Marker Wadden, 1-9-2020


De Marker Wadden stonden al een hele poos op ons verlanglijstje. En we zijn er ook al een paar keer naar onderweg geweest, maar of het waaide te hard of er waren zo veel andere bezoekers dat zelfs de ankerplekken bij de haveningang al meer dan vol waren. Vandaag is het dus gelukt. We hebben met opzet gewacht tot de scholen weer waren begonnen en een dag door de weeks als de veerboot uit Lelystad geen dagjesmensen afzet. In de haven is het redelijk rustig en als we net overleggen in welke box we zouden passen, vertrekt er een motorboot van de langs-steiger en liggen we prachtig. Behulpzame buren wijzen ons er op dat je je direct moet melden en dat doen we dan ook maar. 

De Marker Wadden worden beheerd door Natuurmonumenten en de receptie wordt gerund door vrijwilligers. Op anderhalve meter afstand melden we ons. De vrijwilligster volgt de procedure: verwelkomen, vragen met welke boot er gekomen is, zeggen dat die boot prachtig is, gegevens noteren, telefoonnummer noteren voor het geval er later Corona op het kantoor aanwezig was, liggeld betalen, verkooppraatje lidmaatschap Natuurmonumenten en het 'zeer begeerde' Marker Wadden vlaggetje, folder overhandigen en daarna de informatie.

Vol ongeduld heb ik tijdens deze woordenvloed al stiekem een folder bemachtigd, maar op mijn interruptie 'wat er zoal te zien is' blijft het antwoord 'informatie komt later'. Cees heeft intussen het pand al verlaten, zijn geduld was op. Ook al weet ik dat de informatie nog niet aan de beurt is, in een pauze gooi ik er het woord Steltkluut tegen aan. Op de site waarnemingen.nl was namelijk doorgegeven dat hier een Steltkluut was gesignaleerd. De vrijwilligster denkt dat het de naam van een vogelkijkhut is en moet tot haar schrik bekennen dat ze het niet weet. Ze moet er iemand bij roepen. Die weet precies wat ik bedoel, wijst de plek aan en vermeld tussen neus en lippen door ook nog even dat er vanmorgen voor het eerst een Porseleinhoen is gezien.

Potverdikkeme, dat zou mooi zijn.. Al heel vaak, lopend of op de fiets, ben ik naar de uitkijkbult in het Zomerhuisbos, net oost van de jachthaven Lunegat op zoek geweest naar die Porseleinhoen. Elke keer in de buurt van de Babbelaar tuur ik met de verrekijker de oever af om die veredelde waterhoen te spotten. Het is tenslotte voor hem en haar dat er al jaren daar niet meer geankerd mag worden en dan verwacht je dat ze zich uitgebreid hebben vermenigvuldigd. Ik heb er nog nooit één gezien.

Maar vertel mij dat er een nog niet door mij geziene vogel in de buurt is en ik wil er naar toe. Met de overstemmende woorden “Sorry, we hebben geen tijd meer, anders vliegt ie weg” nemen we de benen. Gewapend met twee camera's, 3 lenzen en 1 statief naar een vogelkijkhut zonder naam. Wachten, wachten, nog langer wachten, we hadden het al opgegeven en staan al bij de deur. Zie ik hem stiekem rondkijken vanuit het struikgewas en op zijn gemakkie naar de oever lopen voor een slokje water. De Marker Wadden zijn prachtig!

Geen opmerkingen: