20 juni - Borgholm
18 mijl - gasthamn Strand Hotell
21 juni - Sandvik
14 mijl - gasthamn
23 juni - Byxelkrok
17 mijl - gasthamn
Kalmar, Zweden, 19-6-2019
Net terug van een fietstochtje hier in
en rondom Kalmar. In het park was een auto met muziek om de gymnasten
te ondersteunen bij hun work-out. Bij het oude slot verzorgde een
klein orkest een live optreden en in de haven had iemand een radio op
de wal gezet en werd er volop gedanst.
Het was toch een week met nog veel meer rumoer, maar dan van een ander genre. In Skillinge kwam vanaf zee een dikke onweersbui over de haven. Net toen we dachten die hebben we gehad, kwam de bui terug en bleef 4 uur precies boven ons en Skillinge hangen. Bliksem, stortregens en zoveel gedonder dat we elkaar nauwelijks konden verstaan.
Van Skillinge naar Nogersund kom je door een schietgebied. Het was op zondag en het was ook nog eens vaderdag. Toch moest er geoefend worden. We telden 11 marineschepen die volop aan het schieten waren. We zijn er net op het randje omheen gezeild, hebben gelukkig geen kogels gezien, maar het gebulder was wel zo luid dat we het zelfs in de haven nog konden horen.
Op het eilandje Utklippan was het mooiste kabaal. Zilvermeeuwen schreeuwden moord en brand omdat we te dicht bij hun kuikens kwamen. Oeverpiepers piepten zich een slag in de rondte omdat we toevallig op een steen stonden waaronder hun nest was verborgen en de af en aan vliegende Alken lieten een zwaar gebrom horen ten teken van dit is onze broedkolonie, alle mensen wegwezen hier.
Van al dit kabaal hopen we dat van de vogels nog vaak te horen hier op Öland en Gotland. Muziek mag natuurlijk ook altijd, maar dat zal wel lukken. Overmorgen is het midzomer en dat wordt hier in Zweden altijd uitgebreid gevierd.
Het was toch een week met nog veel meer rumoer, maar dan van een ander genre. In Skillinge kwam vanaf zee een dikke onweersbui over de haven. Net toen we dachten die hebben we gehad, kwam de bui terug en bleef 4 uur precies boven ons en Skillinge hangen. Bliksem, stortregens en zoveel gedonder dat we elkaar nauwelijks konden verstaan.
Van Skillinge naar Nogersund kom je door een schietgebied. Het was op zondag en het was ook nog eens vaderdag. Toch moest er geoefend worden. We telden 11 marineschepen die volop aan het schieten waren. We zijn er net op het randje omheen gezeild, hebben gelukkig geen kogels gezien, maar het gebulder was wel zo luid dat we het zelfs in de haven nog konden horen.
Op het eilandje Utklippan was het mooiste kabaal. Zilvermeeuwen schreeuwden moord en brand omdat we te dicht bij hun kuikens kwamen. Oeverpiepers piepten zich een slag in de rondte omdat we toevallig op een steen stonden waaronder hun nest was verborgen en de af en aan vliegende Alken lieten een zwaar gebrom horen ten teken van dit is onze broedkolonie, alle mensen wegwezen hier.
Van al dit kabaal hopen we dat van de vogels nog vaak te horen hier op Öland en Gotland. Muziek mag natuurlijk ook altijd, maar dat zal wel lukken. Overmorgen is het midzomer en dat wordt hier in Zweden altijd uitgebreid gevierd.
Koersbericht
Zweden
13 juni - Ystad
56 mijl - gasthamn
14 juni - Skillinge
28 mijl - visserij/werkhaven
16 juni - Nogersund
37 mijl - visserij/jachthaven
17 juni - Utklippan
34 mijl - gasthamn
18 juni - Bergkvara
32 mijl - gasthamn Dalskärs Camping
19 juni - Kalmar
20 mijl - gasthamn
13 juni - Ystad
56 mijl - gasthamn
14 juni - Skillinge
28 mijl - visserij/werkhaven
16 juni - Nogersund
37 mijl - visserij/jachthaven
17 juni - Utklippan
34 mijl - gasthamn
18 juni - Bergkvara
32 mijl - gasthamn Dalskärs Camping
19 juni - Kalmar
20 mijl - gasthamn
Klintholm, Denemarken, 12-6-2019
Zo veel mijlen als we vorige week
hebben afgelegd, zoveel minder zijn het deze week geworden. Vrijdag
ging het nog lekker van Skælskør naar Stubbekøbing, al liet de
wind ons halverwege in de steek. We wilden eigenlijk naar
Vordingborg, maar daar krijgen wij altijd aan de buitenkant van de
jachthaven een ligplaats en met de voorspelde flinke zuidoosten wind
lig je daar dan open in de golven. Dus op de motor door naar
Stubbekøbing.
