Dokkumer Nije Silen, 23-12-2019
Terug aan boord. Na een week rondtoeren in De Biesbosch, op de Zuid-Hollandse eilanden en over de dammen van Zeeland, hebben we nog een paar dagen in De Pomp op de paarden, katten, cavia en hond gepast. Cees heeft die tijd nuttig gebruikt om de keukenvloer van 2 nieuwe laklagen te voorzien.
De vogels hebben ons een beetje in de steek gelaten deze laatste 10 dagen. In De Biesbosch zagen we, terwijl we toch stiekem de route 'voor onbevoegden verboden' hadden genomen, bijna geen vogels. In het Land van Strijen waren de, door iedereen behalve door ons, gespotte Dwergganzen net die dag ergens anders. Op de Brouwersdam waren de bijzondere soorten zo ver zee op, dat een foto maken onbegonnen werk was.
We zijn bijna ontsnapt aan de boeren. Die woensdag reden we door Zeeland en de bouwboeren daar waren niet zo fanatiek aan het protesteren. Een rij van 10 traktoren kwam ons tegemoet zodat we daar geen last van hadden. We hebben een poosje achter 3 aangereden, maar zodra ze een uitwijkmogelijkheid voorbij kwamen gingen ze netjes naast de weg staan.
Op de weg terug naar het huisje bij Dordrecht kregen we via de radio mee dat bij Moerdijk druk werd geprotesteerd. Die route was dus voor ons afgesloten. Dan maar via Rotterdam terug naar onze tijdelijke verblijfplaats. De radio had wel wat vroeger door kunnen geven dat ook daar vanaf de Maasvlakte een enorme colonne boeren onderweg was. Wij raakten precies in die stilstaande file, terwijl we geen protesterende boer hebben gezien. Twee uren hebben we naar de zelfde achterkant van een vrachtauto gekeken voordat we konden vluchten via de pont bij Nieuw-Beijerland.
Toch was het heel erg lekker om even helemaal weg te zijn. De Waterbuffels in De Biesbosch en de Grijze Zeehonden bij de Brouwersdam maakten het de autorit meer dan waard.
Willemsdorp, 13-12-2019
We gaan er een week tussenuit. Vandaag vertrokken naar een huisje op EuroParcs Resort De Biesbosch, ten zuiden van Dordrecht in het gehucht Willemsdorp.
De weersvoorspellingen zijn niet bijzonder fraai. Regen, onweer, kans op hagelstenen en harde wind met windstoten van 8 tot 9 Beaufort. De kerstmarkt in Dordrecht is voor morgen in ieder geval al afgelast.
Dus het wordt een echte luie week. De wekker hebben we thuis gelaten en er zijn extra leesboeken ingepakt.
Dokkumer Nije Silen, 15-11-2019
Op de enkele dagen dat het droog is,
ruimen we de zeilen op. Het grootzeil is na het drogen netjes op de
giek gevouwen, dan in bubbeltjesplastic verpakt met daar overheen een
plastic zeil en natuurlijk de zeilhuik. Zo komt die de winter wel
door.
De twee fokken hebben we er af gehaald. Het naaiwerk is op een paar plekken sobertjes. De zeilmaker zal zich er in de winter over buigen. Dat bespaart ons het sjouw- en duwwerk om al dat zeildoek door de deur van de caravan te krijgen, zodat het net als de afgelopen winters in onze caravan 'Flipper' kan overwinteren.
Komende week moet er extra hard gewerkt worden. Eind volgende week is Cees jarig en dan moet het verfwerk binnenin klaar zijn. Je kunt tenslotte geen bezoek ontvangen tussen verfpotten en verfkwasten, terwijl er door de boot een geur rondzweeft van acrylverf en terpentine.
De twee fokken hebben we er af gehaald. Het naaiwerk is op een paar plekken sobertjes. De zeilmaker zal zich er in de winter over buigen. Dat bespaart ons het sjouw- en duwwerk om al dat zeildoek door de deur van de caravan te krijgen, zodat het net als de afgelopen winters in onze caravan 'Flipper' kan overwinteren.
Komende week moet er extra hard gewerkt worden. Eind volgende week is Cees jarig en dan moet het verfwerk binnenin klaar zijn. Je kunt tenslotte geen bezoek ontvangen tussen verfpotten en verfkwasten, terwijl er door de boot een geur rondzweeft van acrylverf en terpentine.
Dokkumer Nije Silen, 15-10-2019
We klussen rustig voort. Buitenom is
alles gepoetst. Alle kuipbanken en de ankerbak zijn helemaal leeg
gehaald, schoon geboend en, na het weggooien van verzamelde rommel,
weer netjes ingedeeld.
Binnenin is de 'refit' ook al begonnen. Cees is druk aan het verven. Er wordt schoongemaakt en opgeruimd. Zelf probeer ik dingen, die we al 16 jaar niet hebben gebruikt, weg te gooien.
Zo waait er langzaam een frisse wind door de hele boot. Na de koffie beginnen.
Binnenin is de 'refit' ook al begonnen. Cees is druk aan het verven. Er wordt schoongemaakt en opgeruimd. Zelf probeer ik dingen, die we al 16 jaar niet hebben gebruikt, weg te gooien.
Zo waait er langzaam een frisse wind door de hele boot. Na de koffie beginnen.
Dokkumer Nije Silen, 15-9-2019
Weer uitgerust van de vakantie, worden
er nieuwe plannen gemaakt. Dit najaar gaan we niet met caravan
'Flipper' op pad. De wens om sleurhut-trekkend Estland, Letland en
Litouwen te bezoeken stellen we uit tot volgend voorjaar.
De komende twee maanden willen we gebruiken om onze 'Antje C' eens goed op te poetsen. Andere jaren werd de boot winterklaar gemaakt in november nadat we met de caravan terug kwamen. Dit jaar willen we wat meer doen dan alleen schoonmaken en vooral voor kitwerk is het belangrijk dat de temperatuur niet al te laag is. Zelf vinden we het ook prettiger om in een warm septemberzonnetje klusjes buitenom te doen dan met een muts op en handschoenen aan.
Dus is het plan om op mooie dagen buiten de boel aan te pakken en op de wat minder mooie binnenin de verfkwast ter hand te nemen. Op de dagen dat we even helemaal flauw van het werken zijn, moet de website nodig worden bijgewerkt.
De komende twee maanden willen we gebruiken om onze 'Antje C' eens goed op te poetsen. Andere jaren werd de boot winterklaar gemaakt in november nadat we met de caravan terug kwamen. Dit jaar willen we wat meer doen dan alleen schoonmaken en vooral voor kitwerk is het belangrijk dat de temperatuur niet al te laag is. Zelf vinden we het ook prettiger om in een warm septemberzonnetje klusjes buitenom te doen dan met een muts op en handschoenen aan.
Dus is het plan om op mooie dagen buiten de boel aan te pakken en op de wat minder mooie binnenin de verfkwast ter hand te nemen. Op de dagen dat we even helemaal flauw van het werken zijn, moet de website nodig worden bijgewerkt.
Dokkumer Nije Silen, 31-8-2019
We zijn terug in de jachthaven. Op 29
mei vertrokken en op de laatste dag van augustus weer thuis. Het doel
was deze zomer om naar het Zweedse eiland Gotland te varen en dat
hebben we ook gehaald. We zijn er zelfs 12 nachten gebleven. Dat was
niet helemaal vrijwillig, want toen, na een dag de stad Visby
verkennen en twee dagen met een gehuurde auto het eiland rondtoeren,
het weer omsloeg, moesten we lang wachten op gunstige windsterkte en
richting.
Door het wisselvallige weer en voorspellingen van weerstations, de drie die we raadpleegden lieten heel vaak alle drie een ander weerbeeld zien, hebben we van de 94 vakantienachten er 78 in havens doorgebracht. Vaak was de wind te heftig om te ankeren of konden we geen mooie beschutte plek vinden. Dat brengt dit jaar het havengeld op een recordhoogte. In Nederland en Duitsland betaalden we 586,85 Euro's. In Denemarken 3.547 Deense Kronen en in Zweden 8.740 Zweedse Kronen. Totaal zijn er 1.453 zeemijlen afgelegd en telde de motor er 145,8 bedrijfsuren bij.
Het was een zomer met bijzondere ervaringen. Aan de Zweedse zuidkust maakten we, gelukkig in de haven, een heftige onweersbui mee die 4 uren duurde. Op de heenreis van het Zweedse eiland Öland naar Visby op Gotland zagen we de vlakste spiegelde zee die je maar kunt bedenken. Liep het zweet van onze voorhoofden bij 30 graden en geen zuchtje wind en moest de motor al het werk doen. Op de terugreis, op precies hetzelfde traject in tegengestelde richting, de hoogste golven die we deze zomer, trouwens ook de zomers hiervoor, hebben gezien. Grootzeil 2x en de fok 1x gereefd, wel een zonnetje, maar zoveel overkomend water dat we toen helemaal doorweekt waren.
Op de terugweg door Denemarken kregen we net zoals hier in Nederland nog een hittegolf te verwerken en stegen binnenin de boot de temperaturen naar recordhoogtes. Met zoveel warmte heb je zin om helemaal niets te doen en verlangden we terug naar een ankerplek op ús Lauwersmar.
Door het wisselvallige weer en voorspellingen van weerstations, de drie die we raadpleegden lieten heel vaak alle drie een ander weerbeeld zien, hebben we van de 94 vakantienachten er 78 in havens doorgebracht. Vaak was de wind te heftig om te ankeren of konden we geen mooie beschutte plek vinden. Dat brengt dit jaar het havengeld op een recordhoogte. In Nederland en Duitsland betaalden we 586,85 Euro's. In Denemarken 3.547 Deense Kronen en in Zweden 8.740 Zweedse Kronen. Totaal zijn er 1.453 zeemijlen afgelegd en telde de motor er 145,8 bedrijfsuren bij.
Het was een zomer met bijzondere ervaringen. Aan de Zweedse zuidkust maakten we, gelukkig in de haven, een heftige onweersbui mee die 4 uren duurde. Op de heenreis van het Zweedse eiland Öland naar Visby op Gotland zagen we de vlakste spiegelde zee die je maar kunt bedenken. Liep het zweet van onze voorhoofden bij 30 graden en geen zuchtje wind en moest de motor al het werk doen. Op de terugreis, op precies hetzelfde traject in tegengestelde richting, de hoogste golven die we deze zomer, trouwens ook de zomers hiervoor, hebben gezien. Grootzeil 2x en de fok 1x gereefd, wel een zonnetje, maar zoveel overkomend water dat we toen helemaal doorweekt waren.
Op de terugweg door Denemarken kregen we net zoals hier in Nederland nog een hittegolf te verwerken en stegen binnenin de boot de temperaturen naar recordhoogtes. Met zoveel warmte heb je zin om helemaal niets te doen en verlangden we terug naar een ankerplek op ús Lauwersmar.
Koersbericht
23 aug - Helgoland
37 mijl - kade
24 aug - Norddeich
46 mijl - jachthaven Yacht-Club Norden
25 aug - Greetsiel
26 mijl - kade
Nederland
26 aug - Delfzijl
30 mijl - jachthaven Neptunus
27 aug - Groningen
17 mijl - kade Zuidehaven
28 aug - Lauwersmar
20 mijl - Marrekrite steiger Zoutkamperril
29 aug - Senneroog
4 mijl - Marrekrite steiger
30 aug - Dokkumerdjip
2 mijl - Marrekrite boei nr 100
31 aug - Dokkumer Nije Silen
1 mijl - jachthaven Lunegat
37 mijl - kade
24 aug - Norddeich
46 mijl - jachthaven Yacht-Club Norden
25 aug - Greetsiel
26 mijl - kade
Nederland
26 aug - Delfzijl
30 mijl - jachthaven Neptunus
27 aug - Groningen
17 mijl - kade Zuidehaven
28 aug - Lauwersmar
20 mijl - Marrekrite steiger Zoutkamperril
29 aug - Senneroog
4 mijl - Marrekrite steiger
30 aug - Dokkumerdjip
2 mijl - Marrekrite boei nr 100
31 aug - Dokkumer Nije Silen
1 mijl - jachthaven Lunegat
Cuxhaven, Duitsland, 21-8-2019
We zijn hier na twee nachten van de
buitenhaven naar de binnenhaven verhuisd. Zoals het weer zich nu laat
aanzien laat een weergat om terug naar Nederland te varen nog wel
even op zich wachten. Van 45 Euro per nacht zijn we overgevaren naar
25 Euro per nacht. Nu liggen we mooi bij het centrum en in de wat
kleinere haven zijn de liggers en havenmeesters ook wat
gemoedelijker.
Onze fietsen gaan de kant op en nu zijn de winkels lekker dichtbij. Zo krijgen we snel 's morgens warme broodjes en tussen de middag een kippetje van het spit of verse vis. Als er nog meer wachtenden op gunstige wind binnenkomen, verhuizen we van de voorste steiger naar ééntje op de zijkant van de haven. Precies voor het terras van een eetcafé. Dan zie je direct het voordeel van een haven met getijde. De meeste tijd zitten de cafébezoekers hoog boven ons. Als we bij hoogwater even op hun hoogte drijven, doen we de gordijnen dicht en prijzen de kok om de lekkere geuren die hij verspreid.
Wachten duurt altijd lang. We gebruiken de fietsen elke dag. Volgen een hele mooie route over natuur-fietspaden in het binnenland van Cuxhaven, schuilen met koffie en warme appeltaart in een strandnet en laten ons toch noch helemaal doornat regenen op het laatste stukje vlak bij de boot. Fietsen het pad door de uiterwaarden van de Elbe naar Ottendorf. Bekijken de werkzaamheden bij de nieuw te bouwen sluis en kiezen van de vele vistenten die met de meeste klanten er voor.
Zoals het er nu uitziet is over 2 of 3 dagen de wind gunstig om westwaarts te gaan.
Onze fietsen gaan de kant op en nu zijn de winkels lekker dichtbij. Zo krijgen we snel 's morgens warme broodjes en tussen de middag een kippetje van het spit of verse vis. Als er nog meer wachtenden op gunstige wind binnenkomen, verhuizen we van de voorste steiger naar ééntje op de zijkant van de haven. Precies voor het terras van een eetcafé. Dan zie je direct het voordeel van een haven met getijde. De meeste tijd zitten de cafébezoekers hoog boven ons. Als we bij hoogwater even op hun hoogte drijven, doen we de gordijnen dicht en prijzen de kok om de lekkere geuren die hij verspreid.
Wachten duurt altijd lang. We gebruiken de fietsen elke dag. Volgen een hele mooie route over natuur-fietspaden in het binnenland van Cuxhaven, schuilen met koffie en warme appeltaart in een strandnet en laten ons toch noch helemaal doornat regenen op het laatste stukje vlak bij de boot. Fietsen het pad door de uiterwaarden van de Elbe naar Ottendorf. Bekijken de werkzaamheden bij de nieuw te bouwen sluis en kiezen van de vele vistenten die met de meeste klanten er voor.
Zoals het er nu uitziet is over 2 of 3 dagen de wind gunstig om westwaarts te gaan.
Cuxhaven, Duitsland, 14-8-2019
Gisteren hier aangekomen. Vlot door de
sluis van Brunsbüttel gekomen. Dat is het voordeel als je daar al in
de binnenhaven ligt. Dan kun je de discussie over de marifoon volgen
en zo beter de tijd inschatten dat je zelf aan de beurt komt. Het
nadeel van een overnachting is dat je met de havenmeester te maken
krijgt. Het liggeld is een schijntje, 10 Euro voor 1 nacht, maar
sinds de havenmeester aldaar ook de functie van 'Incasseerder en
Controleur Kanaalgeld' erbij heeft gekregen, heeft ie wat moeite om
die 'macht' fatsoenlijk uit te oefenen.
Op de andere kant, bij de sluis van Holtenau, brandde er een wit licht. Wij kwamen van de ankerplaats Stickenhörn en, om de sluisopening niet te missen, slaan we de betaalautomaat bij 't kleine haventje van Holtenau over. In de sluis verschijnt er iemand op de sluismuur met de vraag of het kanaalgeld al is betaald. “Nein” Oké, geen probleem, direct betalen bij het verlaten van de sluis bij de automaat op de wachtsteiger aan de rechterkant. Zo bevolen, zo gedaan.
Omdat een kaartje voor het hele 100 km lange kanaal maar drie dagen geldig is en we nog willen zwemmen in de Flemhuder See, verjaardag willen vieren in Rendsburg, vlinders zoeken bij Gieslau Schleuse en, als het weer niet sneller opknapt, deze tussenstoppen nog wat willen oprekken, koop ik voor 18 Euro een kaartje genaamd 'Teilstrekke'. In Jip-en-Janneke-taal een kaartje voor de helft van het kanaal. Boten die in de winterberging gaan in Rendsburg of een ligplaats hebben in het Gieslau-Kanal maken ook van deze mogelijkheid gebruik. Op de andere kant kopen we dan wel een Teilstrekke-kaartje voor die helft van het kanaal.
