Nyborg, Denemarken, 28-7-2017
We doen een middagdutje. De 48 mijl lange tocht van Duitsland naar Denemarken was een bijzondere. Eerst totaal geen wind, op de motor, maar wel één mijl stroom mee. Halverwege komt er 4 Bft wind en gaat de reef uit het steunzeil en worden er twee fokken uitgerold. Dan gaat de wind harder blazen en trekt door naar 8 Bft. Het is een ruim bezeilde koers en om de hoge golven, we zitten inmiddels op lager wal, in overeenstemming te brengen met onze snelheid, moet er gereefd worden. Zo komen we flink doorgewaaid in Stubbekøbing aan. Van de heenreis weet Cees dat er in het hoekje één box van ons formaat, met kop op wind, vrij was tussen de plaatselijke opknapprojecten en vissersboten en dat is nu ook nog zo. Tegen zoveel wind in een touw naar de aangerende handlangers gooien kost wat moeite maar we liggen er prima. Zo goed zelfs dat het geen enkele moeite kost om in slaap te komen.
Heibel en geschreeuw in de haven. Eén box verder dan de onze is een zeiljacht op de touwen van zo'n 'boot waar nog veel aan moet gebeuren voor die weer vaart' gevaren. Nu trekt de bemanning, een kapitein van 82 en zijn iets jongere matroos, hun boot achter de onze langs om tussen ons en de vissersboten te komen. De motor wil niet starten, lege accu. De ouwe is slecht ter been en dirigeert met luide omhaal van woorden de dekknecht. Die trekt zich daar niets van aan, doet zijn eigen zin, klautert over de nog op het dek liggende fok, probeert de daar ook liggende fokkeboom te ontwijken en maakt bochten om de ook nog op het voordek liggende rubberboot. Hoe vaak hij uitglijdt, bijna valt en helemaal languit gaat, hebben we niet geteld, maar als het een slapstickfilm was geweest hadden we vermoedelijk gezegd 'bedenk nu maar eens iets anders'.
Achteruit de box in lukt niet. De windvaanbesturing haakt achter een paal. De ouwe laat de pikhaak vallen en wonder boven wonder blijft ie rechtop een halve meter boven water uitsteken. Door een touw er twee keer om te slaan is die ook weer gered. De één duwt tegen de trekrichting van de ander in, wat weer een schat aan Deense woorden oplevert. Dan maar vooruit de box in. Dat lukt prima, ze zitten op één lijn. Ze genieten er beide zo van dat ze extra kracht zetten en met een flink gangetje tussen de palen schieten. Onvoorstelbaar dat een boot met die snelheid in een te smalle box zo vast kan zitten. De matroos begint aan zijn hindernissentocht naar de midscheeps en ook de ouwe doet niet voor Laurel en Hardy onder op zijn reis uit de kuip naar de klemmende palen.
Nu ze binnen ons bereik zijn, kunnen we, voordat er ééntje overboord valt, helpen. Terwijl ik de kop vasthoud, trekt Cees via de lier hun boot naar achteren. Zodra die weer een beetje drijfruimte krijgt, overstemt Cees de mopperende mannen, zegt welke touwen vastgemaakt moeten worden en haalt onze walstroomkabel uit 't stopcontact in onze ankerbak en biedt hun de verbinding aan. Het tweede verlengsnoer wat ergens onderuit wordt opgediept doet het en het laden van de accu kan beginnen. De mannen verdwijnen onder in hun boot voor een welverdiend middagdutje dat ongemerkt overgaat in een boerennacht.
We doen een middagdutje. De 48 mijl lange tocht van Duitsland naar Denemarken was een bijzondere. Eerst totaal geen wind, op de motor, maar wel één mijl stroom mee. Halverwege komt er 4 Bft wind en gaat de reef uit het steunzeil en worden er twee fokken uitgerold. Dan gaat de wind harder blazen en trekt door naar 8 Bft. Het is een ruim bezeilde koers en om de hoge golven, we zitten inmiddels op lager wal, in overeenstemming te brengen met onze snelheid, moet er gereefd worden. Zo komen we flink doorgewaaid in Stubbekøbing aan. Van de heenreis weet Cees dat er in het hoekje één box van ons formaat, met kop op wind, vrij was tussen de plaatselijke opknapprojecten en vissersboten en dat is nu ook nog zo. Tegen zoveel wind in een touw naar de aangerende handlangers gooien kost wat moeite maar we liggen er prima. Zo goed zelfs dat het geen enkele moeite kost om in slaap te komen.
Heibel en geschreeuw in de haven. Eén box verder dan de onze is een zeiljacht op de touwen van zo'n 'boot waar nog veel aan moet gebeuren voor die weer vaart' gevaren. Nu trekt de bemanning, een kapitein van 82 en zijn iets jongere matroos, hun boot achter de onze langs om tussen ons en de vissersboten te komen. De motor wil niet starten, lege accu. De ouwe is slecht ter been en dirigeert met luide omhaal van woorden de dekknecht. Die trekt zich daar niets van aan, doet zijn eigen zin, klautert over de nog op het dek liggende fok, probeert de daar ook liggende fokkeboom te ontwijken en maakt bochten om de ook nog op het voordek liggende rubberboot. Hoe vaak hij uitglijdt, bijna valt en helemaal languit gaat, hebben we niet geteld, maar als het een slapstickfilm was geweest hadden we vermoedelijk gezegd 'bedenk nu maar eens iets anders'.
Achteruit de box in lukt niet. De windvaanbesturing haakt achter een paal. De ouwe laat de pikhaak vallen en wonder boven wonder blijft ie rechtop een halve meter boven water uitsteken. Door een touw er twee keer om te slaan is die ook weer gered. De één duwt tegen de trekrichting van de ander in, wat weer een schat aan Deense woorden oplevert. Dan maar vooruit de box in. Dat lukt prima, ze zitten op één lijn. Ze genieten er beide zo van dat ze extra kracht zetten en met een flink gangetje tussen de palen schieten. Onvoorstelbaar dat een boot met die snelheid in een te smalle box zo vast kan zitten. De matroos begint aan zijn hindernissentocht naar de midscheeps en ook de ouwe doet niet voor Laurel en Hardy onder op zijn reis uit de kuip naar de klemmende palen.
Nu ze binnen ons bereik zijn, kunnen we, voordat er ééntje overboord valt, helpen. Terwijl ik de kop vasthoud, trekt Cees via de lier hun boot naar achteren. Zodra die weer een beetje drijfruimte krijgt, overstemt Cees de mopperende mannen, zegt welke touwen vastgemaakt moeten worden en haalt onze walstroomkabel uit 't stopcontact in onze ankerbak en biedt hun de verbinding aan. Het tweede verlengsnoer wat ergens onderuit wordt opgediept doet het en het laden van de accu kan beginnen. De mannen verdwijnen onder in hun boot voor een welverdiend middagdutje dat ongemerkt overgaat in een boerennacht.