De zaterdag voor de Pinksteren na de broodnodige boodschappen vertrokken naar Klintholm. De wind zou om 11 uur afnemen van 6 naar 5 Beaufort, maar de weerdeskundigen hadden niet met het weer zelf overlegd en daarom wist de wind daar niks van. Die deed volop zijn best. We vlogen over het water. Niemand kon ons inhalen. Nou ja, alleen de bruisende dikke golven dan.
Eenmaal op Møn waren de verschillende weersites het over twee dingen eens. De wind zou de komende dagen oost worden. Precies de richting waar wij naar toe willen. Dan kun je natuurlijk laveren, maar ze waren het er ook over eens dat de kracht tussen 5 tot 6 Beaufort zou zijn. De sterkte van de windstoten bleef een beetje gissen, maar kon variëren van 7 tot 9 Beaufort. Dat is voor een oversteek naar Zweden niet zo prettig, het is tenslotte vakantie.
We maakten een fietstochtje, liepen een natuurpad langs het binnenmeer, wandelden elke dag even naar 't havenkantoor, deden klusjes, lazen een boek, deden een puzzeltje, keken tv, moesten alle luiken potdicht doen omdat het stortregende, zaten 's nachts op vanwege wel heel heftige onweersbuien en baalden dat we niet verder konden zeilen. Komende nacht wordt de vijfde hier in Klintholm. Het lijkt wel of de wind daar op gewacht heeft en het ons gunt om deze 5de nacht gratis te liggen. Hier geldt namelijk de regel 5 nachten blijven, 4 betalen. Morgen krijgen we wind uit het zuidwesten tot zuiden, met een kracht van 2 Beaufort. Die sterkte had wel iets beter gekund. We blijven tenslotte Nederlanders, altijd wat te zeuren over het weer.
De zaterdag voor de Pinksteren na de broodnodige boodschappen vertrokken naar Klintholm. De wind zou om 11 uur afnemen van 6 naar 5 Beaufort, maar de weerdeskundigen hadden niet met het weer zelf overlegd en daarom wist de wind daar niks van. Die deed volop zijn best. We vlogen over het water. Niemand kon ons inhalen. Nou ja, alleen de bruisende dikke golven dan.
Eenmaal op Møn waren de verschillende weersites het over twee dingen eens. De wind zou de komende dagen oost worden. Precies de richting waar wij naar toe willen. Dan kun je natuurlijk laveren, maar ze waren het er ook over eens dat de kracht tussen 5 tot 6 Beaufort zou zijn. De sterkte van de windstoten bleef een beetje gissen, maar kon variëren van 7 tot 9 Beaufort. Dat is voor een oversteek naar Zweden niet zo prettig, het is tenslotte vakantie.
We maakten een fietstochtje, liepen een natuurpad langs het binnenmeer, wandelden elke dag even naar 't havenkantoor, deden klusjes, lazen een boek, deden een puzzeltje, keken tv, moesten alle luiken potdicht doen omdat het stortregende, zaten 's nachts op vanwege wel heel heftige onweersbuien en baalden dat we niet verder konden zeilen. Komende nacht wordt de vijfde hier in Klintholm. Het lijkt wel of de wind daar op gewacht heeft en het ons gunt om deze 5de nacht gratis te liggen. Hier geldt namelijk de regel 5 nachten blijven, 4 betalen. Morgen krijgen we wind uit het zuidwesten tot zuiden, met een kracht van 2 Beaufort. Die sterkte had wel iets beter gekund. We blijven tenslotte Nederlanders, altijd wat te zeuren over het weer.
Koersbericht
07 juni - Stubbekøbing
42 mijl - werkhaven bassin B
08 juni - Klintholm
20 mijl - Klintholm Havn
42 mijl - werkhaven bassin B
08 juni - Klintholm
20 mijl - Klintholm Havn
Skælskør, Denemarken, 5-6-2019
Nog maar een week onderweg en toch al
lekker opgeschoten richting Zweden. Cees en onze beide jongens hadden
een snelle overtocht. Naar Norderney voor een krachtige wind van 6
Beaufort uit, alleen op het grootzeil. Na een kort nachtje slapen
naar Cuxhaven met alle zeilen bij. Onder een lekker warm zonnetje
zijn Cees en ik met z'n beiden verder gezeild naar Brunsbüttel en
direct op de grote fok het Nord-Ostsee-Kanal op gezeild
Dat levert altijd discussie op. Zeilen in de vaarrichting mee op het kanaal mag, mits de motor stand-by staat. Wat is stand-by? Moet de motor dan stationair mee draaien of betekent het startklaar? Volgens een man van Rijkswaterstaat op Boot Holland wordt er bedoeld dat je de motor met één druk op de knop direct kunt starten. Dat doen we dus al fout. Bij ons zijn dat twee handelingen. Knopje motor-on en daarna knopje start. Moeten we een kegel voeren? Volgens ons niet, we zijn niet aan het motorsailen. Maar omdat we dat ding toch hebben hangen we die maar voor de zekerheid in het want. Zo ouwehoeren we nog een poos door, de tijd moet toch om, het kanaal duurt tenslotte 100 km.
Als we de eerste 15 km er op hebben zitten worden we aangeroepen. Een zeilboot met motorpech. Of hij een sleepje mag? Natuurlijk mag dat. Stuurloos drijven naast containerschepen van deze afmetingen dat wens je je ergste vijand niet toe. Zo wordt de fok opgerold en gaat het 25 km op de motor verder Mooi voor onze geplande nachtstop in het Giselaukanal is de motor van onze sleep gerepareerd. De twee mannen varen door naar Rendsburg. Eéntje heeft bij het repareren zijn hand ergens tussen gehad. En zo ver wij het kunnen zien vanaf onze boot is ie niet zo handig meer met die hand. Met onze beste wensen op beterschap voor motor en hand scheiden onze wegen.
Het plan om direct oostwaarts onder de Deens eilanden langs te zeilen, laten we varen. Door de voorspelde oosten wind wordt dat tegen de wind in en door schietoefeningen van het Duitse leger moet er op die koers ook nog een klote eind om gevaren worden. Dus zoeken we een weg tussen de eilanden door waarop we zo veel mogelijk kunnen zeilen. Met als extra voordeel dat er dan veel meer stekjes te vinden zijn waar geankerd kan worden.
En zo hebben we vandaag hier in het natuurgebied van de Skælskør Fjord ons anker laten vallen. Morgen wordt er harde wind voorspeld. Houden we een dag rust. Alleen even de boot opruimen, boot buitenom een sopje geven, van de wasmand de bodem weer zichtbaar maken, foto's op de site zetten, enz. enz.
Dat levert altijd discussie op. Zeilen in de vaarrichting mee op het kanaal mag, mits de motor stand-by staat. Wat is stand-by? Moet de motor dan stationair mee draaien of betekent het startklaar? Volgens een man van Rijkswaterstaat op Boot Holland wordt er bedoeld dat je de motor met één druk op de knop direct kunt starten. Dat doen we dus al fout. Bij ons zijn dat twee handelingen. Knopje motor-on en daarna knopje start. Moeten we een kegel voeren? Volgens ons niet, we zijn niet aan het motorsailen. Maar omdat we dat ding toch hebben hangen we die maar voor de zekerheid in het want. Zo ouwehoeren we nog een poos door, de tijd moet toch om, het kanaal duurt tenslotte 100 km.
Als we de eerste 15 km er op hebben zitten worden we aangeroepen. Een zeilboot met motorpech. Of hij een sleepje mag? Natuurlijk mag dat. Stuurloos drijven naast containerschepen van deze afmetingen dat wens je je ergste vijand niet toe. Zo wordt de fok opgerold en gaat het 25 km op de motor verder Mooi voor onze geplande nachtstop in het Giselaukanal is de motor van onze sleep gerepareerd. De twee mannen varen door naar Rendsburg. Eéntje heeft bij het repareren zijn hand ergens tussen gehad. En zo ver wij het kunnen zien vanaf onze boot is ie niet zo handig meer met die hand. Met onze beste wensen op beterschap voor motor en hand scheiden onze wegen.