Op 6 augustus zijn we het Kielerkanaal ingevaren en op 13 augustus willen we er weer uit. De avond er voor komt de havenmeester in Brunsbüttel langs. Of het kanaalgeld is betaald? Eerlijk antwoord ik “Ja und Nein”. Daar schrikt ie van en begint direct vanaf de bovenste plank. Een gedeelte betalen en wel de hele 100 km gevaren? Hij is zo verontwaardigd dat ie niet meer stil te krijgen is. Hoe vaak ik er ook bovenuit probeer te komen met “Ich wol gerne hier die andere Teilstrekke bezahlen!” Zijn stem wordt luider en luider, de hele haven geniet mee. Uit laten razen is de enigste oplossing. Zijn antwoord, vertaald in het Nederlands: De man van het Nord-Ostsee-Kanal, zijn baas, die gaat over het kanaalgeld innen, heeft deze mogelijkheid, om met 2 Teilstrekke-kaartjes de geldigheidsduur op te rekken, niet bedacht en dan mag het dus niet!
Om een hele lange discussie kort te maken. Tenslotte krast de havenmeester op ons oude kaartje het bedrag van 18 Euro door en maakt er 35 Euro van. Om alles officieel te maken komt er een stempel met de datum van de wijziging op. Nog te betalen 10 Euro havengeld en 17 Euro bijbetalen voor een geldig vervoerbewijs voor het hele kanaal. Dat wij op deze manier het luttele bedrag van 1 Euro hebben bespaard op de met mijn geplande 2 Teilstrekke's, is hem in de commotie even ontgaan.
Op de andere kant, bij de sluis van Holtenau, brandde er een wit licht. Wij kwamen van de ankerplaats Stickenhörn en, om de sluisopening niet te missen, slaan we de betaalautomaat bij 't kleine haventje van Holtenau over. In de sluis verschijnt er iemand op de sluismuur met de vraag of het kanaalgeld al is betaald. “Nein” Oké, geen probleem, direct betalen bij het verlaten van de sluis bij de automaat op de wachtsteiger aan de rechterkant. Zo bevolen, zo gedaan.
Omdat een kaartje voor het hele 100 km lange kanaal maar drie dagen geldig is en we nog willen zwemmen in de Flemhuder See, verjaardag willen vieren in Rendsburg, vlinders zoeken bij Gieslau Schleuse en, als het weer niet sneller opknapt, deze tussenstoppen nog wat willen oprekken, koop ik voor 18 Euro een kaartje genaamd 'Teilstrekke'. In Jip-en-Janneke-taal een kaartje voor de helft van het kanaal. Boten die in de winterberging gaan in Rendsburg of een ligplaats hebben in het Gieslau-Kanal maken ook van deze mogelijkheid gebruik. Op de andere kant kopen we dan wel een Teilstrekke-kaartje voor die helft van het kanaal.
Op 6 augustus zijn we het Kielerkanaal ingevaren en op 13 augustus willen we er weer uit. De avond er voor komt de havenmeester in Brunsbüttel langs. Of het kanaalgeld is betaald? Eerlijk antwoord ik “Ja und Nein”. Daar schrikt ie van en begint direct vanaf de bovenste plank. Een gedeelte betalen en wel de hele 100 km gevaren? Hij is zo verontwaardigd dat ie niet meer stil te krijgen is. Hoe vaak ik er ook bovenuit probeer te komen met “Ich wol gerne hier die andere Teilstrekke bezahlen!” Zijn stem wordt luider en luider, de hele haven geniet mee. Uit laten razen is de enigste oplossing. Zijn antwoord, vertaald in het Nederlands: De man van het Nord-Ostsee-Kanal, zijn baas, die gaat over het kanaalgeld innen, heeft deze mogelijkheid, om met 2 Teilstrekke-kaartjes de geldigheidsduur op te rekken, niet bedacht en dan mag het dus niet!
Om een hele lange discussie kort te maken. Tenslotte krast de havenmeester op ons oude kaartje het bedrag van 18 Euro door en maakt er 35 Euro van. Om alles officieel te maken komt er een stempel met de datum van de wijziging op. Nog te betalen 10 Euro havengeld en 17 Euro bijbetalen voor een geldig vervoerbewijs voor het hele kanaal. Dat wij op deze manier het luttele bedrag van 1 Euro hebben bespaard op de met mijn geplande 2 Teilstrekke's, is hem in de commotie even ontgaan.
Koersbericht
11 aug - Gieslau Schleuse
16 mijl - steiger
12 aug - Brunsbüttel
21 mijl - jachthaven
13 aug - Cuxhaven
19 mijl - jachthaven Segler-Vereinigung
16 mijl - steiger
12 aug - Brunsbüttel
21 mijl - jachthaven
13 aug - Cuxhaven
19 mijl - jachthaven Segler-Vereinigung
Rendsburg, Duitsland, 7-8-2019
We liggen in Rendsburg, mooi langs de
steiger. Hier gaat onze 'útfanhûser' weer van boord. Hij is
vrijdagmiddag in Sønderborg bij ons gekomen. Daar troffen we het
direct, want 's avonds waren er dolfijnen rond de boot. Dit was ook
voor ons de eerste keer dat we dolfijnen in Denemarken zagen. Ze
bleven een hele poos bij de kade rondzwemmen en sprongen boven water.
Voor een mooie foto was het jammer genoeg te donker.
Verder heeft Gerke veel gezwommen op de ankerplekken bij Maasholm, Stickenhörn en in de Flemhuder See. Maakten we extra tochtjes naar de supermarkt voor lekkere boodschappen en eten we de drie p's. Pizza, pannenkoeken en patat. We blijven hier in Rendsburg een paar dagen. Gaan de stad bekijken. Vrijdag komen Gerke zijn vader en moeder hem ophalen, blijven één nacht slapen om met ons de verjaardagstaart op te eten en gaan dan door naar Jutland waar ze een vakantiehuisje hebben gehuurd.
Volgende week gaan we langzaam met z'n beiden door naar Cuxhaven. Het mannenweekend is gepland op vrijdag 16 en zaterdag 17 augustus.
Verder heeft Gerke veel gezwommen op de ankerplekken bij Maasholm, Stickenhörn en in de Flemhuder See. Maakten we extra tochtjes naar de supermarkt voor lekkere boodschappen en eten we de drie p's. Pizza, pannenkoeken en patat. We blijven hier in Rendsburg een paar dagen. Gaan de stad bekijken. Vrijdag komen Gerke zijn vader en moeder hem ophalen, blijven één nacht slapen om met ons de verjaardagstaart op te eten en gaan dan door naar Jutland waar ze een vakantiehuisje hebben gehuurd.
Volgende week gaan we langzaam met z'n beiden door naar Cuxhaven. Het mannenweekend is gepland op vrijdag 16 en zaterdag 17 augustus.
Koersbericht
1 aug - Sønderborg
3 mijl - kade
Duitsland
3 aug - Maasholm
25 mijl - anker
4 aug - Stickenhörn
23 mijl - anker
6 aug - Flemhuder See
9 mijl - aan de palen
7 aug - Rendsburg
12 mijl - jachthaven Regatta-Verein
3 mijl - kade
Duitsland
3 aug - Maasholm
25 mijl - anker
4 aug - Stickenhörn
23 mijl - anker
6 aug - Flemhuder See
9 mijl - aan de palen
7 aug - Rendsburg
12 mijl - jachthaven Regatta-Verein
Als Sund, Denemarken, 31-7-2019
Het eiland Avernakø is populair bij
watersporters. We zorgen er dan ook voor dat we er vroeg op de middag
zijn, in de hoop nog een ligplaats te vinden. Smalle ingang, dan een
klein kommetje, één middensteiger met boxen, waar we niet in
passen, en langs de rand van de haven ligt iedereen al dubbel.
Helemaal achterin is een stuk steiger vrij en achteruit doen we een
poging. Verschrikt grijpt iedereen naar de stootwillen en roepen ons
toe dat we niet bij hun langszij kunnen en dat het daar erg ondiep
is. Zonder iemand te raken pakken we de haakse hoek en proberen
iedereen gerust te stellen door te roepen dat onze diepgang maar 1,50
mtr is. Een prachtige plek, met uitzicht op zee, waar de dieptemeter
1,70 mtr aangeeft. Cees neemt de pluimpjes van de
stootwillen-opruimende schippers in ontvangst voor zijn staaltje
stuurmanskunst.
De volgende dag waait het hard, niemand vertrekt. Er wordt alleen op de fok voor de wind gezeild. Een enkeling worstelt er tegenin en laat zich nat sproeien door overkomend water. Een zeilboot die op de motor tegen de flinke golven in stuitert heeft onze haven als reisdoel uitgezocht. Vanaf het westen vaart ie ruimschoots rond de gevarenton die de droogte voor de haven aangeeft. Haalt de groene ton op die voor de haveningang aan de oostkant van het ondiepe stuk ligt. Dan draait de stuurman zijn boot en vaart regelrecht over de droogte naar de veerboothaven die juist aan de westzijde ligt. Roepen en schreeuwen, gebaren en wijzen, niets helpt.
Op de wal heeft iedereen het idee dat men niet eens door heeft dat ze nu niet meer schuin liggen door de golven, maar omdat ze vastzitten en schuin op het zand zijn geschoven. Onze Deense voorbuurman krijgt de opdracht om de reddingsdienst te bellen. Twee mannen proberen de gestrande zeilboot te bereiken met hun rubberboot. Als de buitenboordmotor uitvalt stappen ze uit het bootje, trekken het met zich mee en lopen over de harde zandbodem naar de zeilboot. Van de vier opvarenden wil niemand overstappen. Ze wachten liever op de officiële redders.
Meer staand dan zittend in de kuip, half hangend aan de zeerailing wachten ze af. De veerboot keert voor de zekerheid terug naar zijn steiger. Een helikopter verschijnt na 40 minuten en dan komen ook 2 kleine reddingsboten aangevaren. De poging om ze los te trekken wordt gauw opgegeven. De bemanning moet hun zeilboot verlaten. Door de golven die breken op het obstakel raken ze te water en worden moeizaam in de reddingsboot gehesen. Ons medelijden gaat uit naar de mevrouw, al in de laatste weken van haar zwangerschap, die zo over de hoge rand van de reddingsboot moet klimmen.
We zijn niet, zoals velen, gaan kijken bij de steiger waar de drenkelingen aan wal zijn gebracht. Deze mensen hebben al ellende genoeg meegemaakt, daar heb je geen kijkers bij nodig. Wel vinden we het onbegrijpelijk dat deze zeilers zijn vertrokken terwijl het weerbericht windstoten van 7 Beaufort voorspelde en dan ook nog naar een haven die altijd overvol is en waarvan je met harde wind kunt verwachten dat er weinig ligplaatsen zijn vrijgekomen. De redders laten de gestrande zeilboot liggen. Als wij de volgende morgen zelf vertrekken ligt het wrak er nog.
De volgende dag waait het hard, niemand vertrekt. Er wordt alleen op de fok voor de wind gezeild. Een enkeling worstelt er tegenin en laat zich nat sproeien door overkomend water. Een zeilboot die op de motor tegen de flinke golven in stuitert heeft onze haven als reisdoel uitgezocht. Vanaf het westen vaart ie ruimschoots rond de gevarenton die de droogte voor de haven aangeeft. Haalt de groene ton op die voor de haveningang aan de oostkant van het ondiepe stuk ligt. Dan draait de stuurman zijn boot en vaart regelrecht over de droogte naar de veerboothaven die juist aan de westzijde ligt. Roepen en schreeuwen, gebaren en wijzen, niets helpt.
Op de wal heeft iedereen het idee dat men niet eens door heeft dat ze nu niet meer schuin liggen door de golven, maar omdat ze vastzitten en schuin op het zand zijn geschoven. Onze Deense voorbuurman krijgt de opdracht om de reddingsdienst te bellen. Twee mannen proberen de gestrande zeilboot te bereiken met hun rubberboot. Als de buitenboordmotor uitvalt stappen ze uit het bootje, trekken het met zich mee en lopen over de harde zandbodem naar de zeilboot. Van de vier opvarenden wil niemand overstappen. Ze wachten liever op de officiële redders.
Meer staand dan zittend in de kuip, half hangend aan de zeerailing wachten ze af. De veerboot keert voor de zekerheid terug naar zijn steiger. Een helikopter verschijnt na 40 minuten en dan komen ook 2 kleine reddingsboten aangevaren. De poging om ze los te trekken wordt gauw opgegeven. De bemanning moet hun zeilboot verlaten. Door de golven die breken op het obstakel raken ze te water en worden moeizaam in de reddingsboot gehesen. Ons medelijden gaat uit naar de mevrouw, al in de laatste weken van haar zwangerschap, die zo over de hoge rand van de reddingsboot moet klimmen.
We zijn niet, zoals velen, gaan kijken bij de steiger waar de drenkelingen aan wal zijn gebracht. Deze mensen hebben al ellende genoeg meegemaakt, daar heb je geen kijkers bij nodig. Wel vinden we het onbegrijpelijk dat deze zeilers zijn vertrokken terwijl het weerbericht windstoten van 7 Beaufort voorspelde en dan ook nog naar een haven die altijd overvol is en waarvan je met harde wind kunt verwachten dat er weinig ligplaatsen zijn vrijgekomen. De redders laten de gestrande zeilboot liggen. Als wij de volgende morgen zelf vertrekken ligt het wrak er nog.
Koersbericht
25 juli - Thurø
14 mijl - anker
26 juli - Avernakø
17 mijl - badehåvn
28 juli - Faaborg
4 mijl - havenkade
29 juli - Dyvig Fjord
27 mijl - anker
31 juli - Als Sund
9 mijl - anker
14 mijl - anker
26 juli - Avernakø
17 mijl - badehåvn
28 juli - Faaborg
4 mijl - havenkade
29 juli - Dyvig Fjord
27 mijl - anker
31 juli - Als Sund
9 mijl - anker
Lohals, Denemarken, 24-7-2019
Onze telefoon doet het niet goed. We
moeten ons verontschuldigen tegenover Zweden. Het lag niet aan hun
netwerk maar aan onze eigen telefoon. Terwijl er wel balkjes van
ontvangst zijn, blijkt in de praktijk dat we al dagen niet bereikbaar
zijn. Op het display ziet alles er uit zoals gewoonlijk, maar als je
hem wilt opladen, gaat de batterijlader wel knipperen, maar 4 van de
10 keer wordt er geen druppel energie in de batterij gepompt.
Of de telefoon een oud weerbericht doorgaf of dat de weerlui er ook deze keer helemaal naast zaten, weten we niet, maar op onze tocht vanuit Vordingborg bleef de krimpende, minder harde wind uit. Daardoor was het hele stuk hoog aan de wind. Door stroming en tegen elkaar in klotsende golven, snijden we het water niet lekker. We moeten een extra slag maken om tussen twee gevarentonnen door te komen. Dat bokkige zeilen verveelt ook onze koelkastdeur. Hij spuit de rijkelijk in Vordingborg ingeslagen verse producten over de vloer. Om te voorkomen dat de hele keuken wordt aangedweild, schiet Cees naar binnen. Gelukkig is de prullenbak net geleegd en is er nog volop ruimte in de nieuwe grijze zak. Probleem opgelost.
Het sproeiwater doet enorm zijn best om ons hele dek nat te maken en als we door de brug in de binnenhaven van Karrebæksminde een mooi plekje hebben gevonden, zien we dat al dat overkomende zeewater eerder dan ons heeft ontdekt dat op één dakluik de hendel nog in de ventilatiestand staat. De kaartentafel en dan vooral de zeekaarten, hebben het water opgevangen. Met een sopje, krijgt die hoek van de boot ook eens een goede beurt, maken we alles schoon. De kaarten worden op bed uitgespreid om te drogen, het computerscherm maakt kennis met Glassex en het losse toetsenbord wordt op de kop uitgeschud en te drogen gelegd. Het schietgebedje dat ie het alstublieft na een paar dagen drogen weer mag doen, heeft geholpen. Weer een kopzorg minder.
Maar ja die telefoon. Dat probleem is minder snel opgelost. De ellende begon toen we met één van de kinderen aan het Whats-app-bellen waren. Er kwam toen een bericht in beeld dat de telefoon werd afgesloten voor onze eigen veiligheid omdat ie oververhit was geraakt. Sindsdien maakt ie er een potje van. Vertikt het soms om foto's naar deze site op te laden, vindt dat ik te veel Wordfeud speel en laadt het spel niet op, of verbruikt in de nacht, als ie helemaal niets hoeft te doen, zo maar 30% van zijn batterij. Hoe vaak we al niet de batterij er uit gehaald hebben, even laten rusten en weer opstarten, weten we niet meer. Misschien helpt een nieuwe batterij? Dat zal het thuisfront regelen. Hoe die dan naar Denemarken moet komen zien we dan wel weer.
Of de telefoon een oud weerbericht doorgaf of dat de weerlui er ook deze keer helemaal naast zaten, weten we niet, maar op onze tocht vanuit Vordingborg bleef de krimpende, minder harde wind uit. Daardoor was het hele stuk hoog aan de wind. Door stroming en tegen elkaar in klotsende golven, snijden we het water niet lekker. We moeten een extra slag maken om tussen twee gevarentonnen door te komen. Dat bokkige zeilen verveelt ook onze koelkastdeur. Hij spuit de rijkelijk in Vordingborg ingeslagen verse producten over de vloer. Om te voorkomen dat de hele keuken wordt aangedweild, schiet Cees naar binnen. Gelukkig is de prullenbak net geleegd en is er nog volop ruimte in de nieuwe grijze zak. Probleem opgelost.
Het sproeiwater doet enorm zijn best om ons hele dek nat te maken en als we door de brug in de binnenhaven van Karrebæksminde een mooi plekje hebben gevonden, zien we dat al dat overkomende zeewater eerder dan ons heeft ontdekt dat op één dakluik de hendel nog in de ventilatiestand staat. De kaartentafel en dan vooral de zeekaarten, hebben het water opgevangen. Met een sopje, krijgt die hoek van de boot ook eens een goede beurt, maken we alles schoon. De kaarten worden op bed uitgespreid om te drogen, het computerscherm maakt kennis met Glassex en het losse toetsenbord wordt op de kop uitgeschud en te drogen gelegd. Het schietgebedje dat ie het alstublieft na een paar dagen drogen weer mag doen, heeft geholpen. Weer een kopzorg minder.
Maar ja die telefoon. Dat probleem is minder snel opgelost. De ellende begon toen we met één van de kinderen aan het Whats-app-bellen waren. Er kwam toen een bericht in beeld dat de telefoon werd afgesloten voor onze eigen veiligheid omdat ie oververhit was geraakt. Sindsdien maakt ie er een potje van. Vertikt het soms om foto's naar deze site op te laden, vindt dat ik te veel Wordfeud speel en laadt het spel niet op, of verbruikt in de nacht, als ie helemaal niets hoeft te doen, zo maar 30% van zijn batterij. Hoe vaak we al niet de batterij er uit gehaald hebben, even laten rusten en weer opstarten, weten we niet meer. Misschien helpt een nieuwe batterij? Dat zal het thuisfront regelen. Hoe die dan naar Denemarken moet komen zien we dan wel weer.
Koersbericht
18 juli - Smygehamn
18 mijl - kade
Denemarken
19 juli - Klintholm
41 mijl - jachthaven
20 juli - Vordingborg
28 mijl - jachthaven
22 juli - Karrebæksminde
26 mijl - jachthaven Næstved Sejlklubs
24 juli - Lohals
28 mijl - oude haven
18 mijl - kade
Denemarken
19 juli - Klintholm
41 mijl - jachthaven
20 juli - Vordingborg
28 mijl - jachthaven
22 juli - Karrebæksminde
26 mijl - jachthaven Næstved Sejlklubs
24 juli - Lohals
28 mijl - oude haven
Ystad, Zweden, 17-7-2019
In Karlskrona nemen we ons voor om deze
week eens die plekken te bezoeken die we hier altijd hebben
overgeslagen. Als eerste op de planning staat een ankerplek in het
scherengebied west van de brug. Maar als we om 10.00 uur door de brug
zijn gekomen staat er zo'n mooi windje en schijnt de zon zo lekker
dat de zeilen weer omhoog gaan. Als er dan later op de middag
dreigende onweersbuien komen opzetten, zoeken we toch weer een
bekende plek op om zo beschut mogelijk te liggen.
De volgende dag is er geen wind en op de motor gaat het 10 mijl verderop naar het voor ons onbekende Hörvik. In de kleine haven staat op de kade een bordje met gasthamn, maar daar liggen allemaal vaste liggers. Er is geen vrije plek voor ons. Langszij een motorboot vinden we ook prima. De havenkroeg, ook restaurant, havenkantoor en campingreceptie is open en voor 150 Zweedse Kronen, maakt niet uit hoe groot of klein je bent, met gratis stroom worden we hartelijk welkom geheten.
Ook onze buren zijn erg vriendelijk. Ze gaan de volgende dag op vakantie en willen om 4.00 uur vertrekken. Hun boot heet 'Slurp', wat we wel begrijpen. Als zo'n snelle motorboot, een 65 ft Princess, gas geeft draait de dieselolie in de tank rond zoals bij ons het spoelwater in het elektrische toilet. Diezelfde avond nog wordt het vertrek uitgesteld tot 6.00 uur. En zoals afgesproken zitten wij op die tijd, snel aangekleed en nog half slapend, in de kuip om los te maken en op hun plek aan de kade te gaan liggen. Naast ons is er niet zoveel haast. In het half uur dat we hopen onze slaap zo snel mogelijk weer op te pakken, trekt het helemaal dicht met mist. Zeven uur liggen we aan de kade en kunnen we terug naar ons bed, zetten de wekker uit en geven de mist de tijd om optrekken.
Na de koffie schijnt de zon weer volop, goed zicht, we kunnen. Hanø is nog wel wat in nevelen gehuld. Hoog aan de wind, straks om de hoek bij Nogersund krijgen we het ruimer, willen we naar Hällevik of Sölvesborg. We zeggen nog tegen elkaar, hoe mooi het zeilen nu ook gaat, we gaan naar één van die onbekende havens en varen niet weer door. Nog geen kwartier later is de wind weg, zitten we midden in de mist en zien van achter het roer nauwelijks de voorpunt van de boot. Gelukkig is Nogersund, zijn we op de heenreis ook al geweest, op één mijl. Onder het bergen van de zeilen komt de veerboot van Hanø al misthoorn toeterend voorbij. Achter hem aan gaat het richting haven. We weten precies waar we kunnen liggen.
Twee dagen blijven we in Nogersund. Naar Hällevik zijn we op de fiets geweest. We kenden het niet, maar het is er gezelliger dan waar we nu liggen en er zijn ook genoeg ligplaatsen. Echt een tussenstop voor een eventuele volgende zomertocht. Plannen maken is leuk, maar met één onbekende haven in één week, is het resultaat magertjes en nu de wind zo gunstig naar het noorden is gegaan, varen we toch verder zuidwaarts, huiswaarts.
De volgende dag is er geen wind en op de motor gaat het 10 mijl verderop naar het voor ons onbekende Hörvik. In de kleine haven staat op de kade een bordje met gasthamn, maar daar liggen allemaal vaste liggers. Er is geen vrije plek voor ons. Langszij een motorboot vinden we ook prima. De havenkroeg, ook restaurant, havenkantoor en campingreceptie is open en voor 150 Zweedse Kronen, maakt niet uit hoe groot of klein je bent, met gratis stroom worden we hartelijk welkom geheten.
Ook onze buren zijn erg vriendelijk. Ze gaan de volgende dag op vakantie en willen om 4.00 uur vertrekken. Hun boot heet 'Slurp', wat we wel begrijpen. Als zo'n snelle motorboot, een 65 ft Princess, gas geeft draait de dieselolie in de tank rond zoals bij ons het spoelwater in het elektrische toilet. Diezelfde avond nog wordt het vertrek uitgesteld tot 6.00 uur. En zoals afgesproken zitten wij op die tijd, snel aangekleed en nog half slapend, in de kuip om los te maken en op hun plek aan de kade te gaan liggen. Naast ons is er niet zoveel haast. In het half uur dat we hopen onze slaap zo snel mogelijk weer op te pakken, trekt het helemaal dicht met mist. Zeven uur liggen we aan de kade en kunnen we terug naar ons bed, zetten de wekker uit en geven de mist de tijd om optrekken.
Na de koffie schijnt de zon weer volop, goed zicht, we kunnen. Hanø is nog wel wat in nevelen gehuld. Hoog aan de wind, straks om de hoek bij Nogersund krijgen we het ruimer, willen we naar Hällevik of Sölvesborg. We zeggen nog tegen elkaar, hoe mooi het zeilen nu ook gaat, we gaan naar één van die onbekende havens en varen niet weer door. Nog geen kwartier later is de wind weg, zitten we midden in de mist en zien van achter het roer nauwelijks de voorpunt van de boot. Gelukkig is Nogersund, zijn we op de heenreis ook al geweest, op één mijl. Onder het bergen van de zeilen komt de veerboot van Hanø al misthoorn toeterend voorbij. Achter hem aan gaat het richting haven. We weten precies waar we kunnen liggen.
Twee dagen blijven we in Nogersund. Naar Hällevik zijn we op de fiets geweest. We kenden het niet, maar het is er gezelliger dan waar we nu liggen en er zijn ook genoeg ligplaatsen. Echt een tussenstop voor een eventuele volgende zomertocht. Plannen maken is leuk, maar met één onbekende haven in één week, is het resultaat magertjes en nu de wind zo gunstig naar het noorden is gegaan, varen we toch verder zuidwaarts, huiswaarts.
Koersbericht
12 juli - Tärnö
25 mijl - SXK boei
13 juli - Hörvik
10 mijl - visserijhaven
14 juli - Nogersund
7 mijl - veerbootkade
16 juli - Simrishamn
30 mijl - handelshaven
17 juli - Ystad
28 mijl - gasthamn
25 mijl - SXK boei
13 juli - Hörvik
10 mijl - visserijhaven
14 juli - Nogersund
7 mijl - veerbootkade
16 juli - Simrishamn
30 mijl - handelshaven
17 juli - Ystad
28 mijl - gasthamn
Karlskrona, Zweden, 10-7-2019
We hebben internet nodig. Gerke sluit
vandaag zijn basisschool af en dat gebeurt met het opvoeren van een
musical in de tuin bij de Bonifatiusbron. We vinden het
verschrikkelijk jammer dat we er niet bij kunnen zijn, maar gelukkig
wordt er daar gefilmd en kunnen we het via You-tube-live-stream
volgen. In Kristianopel, waar we vanmorgen waren, had de telefoon
maar één blokje en was hun plaatselijke wifi ontzettend traag.
Daarom wilden we vandaag per se naar Karlskrona.
Ben je lager dan 18 meter dan kun je tussen de scheren onder de brug door, maar wij met onze 22 meter moeten buitenom. Het vertrek is veel belovend. Zon en een mooi windje. Dan is de wind precies tegen, geeft niet, de motor aan en als we straks om de hoek een grote koerswijziging kunnen maken kan er weer gezeild worden. Er komt een stormachtige bui opzetten. Geen tijd om regenkleding aan te trekken, reven, stortregen, draaiende wind en golven die zelf nog niet weten welke richting ze zullen kiezen. Als de bui voorbij is is de wind ook weer tegen en gaan de laatste 10 mijl ook op de motor. Een hakkende zee en ook nog twee keer nat geregend.
Toch waren we niet zo nat als de tocht van Visby naar Byxelkrok van afgelopen zondag. Voorspelling windkracht 5 afnemend. Golfhoogte 1 meter, één keer gereefd, 8,5 mijl snelheid op de teller. De wind zit wel in de goede hoek, we zeilen met ruime wind. Al snel komen er buien opzetten die er nog een schepje boven op doen. Windkracht 6, golfhoogte 1,50 mtr, fok ook al gereefd, meer dan 9 mijl snelheid. Maar het is nog niet genoeg, windkracht 7, nu schatten we de golfhoogte op 2 meter en de tweede reef in het zeil zit er net mooi op tijd in, de snelheidsmeter gaat naar 2 cijfers voor de komma. Plots een dikke roller in de kuip. Het water komt tot onze enkels en vult onze gymschoenen. Gelukkig zaten de schotjes al voor de ingang maar de bovendeuren waren nog open. Terwijl Cees al zijn krachten aan het roer besteed doe ik snel de deuren dicht. We hadden het even druk en hadden nog geen tweede roller verwacht. Cees krijgt hem pal van voren en ik van achteren. Helaas staat mijn jaskraag op scheppen. Koud zeewater loopt over mijn rug en als ik ga staan loopt het langzaam in mijn schoenen. Nee, over mijn schoenen, want die stonden nog vol van de vorige zeedouche.
Ben je lager dan 18 meter dan kun je tussen de scheren onder de brug door, maar wij met onze 22 meter moeten buitenom. Het vertrek is veel belovend. Zon en een mooi windje. Dan is de wind precies tegen, geeft niet, de motor aan en als we straks om de hoek een grote koerswijziging kunnen maken kan er weer gezeild worden. Er komt een stormachtige bui opzetten. Geen tijd om regenkleding aan te trekken, reven, stortregen, draaiende wind en golven die zelf nog niet weten welke richting ze zullen kiezen. Als de bui voorbij is is de wind ook weer tegen en gaan de laatste 10 mijl ook op de motor. Een hakkende zee en ook nog twee keer nat geregend.
Toch waren we niet zo nat als de tocht van Visby naar Byxelkrok van afgelopen zondag. Voorspelling windkracht 5 afnemend. Golfhoogte 1 meter, één keer gereefd, 8,5 mijl snelheid op de teller. De wind zit wel in de goede hoek, we zeilen met ruime wind. Al snel komen er buien opzetten die er nog een schepje boven op doen. Windkracht 6, golfhoogte 1,50 mtr, fok ook al gereefd, meer dan 9 mijl snelheid. Maar het is nog niet genoeg, windkracht 7, nu schatten we de golfhoogte op 2 meter en de tweede reef in het zeil zit er net mooi op tijd in, de snelheidsmeter gaat naar 2 cijfers voor de komma. Plots een dikke roller in de kuip. Het water komt tot onze enkels en vult onze gymschoenen. Gelukkig zaten de schotjes al voor de ingang maar de bovendeuren waren nog open. Terwijl Cees al zijn krachten aan het roer besteed doe ik snel de deuren dicht. We hadden het even druk en hadden nog geen tweede roller verwacht. Cees krijgt hem pal van voren en ik van achteren. Helaas staat mijn jaskraag op scheppen. Koud zeewater loopt over mijn rug en als ik ga staan loopt het langzaam in mijn schoenen. Nee, over mijn schoenen, want die stonden nog vol van de vorige zeedouche.
Ook ruw varen went. Als we na 45 mijl en 5 uren voor Byxelkrok komen, kost de beslissing dat invaren onverantwoord is dan ook geen enkele moeite. Het waait nog steeds rond 7 Beaufort, maar de golven zijn wel wat lager geworden. Het blijft toch wel extreem hobbelig zodat ook de haven van Sandvik aan onze neus voorbij gaat. Dat vinden we wel jammer. De Nederlandse Leeuwinnen staan in de finale van het Wereldkampioenschap Voetbal en nu gaan we nooit op tijd voor die wedstrijd in een haven zijn. Tien mijl voor Borgholm komt eindelijk de beloofde afnemende wind en de laatste mijlen is zelfs de wind foetsie en moet de motor aan. Het voetballen was ook al geen succes, verloren, maar tweede is ook een geweldige prestatie.
Dus nu in Karlskrona. Hebben ze alleen wifi-bereik in het toilet gebouw. Om daar nu een hele musical te gaan zien is niet aanlokkelijk. Dan maar met eigen telefoon een hotspot verbinding maken. Gerke speelt de rijke sjeik in het verhaal van de trein. Hij doet dat prima. Na 2000 mb's en een spannend verhaal over de diefstal van een grote diamant, sjeik Gerke had hem in zijn mouw verstopt, barst er een verdient applaus los. Goed gedaan Gerke en medeleerlingen van groep 8 van de Burgerschool in Dokkum.
Koersbericht
07 juli - Borgholm
78 mijl - gasthamn Strand Hotell Borgholm
08 juli - Kalmar
17 mijl - gasthamn
09 juli - Kristianopel
29 mijl - gasthamn Kristianopel Resort
10 juli - Karlskrona
33 mijl - gasthamn
78 mijl - gasthamn Strand Hotell Borgholm
08 juli - Kalmar
17 mijl - gasthamn
09 juli - Kristianopel
29 mijl - gasthamn Kristianopel Resort
10 juli - Karlskrona
33 mijl - gasthamn
Visby, Zweden, 3-7-2019
Na een deinende week liggen we nog
steeds in Visby. Met prachtig zonnig weer hebben we eerst een dag de
oude stad verkend. Tegen een helling gebouwd en helemaal ommuurd. We
proberen zo lang mogelijk te fietsen, maar de straatjes zijn soms zo
steil dat onze elektrische fiets het opgeeft. Lopend en duwend
bekijken we ruïnes van kerken, een nog gave kerk, genieten van
vergezichten en winkelen in het gezellige centrum.
Met datzelfde mooie weer toeren we 2 dagen met een gehuurde auto langs de kust van Gotland. Dat is nog best aanpoten als je een 125 km lang en 55 km breed eiland in zo'n korte tijd wilt ronden en ook nog geregeld wilt uitstappen bij alle 'places of interest'. De havens vallen ons tegen. Of ze zijn zo klein dat we er niet in gaan passen, of het zijn ongezellige industriehavens. Er blijven maar een paar havens over en die zijn ook nog niet allemaal beschut voor alle windrichtingen.
Dat beschut zijn is ook maar een loos begrip. Kijk hoe we hier liggen nu het weer is omgeslagen en de wind zijn kop heeft opgestoken. De bijna één kilometer lange haven is open naar het westen. De wind doet nu erg zijn best om met windkracht 7 golven de haven in te blazen. Maar wij liggen halverwege de haven, achter de veerbootkade en dan moet je nog om een andere kademuur heen om bij ons in de oude visserijhaven te komen. Op papier beschut voor alle winden. Maar in de praktijk verplaatsen die golven zich tot helemaal achter in de haven en hotsebotsen dan overal tegen de betonnen kademuren met gevolg dat wij, misschien nog niet eens het ergste in de haven, met gang heen en weer trekken, kopjes amper op tafel blijven staan en slapen moeilijk wordt door 't kabaal van rekkende touwen en een over haar zij rollende boot. Het zwaard 2 meter uit heeft nauwelijks effect. Dus besteden we overdag onze tijd op de wal. Fietsen rond de ommuurde stad. Proberen luwte te zoeken in de supermarkt. Fietsen maar weer eens naar de beboste natuurgebieden aan weerszijden van de stad. Blijven een dag binnen schommelen omdat het plensregent, de schotjes moeten zelfs voor de deur om het water buiten te houden.
