21 aug - Delfzijl
34 mijl - jachthaven
22 aug - Garnwerd
24 mijl - palen
23 aug - Lauwersmeer
15 mijl - anker
24 aug - Senneroog
4 mijl - Marrekrite steiger
25 aug - Dokkumer Nije Silen
2 mijl - jachthaven Lunegat
Norderney, Duitsland en De Pomp, 18-8-2017
Gescheiden van tafel en bed. Gelukkig
maar voor een paar dagen. Cees is onderweg met Luitzen en Popke van
Duitsland naar Nederland. Zelf ben ik met Jitske en Gerke, onze
vaargasten op het Kieler Kanaal, in de Kia alvast teruggereden.
Omdat de weervoorspellingen voor het weekend steeds slechter werden, zijn de mannen al op donderdagmorgen met onze auto naar Cuxhaven gekomen. Ze hadden het zo uitgekiend dat ze er precies met het hoogwater van 9.30 uur waren. Snel hun tassen uit de auto, aan boord en de Elbe op. Onze tassen er weer in en de autobahn op.
Omdat de weervoorspellingen voor het weekend steeds slechter werden, zijn de mannen al op donderdagmorgen met onze auto naar Cuxhaven gekomen. Ze hadden het zo uitgekiend dat ze er precies met het hoogwater van 9.30 uur waren. Snel hun tassen uit de auto, aan boord en de Elbe op. Onze tassen er weer in en de autobahn op.
Koersbericht
12 aug - Holtenau
1 mijl - jachthaven
13 aug - Rendsburg
20 mijl - jachthaven
14 aug - Brunsbüttel
37 mijl - jachthaven
15 aug - Cuxhaven
18 mijl - jachthaven
17 aug - Wangerooge
55 mijl
18 aug - Norderney
35 mijl
1 mijl - jachthaven
13 aug - Rendsburg
20 mijl - jachthaven
14 aug - Brunsbüttel
37 mijl - jachthaven
15 aug - Cuxhaven
18 mijl - jachthaven
17 aug - Wangerooge
55 mijl
18 aug - Norderney
35 mijl
Stickenhörn, Duitsland, 11-8-2017
Op Cees zijn verlanglijstje is een
nieuwe windmeter bijgeschreven. De onze heeft of een tik van de
Poolse radiogolven meegekregen of hij was het gewoon zat om op de
hoge golven van het stuk Rügen – Stubbekøbing constant 180 graden
heen en weer te wijzen. Tip in de gebruiksaanwijzing: calibreren. Bij
de eerste poging, na de verplichte twee rondjes draaien, gebeurt er
helemaal niets. Bij de tweede poging maken we de rondjes kleiner en
sneller. Het enige wat we bereikt hebben is dat ie voortaan de
windkracht in knopen aangeeft. Hoeveel knoppen we ook indrukken we
krijgen 'm niet terug op meters per seconde, de eenheid waarmee we al
meer dan 30 jaar rekenen. Wel staat de wijzer bij het recht in de
wind varen op de juiste plaats. Ook recht voor de wind doet ie het
goed, maar op alle andere koersen heeft ie een miswijzing die elke
dag anders uitvalt. Nu krijgen we een stijve nek van het, 20 meter,
omhoog kijken naar de stand van de Windex.
Verder werkt de apparatuur prima. We zijn vooral blij met de AIS. Het is gezellig om onderweg even te kijken wie er zoal rondom ons varen, wat de namen zijn van de schepen, hun snelheden en eventuele bestemmingen. Zeilend is het leuk om de snelheid met die van de buurman te vergelijken. Bij het oversteken van de vrachtschepen-snelweg, berekent ie de afstand tot het kruisende schip en waarschuwt voor aanvaringsgevaar. Zo staken we over van Omø naar Langeland. Het is een beetje heiïg. Drie vrachtschepen gaan voorlangs en een vierde past zijn koers een beetje aan zodat ie achter ons langs gaat. Zodra we aan de overkant in de berm vrachtverkeervrij zijn letten we enkel nog op de zeilers dichtbij. We schieten lekker op naar de noordelijke gevarenton boven het puntje van Langeland. Cees smeert binnen broodjes en vraagt: “Hoe ver is het nog?” Als ik op de plotter kijk zie ik tot mijn schrik een knipperend AIS driehoekje met een verrekte rotvaart op ons af komen. Aanvaringsgevaar! We liggen precies op zijn koerslijn. Maar ik zie dat snelle schip nergens. Een onderzeeër? Alarmroep naar Cees. Ook hij ziet niks. Verrekijker erbij, had trouwens geen nut meer, het driehoekje van onze belager zit nu precies boven op onze boot! Beiden schrikken we van een helikopter die over het topje van onze mast scheert. Dat vliegverkeer ook dit AIS-systeem gebruikt was nieuw voor ons. Dan zal het druk worden op de plotter en het is al zo vol op het scherm, vooral in de havens. Als je inzoomt op sommige havens om te kijken hoe de steigers er bij liggen, zie je door de AIS-icoontjes het aanlegplaatsenbos niet meer.
