordt na de spuisluis tegengehouden omdat de weg is afgesloten. Terug rijden, een rondje om het Lauwersmeer en via Zoutkamp naar de visserijhaven. Daar vinden ze al snel een verkeersregelaar op hun weg die aangeeft dat ze de toeristische route moeten volgen om in Lauwersoog te komen. Weer hekken op de weg, verder dan het parkeerterrein van de binnenjachthaven worden er geen auto's toegestaan. Net deze nacht is alles afgesloten om de hoofdweg te asfalteren.
Zo is de zaterdag al aangebroken als ze lopend, proberend zo weinig mogelijk zwarte bitumen onder de schoenen te krijgen, aankomen. Gunstig tij over vier en een half uur. Snel wisselen we groeten en tassen uit. Al zoekend in het donker naar een schoon looppad rijd ik nu met de fietsmeester, wel in de auto, terug naar De Pomp. Daar wacht een lekker bed om uit te slapen.
Nu liggen we in de buitenhaven te wachten op de mannen voor het mannenweekend. Nee, we wachten op één man, de anderen hebben afgezegd. Onze jongste zoon moet appeltaart bakken, en ook noch andere dingen doen, om hun huis verkoopaantrekkelijk te maken. De schoonzoon heeft onderwijsplicht. Hij kon geen vervanger vinden voor zijn aanstormende crossfietsklasje. Maar onze oudste en Cees zijn ook een goed team met z'n beiden.
Om elf uur krijgen we telefoon. Onze Luitzen, de stuurman voor dit weekend die gebracht wordt door de crossfietsleraar, wordt na de spuisluis tegengehouden omdat de weg is afgesloten. Terug rijden, een rondje om het Lauwersmeer en via Zoutkamp naar de visserijhaven. Daar vinden ze al snel een verkeersregelaar op hun weg die aangeeft dat ze de toeristische route moeten volgen om in Lauwersoog te komen. Weer hekken op de weg, verder dan het parkeerterrein van de binnenjachthaven worden er geen auto's toegestaan. Net deze nacht is alles afgesloten om de hoofdweg te asfalteren.
Zo is de zaterdag al aangebroken als ze lopend, proberend zo weinig mogelijk zwarte bitumen onder de schoenen te krijgen, aankomen. Gunstig tij over vier en een half uur. Snel wisselen we groeten en tassen uit. Al zoekend in het donker naar een schoon looppad rijd ik nu met de fietsmeester, wel in de auto, terug naar De Pomp. Daar wacht een lekker bed om uit te slapen.
Dokkumer Nije Silen, 31-5-2017
Het onderwaterschip heeft in een kort
weekend zijn walbeurt gehad en we zijn tevreden over de teruggewonnen
snelheid. Maar dat logwieltje, dat blijft klieren. Op de wal bleek er
een soort grijs langharig wiergras rond het schoepje gedraaid te
zitten. Schoongemaakt, ingespoten met teflonspray en verscheidene
keren laten ronddraaien. Als we de haven uitvaren doet ie het, maar
we zijn nog niet in de eerste bocht van het Dokkumer Djip en hij
geeft alleen nog maar 0,0 aan. Zelfs onze krachttermen krijgen hem
niet weer aan het werk. Klote ding!
Op Senneroog slapen we een nachtje onze frustratie weg. De boot ligt met de kop naar het westen en uit ervaring weten we dat we precies in het eerste stukje geul, met de aanlegsteigers aan één zijde, kunnen draaien. Oké de kop en kont slepen dan wel wat door de modder, maar dat heeft weer als voordeel dat de boot niet wegdrijft. En, wonderbaarlijk, wat ons niet is gelukt, speelt de modder van Senneroog wel klaar. Onze log doet het weer! We gaan terug naar de haven, terug naar het lijstje met 'de laatste dingen nog te doen voor vertrek'. Het mannenweekend staat gepland op 10 juni.
Op Senneroog slapen we een nachtje onze frustratie weg. De boot ligt met de kop naar het westen en uit ervaring weten we dat we precies in het eerste stukje geul, met de aanlegsteigers aan één zijde, kunnen draaien. Oké de kop en kont slepen dan wel wat door de modder, maar dat heeft weer als voordeel dat de boot niet wegdrijft. En, wonderbaarlijk, wat ons niet is gelukt, speelt de modder van Senneroog wel klaar. Onze log doet het weer! We gaan terug naar de haven, terug naar het lijstje met 'de laatste dingen nog te doen voor vertrek'. Het mannenweekend staat gepland op 10 juni.
Dokkumer Nije Silen, 15-5-2017
Langzaam acclimatiseren we weer in onze
thuishaven Lunegat en in het voor ons gevoel, na de drukte in Zuid
Frankrijk, autoloze Fryslân. In de kuip kruipt vanonder ons tafeltje
een overwinterende vlinder uit zijn beschutte hoekje. Duidelijk een
teken dat ook hier in het noorden de zomer er aan komt. We krijgen
weer zin om te gaan zeilen.
Terwijl ik onze spulletjes van caravan naar boot terug sleep, de wasmachine overuren laat maken en de laatste sleurhutfoto's op de site zet, begint Cees met het poetsen van de boot. Staande op het vlot poetst ie de blauwe romp en boent met een lange bezem het groen van de antifouling. Als we proef gaan varen blijkt dat we bij 1600 toeren niet de snelheid van 6,5 / 7 mijl kunnen halen. Vermoedelijk heeft het onderwaterschip toch te veel aangroei. Ook doet het log het nog steeds niet. Volgende week gaan we de wal op.
Terwijl ik onze spulletjes van caravan naar boot terug sleep, de wasmachine overuren laat maken en de laatste sleurhutfoto's op de site zet, begint Cees met het poetsen van de boot. Staande op het vlot poetst ie de blauwe romp en boent met een lange bezem het groen van de antifouling. Als we proef gaan varen blijkt dat we bij 1600 toeren niet de snelheid van 6,5 / 7 mijl kunnen halen. Vermoedelijk heeft het onderwaterschip toch te veel aangroei. Ook doet het log het nog steeds niet. Volgende week gaan we de wal op.
Abonneren op:
Posts (Atom)