Gelukkig is er verder afleiding genoeg in de stad. Het is Almedalsveckan. Een soort beurs in de open lucht voor politieke partijen, bedrijven, organisaties, media, hulpverleners, enz, enz. Verscheidene stands hebben een podium met een rist stoelen er voor en dan worden er sociale vraagstukken besproken. We staan er versteld van hoeveel mensen daar rustig van tent naar tent trekken en de debatten volgen. Op verscheidene motorboten presenteren mensen hun bedrijf. Anderen staan met hun tent in de tuin bij bewoners, in cafe's of langs de straat. Bussen op biogas van over het hele eiland rijden af en aan en de veerboot op LNG doet extra vaarten voor de Zweden van het vasteland.
Zoals het weerbericht er nu uitziet gaan we de komende dagen hier nog niet weg. Morgen wordt er frisse wind met wat regen voorspeld. Later op de dag, avond en nacht krijgen we westerstorm windkracht 8. De vriendelijk lachende havenmeester blijft optimistisch en zegt dat de wind dan meer naar het noordwesten gaat draaien en het een stuk rustiger in de haven moet worden.
Daar lijkt het nu nog niet op. Als we zo heen en weer gaan kan onze schotel van de tv geen ontvangst vast houden. Gelukkig is de Zweedse tv via de antenne goed te ontvangen en omdat ons vrouwenelftal moet voetballen tegen de Zweden, wordt er veel aandacht aan besteed. We kunnen het niet verstaan, maar zien des te beter. Als ze dan ook nog nipt van Zweden winnen wordt ons deinende bestaan even vrolijker.
Met datzelfde mooie weer toeren we 2 dagen met een gehuurde auto langs de kust van Gotland. Dat is nog best aanpoten als je een 125 km lang en 55 km breed eiland in zo'n korte tijd wilt ronden en ook nog geregeld wilt uitstappen bij alle 'places of interest'. De havens vallen ons tegen. Of ze zijn zo klein dat we er niet in gaan passen, of het zijn ongezellige industriehavens. Er blijven maar een paar havens over en die zijn ook nog niet allemaal beschut voor alle windrichtingen.
Dat beschut zijn is ook maar een loos begrip. Kijk hoe we hier liggen nu het weer is omgeslagen en de wind zijn kop heeft opgestoken. De bijna één kilometer lange haven is open naar het westen. De wind doet nu erg zijn best om met windkracht 7 golven de haven in te blazen. Maar wij liggen halverwege de haven, achter de veerbootkade en dan moet je nog om een andere kademuur heen om bij ons in de oude visserijhaven te komen. Op papier beschut voor alle winden. Maar in de praktijk verplaatsen die golven zich tot helemaal achter in de haven en hotsebotsen dan overal tegen de betonnen kademuren met gevolg dat wij, misschien nog niet eens het ergste in de haven, met gang heen en weer trekken, kopjes amper op tafel blijven staan en slapen moeilijk wordt door 't kabaal van rekkende touwen en een over haar zij rollende boot. Het zwaard 2 meter uit heeft nauwelijks effect. Dus besteden we overdag onze tijd op de wal. Fietsen rond de ommuurde stad. Proberen luwte te zoeken in de supermarkt. Fietsen maar weer eens naar de beboste natuurgebieden aan weerszijden van de stad. Blijven een dag binnen schommelen omdat het plensregent, de schotjes moeten zelfs voor de deur om het water buiten te houden.
Gelukkig is er verder afleiding genoeg in de stad. Het is Almedalsveckan. Een soort beurs in de open lucht voor politieke partijen, bedrijven, organisaties, media, hulpverleners, enz, enz. Verscheidene stands hebben een podium met een rist stoelen er voor en dan worden er sociale vraagstukken besproken. We staan er versteld van hoeveel mensen daar rustig van tent naar tent trekken en de debatten volgen. Op verscheidene motorboten presenteren mensen hun bedrijf. Anderen staan met hun tent in de tuin bij bewoners, in cafe's of langs de straat. Bussen op biogas van over het hele eiland rijden af en aan en de veerboot op LNG doet extra vaarten voor de Zweden van het vasteland.
Zoals het weerbericht er nu uitziet gaan we de komende dagen hier nog niet weg. Morgen wordt er frisse wind met wat regen voorspeld. Later op de dag, avond en nacht krijgen we westerstorm windkracht 8. De vriendelijk lachende havenmeester blijft optimistisch en zegt dat de wind dan meer naar het noordwesten gaat draaien en het een stuk rustiger in de haven moet worden.
Daar lijkt het nu nog niet op. Als we zo heen en weer gaan kan onze schotel van de tv geen ontvangst vast houden. Gelukkig is de Zweedse tv via de antenne goed te ontvangen en omdat ons vrouwenelftal moet voetballen tegen de Zweden, wordt er veel aandacht aan besteed. We kunnen het niet verstaan, maar zien des te beter. Als ze dan ook nog nipt van Zweden winnen wordt ons deinende bestaan even vrolijker.
Visby, Zweden, 26-6-2019
Gisteren hebben we ons doel van deze
zomer bereikt. We zijn op Gotland. In Visby komt ons de havenmeester
al tegemoet met een vriendelijke begroeting en hoe lang we willen
blijven. Tja, we hebben nog geen voet aan wal gezet, we hebben geen
idee. Als we hem vertellen dat dat afhangt van wat hier allemaal te
zien is, lacht ie dat we dan wel weken zullen blijven. Ze zitten een
beetje krap in de ligplaatsen. Aankomend weekend is er een soort
bedrijvenbeurs en daarvoor zijn heel veel ligplaatsen gereserveerd.
We vragen of het mogelijk is om ergens langszij de kade te
liggen.
Hier in Zweden is het gebruikelijk om achter aan een boei vast te maken en dan met z'n allen naast elkaar met de kop vast aan de steiger. (Andersom mag natuurlijk ook.) Met dat afmeren op deze manier zijn wij niet zo gelukkig. Vaak is de afstand boei-steiger te kort voor ons. Dat lossen we nu op door 3 boeien te gebruiken. De middelste ongemoeid laten en de andere twee elk op een kant achterop vastmaken. Wij zijn er erg content mee, liggen lekker stevig en er klapt ook niet constant een boei tegen de romp.
Maar dan komt het probleem bij de voorpunt. Is het een kade op flinke hoogte, geen probleem, maar is het zo'n platte steiger, dan begint het al met de afstap, die te groot is. Helpende handen zijn dan welkom. Zijn die er niet dan kom ik in actie met mijn nieuwe pikhaak de 'Hook-and-Moor'. Werkt uitstekend. Maar die afstap. De hoogte is ongeveer 2 meter. Daarvoor is er een uitschuiftrap aan boord. Die moet tegen de voorpreekstoel geplaatst worden, dan klimmen we over die preekstoel en kunnen dan afdalen naar de steiger. Hebben we de pech dat er niet 3 boeien naast elkaar vrij zijn, dan trekt de boot en dus ook de kop, veel meer heen en weer. In Borgholm voert Cees dan ook een circusact uit door aan een trap die wel schuin stond, maar langzaam de verkeerde kant op schuin schuift, te hangen. Hij kwam heel met trap en al naar beneden en dat had het toekijkende publiek niet verwacht.
Dus havenmeester graag een plaatsje langszij of met de kop aan een anderhalve meter hoge kade. Vragen staat vrij, toch? Hij wijst. “Daar?” “Ja daar!” Het is de hele dag al bloedheet en we hebben het wel gehad voor deze dag. Na één touw aan de wal, denken we toch dat het niet goed komt. Hier liggen allemaal landvasten en 2 stroomkabels klaar, maar vooral het bord KUSTBEVAKNING brengt ons aan het twijfelen. De speedboot-havenmeester komt aanracen. “Nee, daar verderop!” Losmaken, even het zweet afvegen en op een erg nauw plekje, wel een mooie kade, weer touwen uitbrengen en nog een paar extra, het deint er een beetje.
Oei, daar komt weer het schuimspoor van de havenmeester aan. Het is net Mastermind. De plek in de haven is wel goed, maar in plaats van de westkade moeten we aan de noordkade. Cees vertaalt in het Engels dat drie keer scheepsrecht is, maar de havenmeester blijft lachen en helpt waar hij kan. Nu liggen we naar de zin van iedereen, hebben dringend een frisse douche nodig en gaan verder helemaal niks meer doen. Om het eiland te verkennen gaan we wel een auto met airco huren.
Hier in Zweden is het gebruikelijk om achter aan een boei vast te maken en dan met z'n allen naast elkaar met de kop vast aan de steiger. (Andersom mag natuurlijk ook.) Met dat afmeren op deze manier zijn wij niet zo gelukkig. Vaak is de afstand boei-steiger te kort voor ons. Dat lossen we nu op door 3 boeien te gebruiken. De middelste ongemoeid laten en de andere twee elk op een kant achterop vastmaken. Wij zijn er erg content mee, liggen lekker stevig en er klapt ook niet constant een boei tegen de romp.
Maar dan komt het probleem bij de voorpunt. Is het een kade op flinke hoogte, geen probleem, maar is het zo'n platte steiger, dan begint het al met de afstap, die te groot is. Helpende handen zijn dan welkom. Zijn die er niet dan kom ik in actie met mijn nieuwe pikhaak de 'Hook-and-Moor'. Werkt uitstekend. Maar die afstap. De hoogte is ongeveer 2 meter. Daarvoor is er een uitschuiftrap aan boord. Die moet tegen de voorpreekstoel geplaatst worden, dan klimmen we over die preekstoel en kunnen dan afdalen naar de steiger. Hebben we de pech dat er niet 3 boeien naast elkaar vrij zijn, dan trekt de boot en dus ook de kop, veel meer heen en weer. In Borgholm voert Cees dan ook een circusact uit door aan een trap die wel schuin stond, maar langzaam de verkeerde kant op schuin schuift, te hangen. Hij kwam heel met trap en al naar beneden en dat had het toekijkende publiek niet verwacht.
Dus havenmeester graag een plaatsje langszij of met de kop aan een anderhalve meter hoge kade. Vragen staat vrij, toch? Hij wijst. “Daar?” “Ja daar!” Het is de hele dag al bloedheet en we hebben het wel gehad voor deze dag. Na één touw aan de wal, denken we toch dat het niet goed komt. Hier liggen allemaal landvasten en 2 stroomkabels klaar, maar vooral het bord KUSTBEVAKNING brengt ons aan het twijfelen. De speedboot-havenmeester komt aanracen. “Nee, daar verderop!” Losmaken, even het zweet afvegen en op een erg nauw plekje, wel een mooie kade, weer touwen uitbrengen en nog een paar extra, het deint er een beetje.
Oei, daar komt weer het schuimspoor van de havenmeester aan. Het is net Mastermind. De plek in de haven is wel goed, maar in plaats van de westkade moeten we aan de noordkade. Cees vertaalt in het Engels dat drie keer scheepsrecht is, maar de havenmeester blijft lachen en helpt waar hij kan. Nu liggen we naar de zin van iedereen, hebben dringend een frisse douche nodig en gaan verder helemaal niks meer doen. Om het eiland te verkennen gaan we wel een auto met airco huren.
Koersbericht
20 juni - Borgholm
18 mijl - gasthamn Strand Hotell
21 juni - Sandvik
14 mijl - gasthamn
23 juni - Byxelkrok
17 mijl - gasthamn
25 juni - Visby, Gotland
48 mijl - gasthamn Visbys
18 mijl - gasthamn Strand Hotell
21 juni - Sandvik
14 mijl - gasthamn
23 juni - Byxelkrok
17 mijl - gasthamn
25 juni - Visby, Gotland
48 mijl - gasthamn Visbys
Kalmar, Zweden, 19-6-2019
Net terug van een fietstochtje hier in
en rondom Kalmar. In het park was een auto met muziek om de gymnasten
te ondersteunen bij hun work-out. Bij het oude slot verzorgde een
klein orkest een live optreden en in de haven had iemand een radio op
de wal gezet en werd er volop gedanst.
Het was toch een week met nog veel meer rumoer, maar dan van een ander genre. In Skillinge kwam vanaf zee een dikke onweersbui over de haven. Net toen we dachten die hebben we gehad, kwam de bui terug en bleef 4 uur precies boven ons en Skillinge hangen. Bliksem, stortregens en zoveel gedonder dat we elkaar nauwelijks konden verstaan.
Van Skillinge naar Nogersund kom je door een schietgebied. Het was op zondag en het was ook nog eens vaderdag. Toch moest er geoefend worden. We telden 11 marineschepen die volop aan het schieten waren. We zijn er net op het randje omheen gezeild, hebben gelukkig geen kogels gezien, maar het gebulder was wel zo luid dat we het zelfs in de haven nog konden horen.
Op het eilandje Utklippan was het mooiste kabaal. Zilvermeeuwen schreeuwden moord en brand omdat we te dicht bij hun kuikens kwamen. Oeverpiepers piepten zich een slag in de rondte omdat we toevallig op een steen stonden waaronder hun nest was verborgen en de af en aan vliegende Alken lieten een zwaar gebrom horen ten teken van dit is onze broedkolonie, alle mensen wegwezen hier.
Van al dit kabaal hopen we dat van de vogels nog vaak te horen hier op Öland en Gotland. Muziek mag natuurlijk ook altijd, maar dat zal wel lukken. Overmorgen is het midzomer en dat wordt hier in Zweden altijd uitgebreid gevierd.
Het was toch een week met nog veel meer rumoer, maar dan van een ander genre. In Skillinge kwam vanaf zee een dikke onweersbui over de haven. Net toen we dachten die hebben we gehad, kwam de bui terug en bleef 4 uur precies boven ons en Skillinge hangen. Bliksem, stortregens en zoveel gedonder dat we elkaar nauwelijks konden verstaan.
Van Skillinge naar Nogersund kom je door een schietgebied. Het was op zondag en het was ook nog eens vaderdag. Toch moest er geoefend worden. We telden 11 marineschepen die volop aan het schieten waren. We zijn er net op het randje omheen gezeild, hebben gelukkig geen kogels gezien, maar het gebulder was wel zo luid dat we het zelfs in de haven nog konden horen.
Op het eilandje Utklippan was het mooiste kabaal. Zilvermeeuwen schreeuwden moord en brand omdat we te dicht bij hun kuikens kwamen. Oeverpiepers piepten zich een slag in de rondte omdat we toevallig op een steen stonden waaronder hun nest was verborgen en de af en aan vliegende Alken lieten een zwaar gebrom horen ten teken van dit is onze broedkolonie, alle mensen wegwezen hier.
Van al dit kabaal hopen we dat van de vogels nog vaak te horen hier op Öland en Gotland. Muziek mag natuurlijk ook altijd, maar dat zal wel lukken. Overmorgen is het midzomer en dat wordt hier in Zweden altijd uitgebreid gevierd.
Koersbericht
Zweden
13 juni - Ystad
56 mijl - gasthamn
14 juni - Skillinge
28 mijl - visserij/werkhaven
16 juni - Nogersund
37 mijl - visserij/jachthaven
17 juni - Utklippan
34 mijl - gasthamn
18 juni - Bergkvara
32 mijl - gasthamn Dalskärs Camping
19 juni - Kalmar
20 mijl - gasthamn
13 juni - Ystad
56 mijl - gasthamn
14 juni - Skillinge
28 mijl - visserij/werkhaven
16 juni - Nogersund
37 mijl - visserij/jachthaven
17 juni - Utklippan
34 mijl - gasthamn
18 juni - Bergkvara
32 mijl - gasthamn Dalskärs Camping
19 juni - Kalmar
20 mijl - gasthamn
Klintholm, Denemarken, 12-6-2019
Zo veel mijlen als we vorige week
hebben afgelegd, zoveel minder zijn het deze week geworden. Vrijdag
ging het nog lekker van Skælskør naar Stubbekøbing, al liet de
wind ons halverwege in de steek. We wilden eigenlijk naar
Vordingborg, maar daar krijgen wij altijd aan de buitenkant van de
jachthaven een ligplaats en met de voorspelde flinke zuidoosten wind
lig je daar dan open in de golven. Dus op de motor door naar
Stubbekøbing.
De zaterdag voor de Pinksteren na de broodnodige boodschappen vertrokken naar Klintholm. De wind zou om 11 uur afnemen van 6 naar 5 Beaufort, maar de weerdeskundigen hadden niet met het weer zelf overlegd en daarom wist de wind daar niks van. Die deed volop zijn best. We vlogen over het water. Niemand kon ons inhalen. Nou ja, alleen de bruisende dikke golven dan.