Bij het afmeren aan de boei in de Als Sund is onze ankerboeihaak gebroken. We hebben, hadden, zo'n blauw-geel kunststof ding aan de pikhaak. Daarmee haakte je in in het oog van de boei en dan kon je de pikhaak los trekken. Daarna had je alle tijd om een goed meertouw aan te brengen. Vorig jaar was ie bij windkracht 8 al een keertje tijdens deze manoeuvre los geschoten, maar nu is het hele haakmechanisme er afgebroken. Het wordt tijd voor het nieuwere type, waarbij de haak direct een touw door het oog van de ankerboei brengt. Zetten we ook op Cees z'n verlanglijstje.
Verder werkt de apparatuur prima. We zijn vooral blij met de AIS. Het is gezellig om onderweg even te kijken wie er zoal rondom ons varen, wat de namen zijn van de schepen, hun snelheden en eventuele bestemmingen. Zeilend is het leuk om de snelheid met die van de buurman te vergelijken. Bij het oversteken van de vrachtschepen-snelweg, berekent ie de afstand tot het kruisende schip en waarschuwt voor aanvaringsgevaar. Zo staken we over van Omø naar Langeland. Het is een beetje heiïg. Drie vrachtschepen gaan voorlangs en een vierde past zijn koers een beetje aan zodat ie achter ons langs gaat. Zodra we aan de overkant in de berm vrachtverkeervrij zijn letten we enkel nog op de zeilers dichtbij. We schieten lekker op naar de noordelijke gevarenton boven het puntje van Langeland. Cees smeert binnen broodjes en vraagt: “Hoe ver is het nog?” Als ik op de plotter kijk zie ik tot mijn schrik een knipperend AIS driehoekje met een verrekte rotvaart op ons af komen. Aanvaringsgevaar! We liggen precies op zijn koerslijn. Maar ik zie dat snelle schip nergens. Een onderzeeër? Alarmroep naar Cees. Ook hij ziet niks. Verrekijker erbij, had trouwens geen nut meer, het driehoekje van onze belager zit nu precies boven op onze boot! Beiden schrikken we van een helikopter die over het topje van onze mast scheert. Dat vliegverkeer ook dit AIS-systeem gebruikt was nieuw voor ons. Dan zal het druk worden op de plotter en het is al zo vol op het scherm, vooral in de havens. Als je inzoomt op sommige havens om te kijken hoe de steigers er bij liggen, zie je door de AIS-icoontjes het aanlegplaatsenbos niet meer.
Bij het afmeren aan de boei in de Als Sund is onze ankerboeihaak gebroken. We hebben, hadden, zo'n blauw-geel kunststof ding aan de pikhaak. Daarmee haakte je in in het oog van de boei en dan kon je de pikhaak los trekken. Daarna had je alle tijd om een goed meertouw aan te brengen. Vorig jaar was ie bij windkracht 8 al een keertje tijdens deze manoeuvre los geschoten, maar nu is het hele haakmechanisme er afgebroken. Het wordt tijd voor het nieuwere type, waarbij de haak direct een touw door het oog van de ankerboei brengt. Zetten we ook op Cees z'n verlanglijstje.