Het plan om direct oostwaarts onder de Deens eilanden langs te zeilen, laten we varen. Door de voorspelde oosten wind wordt dat tegen de wind in en door schietoefeningen van het Duitse leger moet er op die koers ook nog een klote eind om gevaren worden. Dus zoeken we een weg tussen de eilanden door waarop we zo veel mogelijk kunnen zeilen. Met als extra voordeel dat er dan veel meer stekjes te vinden zijn waar geankerd kan worden.
En zo hebben we vandaag hier in het natuurgebied van de Skælskør Fjord ons anker laten vallen. Morgen wordt er harde wind voorspeld. Houden we een dag rust. Alleen even de boot opruimen, boot buitenom een sopje geven, van de wasmand de bodem weer zichtbaar maken, foto's op de site zetten, enz. enz.
Koersbericht
29 mei - Lauwersoog
6 mijl - Marrekrite Marboei
Duitsland
30 mei - Norderney
57 mijl - langszij werkschip
31 mei - Cuxhaven
65 mijl - jachthaven Segler-Vereinigung Cuxhaven
01 juni - Giselauschleuse
39 mijl - steiger in kanaal
02 juni - Holtenau
35 mijl - anker Stickenhörn
Denemarken
03 juni - Søby
42 mijl - jachthaven Søby Havn
04 juni - Thurø
19 mijl - anker Thurø Bund
05 juni - Skælskør
38 mijl - anker Skælskør Fjord
6 mijl - Marrekrite Marboei
Duitsland
30 mei - Norderney
57 mijl - langszij werkschip
31 mei - Cuxhaven
65 mijl - jachthaven Segler-Vereinigung Cuxhaven
01 juni - Giselauschleuse
39 mijl - steiger in kanaal
02 juni - Holtenau
35 mijl - anker Stickenhörn
Denemarken
03 juni - Søby
42 mijl - jachthaven Søby Havn
04 juni - Thurø
19 mijl - anker Thurø Bund
05 juni - Skælskør
38 mijl - anker Skælskør Fjord
Lauwersoog, 29-5-2019
Zeilen van hun winterverpakking ontdaan. Zelfgemaakte zeilhuik klaar. Volop voorraad aan boord gebracht. Motorfilters vervangen. Verlichting gecontroleerd. We kunnen weer zeilen.
Vandaag vertrokken. Het reisdoel is Zweden en dan met name het eiland Gotland. IJs en weder dienende natuurlijk.
Dokkumer Nije Silen, 9-5-2019
We hebben weer genoeg van het kamperen. Vandaag teruggegaan naar de boot.
De komende weken gaan we Flipper en Kia schoonmaken en Antje C vaarklaar maken.
We hebben weer zin om te gaan zeilen.
Koersbericht
Duitsland
1 mei - Ostrhauderfehn
156 km - Campingplatz Idasee
Nederland
2 mei - Nijverdal
184 km - Camping Noetselerberg
4 mei - Zorgvlied
77 km - Park Drentheland
5 mei - Boalsert
71 km - Boerencamping Half-Hichtum
7 mei - De Gerdyk
52 km - Berm Prieel 15
9 mei - Dokkumer Nije Silen
45 km - Jachthaven Lunegat
1 mei - Ostrhauderfehn
156 km - Campingplatz Idasee
Nederland
2 mei - Nijverdal
184 km - Camping Noetselerberg
4 mei - Zorgvlied
77 km - Park Drentheland
5 mei - Boalsert
71 km - Boerencamping Half-Hichtum
7 mei - De Gerdyk
52 km - Berm Prieel 15
9 mei - Dokkumer Nije Silen
45 km - Jachthaven Lunegat
Ostrhauderfehn, Duitsland, 1-5-2019
Zo waren we thuis op de boot en zo zijn
we weer weg. Vanmorgen Kia en Flipper weer ingeladen en even na
tienen stonden we bij Gerke voor de deur en kon de beloofde
kampeervakantie alsnog beginnen. De eerste stop was in Grijpskerk,
croissantjes en broodjes van de Jumbo. De tweede stop is in Groningen
bij Bauhaus. Garantiegevalletje. Ons kacheltje, een kleine
elektrische radiator gevuld met olie, was de afgelopen weken niet te
gebruiken omdat hij zodra ie warm werd olie ging lekken. Op naar de
derde stop in Hoogezand om de gasflessen bij te laten vullen.