Eenmaal op Møn waren de verschillende weersites het over twee dingen eens. De wind zou de komende dagen oost worden. Precies de richting waar wij naar toe willen. Dan kun je natuurlijk laveren, maar ze waren het er ook over eens dat de kracht tussen 5 tot 6 Beaufort zou zijn. De sterkte van de windstoten bleef een beetje gissen, maar kon variëren van 7 tot 9 Beaufort. Dat is voor een oversteek naar Zweden niet zo prettig, het is tenslotte vakantie.
We maakten een fietstochtje, liepen een natuurpad langs het binnenmeer, wandelden elke dag even naar 't havenkantoor, deden klusjes, lazen een boek, deden een puzzeltje, keken tv, moesten alle luiken potdicht doen omdat het stortregende, zaten 's nachts op vanwege wel heel heftige onweersbuien en baalden dat we niet verder konden zeilen. Komende nacht wordt de vijfde hier in Klintholm. Het lijkt wel of de wind daar op gewacht heeft en het ons gunt om deze 5de nacht gratis te liggen. Hier geldt namelijk de regel 5 nachten blijven, 4 betalen. Morgen krijgen we wind uit het zuidwesten tot zuiden, met een kracht van 2 Beaufort. Die sterkte had wel iets beter gekund. We blijven tenslotte Nederlanders, altijd wat te zeuren over het weer.
De zaterdag voor de Pinksteren na de broodnodige boodschappen vertrokken naar Klintholm. De wind zou om 11 uur afnemen van 6 naar 5 Beaufort, maar de weerdeskundigen hadden niet met het weer zelf overlegd en daarom wist de wind daar niks van. Die deed volop zijn best. We vlogen over het water. Niemand kon ons inhalen. Nou ja, alleen de bruisende dikke golven dan.
Eenmaal op Møn waren de verschillende weersites het over twee dingen eens. De wind zou de komende dagen oost worden. Precies de richting waar wij naar toe willen. Dan kun je natuurlijk laveren, maar ze waren het er ook over eens dat de kracht tussen 5 tot 6 Beaufort zou zijn. De sterkte van de windstoten bleef een beetje gissen, maar kon variëren van 7 tot 9 Beaufort. Dat is voor een oversteek naar Zweden niet zo prettig, het is tenslotte vakantie.
We maakten een fietstochtje, liepen een natuurpad langs het binnenmeer, wandelden elke dag even naar 't havenkantoor, deden klusjes, lazen een boek, deden een puzzeltje, keken tv, moesten alle luiken potdicht doen omdat het stortregende, zaten 's nachts op vanwege wel heel heftige onweersbuien en baalden dat we niet verder konden zeilen. Komende nacht wordt de vijfde hier in Klintholm. Het lijkt wel of de wind daar op gewacht heeft en het ons gunt om deze 5de nacht gratis te liggen. Hier geldt namelijk de regel 5 nachten blijven, 4 betalen. Morgen krijgen we wind uit het zuidwesten tot zuiden, met een kracht van 2 Beaufort. Die sterkte had wel iets beter gekund. We blijven tenslotte Nederlanders, altijd wat te zeuren over het weer.
Koersbericht
07 juni - Stubbekøbing
42 mijl - werkhaven bassin B
08 juni - Klintholm
20 mijl - Klintholm Havn
42 mijl - werkhaven bassin B
08 juni - Klintholm
20 mijl - Klintholm Havn
Skælskør, Denemarken, 5-6-2019
Nog maar een week onderweg en toch al
lekker opgeschoten richting Zweden. Cees en onze beide jongens hadden
een snelle overtocht. Naar Norderney voor een krachtige wind van 6
Beaufort uit, alleen op het grootzeil. Na een kort nachtje slapen
naar Cuxhaven met alle zeilen bij. Onder een lekker warm zonnetje
zijn Cees en ik met z'n beiden verder gezeild naar Brunsbüttel en
direct op de grote fok het Nord-Ostsee-Kanal op gezeild
Dat levert altijd discussie op. Zeilen in de vaarrichting mee op het kanaal mag, mits de motor stand-by staat. Wat is stand-by? Moet de motor dan stationair mee draaien of betekent het startklaar? Volgens een man van Rijkswaterstaat op Boot Holland wordt er bedoeld dat je de motor met één druk op de knop direct kunt starten. Dat doen we dus al fout. Bij ons zijn dat twee handelingen. Knopje motor-on en daarna knopje start. Moeten we een kegel voeren? Volgens ons niet, we zijn niet aan het motorsailen. Maar omdat we dat ding toch hebben hangen we die maar voor de zekerheid in het want. Zo ouwehoeren we nog een poos door, de tijd moet toch om, het kanaal duurt tenslotte 100 km.
Als we de eerste 15 km er op hebben zitten worden we aangeroepen. Een zeilboot met motorpech. Of hij een sleepje mag? Natuurlijk mag dat. Stuurloos drijven naast containerschepen van deze afmetingen dat wens je je ergste vijand niet toe. Zo wordt de fok opgerold en gaat het 25 km op de motor verder Mooi voor onze geplande nachtstop in het Giselaukanal is de motor van onze sleep gerepareerd. De twee mannen varen door naar Rendsburg. Eéntje heeft bij het repareren zijn hand ergens tussen gehad. En zo ver wij het kunnen zien vanaf onze boot is ie niet zo handig meer met die hand. Met onze beste wensen op beterschap voor motor en hand scheiden onze wegen.
Het plan om direct oostwaarts onder de Deens eilanden langs te zeilen, laten we varen. Door de voorspelde oosten wind wordt dat tegen de wind in en door schietoefeningen van het Duitse leger moet er op die koers ook nog een klote eind om gevaren worden. Dus zoeken we een weg tussen de eilanden door waarop we zo veel mogelijk kunnen zeilen. Met als extra voordeel dat er dan veel meer stekjes te vinden zijn waar geankerd kan worden.
En zo hebben we vandaag hier in het natuurgebied van de Skælskør Fjord ons anker laten vallen. Morgen wordt er harde wind voorspeld. Houden we een dag rust. Alleen even de boot opruimen, boot buitenom een sopje geven, van de wasmand de bodem weer zichtbaar maken, foto's op de site zetten, enz. enz.
Dat levert altijd discussie op. Zeilen in de vaarrichting mee op het kanaal mag, mits de motor stand-by staat. Wat is stand-by? Moet de motor dan stationair mee draaien of betekent het startklaar? Volgens een man van Rijkswaterstaat op Boot Holland wordt er bedoeld dat je de motor met één druk op de knop direct kunt starten. Dat doen we dus al fout. Bij ons zijn dat twee handelingen. Knopje motor-on en daarna knopje start. Moeten we een kegel voeren? Volgens ons niet, we zijn niet aan het motorsailen. Maar omdat we dat ding toch hebben hangen we die maar voor de zekerheid in het want. Zo ouwehoeren we nog een poos door, de tijd moet toch om, het kanaal duurt tenslotte 100 km.
Als we de eerste 15 km er op hebben zitten worden we aangeroepen. Een zeilboot met motorpech. Of hij een sleepje mag? Natuurlijk mag dat. Stuurloos drijven naast containerschepen van deze afmetingen dat wens je je ergste vijand niet toe. Zo wordt de fok opgerold en gaat het 25 km op de motor verder Mooi voor onze geplande nachtstop in het Giselaukanal is de motor van onze sleep gerepareerd. De twee mannen varen door naar Rendsburg. Eéntje heeft bij het repareren zijn hand ergens tussen gehad. En zo ver wij het kunnen zien vanaf onze boot is ie niet zo handig meer met die hand. Met onze beste wensen op beterschap voor motor en hand scheiden onze wegen.
Het plan om direct oostwaarts onder de Deens eilanden langs te zeilen, laten we varen. Door de voorspelde oosten wind wordt dat tegen de wind in en door schietoefeningen van het Duitse leger moet er op die koers ook nog een klote eind om gevaren worden. Dus zoeken we een weg tussen de eilanden door waarop we zo veel mogelijk kunnen zeilen. Met als extra voordeel dat er dan veel meer stekjes te vinden zijn waar geankerd kan worden.
En zo hebben we vandaag hier in het natuurgebied van de Skælskør Fjord ons anker laten vallen. Morgen wordt er harde wind voorspeld. Houden we een dag rust. Alleen even de boot opruimen, boot buitenom een sopje geven, van de wasmand de bodem weer zichtbaar maken, foto's op de site zetten, enz. enz.
Koersbericht
29 mei - Lauwersoog
6 mijl - Marrekrite Marboei
Duitsland
30 mei - Norderney
57 mijl - langszij werkschip
31 mei - Cuxhaven
65 mijl - jachthaven Segler-Vereinigung Cuxhaven
01 juni - Giselauschleuse
39 mijl - steiger in kanaal
02 juni - Holtenau
35 mijl - anker Stickenhörn
Denemarken
03 juni - Søby
42 mijl - jachthaven Søby Havn
04 juni - Thurø
19 mijl - anker Thurø Bund
05 juni - Skælskør
38 mijl - anker Skælskør Fjord
6 mijl - Marrekrite Marboei
Duitsland
30 mei - Norderney
57 mijl - langszij werkschip
31 mei - Cuxhaven
65 mijl - jachthaven Segler-Vereinigung Cuxhaven
01 juni - Giselauschleuse
39 mijl - steiger in kanaal
02 juni - Holtenau
35 mijl - anker Stickenhörn
Denemarken
03 juni - Søby
42 mijl - jachthaven Søby Havn
04 juni - Thurø
19 mijl - anker Thurø Bund
05 juni - Skælskør
38 mijl - anker Skælskør Fjord
Lauwersoog, 29-5-2019
Zeilen van hun winterverpakking ontdaan. Zelfgemaakte zeilhuik klaar. Volop voorraad aan boord gebracht. Motorfilters vervangen. Verlichting gecontroleerd. We kunnen weer zeilen.
Vandaag vertrokken. Het reisdoel is Zweden en dan met name het eiland Gotland. IJs en weder dienende natuurlijk.
Dokkumer Nije Silen, 9-5-2019
We hebben weer genoeg van het kamperen. Vandaag teruggegaan naar de boot.
De komende weken gaan we Flipper en Kia schoonmaken en Antje C vaarklaar maken.
We hebben weer zin om te gaan zeilen.
Koersbericht
Duitsland
1 mei - Ostrhauderfehn
156 km - Campingplatz Idasee
Nederland
2 mei - Nijverdal
184 km - Camping Noetselerberg
4 mei - Zorgvlied
77 km - Park Drentheland
5 mei - Boalsert
71 km - Boerencamping Half-Hichtum
7 mei - De Gerdyk
52 km - Berm Prieel 15
9 mei - Dokkumer Nije Silen
45 km - Jachthaven Lunegat
1 mei - Ostrhauderfehn
156 km - Campingplatz Idasee
Nederland
2 mei - Nijverdal
184 km - Camping Noetselerberg
4 mei - Zorgvlied
77 km - Park Drentheland
5 mei - Boalsert
71 km - Boerencamping Half-Hichtum
7 mei - De Gerdyk
52 km - Berm Prieel 15
9 mei - Dokkumer Nije Silen
45 km - Jachthaven Lunegat
Ostrhauderfehn, Duitsland, 1-5-2019
Zo waren we thuis op de boot en zo zijn
we weer weg. Vanmorgen Kia en Flipper weer ingeladen en even na
tienen stonden we bij Gerke voor de deur en kon de beloofde
kampeervakantie alsnog beginnen. De eerste stop was in Grijpskerk,
croissantjes en broodjes van de Jumbo. De tweede stop is in Groningen
bij Bauhaus. Garantiegevalletje. Ons kacheltje, een kleine
elektrische radiator gevuld met olie, was de afgelopen weken niet te
gebruiken omdat hij zodra ie warm werd olie ging lekken. Op naar de
derde stop in Hoogezand om de gasflessen bij te laten vullen.
Buiten de stad Groningen, cruisecontrol op 85, lekker op weg. Op de vluchtstrook staat een motoragent. Potver.., die motormuis start de motor, komt voor ons rijden en het bordje politie volgen verschijnt. Omdat Gerke op de achterbank zit, laten we de vloekwoorden achterwege: “Wat mankeert er nu weer aan?” Gelukkig, het valt mee. Het is een grote controle van auto's met aanhang. We staan tussen andere caravans, aanhangwagens en alle andere soorten karren op 2 twee wielen. Er is wat discussie over een achteruitrijlamp die niet op de caravan zit en over het plakband om de aansluiting van de veiligheidsdraad tussen caravan en auto, wat de uitstekende stukjes staaldraad plat drukt zodat ze niet in je vingers kunnen prikken. We worden na een half uur goedgekeurd.
Omdat de belofte was kamperen in Duitsland gaan we ook die richting op. De broodjes opeten precies op de grens lijkt een leuk plan. Maar daar is het afgeladen met parkerende vrachtauto's. We vinden een plekje via een afslag, tussen de vrachtauto's door, op een lager gelegen parkeerterrein voor auto's. De ene vrachtauto na de andere probeert hier op de grens nog een plek te vinden, maar het is al overvol. Ze moeten doorrijden. Eentje parkeert er voor onze uitweg. Een losse auto kan er nog net langs, maar voor Kia en Flipper is die breedte met direct daarop een haakse hoek te klein. Cees en Gerke gaan er op af. Cees zijn Pools beperkt zich tot kamaradski en Gerke doet het met gebarentaal. Een Nederlandse chauffeur komt uit zijn vrachtauto en schreeuwt dat die Pool moet oprotten en dat ie anders de politie gaat bellen. Het is vandaag 1 mei, een vrachtautovrije feestdag in Duitsland, al die vrachtauto's zoeken een plek voor de nacht. Met vriendelijkheid kom je ook een eind. De Pool rijdt zijn vrachtauto tot op de kont van de voorbuurman en Cees laat Flipper over stoep en trottoirbanden springen. We zijn weer vrij. We kijken later wel wat Flipper allemaal uit de kastjes heeft gegooid.
Het plan is een camping aan de Eems bij Leer te pakken. In Duitsland is het op de campings van 1 tot 3 uur Ruhezeit, vermoedelijk ooit eens ingevoerd voor een rustig middagslaapje van baby's en ouden van dagen. We zijn een uur te vroeg. Gerke en ik doen alvast een rondje camping. Het toiletgebouw staat op instorten, het speeltuintje ligt vol glas en nog een uur wachten duurt ons te lang. Afgekeurd. Zo'n 30 km verderop vinden we hier in Ostrhauderfehn een mooie camping. Veel ruimte, goeie speeltoestellen en weinig drukte. Ja, en daar ligt nu net het probleem. Volgens Gerke is het een bejaardencamping. Morgen gaan we hier zo gauw mogelijk weer weg.
Buiten de stad Groningen, cruisecontrol op 85, lekker op weg. Op de vluchtstrook staat een motoragent. Potver.., die motormuis start de motor, komt voor ons rijden en het bordje politie volgen verschijnt. Omdat Gerke op de achterbank zit, laten we de vloekwoorden achterwege: “Wat mankeert er nu weer aan?” Gelukkig, het valt mee. Het is een grote controle van auto's met aanhang. We staan tussen andere caravans, aanhangwagens en alle andere soorten karren op 2 twee wielen. Er is wat discussie over een achteruitrijlamp die niet op de caravan zit en over het plakband om de aansluiting van de veiligheidsdraad tussen caravan en auto, wat de uitstekende stukjes staaldraad plat drukt zodat ze niet in je vingers kunnen prikken. We worden na een half uur goedgekeurd.
Omdat de belofte was kamperen in Duitsland gaan we ook die richting op. De broodjes opeten precies op de grens lijkt een leuk plan. Maar daar is het afgeladen met parkerende vrachtauto's. We vinden een plekje via een afslag, tussen de vrachtauto's door, op een lager gelegen parkeerterrein voor auto's. De ene vrachtauto na de andere probeert hier op de grens nog een plek te vinden, maar het is al overvol. Ze moeten doorrijden. Eentje parkeert er voor onze uitweg. Een losse auto kan er nog net langs, maar voor Kia en Flipper is die breedte met direct daarop een haakse hoek te klein. Cees en Gerke gaan er op af. Cees zijn Pools beperkt zich tot kamaradski en Gerke doet het met gebarentaal. Een Nederlandse chauffeur komt uit zijn vrachtauto en schreeuwt dat die Pool moet oprotten en dat ie anders de politie gaat bellen. Het is vandaag 1 mei, een vrachtautovrije feestdag in Duitsland, al die vrachtauto's zoeken een plek voor de nacht. Met vriendelijkheid kom je ook een eind. De Pool rijdt zijn vrachtauto tot op de kont van de voorbuurman en Cees laat Flipper over stoep en trottoirbanden springen. We zijn weer vrij. We kijken later wel wat Flipper allemaal uit de kastjes heeft gegooid.
Het plan is een camping aan de Eems bij Leer te pakken. In Duitsland is het op de campings van 1 tot 3 uur Ruhezeit, vermoedelijk ooit eens ingevoerd voor een rustig middagslaapje van baby's en ouden van dagen. We zijn een uur te vroeg. Gerke en ik doen alvast een rondje camping. Het toiletgebouw staat op instorten, het speeltuintje ligt vol glas en nog een uur wachten duurt ons te lang. Afgekeurd. Zo'n 30 km verderop vinden we hier in Ostrhauderfehn een mooie camping. Veel ruimte, goeie speeltoestellen en weinig drukte. Ja, en daar ligt nu net het probleem. Volgens Gerke is het een bejaardencamping. Morgen gaan we hier zo gauw mogelijk weer weg.