Koersbericht
Duitsland
05 aug - Gelting Mole
14 mijl - jachthaven
06 aug - Maasholm
19 mijl - anker
07 aug - Kappeln
3 mijl - jachthaven
08 aug - Maasholm
3 mijl - anker
10 aug - Laboe
21 mijl - jachthaven
11 aug - Stickenhörn
3 mijl - anker
05 aug - Gelting Mole
14 mijl - jachthaven
06 aug - Maasholm
19 mijl - anker
07 aug - Kappeln
3 mijl - jachthaven
08 aug - Maasholm
3 mijl - anker
10 aug - Laboe
21 mijl - jachthaven
11 aug - Stickenhörn
3 mijl - anker
Als Sund, Denemarken, 4-8-2017
Wind en buien hebben ons deze week
geholpen, geplaagd en versteld doen staan. Op het traject Nyborg –
Troense komt ons halverwege een bui tegemoet. We horen het rommelen
en de bliksemschichten gaan loodrecht naar beneden. In plaats dat die
bui netjes voor ons langs gaat, omarmd ie ons over een gezichtsveld
van 180 graden. We doen wat de andere 15 zeiljachten om ons heen
doen. Als de bliksem de zeilen opruimen en motorkracht vol vooruit de
haven van Lundeborg in, waar we toevallig vlakbij zijn. De eerste de
beste plek pakken waar onze nieuwe buren de duimen omhoog steken:
precies op tijd binnen. De bui gooit een paar spatten naar beneden,
rommelt nog even boven het land en dan kijkt iedereen verbaasd om
zich heen. Waar is die bui zo snel gebleven?
Na een uurtje stroomt de haven weer leeg, iedereen heeft er weer vertrouwen in en ook wij zetten door naar de ankerplek in de bocht van Troense. Ruimte zat, maar drie mede-ankeraars, koffie in de kuip en een paar zwarte wolkjes aan de lucht. Eén zo'n wolkje van niks blijft boven de ankerplek hangen en pakt uit. Het is niet mooi meer, stormwind van meer dan 8 Bft, plensregen die als hagelstenen op het dek valt en een zicht tot de punt van de boot. Cees stelt snel het ankeralarm in, als ons anker dit maar houdt? Deze bui heeft geen haast, laat regen door de zonneventilatoren naar binnen spatten en vindt dakluiken op ventilatiestand ook interessant. Het goede nieuws is; het dek is brandschoon, daar kan geen dekborstel tegenop en het anker heeft het gehouden. Vannacht kunnen we rustig slapen.
De volgende dag laten we de harde wind aan ons voorbij gaan in Svendborg en dan gaat het richting Faaborg. Drukkend heet, nauwelijks wind, meer dan 30 graden in de kajuit. Als we een mooi plekje aan de kade veroverd hebben, kijken we naar boven naar de kleine zwarte wolkjes. Kom maar op, we kunnen wel wat verkoeling gebruiken. Lachend trekken ze over.
Faaborg – Divig. Mooie wind, krap bezeild, zonnetje erbij. De wind heeft er zin. Al gauw moet er gereefd worden, is het niet meer bezeild en moet er een lange slag gemaakt worden. Plagerig ruimt de wind weer, stelt zijn kracht wat bij: reven er weer uit. De regen doet lekker mee. Gooit meer dan een handvol druppen omlaag, laat ons regenpakken aantrekken en geeft het zonnetje weer voorrang. Zo wordt het een hele drukke dag: reef er in, reef er uit, regenpak aan, regenpak uit. We geven ons niet gewonnen en maken, daar waar iedereen er de brui aangeeft en verder op de motor verder gaat, een slag van meer dan drie mijl om Divig aan te kunnen zeilen. Dat doorzetten kunnen wind en regen wel waarderen. Ze laten ons netjes ankeren, het dek opruimen, koffie zetten en dan pas komen ze met de ankertest en luikenproef. Geslaagd!
Voor de wind uit en met een bui op de hielen gaat het alleen op de fok zuidwaarts richting Augustenborg. Achter ons verdwijnt het zicht, maar dat geeft niet, daar zijn we al geweest. Met een gang van 8 mijl worden we niet ingehaald. Maar bij het zoeken naar een ligplaats en het afmeren, krijgen ze ons wel te pakken. Met voor nog geen spring vast duiken we naar binnen. De wind is een slechte verliezer en waait gemeen al het vieze stof van de kade op ons dek en laat daarna de regen het lekker kleverig maken. Oké, maken we morgen wel schoon.
Vandaag heeft de wind ons uitgedaagd om een zeilvoering te vinden die past bij 7 Bft en meer in smal vaarwater. Het is de kleine fok met de grote fok uitgerold tot het zelfde zakdoekjesformaat als de kleine geworden. In Mijlen snelheid gaat het één cijfer hoger dan de Beauforts van de wind. Bij deze zuidwesten wind is liggen in Sønderborg niet zo aantrekkelijk en daarom pikken we een boei op in de Ale Sund. De combinatie harde wind en pittige stroom uit een andere richting maakt dat we gieren als de pest. We bedanken de wind voor het testen van de houvast van de boei in alle richtingen en prijzen de regen voor de plensregen die het dek weer schoon heeft gewassen.