Buiten de stad Groningen, cruisecontrol op 85, lekker op weg. Op de vluchtstrook staat een motoragent. Potver.., die motormuis start de motor, komt voor ons rijden en het bordje politie volgen verschijnt. Omdat Gerke op de achterbank zit, laten we de vloekwoorden achterwege: “Wat mankeert er nu weer aan?” Gelukkig, het valt mee. Het is een grote controle van auto's met aanhang. We staan tussen andere caravans, aanhangwagens en alle andere soorten karren op 2 twee wielen. Er is wat discussie over een achteruitrijlamp die niet op de caravan zit en over het plakband om de aansluiting van de veiligheidsdraad tussen caravan en auto, wat de uitstekende stukjes staaldraad plat drukt zodat ze niet in je vingers kunnen prikken. We worden na een half uur goedgekeurd.
Omdat de belofte was kamperen in Duitsland gaan we ook die richting op. De broodjes opeten precies op de grens lijkt een leuk plan. Maar daar is het afgeladen met parkerende vrachtauto's. We vinden een plekje via een afslag, tussen de vrachtauto's door, op een lager gelegen parkeerterrein voor auto's. De ene vrachtauto na de andere probeert hier op de grens nog een plek te vinden, maar het is al overvol. Ze moeten doorrijden. Eentje parkeert er voor onze uitweg. Een losse auto kan er nog net langs, maar voor Kia en Flipper is die breedte met direct daarop een haakse hoek te klein. Cees en Gerke gaan er op af. Cees zijn Pools beperkt zich tot kamaradski en Gerke doet het met gebarentaal. Een Nederlandse chauffeur komt uit zijn vrachtauto en schreeuwt dat die Pool moet oprotten en dat ie anders de politie gaat bellen. Het is vandaag 1 mei, een vrachtautovrije feestdag in Duitsland, al die vrachtauto's zoeken een plek voor de nacht. Met vriendelijkheid kom je ook een eind. De Pool rijdt zijn vrachtauto tot op de kont van de voorbuurman en Cees laat Flipper over stoep en trottoirbanden springen. We zijn weer vrij. We kijken later wel wat Flipper allemaal uit de kastjes heeft gegooid.
Het plan is een camping aan de Eems bij Leer te pakken. In Duitsland is het op de campings van 1 tot 3 uur Ruhezeit, vermoedelijk ooit eens ingevoerd voor een rustig middagslaapje van baby's en ouden van dagen. We zijn een uur te vroeg. Gerke en ik doen alvast een rondje camping. Het toiletgebouw staat op instorten, het speeltuintje ligt vol glas en nog een uur wachten duurt ons te lang. Afgekeurd. Zo'n 30 km verderop vinden we hier in Ostrhauderfehn een mooie camping. Veel ruimte, goeie speeltoestellen en weinig drukte. Ja, en daar ligt nu net het probleem. Volgens Gerke is het een bejaardencamping. Morgen gaan we hier zo gauw mogelijk weer weg.
Buiten de stad Groningen, cruisecontrol op 85, lekker op weg. Op de vluchtstrook staat een motoragent. Potver.., die motormuis start de motor, komt voor ons rijden en het bordje politie volgen verschijnt. Omdat Gerke op de achterbank zit, laten we de vloekwoorden achterwege: “Wat mankeert er nu weer aan?” Gelukkig, het valt mee. Het is een grote controle van auto's met aanhang. We staan tussen andere caravans, aanhangwagens en alle andere soorten karren op 2 twee wielen. Er is wat discussie over een achteruitrijlamp die niet op de caravan zit en over het plakband om de aansluiting van de veiligheidsdraad tussen caravan en auto, wat de uitstekende stukjes staaldraad plat drukt zodat ze niet in je vingers kunnen prikken. We worden na een half uur goedgekeurd.