Dokkumer Nije Silen, 27-4-2019
De weersvoorspellingen voor de komende
dagen zijn slecht. Veel regen en pittige onweersbuien. Vanmorgen toen
we wakker werden in Gartow in Duitsland scheen de zon, maar toch
besluiten we om naar de boot terug te gaan. Dat was niet de
bedoeling. We zouden langzaam door Duitsland trekken en dan zou onze
kleinzoon gebracht worden om het laatste weekje met ons mee te
kamperen en dan naar huis. Maar Kia zijn uitlaat stinkt een beetje
veel, die moet weer naar de garage. De wasmand puilt uit, omdat de
campings het op dit moment niet de moeite waard vinden om voor die
enkeling het wasmachinehok te openen. Na 428 km en om 18.30 uur kon
Cees de boot weer open maken.
Polen vonden we erg mooi. Alle vooroordelen hebben we weggegooid. Poolse mensen zijn vriendelijk, maar ze kijken eerst wel een beetje de kat uit de boom. Het zijn harde werkers, overal worden met familiekrachten nieuwe huizen gebouwd. Van diefstal hebben we niets gemerkt, maar dat kan ook komen door de leeftijd van onze Kia en Flipper. De natuur is indrukwekkend, niet zo geordend als bij ons en ook niet zo beperkt door regeltjes en afsluitbomen.
Het Biebrzański en Białowieża Park Narodowy in het oosten van Polen vonden we het mooist. Helaas was het voor de tijd van het jaar te koud in Polen. Door elke nacht vorst bleef de groei van het gras achter en hadden de ruim 800 Poolse Bizons nog niets te zoeken op de open stukken grasland. Het echte stuk, zo'n 7 bij 8 km, oerbos van Białowieża is niet toegankelijk. Een klein beschermd stuk met een route van totaal 7,5 km lengte wel, maar alleen met een gids. Om Cees zijn voet, van die stekels in de eerste week, nog een beetje te sparen, bestellen we een koets. De gids doet zijn best. Hij benoemt elke soort, leeftijd, waarde als hij gekapt zou worden en benadrukt het belang van dit laatste laaglandoerbos. Het wordt een beetje te veel van het goeie, maar als het gesprek over gaat op de geschiedenis, het heden en de toekomst van Polen, wordt het toch noch een hele gezellige tocht.
Van een bioloog kregen we een tip over Wolven die de laatste tijd steeds gezien werden rond een klein dorpje in de buurt. Om 5 uur 's morgens, op zo'n 10 minuten van ons warme bed, rijden we langzaam door het slapende dorpje heen en weer. Eén graad onder nul, de zon komt langzaam op, lage nevel verderop over het open veld. Blaffende honden jagen de stilte weg. Als er een Wolf geweest zou zijn, was het een prachtige foto geworden. Vermoedelijk heeft ééntje er wel veel plezier aan beleefd, heeft ie zich lachend nog een keer omgedraaid in zijn bed en tegen zijn vrouw gezegd: “Die buitenlanders kun je ook alles wijs maken”.
Jammer genoeg dachten ook de vogels in Polen nog dat het winter was. Toen we terug waren in Duitsland, waren de vogels al wel in voorjaarsstemming, maar was het overal zo druk met vaders en moeders en kinderen met voorjaarsvakantie, dat de vogels zich goed verstopten. In 6 weken slechts één nieuwe soort voor mij en die kwam ook nog gebrekkig in beeld, omdat net op dat moment Cees ontdekte dat de koelvloeistofslang van Kia lekte en er geen moment meer getreuzeld mocht worden om een garage te zoeken.
Wat het vervoer betreft was het een reis met hindernissen, maar door het vervangen van al die onderdelen is onze Kia nu weer als nieuw. De verschillende soorten vogels zoals de Drieteenspecht en zoogdieren als Eland, Bizon en Wolf hebben we niet gezien. Maar elk nadeel heeft zijn voordeel. We moeten zeker nog een keertje terug naar Polen.
Polen vonden we erg mooi. Alle vooroordelen hebben we weggegooid. Poolse mensen zijn vriendelijk, maar ze kijken eerst wel een beetje de kat uit de boom. Het zijn harde werkers, overal worden met familiekrachten nieuwe huizen gebouwd. Van diefstal hebben we niets gemerkt, maar dat kan ook komen door de leeftijd van onze Kia en Flipper. De natuur is indrukwekkend, niet zo geordend als bij ons en ook niet zo beperkt door regeltjes en afsluitbomen.
Het Biebrzański en Białowieża Park Narodowy in het oosten van Polen vonden we het mooist. Helaas was het voor de tijd van het jaar te koud in Polen. Door elke nacht vorst bleef de groei van het gras achter en hadden de ruim 800 Poolse Bizons nog niets te zoeken op de open stukken grasland. Het echte stuk, zo'n 7 bij 8 km, oerbos van Białowieża is niet toegankelijk. Een klein beschermd stuk met een route van totaal 7,5 km lengte wel, maar alleen met een gids. Om Cees zijn voet, van die stekels in de eerste week, nog een beetje te sparen, bestellen we een koets. De gids doet zijn best. Hij benoemt elke soort, leeftijd, waarde als hij gekapt zou worden en benadrukt het belang van dit laatste laaglandoerbos. Het wordt een beetje te veel van het goeie, maar als het gesprek over gaat op de geschiedenis, het heden en de toekomst van Polen, wordt het toch noch een hele gezellige tocht.
Van een bioloog kregen we een tip over Wolven die de laatste tijd steeds gezien werden rond een klein dorpje in de buurt. Om 5 uur 's morgens, op zo'n 10 minuten van ons warme bed, rijden we langzaam door het slapende dorpje heen en weer. Eén graad onder nul, de zon komt langzaam op, lage nevel verderop over het open veld. Blaffende honden jagen de stilte weg. Als er een Wolf geweest zou zijn, was het een prachtige foto geworden. Vermoedelijk heeft ééntje er wel veel plezier aan beleefd, heeft ie zich lachend nog een keer omgedraaid in zijn bed en tegen zijn vrouw gezegd: “Die buitenlanders kun je ook alles wijs maken”.
Jammer genoeg dachten ook de vogels in Polen nog dat het winter was. Toen we terug waren in Duitsland, waren de vogels al wel in voorjaarsstemming, maar was het overal zo druk met vaders en moeders en kinderen met voorjaarsvakantie, dat de vogels zich goed verstopten. In 6 weken slechts één nieuwe soort voor mij en die kwam ook nog gebrekkig in beeld, omdat net op dat moment Cees ontdekte dat de koelvloeistofslang van Kia lekte en er geen moment meer getreuzeld mocht worden om een garage te zoeken.
Wat het vervoer betreft was het een reis met hindernissen, maar door het vervangen van al die onderdelen is onze Kia nu weer als nieuw. De verschillende soorten vogels zoals de Drieteenspecht en zoogdieren als Eland, Bizon en Wolf hebben we niet gezien. Maar elk nadeel heeft zijn voordeel. We moeten zeker nog een keertje terug naar Polen.
Koersbericht
Duitsland
23 apr - Zwenzow
213 km - Campingplatz Zwenzower Ufer
25 apr - Gartow
166 km - Campingpark Gartow
Nederland
27 apr - Dokkumer Nije Silen
428 km - Jachthaven Lunegat
23 apr - Zwenzow
213 km - Campingplatz Zwenzower Ufer
25 apr - Gartow
166 km - Campingpark Gartow
Nederland
27 apr - Dokkumer Nije Silen
428 km - Jachthaven Lunegat
Ownice, Polen, 20-4-2019
Wanneer campings in Polen in het
voorjaar open gaan, blijft voor ons een raadsel. Gisteren op internet
en in alle boekjes, die we hebben, gezocht naar een camping in de
buurt van natuurpark Ujście Warty in het stroomgebied van de Warta.
Die in Lubniewice zou 1 april open zijn, maar dat is een grapje het
is er treurig verlaten stil. Dan maar weer 30 km door de bossen terug
en omrijden naar Ownice. Gefrustreerd staren we links van de weg naar
een gesloten hek. Potver, ook deze moet nodig zijn internet
bijwerken. Wat nu te doen? Eerst maar draaien, want dat is vaak een
probleem op die smalle doodlopende zandpaden. We kijken in het rond.
Staan we rechts voor een visvijver waar je met de camper bij mag
overnachten. Hebbes, de beheerder komt al aanlopen, wijst ons een
mooie plek direct naast één van de vijvers en we zouden, als we
hadden willen vissen, direct een hengel door het raam kunnen
uitgooien.
Het geluk is met de d….., degenen die het verdienen, zullen we maar zeggen. Vier dagen geleden in Białowieża. Er zijn drie campings. Twee er van geven geen openingsdatum op en de derde weet het zelf niet, op de ene site is het 15 april, op een andere 1 mei en zelfs vinden we ergens dat op 1 juni het hek pas open gaat. We zoeken het hele dorp door. Hebben alle ingangshekken geprobeerd en alle mogelijkheden bestudeerd, maar hebben nog steeds geen staanplaats. Voor de zoveelste keer rijden we door de hoofdstraat. Bij de ingang van het Oerbos van nationaal park Białowieski zit een informatiepunt. De mevrouw in het kleine kantoortje legt mij in het Engels uit dat ze alles weet over oerbos en nationaal park, maar niets van kamperen. Misschien kunnen we het proberen bij iemand die nu al wel kamers verhuurt en dan noemt ze voor de zoveelste keer de Poolse naam. Ik versta d'er niks van. Verder als 2 x rechts en aanbellen bij Brzzzew... kom ik niet.
Twee keer rechts en dan alleen maar huizen, die wel kamers verhuren, maar geen tuin hebben. Op het einde van de straat staan we weer vast op een zandpad. Nu zijn we er klaar mee. Terwijl Cees uitstapt om de laptop, voor een zoekopdracht in een ander stadje, uit de caravan te halen, verschijnt er in één van de opritten een man. Geen Engels, geen Duits, alleen Pools en gebarentaal. Het enige woord dat we verstaan is “kameradski”. Hij maakt fietsgebaren en volggebaren. Dat is Cees te gortig, hij maakt voor onze redder plaats op de achterbank en zo met klopjes op Cees zijn schouder en een vinger die soms naar rechts wijst en dan weer naar links, gaan we op weg naar de 'kameradski'. Die is even niet thuis te vinden, maar we rijden toch het hek door in een mooie ruime tuin met een echte Ooievaar, die naar eten zoekt in het gras. Als de 'kameradski' verschijnt doet ie moeilijk in het Pools. 'We begrijpen het niet?' De 'kameradski' haalt mama die in het Duits vertelt dat we mogen blijven maar omdat het 's nachts nog steeds vriest, de wc's en douches nog afgesloten zijn, maar dat er wel stroom te krijgen is. Prima, toilet hebben we zelf, slaan we het douchen over en kunnen we in deze koude nachten toch het elektrische kacheltje gebruiken.
Daarvoor op 7 april rijden we ons klem voor het dichte hek van een camping in het druk met zondagse dagjesmensen bezochte kustplaatsje Stegna. Kia en Flipper moeten in de achteruit. Daarvoor krijg ik van mijn chauffeur opdracht om de rotonde achter ons te ontruimen en hem met gebaren tussen -tig geparkeerde motors en fout geparkeerde auto's door te loodsen. Tip: ga nooit op een warme mooie zondag in Polen naar een camping, als je niet zeker weet of ie open is, midden in een dorp aan zee zoeken. Gelukkig vinden Polen zo'n gebarenactie met Fryske krachttermen op hun vrije zondag wel lachwekkend. De volgende camping zit maar een dikke 20 km verderop, maar dan moeten we wel met de autopont over de Wisly volgens TomTom en onze wegenkaart. Via een hele slechte weg hobbelen we naar een gehuchtje aan de rivier waar ze het laatste jaar geen pont meer hebben gezien. Dat wordt dus een heel stuk omrijden naar de camping in Sobieszewo. Geen kampeerders te zien, maar het hek staat open. Uit een huisje komt een bewaker. Nee de camping is niet open. Ja, er is in de buurt geen andere camping. Oké, jullie kunnen blijven. Heel vriendelijk maakt hij een toilet open, waarschuwt dat de douche alleen koud water geeft, brengt ons een afvalemmer en sleept een picknickbank aan zodat we buiten, het is rond de 10 graden, kunnen eten.
We zijn al deze vriendelijke Poolse mensen heel erg dankbaar dat ze ons hebben geholpen met het vinden van een staanplaats.
ps Toevoegen aan het lijstje 'offers' gebracht door de hobbelwegen: 1 caravan-wieldop.
Het geluk is met de d….., degenen die het verdienen, zullen we maar zeggen. Vier dagen geleden in Białowieża. Er zijn drie campings. Twee er van geven geen openingsdatum op en de derde weet het zelf niet, op de ene site is het 15 april, op een andere 1 mei en zelfs vinden we ergens dat op 1 juni het hek pas open gaat. We zoeken het hele dorp door. Hebben alle ingangshekken geprobeerd en alle mogelijkheden bestudeerd, maar hebben nog steeds geen staanplaats. Voor de zoveelste keer rijden we door de hoofdstraat. Bij de ingang van het Oerbos van nationaal park Białowieski zit een informatiepunt. De mevrouw in het kleine kantoortje legt mij in het Engels uit dat ze alles weet over oerbos en nationaal park, maar niets van kamperen. Misschien kunnen we het proberen bij iemand die nu al wel kamers verhuurt en dan noemt ze voor de zoveelste keer de Poolse naam. Ik versta d'er niks van. Verder als 2 x rechts en aanbellen bij Brzzzew... kom ik niet.
Twee keer rechts en dan alleen maar huizen, die wel kamers verhuren, maar geen tuin hebben. Op het einde van de straat staan we weer vast op een zandpad. Nu zijn we er klaar mee. Terwijl Cees uitstapt om de laptop, voor een zoekopdracht in een ander stadje, uit de caravan te halen, verschijnt er in één van de opritten een man. Geen Engels, geen Duits, alleen Pools en gebarentaal. Het enige woord dat we verstaan is “kameradski”. Hij maakt fietsgebaren en volggebaren. Dat is Cees te gortig, hij maakt voor onze redder plaats op de achterbank en zo met klopjes op Cees zijn schouder en een vinger die soms naar rechts wijst en dan weer naar links, gaan we op weg naar de 'kameradski'. Die is even niet thuis te vinden, maar we rijden toch het hek door in een mooie ruime tuin met een echte Ooievaar, die naar eten zoekt in het gras. Als de 'kameradski' verschijnt doet ie moeilijk in het Pools. 'We begrijpen het niet?' De 'kameradski' haalt mama die in het Duits vertelt dat we mogen blijven maar omdat het 's nachts nog steeds vriest, de wc's en douches nog afgesloten zijn, maar dat er wel stroom te krijgen is. Prima, toilet hebben we zelf, slaan we het douchen over en kunnen we in deze koude nachten toch het elektrische kacheltje gebruiken.
Daarvoor op 7 april rijden we ons klem voor het dichte hek van een camping in het druk met zondagse dagjesmensen bezochte kustplaatsje Stegna. Kia en Flipper moeten in de achteruit. Daarvoor krijg ik van mijn chauffeur opdracht om de rotonde achter ons te ontruimen en hem met gebaren tussen -tig geparkeerde motors en fout geparkeerde auto's door te loodsen. Tip: ga nooit op een warme mooie zondag in Polen naar een camping, als je niet zeker weet of ie open is, midden in een dorp aan zee zoeken. Gelukkig vinden Polen zo'n gebarenactie met Fryske krachttermen op hun vrije zondag wel lachwekkend. De volgende camping zit maar een dikke 20 km verderop, maar dan moeten we wel met de autopont over de Wisly volgens TomTom en onze wegenkaart. Via een hele slechte weg hobbelen we naar een gehuchtje aan de rivier waar ze het laatste jaar geen pont meer hebben gezien. Dat wordt dus een heel stuk omrijden naar de camping in Sobieszewo. Geen kampeerders te zien, maar het hek staat open. Uit een huisje komt een bewaker. Nee de camping is niet open. Ja, er is in de buurt geen andere camping. Oké, jullie kunnen blijven. Heel vriendelijk maakt hij een toilet open, waarschuwt dat de douche alleen koud water geeft, brengt ons een afvalemmer en sleept een picknickbank aan zodat we buiten, het is rond de 10 graden, kunnen eten.
We zijn al deze vriendelijke Poolse mensen heel erg dankbaar dat ze ons hebben geholpen met het vinden van een staanplaats.
ps Toevoegen aan het lijstje 'offers' gebracht door de hobbelwegen: 1 caravan-wieldop.