Na een uurtje stroomt de haven weer leeg, iedereen heeft er weer vertrouwen in en ook wij zetten door naar de ankerplek in de bocht van Troense. Ruimte zat, maar drie mede-ankeraars, koffie in de kuip en een paar zwarte wolkjes aan de lucht. Eén zo'n wolkje van niks blijft boven de ankerplek hangen en pakt uit. Het is niet mooi meer, stormwind van meer dan 8 Bft, plensregen die als hagelstenen op het dek valt en een zicht tot de punt van de boot. Cees stelt snel het ankeralarm in, als ons anker dit maar houdt? Deze bui heeft geen haast, laat regen door de zonneventilatoren naar binnen spatten en vindt dakluiken op ventilatiestand ook interessant. Het goede nieuws is; het dek is brandschoon, daar kan geen dekborstel tegenop en het anker heeft het gehouden. Vannacht kunnen we rustig slapen.
De volgende dag laten we de harde wind aan ons voorbij gaan in Svendborg en dan gaat het richting Faaborg. Drukkend heet, nauwelijks wind, meer dan 30 graden in de kajuit. Als we een mooi plekje aan de kade veroverd hebben, kijken we naar boven naar de kleine zwarte wolkjes. Kom maar op, we kunnen wel wat verkoeling gebruiken. Lachend trekken ze over.
Faaborg – Divig. Mooie wind, krap bezeild, zonnetje erbij. De wind heeft er zin. Al gauw moet er gereefd worden, is het niet meer bezeild en moet er een lange slag gemaakt worden. Plagerig ruimt de wind weer, stelt zijn kracht wat bij: reven er weer uit. De regen doet lekker mee. Gooit meer dan een handvol druppen omlaag, laat ons regenpakken aantrekken en geeft het zonnetje weer voorrang. Zo wordt het een hele drukke dag: reef er in, reef er uit, regenpak aan, regenpak uit. We geven ons niet gewonnen en maken, daar waar iedereen er de brui aangeeft en verder op de motor verder gaat, een slag van meer dan drie mijl om Divig aan te kunnen zeilen. Dat doorzetten kunnen wind en regen wel waarderen. Ze laten ons netjes ankeren, het dek opruimen, koffie zetten en dan pas komen ze met de ankertest en luikenproef. Geslaagd!
Voor de wind uit en met een bui op de hielen gaat het alleen op de fok zuidwaarts richting Augustenborg. Achter ons verdwijnt het zicht, maar dat geeft niet, daar zijn we al geweest. Met een gang van 8 mijl worden we niet ingehaald. Maar bij het zoeken naar een ligplaats en het afmeren, krijgen ze ons wel te pakken. Met voor nog geen spring vast duiken we naar binnen. De wind is een slechte verliezer en waait gemeen al het vieze stof van de kade op ons dek en laat daarna de regen het lekker kleverig maken. Oké, maken we morgen wel schoon.
Vandaag heeft de wind ons uitgedaagd om een zeilvoering te vinden die past bij 7 Bft en meer in smal vaarwater. Het is de kleine fok met de grote fok uitgerold tot het zelfde zakdoekjesformaat als de kleine geworden. In Mijlen snelheid gaat het één cijfer hoger dan de Beauforts van de wind. Bij deze zuidwesten wind is liggen in Sønderborg niet zo aantrekkelijk en daarom pikken we een boei op in de Ale Sund. De combinatie harde wind en pittige stroom uit een andere richting maakt dat we gieren als de pest. We bedanken de wind voor het testen van de houvast van de boei in alle richtingen en prijzen de regen voor de plensregen die het dek weer schoon heeft gewassen.
Koersbericht
30 juli - Lundeborg
11 mijl - jachthaven
- Troense
11 mijl - anker
31 juli - Svendborg
3 mijl - jachthaven
01 aug - Faaborg
16 mijl - jachthaven
02 aug - Divig
33 mijl - anker
03 aug - Augustenborg
12 mijl - kade
04 aug - Als Sund
7 mijl - anker
11 mijl - jachthaven
- Troense
11 mijl - anker
31 juli - Svendborg
3 mijl - jachthaven
01 aug - Faaborg
16 mijl - jachthaven
02 aug - Divig
33 mijl - anker
03 aug - Augustenborg
12 mijl - kade
04 aug - Als Sund
7 mijl - anker
Abonneren op:
Posts (Atom)