Omdat de belofte was kamperen in Duitsland gaan we ook die richting op. De broodjes opeten precies op de grens lijkt een leuk plan. Maar daar is het afgeladen met parkerende vrachtauto's. We vinden een plekje via een afslag, tussen de vrachtauto's door, op een lager gelegen parkeerterrein voor auto's. De ene vrachtauto na de andere probeert hier op de grens nog een plek te vinden, maar het is al overvol. Ze moeten doorrijden. Eentje parkeert er voor onze uitweg. Een losse auto kan er nog net langs, maar voor Kia en Flipper is die breedte met direct daarop een haakse hoek te klein. Cees en Gerke gaan er op af. Cees zijn Pools beperkt zich tot kamaradski en Gerke doet het met gebarentaal. Een Nederlandse chauffeur komt uit zijn vrachtauto en schreeuwt dat die Pool moet oprotten en dat ie anders de politie gaat bellen. Het is vandaag 1 mei, een vrachtautovrije feestdag in Duitsland, al die vrachtauto's zoeken een plek voor de nacht. Met vriendelijkheid kom je ook een eind. De Pool rijdt zijn vrachtauto tot op de kont van de voorbuurman en Cees laat Flipper over stoep en trottoirbanden springen. We zijn weer vrij. We kijken later wel wat Flipper allemaal uit de kastjes heeft gegooid.
Het plan is een camping aan de Eems bij Leer te pakken. In Duitsland is het op de campings van 1 tot 3 uur Ruhezeit, vermoedelijk ooit eens ingevoerd voor een rustig middagslaapje van baby's en ouden van dagen. We zijn een uur te vroeg. Gerke en ik doen alvast een rondje camping. Het toiletgebouw staat op instorten, het speeltuintje ligt vol glas en nog een uur wachten duurt ons te lang. Afgekeurd. Zo'n 30 km verderop vinden we hier in Ostrhauderfehn een mooie camping. Veel ruimte, goeie speeltoestellen en weinig drukte. Ja, en daar ligt nu net het probleem. Volgens Gerke is het een bejaardencamping. Morgen gaan we hier zo gauw mogelijk weer weg.
Dokkumer Nije Silen, 27-4-2019
De weersvoorspellingen voor de komende
dagen zijn slecht. Veel regen en pittige onweersbuien. Vanmorgen toen
we wakker werden in Gartow in Duitsland scheen de zon, maar toch
besluiten we om naar de boot terug te gaan. Dat was niet de
bedoeling. We zouden langzaam door Duitsland trekken en dan zou onze
kleinzoon gebracht worden om het laatste weekje met ons mee te
kamperen en dan naar huis. Maar Kia zijn uitlaat stinkt een beetje
veel, die moet weer naar de garage. De wasmand puilt uit, omdat de
campings het op dit moment niet de moeite waard vinden om voor die
enkeling het wasmachinehok te openen. Na 428 km en om 18.30 uur kon
Cees de boot weer open maken.
Polen vonden we erg mooi. Alle vooroordelen hebben we weggegooid. Poolse mensen zijn vriendelijk, maar ze kijken eerst wel een beetje de kat uit de boom. Het zijn harde werkers, overal worden met familiekrachten nieuwe huizen gebouwd. Van diefstal hebben we niets gemerkt, maar dat kan ook komen door de leeftijd van onze Kia en Flipper. De natuur is indrukwekkend, niet zo geordend als bij ons en ook niet zo beperkt door regeltjes en afsluitbomen.
Het Biebrzański en Białowieża Park Narodowy in het oosten van Polen vonden we het mooist. Helaas was het voor de tijd van het jaar te koud in Polen. Door elke nacht vorst bleef de groei van het gras achter en hadden de ruim 800 Poolse Bizons nog niets te zoeken op de open stukken grasland. Het echte stuk, zo'n 7 bij 8 km, oerbos van Białowieża is niet toegankelijk. Een klein beschermd stuk met een route van totaal 7,5 km lengte wel, maar alleen met een gids. Om Cees zijn voet, van die stekels in de eerste week, nog een beetje te sparen, bestellen we een koets. De gids doet zijn best. Hij benoemt elke soort, leeftijd, waarde als hij gekapt zou worden en benadrukt het belang van dit laatste laaglandoerbos. Het wordt een beetje te veel van het goeie, maar als het gesprek over gaat op de geschiedenis, het heden en de toekomst van Polen, wordt het toch noch een hele gezellige tocht.
Van een bioloog kregen we een tip over Wolven die de laatste tijd steeds gezien werden rond een klein dorpje in de buurt. Om 5 uur 's morgens, op zo'n 10 minuten van ons warme bed, rijden we langzaam door het slapende dorpje heen en weer. Eén graad onder nul, de zon komt langzaam op, lage nevel verderop over het open veld. Blaffende honden jagen de stilte weg. Als er een Wolf geweest zou zijn, was het een prachtige foto geworden. Vermoedelijk heeft ééntje er wel veel plezier aan beleefd, heeft ie zich lachend nog een keer omgedraaid in zijn bed en tegen zijn vrouw gezegd: “Die buitenlanders kun je ook alles wijs maken”.