Koersbericht
15 apr - Białowieża
119 km - Camperplaats Dom Pod Bocianem
19 apr - Toruń
476 km - Camping Tramp
20 apr - Ownice
346 km - Fisch Camp Ownice
119 km - Camperplaats Dom Pod Bocianem
19 apr - Toruń
476 km - Camping Tramp
20 apr - Ownice
346 km - Fisch Camp Ownice
Kurowo, Polen, 13-4-2019
Staan hier op een prachtige plek. De
camping is van het Narwiański Park Narodowy, te vergelijken met onze
Staatsbosbeheer. Het toiletgebouw is helemaal voor ons alleen en dat
allemaal naast een vogelkijktoren. Jammer genoeg zijn er nog niet
veel vogels te zien. Het blijft bij de Kraanvogel en de Ooievaar.
Geen wonder dat er van die laatste veel exemplaren zijn, want van de
totale Europese populatie kleppert 25% in het Pools. We zijn een
beetje aan de vroege kant, 's nachts rond het vriespunt en overdag
krap aan 8 graden, maar als de zon schijnt is het in een mum van tijd
15 graden. Vogels zijn ook niet gek, die wachten gewoon op warmer weer.
Nog geen enkele nieuwe soort vogel gezien, maar daarentegen meer buitenlandse garages dan ons lief is. Vandaag de tweede. Zo'n 30 km buiten de bewoonde wereld, midden in het Biebrzanski Natuurpark, terwijl we op een brugje van het landschap genieten, valt ons onder de auto aan de voorkant een plasje water op. Het druppelt ook lekker door. Cees kruipt onder de auto, roept “koelvloeistofslang los pak snel tie-rips en 'n mes” Het lukt niet, Cees kan er niet goed bij. Dan maar een fles water er bij gieten en in snel tempo naar een garage. In Goniadz werkt de monteur voor vrachtauto's, personenauto's, tractors en landbouwmachines ook gewoon op zaterdag. Zorgzaam laat hij de koelvloeistof, die er nog in zit, in lege jerrycannetjes lopen, lapt de slang weer op, giet alles terug en vult af met iets roods uit zijn magazijn. 50 Zloty's en we kunnen weer.
“Dat komt allemaal door die rot wegen hier in Polen” moppert Cees. De binnenwegen, en vooral die in de natuurgebieden, zijn veelal slecht. We hobbelen en rammelen wat af, terwijl we de grootste gaten toch proberen te omzeilen. Betonstroken, losse stenen, kasseien met al of niet afbrokkelend asfalt er over heen, of gewoon een zandweg, de kuilen zijn steeds diep en groot. De 4-baans wegen zijn prima, de 2-baans zijn ook goed, maar is het een weg met een brede vluchtstrook dan doet zich een ander probleem voor. Polen halen constant in en verwachten van hun voorganger dat die over de getrokken streep, in Nederland een doodzonde, naar rechts uitwijkt om hem voorbij te laten. Vooral in de spits, als iedereen zo snel mogelijk naar huis wil, mijden we deze wegen. De slechte wegen hebben ons tot nu toe 3 glazen, 2 theekopjes, 1 pot augurken en 1 raamscharnier gekost met daarbij vandaag dus ook nog een lekkende koelvloeistofslang.
De auto is weer gerepareerd. Met die vogels blijft het wat teleurstellend en ook de Eland heeft niet de behoefte om voor ons aan de weg te gaan staan. Jammer, maar Polen blijft een mooi land met heel veel ruige natuur. Volgende week gaan we in en rondom het oerbos van het Bialowieski Park Nardowy opnieuw de strijd aan met hobbelpaden, hopen we tegen beter weten in een Eland tegen het lijf te lopen en houden onze vingers gekruist om toch noch een vreemde vogel te spotten.
Nog geen enkele nieuwe soort vogel gezien, maar daarentegen meer buitenlandse garages dan ons lief is. Vandaag de tweede. Zo'n 30 km buiten de bewoonde wereld, midden in het Biebrzanski Natuurpark, terwijl we op een brugje van het landschap genieten, valt ons onder de auto aan de voorkant een plasje water op. Het druppelt ook lekker door. Cees kruipt onder de auto, roept “koelvloeistofslang los pak snel tie-rips en 'n mes” Het lukt niet, Cees kan er niet goed bij. Dan maar een fles water er bij gieten en in snel tempo naar een garage. In Goniadz werkt de monteur voor vrachtauto's, personenauto's, tractors en landbouwmachines ook gewoon op zaterdag. Zorgzaam laat hij de koelvloeistof, die er nog in zit, in lege jerrycannetjes lopen, lapt de slang weer op, giet alles terug en vult af met iets roods uit zijn magazijn. 50 Zloty's en we kunnen weer.
“Dat komt allemaal door die rot wegen hier in Polen” moppert Cees. De binnenwegen, en vooral die in de natuurgebieden, zijn veelal slecht. We hobbelen en rammelen wat af, terwijl we de grootste gaten toch proberen te omzeilen. Betonstroken, losse stenen, kasseien met al of niet afbrokkelend asfalt er over heen, of gewoon een zandweg, de kuilen zijn steeds diep en groot. De 4-baans wegen zijn prima, de 2-baans zijn ook goed, maar is het een weg met een brede vluchtstrook dan doet zich een ander probleem voor. Polen halen constant in en verwachten van hun voorganger dat die over de getrokken streep, in Nederland een doodzonde, naar rechts uitwijkt om hem voorbij te laten. Vooral in de spits, als iedereen zo snel mogelijk naar huis wil, mijden we deze wegen. De slechte wegen hebben ons tot nu toe 3 glazen, 2 theekopjes, 1 pot augurken en 1 raamscharnier gekost met daarbij vandaag dus ook nog een lekkende koelvloeistofslang.
De auto is weer gerepareerd. Met die vogels blijft het wat teleurstellend en ook de Eland heeft niet de behoefte om voor ons aan de weg te gaan staan. Jammer, maar Polen blijft een mooi land met heel veel ruige natuur. Volgende week gaan we in en rondom het oerbos van het Bialowieski Park Nardowy opnieuw de strijd aan met hobbelpaden, hopen we tegen beter weten in een Eland tegen het lijf te lopen en houden onze vingers gekruist om toch noch een vreemde vogel te spotten.
Koersbericht
07 apr - Sobieszewo
181 km - Camping Orlinek
09 apr - Rydzewo
255 km - Camping Echo
12 apr - Kurowo
187 km - Camping Kurowo
181 km - Camping Orlinek
09 apr - Rydzewo
255 km - Camping Echo
12 apr - Kurowo
187 km - Camping Kurowo
Chłapowo, Polen, 6-4-2019
Vandaag wilden we drie op een rij doen.
De steden Gdnyia, Sopot en Gdańsk hebben langs de kust ongeveer een
lengte van 35 km. Volgens ons Michelin boekje, De Groene Gids van
Polen, gaan alle Polen in het weekend naar de kust en dus moet
zaterdag een rustige dag zijn voor het verkennen van deze steden. Nou
vergeet het maar, dat boekje moeten ze opnieuw schrijven. Files en
nog meer files, voor de Mediamarkt, voor Franse en Engelse super- en
bouwmarkten, voor meneer Li del en ga zo maar door. Zelfs files voor
elk klein stukje strand of boulevard dat hier nog te vinden is.
Alleen bij de Mac vinden we met moeite een parkeerplaatsje. Daar naar
toe gaan ging natuurlijk niet om het eten, maar om het vergelijken
van de prijzen in Polen met die in Nederland.
De Duitse eigenaar van de camperplaats in Gogolice, die net over de grens met Duitsland in Polen was gaan wonen, vertelde ons dat het dagelijkse leven hier ongeveer 30 procent goedkoper is dan in zijn eigen thuisland. Aan de prijzen op de dieselpomp zien we dat niet terug. Die schommelt zo rond de 1,30 Euro. Aan de campingprijzen is dat ook niet te merken. Deze zelfde Duitser durfde zelfs 15 Euro per nacht te vragen voor een plaats zonder toilet en douche. Dat is zelfs voor Nederlandse begrippen, in het voorseizoen, duur.
Op het strand bij Łeba, had Cees in dat zelfde boekje gelezen dat je heel mooi door het Słowiński Nationaal Park kon fietsen, dan op het eind de wandelende duinen bewonderen en over het strand terug kon fietsen. Via een hard pad en stevig zand pakken we de strandbelevenis op. Precies boven de waterlijn is het goed fietsen, alleen op de onvlakke rotplekken moeten we door het water. Met klotsende schoenen en nat tot aan de knieën houden we halt bij een mevrouw om te vragen waar de duinovergang is die ons terug brengt bij de auto. Ze is lerares Engels, is benieuwd waarom 2 Nederlanders hier in Polen op elektrische fietsen door de Oostzee fietsen. Ze vertelt ons dat de prijzen in razend tempo op het zelfde niveau komen als hun westerburen, dat zij evenveel gastarbeiders uit Oekraïne hebben als wij Poolse, dat op school nu Engels de voorkeur krijgt boven Russisch en dat ze de weg hier ook niet weet omdat ze uit het zuiden van Polen komt.
De Mac viel mee. 9,45 Euro voor 2 Big Mac menu's, maar de drukte op straat is alleen maar erger geworden. We zijn er klaar mee. Gauw terug naar Flipper die heel mooi op een hoge klif, met uitzicht op de rustige Oostzee, staat. O ja, we hebben de weg van het strand, ploeterend, zwetend en fiets duwend door het meest losse duinzand wat we ooit hebben gezien, terug gevonden. Anders waren we hier natuurlijk ook niet in de stad geweest. Morgen maken we samen met Kia en Flipper een omtrekkende beweging en als we dan weer een beetje moed hebben verzameld, doen we misschien maandag, vanaf de andere kant, een nieuwe stad-poging.
De Duitse eigenaar van de camperplaats in Gogolice, die net over de grens met Duitsland in Polen was gaan wonen, vertelde ons dat het dagelijkse leven hier ongeveer 30 procent goedkoper is dan in zijn eigen thuisland. Aan de prijzen op de dieselpomp zien we dat niet terug. Die schommelt zo rond de 1,30 Euro. Aan de campingprijzen is dat ook niet te merken. Deze zelfde Duitser durfde zelfs 15 Euro per nacht te vragen voor een plaats zonder toilet en douche. Dat is zelfs voor Nederlandse begrippen, in het voorseizoen, duur.
Op het strand bij Łeba, had Cees in dat zelfde boekje gelezen dat je heel mooi door het Słowiński Nationaal Park kon fietsen, dan op het eind de wandelende duinen bewonderen en over het strand terug kon fietsen. Via een hard pad en stevig zand pakken we de strandbelevenis op. Precies boven de waterlijn is het goed fietsen, alleen op de onvlakke rotplekken moeten we door het water. Met klotsende schoenen en nat tot aan de knieën houden we halt bij een mevrouw om te vragen waar de duinovergang is die ons terug brengt bij de auto. Ze is lerares Engels, is benieuwd waarom 2 Nederlanders hier in Polen op elektrische fietsen door de Oostzee fietsen. Ze vertelt ons dat de prijzen in razend tempo op het zelfde niveau komen als hun westerburen, dat zij evenveel gastarbeiders uit Oekraïne hebben als wij Poolse, dat op school nu Engels de voorkeur krijgt boven Russisch en dat ze de weg hier ook niet weet omdat ze uit het zuiden van Polen komt.
De Mac viel mee. 9,45 Euro voor 2 Big Mac menu's, maar de drukte op straat is alleen maar erger geworden. We zijn er klaar mee. Gauw terug naar Flipper die heel mooi op een hoge klif, met uitzicht op de rustige Oostzee, staat. O ja, we hebben de weg van het strand, ploeterend, zwetend en fiets duwend door het meest losse duinzand wat we ooit hebben gezien, terug gevonden. Anders waren we hier natuurlijk ook niet in de stad geweest. Morgen maken we samen met Kia en Flipper een omtrekkende beweging en als we dan weer een beetje moed hebben verzameld, doen we misschien maandag, vanaf de andere kant, een nieuwe stad-poging.
Koersbericht
1 apr - Mielno
142 km - Camping Brawo
3 apr - Łeba
180 km - Camping Rafael
5 apr - Chłapowo
78 km - Camping Alexa
142 km - Camping Brawo
3 apr - Łeba
180 km - Camping Rafael
5 apr - Chłapowo
78 km - Camping Alexa
Gogolice, Polen, 30-3-2019
Er zijn 8 garages in Waren. Cees begon
afgelopen maandag om 8.00 uur met bellen. De antwoorden, vrij
vertaald, aan de andere kant van de lijn: nein dat is niet ons
automerk, nein we hebben geen tijd, nein de monteur is met vakantie,
nein de werkplaatschef is niet te vinden, nein die klus is ons te
groot, nein pas over een dikke week, nein daar hebben we geen zin in
of gewoon alleen maar 'nein!'
Op deze manier gaat het niet lukken, we gaan over op een andere aanpak. Wijken uit naar Neu-Brandenburg, zetten ons groot-probleem-gezicht op en rijden tot aan de voordeur. Had niet gehoeven. Bij de eerste de beste, Autohaus Görschner voor de merken Kia, Lada en Isuzu, heeft de bedrijfsleider alle begrip en doet de koppelingtest. Auto op de rem, gas geven en koppeling laten komen, als de motor afslaat is alles oké. Dus niet onze Kia, die brult gewoon door. Hij is het met ons eens, de koppeling is kapot. Als ze de onderdelen snel kunnen krijgen, zal het 3 dagen duren. De kosten vallen niet mee, maar wat voor andere opties hebben we? Alleen met de auto terug naar Nederland en daar laten maken, kost vermoedelijk net zo veel. Auto laten staan en Flipper achter onze 2 elektrische fietsen spannen? Nee, dan maar laten repareren.
We denken dat Kia gehoord heeft dat we afgelopen winter al eens gesproken hebben over het aanschaffen van een andere auto. Dat zulke voornemens niet zo goed bij haar zijn gevallen en ze een leep plannetje heeft gesmeed. Bij de APK-keuring in januari heeft ze niets laten merken van koppelingsproblemen. Tijdens de grote beurt was ook alles prima en twee nieuwe banden in maart zijn probleemloos aangenomen. Maar met deze kostenpost van het vervangen van koppelings- en drukplaat is er zo'n hap uit het gespaarde ander-auto-budget genomen, dat daar voorlopig toch niets van komt.
Dus Kia we zijn erg blij met jou. Je ziet er mooi uit, je stoelen zitten lekker en mooi hoog om ver uit te kijken, je hebt heel veel laadruimte om onze fietsen te bergen, je hebt veel handige vakjes voor onze brillen en andere rommeltjes die we meeslepen. We zijn echt wel tevreden met je. Zo, we hopen dat we Kia hierbij genoeg hebben opgehemeld en dat ze, nu we intussen al in Polen zijn, geen nieuwe fratsen meer bedenkt.
Op deze manier gaat het niet lukken, we gaan over op een andere aanpak. Wijken uit naar Neu-Brandenburg, zetten ons groot-probleem-gezicht op en rijden tot aan de voordeur. Had niet gehoeven. Bij de eerste de beste, Autohaus Görschner voor de merken Kia, Lada en Isuzu, heeft de bedrijfsleider alle begrip en doet de koppelingtest. Auto op de rem, gas geven en koppeling laten komen, als de motor afslaat is alles oké. Dus niet onze Kia, die brult gewoon door. Hij is het met ons eens, de koppeling is kapot. Als ze de onderdelen snel kunnen krijgen, zal het 3 dagen duren. De kosten vallen niet mee, maar wat voor andere opties hebben we? Alleen met de auto terug naar Nederland en daar laten maken, kost vermoedelijk net zo veel. Auto laten staan en Flipper achter onze 2 elektrische fietsen spannen? Nee, dan maar laten repareren.
We denken dat Kia gehoord heeft dat we afgelopen winter al eens gesproken hebben over het aanschaffen van een andere auto. Dat zulke voornemens niet zo goed bij haar zijn gevallen en ze een leep plannetje heeft gesmeed. Bij de APK-keuring in januari heeft ze niets laten merken van koppelingsproblemen. Tijdens de grote beurt was ook alles prima en twee nieuwe banden in maart zijn probleemloos aangenomen. Maar met deze kostenpost van het vervangen van koppelings- en drukplaat is er zo'n hap uit het gespaarde ander-auto-budget genomen, dat daar voorlopig toch niets van komt.
Dus Kia we zijn erg blij met jou. Je ziet er mooi uit, je stoelen zitten lekker en mooi hoog om ver uit te kijken, je hebt heel veel laadruimte om onze fietsen te bergen, je hebt veel handige vakjes voor onze brillen en andere rommeltjes die we meeslepen. We zijn echt wel tevreden met je. Zo, we hopen dat we Kia hierbij genoeg hebben opgehemeld en dat ze, nu we intussen al in Polen zijn, geen nieuwe fratsen meer bedenkt.