Jammer genoeg dachten ook de vogels in Polen nog dat het winter was. Toen we terug waren in Duitsland, waren de vogels al wel in voorjaarsstemming, maar was het overal zo druk met vaders en moeders en kinderen met voorjaarsvakantie, dat de vogels zich goed verstopten. In 6 weken slechts één nieuwe soort voor mij en die kwam ook nog gebrekkig in beeld, omdat net op dat moment Cees ontdekte dat de koelvloeistofslang van Kia lekte en er geen moment meer getreuzeld mocht worden om een garage te zoeken.
Wat het vervoer betreft was het een reis met hindernissen, maar door het vervangen van al die onderdelen is onze Kia nu weer als nieuw. De verschillende soorten vogels zoals de Drieteenspecht en zoogdieren als Eland, Bizon en Wolf hebben we niet gezien. Maar elk nadeel heeft zijn voordeel. We moeten zeker nog een keertje terug naar Polen.
Polen vonden we erg mooi. Alle vooroordelen hebben we weggegooid. Poolse mensen zijn vriendelijk, maar ze kijken eerst wel een beetje de kat uit de boom. Het zijn harde werkers, overal worden met familiekrachten nieuwe huizen gebouwd. Van diefstal hebben we niets gemerkt, maar dat kan ook komen door de leeftijd van onze Kia en Flipper. De natuur is indrukwekkend, niet zo geordend als bij ons en ook niet zo beperkt door regeltjes en afsluitbomen.
Het Biebrzański en Białowieża Park Narodowy in het oosten van Polen vonden we het mooist. Helaas was het voor de tijd van het jaar te koud in Polen. Door elke nacht vorst bleef de groei van het gras achter en hadden de ruim 800 Poolse Bizons nog niets te zoeken op de open stukken grasland. Het echte stuk, zo'n 7 bij 8 km, oerbos van Białowieża is niet toegankelijk. Een klein beschermd stuk met een route van totaal 7,5 km lengte wel, maar alleen met een gids. Om Cees zijn voet, van die stekels in de eerste week, nog een beetje te sparen, bestellen we een koets. De gids doet zijn best. Hij benoemt elke soort, leeftijd, waarde als hij gekapt zou worden en benadrukt het belang van dit laatste laaglandoerbos. Het wordt een beetje te veel van het goeie, maar als het gesprek over gaat op de geschiedenis, het heden en de toekomst van Polen, wordt het toch noch een hele gezellige tocht.
Van een bioloog kregen we een tip over Wolven die de laatste tijd steeds gezien werden rond een klein dorpje in de buurt. Om 5 uur 's morgens, op zo'n 10 minuten van ons warme bed, rijden we langzaam door het slapende dorpje heen en weer. Eén graad onder nul, de zon komt langzaam op, lage nevel verderop over het open veld. Blaffende honden jagen de stilte weg. Als er een Wolf geweest zou zijn, was het een prachtige foto geworden. Vermoedelijk heeft ééntje er wel veel plezier aan beleefd, heeft ie zich lachend nog een keer omgedraaid in zijn bed en tegen zijn vrouw gezegd: “Die buitenlanders kun je ook alles wijs maken”.
Jammer genoeg dachten ook de vogels in Polen nog dat het winter was. Toen we terug waren in Duitsland, waren de vogels al wel in voorjaarsstemming, maar was het overal zo druk met vaders en moeders en kinderen met voorjaarsvakantie, dat de vogels zich goed verstopten. In 6 weken slechts één nieuwe soort voor mij en die kwam ook nog gebrekkig in beeld, omdat net op dat moment Cees ontdekte dat de koelvloeistofslang van Kia lekte en er geen moment meer getreuzeld mocht worden om een garage te zoeken.
Wat het vervoer betreft was het een reis met hindernissen, maar door het vervangen van al die onderdelen is onze Kia nu weer als nieuw. De verschillende soorten vogels zoals de Drieteenspecht en zoogdieren als Eland, Bizon en Wolf hebben we niet gezien. Maar elk nadeel heeft zijn voordeel. We moeten zeker nog een keertje terug naar Polen.
Abonneren op:
Posts (Atom)