Koersbericht
Polen
28 mrt - Szczecin
172 km - Camping Marina
30 mrt - Gogolice
74 km - Camperplaats Familie Lafrentz
28 mrt - Szczecin
172 km - Camping Marina
30 mrt - Gogolice
74 km - Camperplaats Familie Lafrentz
Waren (Müritz), Duitsland, 23-3-2019
Vanmorgen om 10.15 uur vertrokken, we
gaan de overtocht naar Polen maken. We zijn er klaar voor. De
afgelopen dagen een beetje rondgehangen in Duitsland. Bij de
vogelkijktoren van de Grote Trappen deed Cees een rondje om het
bouwsel en stapte daarbij in een verborgen bij de grond afgezaagde
struik. Boven in de toren kon ik hem horen schreeuwen. Door zijn schoenzool heen, wel 1,5 cm diep, takken en stekels in z'n voet. Ze
waren zo groot dat ze er ook weer makkelijk uit te trekken waren en
zijn bloedverdunners zorgden ook wel voor doorstroming, maar Cees
bleef hinkepinken.
Via diverse winkels zochten we Soda, eerst even op internet de vertaal-app geraadpleegd of soda in het Duits ook soda is, of Biotex. Niet te vinden. De jonge winkelbedienden wisten niet wat soda was en een voorwasmiddel gebruikte men alleen vroeger. Dan maar de voet in gewoon wasmiddel voor de bonte was. Mijn patiënt is niet blij met mij als amateur-chirurg, als er toch nog wat dieper zittende stekels uitgehaald moeten worden, maar even later wordt het beter, ruikt Cees z'n voet naar lentebloesem en pronkt ie met een berenpleister van de kinderpostzegelactie.
Gelukkig geneest het voorspoedig en gaan we vandaag verderop. In 2012 zijn we met onze kustroute in Szczecin (Stettin) gestopt en daar willen we nu weer beginnen. Het is maar een kleine 150 km en dus zoek ik een mooie toeristische route, tussen de heuvels en meren van de Mecklenburgische Seenplatte, uit. In het kleine plaatsje Feldberg verwonderen we ons over de steile weg binnen in dorpje. Zeggen nog wat vervelend voor die mensen hier dat je altijd zo omhoog moet klimmen, als Kia wel blijft motorronken maar niet meer wil trekken. We staan bijna stil. Dat is vreemd want in een stadje hiervoor gingen we nog zo lekker dat de plaatselijke politie het nodig vond om er een foto van te maken. Cees schakelt en geeft meer gas, maar we gaan steeds langzamer. In een laatste verwoede schakelpoging pakt Kia zijn werk weer op, maar boven gekomen weet mijn chauffeur wel hoe laat het is. De koppelingsplaten hebben hun tijd gehad.
Eerste de beste parkeerplek. Overleg. We zitten in 'die Mittel of Nirgendswo', zelfs internet doet het niet. Overleguitkomst: Proberen met zo weinig mogelijk belasting van de koppeling een grotere plaats te bereiken. Zo roetsen we al snelheid makend van de heuvel af om op de volgende heuvel een steuntje in de rug te hebben om de top te halen. In Neu-Brandenburg doet internet het weer: 2 Kia-garages, intussen gesloten op zaterdagmiddag, maar geen camping in de buurt. Waren ligt 48 km verderop, daar is een camping open en we hebben er ook wel garages gezien, niet ons merk, maar dat zal toch geen probleem zijn voor een Autowerkstätt.
Na een schietgebedje en in een bejaardentempo gaan we de weg weer op en het gaat goed. De laatste heuvel vlak voor de camping doet ons bijna de das om, maar al brullend trekt Kia, na 173 km en 5 uur later, Flipper de camping weer op waar we vanmorgen van zijn vertrokken.
Via diverse winkels zochten we Soda, eerst even op internet de vertaal-app geraadpleegd of soda in het Duits ook soda is, of Biotex. Niet te vinden. De jonge winkelbedienden wisten niet wat soda was en een voorwasmiddel gebruikte men alleen vroeger. Dan maar de voet in gewoon wasmiddel voor de bonte was. Mijn patiënt is niet blij met mij als amateur-chirurg, als er toch nog wat dieper zittende stekels uitgehaald moeten worden, maar even later wordt het beter, ruikt Cees z'n voet naar lentebloesem en pronkt ie met een berenpleister van de kinderpostzegelactie.
Gelukkig geneest het voorspoedig en gaan we vandaag verderop. In 2012 zijn we met onze kustroute in Szczecin (Stettin) gestopt en daar willen we nu weer beginnen. Het is maar een kleine 150 km en dus zoek ik een mooie toeristische route, tussen de heuvels en meren van de Mecklenburgische Seenplatte, uit. In het kleine plaatsje Feldberg verwonderen we ons over de steile weg binnen in dorpje. Zeggen nog wat vervelend voor die mensen hier dat je altijd zo omhoog moet klimmen, als Kia wel blijft motorronken maar niet meer wil trekken. We staan bijna stil. Dat is vreemd want in een stadje hiervoor gingen we nog zo lekker dat de plaatselijke politie het nodig vond om er een foto van te maken. Cees schakelt en geeft meer gas, maar we gaan steeds langzamer. In een laatste verwoede schakelpoging pakt Kia zijn werk weer op, maar boven gekomen weet mijn chauffeur wel hoe laat het is. De koppelingsplaten hebben hun tijd gehad.
Eerste de beste parkeerplek. Overleg. We zitten in 'die Mittel of Nirgendswo', zelfs internet doet het niet. Overleguitkomst: Proberen met zo weinig mogelijk belasting van de koppeling een grotere plaats te bereiken. Zo roetsen we al snelheid makend van de heuvel af om op de volgende heuvel een steuntje in de rug te hebben om de top te halen. In Neu-Brandenburg doet internet het weer: 2 Kia-garages, intussen gesloten op zaterdagmiddag, maar geen camping in de buurt. Waren ligt 48 km verderop, daar is een camping open en we hebben er ook wel garages gezien, niet ons merk, maar dat zal toch geen probleem zijn voor een Autowerkstätt.
Na een schietgebedje en in een bejaardentempo gaan we de weg weer op en het gaat goed. De laatste heuvel vlak voor de camping doet ons bijna de das om, maar al brullend trekt Kia, na 173 km en 5 uur later, Flipper de camping weer op waar we vanmorgen van zijn vertrokken.
Koersbericht
Duitsland
16 mrt - Oyten
233 km - Knaus Campingpark Oyten
17 mrt - Hohennauen
319 km - Campingplatz Seeblick
20 mrt - Waren (Müritz)
113 km - Campingplatz Ecktannen
16 mrt - Oyten
233 km - Knaus Campingpark Oyten
17 mrt - Hohennauen
319 km - Campingplatz Seeblick
20 mrt - Waren (Müritz)
113 km - Campingplatz Ecktannen
Oyten, Duitsland, 16-3-2019
Het heeft de afgelopen dagen geregend,
gehageld, gesneeuwd en gestormd. Geen weer om te gaan kamperen. Maar
vandaag is het een stuk beter. Ja het regent nog pijpenstelen, maar
de temperatuur is gestegen en de wind heeft zich ietsje
teruggetrokken. Vanmorgen om stipt 10 uur hebben we het hek van de
jachthaven geopend.
Nog maar nauwelijks onderweg kwamen we er al achter dat ons brood nog in de broodtrommel aan boord ligt en dat in de luciferdoos, die ik gisteren nog snel even uit de winkel haalde, geen grote lucifers zitten, maar aansteekblokjes. Na 15 kilometer moeten we al een tussenstop plannen in Grijpskerk bij de Jumbo.
De regen weet van geen ophouden en als in Duitsland het ook nog een stuk drukker wordt op de weg, rijden we door een mist van regen. Het zicht wordt steeds slechter. Bij Bremen zijn we er helemaal klaar mee en zoeken de dichtstbijzijnde camping op. Dat is dus Oyten geworden.
Nog maar nauwelijks onderweg kwamen we er al achter dat ons brood nog in de broodtrommel aan boord ligt en dat in de luciferdoos, die ik gisteren nog snel even uit de winkel haalde, geen grote lucifers zitten, maar aansteekblokjes. Na 15 kilometer moeten we al een tussenstop plannen in Grijpskerk bij de Jumbo.
De regen weet van geen ophouden en als in Duitsland het ook nog een stuk drukker wordt op de weg, rijden we door een mist van regen. Het zicht wordt steeds slechter. Bij Bremen zijn we er helemaal klaar mee en zoeken de dichtstbijzijnde camping op. Dat is dus Oyten geworden.
Dokkumer Nije Silen, 23-2-2019
Gisteren was onze week in een
boerderijtje op De Pomp ook weer afgelopen. We hebben het best druk
gehad. Paarden die 4x daags gevoerd moeten worden. Een zieke hond,
die voor een operatie verscheidene keren op en neer de veearts moest.
Zij was niet de vrolijkste thuis, toonde geregeld haar tanden en keek
naar zijn oppassers met een blik van 'dit hebben jullie mij
aangedaan!' Ook met het aantrekken van het honden-rompertje, zodat
zij niet bij de wond kon, hebben wij ons zelf niet populairder
gemaakt.
Ondertussen zijn in de boot ook nog de vloer en deuren gelakt. Omdat de stoelen aan het begin van de week al waren afgevoerd en op de vloer zittend tv kijken gauw verveelt, hebben we vandaag de nieuwe stoelen er in gezet. Die waren weken terug al gekocht. Dat was een hele strooptocht, want onze deuropening in de boot is maar 58,5 cm breed. Al metend en in de winkels verscheidene stoelen op hun kop of zij te hebben gezet, was de conclusie dat deze twee er door moesten kunnen.
Alleen nog de los opgezette armstukjes en pootjes verwijderen. Dan op zijn zij draaien, de achterpoten eerst naar binnen en dan als het ware hakend, met aanrechtdoekjes als stootkussentjes, naar binnen duwen. “It kin net!' Er is te weinig ruimte om de achterste poten voorbij het ingangschot te krijgen, zodat ze in de open deur van de wc verder hakend zouden kunnen doordraaien. Schuivend en duwend terug naar de kuip.
Plan B: gewoon recht naar binnen en proberen de leuningen 0,3 cm, de breedte die we te veel hebben, naar elkaar toe te drukken. 'It kin net!' We hebben wel een kwaliteitsproduct gekocht, maar zitten nog steeds in de kuip. Het derde plan is er ééntje waarbij gezaagd moet worden. Met hartzeer zaagt Cees één deurstijl er uit. Nu gaat het op z'n gemakkie, er is zelfs ruimte over. Pootjes en armstukjes, voortaan wel eerst kijken hoe die precies moeten zitten en niet achteraf, er op en we kunnen weer zitten. Zodra de temperaturen lijm-waarden hebben bereikt kan de klus worden afgemaakt.
Ondertussen zijn in de boot ook nog de vloer en deuren gelakt. Omdat de stoelen aan het begin van de week al waren afgevoerd en op de vloer zittend tv kijken gauw verveelt, hebben we vandaag de nieuwe stoelen er in gezet. Die waren weken terug al gekocht. Dat was een hele strooptocht, want onze deuropening in de boot is maar 58,5 cm breed. Al metend en in de winkels verscheidene stoelen op hun kop of zij te hebben gezet, was de conclusie dat deze twee er door moesten kunnen.
Alleen nog de los opgezette armstukjes en pootjes verwijderen. Dan op zijn zij draaien, de achterpoten eerst naar binnen en dan als het ware hakend, met aanrechtdoekjes als stootkussentjes, naar binnen duwen. “It kin net!' Er is te weinig ruimte om de achterste poten voorbij het ingangschot te krijgen, zodat ze in de open deur van de wc verder hakend zouden kunnen doordraaien. Schuivend en duwend terug naar de kuip.
Plan B: gewoon recht naar binnen en proberen de leuningen 0,3 cm, de breedte die we te veel hebben, naar elkaar toe te drukken. 'It kin net!' We hebben wel een kwaliteitsproduct gekocht, maar zitten nog steeds in de kuip. Het derde plan is er ééntje waarbij gezaagd moet worden. Met hartzeer zaagt Cees één deurstijl er uit. Nu gaat het op z'n gemakkie, er is zelfs ruimte over. Pootjes en armstukjes, voortaan wel eerst kijken hoe die precies moeten zitten en niet achteraf, er op en we kunnen weer zitten. Zodra de temperaturen lijm-waarden hebben bereikt kan de klus worden afgemaakt.
De Pomp, 15-2-2019
Vandaag
teruggekomen op het vasteland. Het was een fijne week op Texel en we
hebben het hele eiland uitgebreid bekeken. Lopend langs de zee,
fietsend door de bossen en duinen en per auto langs wad en tussen de
polders. Het is een waar vogelparadijs.
Zo stonden we in de buurt van Den Hoorn rustig vanuit de auto een Sperwer, die een zitplaats bij een oud hok had gevonden, te bewonderen, toen we plotseling in beeld waren van een televisiecamera. Er werd een man, leunend op een schep tussen de sneeuwklokjes, geïnterviewd. Pas 's avonds terug in het huisje kwamen we al zappend op RTV Noord-Holland bij het programma 'Onze man op Texel' terecht. Onze Kia was uit het verslag geknipt.
Wat was het echte onderwerp van de reportage? Rond het jaar 1954 ontdekte Jan Zwan, wie de echte pionier was is nog een discussiepunt, op een rondreis door Frankrijk langs de Loire sneeuwklokjesvelden. De Fransen dachten dat ze met de rivier mee waren gekomen, maar deden er verder niets mee. Met andere Texelaars vertrok Jan in een afgedankte autobus richting Loire, groef de sneeuwklokjes uit, en vervoerde ze naar Texel. Andere eilanders volgden al gauw zijn voorbeeld. In latere jaren werd dat werk door zigeuners gedaan en moest er een vergoeding aan de landeigenaren worden betaald.
Deze soort vermeerderde zich niet door bolletjes maar kreeg zaaddozen en op het eiland werd dit zaad op van Staatsbosbeheer gehuurde percelen bos uitgezaaid. Met het strooien van magnesium houdende kalk werd de grond geschikt gemaakt voor deze teelt. De bolletjes van de sneeuwklokjes werden naar wel 20 landen geëxporteerd. Ook gingen de handelsmannen op zoek naar andere soorten in bijvoorbeeld de Pyreneeën en Schotland. Rond 1965 zijn deze sneeuwklokjestochten gestopt.
Nu kan men nog nauwelijks spreken over een commerciële sneeuwklokjesindustrie. Enkele eilanders, zoals onze schepleunende bekende Texelaar, verbouwen ze nog een beetje voor de hobby. Intussen zijn er wel meer dan 80 soorten sneeuwklokjes op het eiland te vinden. Wij hebben ons niet in al die kleine verschillen verdiept, we hebben meer op de vogels gelet.
Zo stonden we in de buurt van Den Hoorn rustig vanuit de auto een Sperwer, die een zitplaats bij een oud hok had gevonden, te bewonderen, toen we plotseling in beeld waren van een televisiecamera. Er werd een man, leunend op een schep tussen de sneeuwklokjes, geïnterviewd. Pas 's avonds terug in het huisje kwamen we al zappend op RTV Noord-Holland bij het programma 'Onze man op Texel' terecht. Onze Kia was uit het verslag geknipt.
Wat was het echte onderwerp van de reportage? Rond het jaar 1954 ontdekte Jan Zwan, wie de echte pionier was is nog een discussiepunt, op een rondreis door Frankrijk langs de Loire sneeuwklokjesvelden. De Fransen dachten dat ze met de rivier mee waren gekomen, maar deden er verder niets mee. Met andere Texelaars vertrok Jan in een afgedankte autobus richting Loire, groef de sneeuwklokjes uit, en vervoerde ze naar Texel. Andere eilanders volgden al gauw zijn voorbeeld. In latere jaren werd dat werk door zigeuners gedaan en moest er een vergoeding aan de landeigenaren worden betaald.
Deze soort vermeerderde zich niet door bolletjes maar kreeg zaaddozen en op het eiland werd dit zaad op van Staatsbosbeheer gehuurde percelen bos uitgezaaid. Met het strooien van magnesium houdende kalk werd de grond geschikt gemaakt voor deze teelt. De bolletjes van de sneeuwklokjes werden naar wel 20 landen geëxporteerd. Ook gingen de handelsmannen op zoek naar andere soorten in bijvoorbeeld de Pyreneeën en Schotland. Rond 1965 zijn deze sneeuwklokjestochten gestopt.
Nu kan men nog nauwelijks spreken over een commerciële sneeuwklokjesindustrie. Enkele eilanders, zoals onze schepleunende bekende Texelaar, verbouwen ze nog een beetje voor de hobby. Intussen zijn er wel meer dan 80 soorten sneeuwklokjes op het eiland te vinden. Wij hebben ons niet in al die kleine verschillen verdiept, we hebben meer op de vogels gelet.
De Koog, 8-2-2019
Even er op uit. Niet met boot of caravan, maar gewoon alleen met de auto en twee fietsen achterin. Met veel wind en regen brengt de veerboot ons op Texel.
De weersvoorspellingen blijven ook de komende dagen: windkracht rond 8 Beaufort met volop regen. Dat komt ons prima van pas. Het huisje was al weken terug besproken en net nu heeft een griepje ons te pakken gekregen. We hebben nog even een paar dagen nodig met keelsnoepjes en hoestdrankjes.
Dus voordat we het eiland gaan verkennen, vogels spotten en strandvondsten jutten, proberen we elkaar te overstemmen met kuchen en hoesten en houden we een wedstrijd wie de meeste zakdoeken vol kan snotteren.
Abonneren op:
Posts (Atom)