15 aug - Cuxhaven
1 mijl - jachthaven City Marina
Cuxhaven, Duitsland, 14-8-2019
Gisteren hier aangekomen. Vlot door de
sluis van Brunsbüttel gekomen. Dat is het voordeel als je daar al in
de binnenhaven ligt. Dan kun je de discussie over de marifoon volgen
en zo beter de tijd inschatten dat je zelf aan de beurt komt. Het
nadeel van een overnachting is dat je met de havenmeester te maken
krijgt. Het liggeld is een schijntje, 10 Euro voor 1 nacht, maar
sinds de havenmeester aldaar ook de functie van 'Incasseerder en
Controleur Kanaalgeld' erbij heeft gekregen, heeft ie wat moeite om
die 'macht' fatsoenlijk uit te oefenen.
Op de andere kant, bij de sluis van Holtenau, brandde er een wit licht. Wij kwamen van de ankerplaats Stickenhörn en, om de sluisopening niet te missen, slaan we de betaalautomaat bij 't kleine haventje van Holtenau over. In de sluis verschijnt er iemand op de sluismuur met de vraag of het kanaalgeld al is betaald. “Nein” Oké, geen probleem, direct betalen bij het verlaten van de sluis bij de automaat op de wachtsteiger aan de rechterkant. Zo bevolen, zo gedaan.
Omdat een kaartje voor het hele 100 km lange kanaal maar drie dagen geldig is en we nog willen zwemmen in de Flemhuder See, verjaardag willen vieren in Rendsburg, vlinders zoeken bij Gieslau Schleuse en, als het weer niet sneller opknapt, deze tussenstoppen nog wat willen oprekken, koop ik voor 18 Euro een kaartje genaamd 'Teilstrekke'. In Jip-en-Janneke-taal een kaartje voor de helft van het kanaal. Boten die in de winterberging gaan in Rendsburg of een ligplaats hebben in het Gieslau-Kanal maken ook van deze mogelijkheid gebruik. Op de andere kant kopen we dan wel een Teilstrekke-kaartje voor die helft van het kanaal.
Op 6 augustus zijn we het Kielerkanaal ingevaren en op 13 augustus willen we er weer uit. De avond er voor komt de havenmeester in Brunsbüttel langs. Of het kanaalgeld is betaald? Eerlijk antwoord ik “Ja und Nein”. Daar schrikt ie van en begint direct vanaf de bovenste plank. Een gedeelte betalen en wel de hele 100 km gevaren? Hij is zo verontwaardigd dat ie niet meer stil te krijgen is. Hoe vaak ik er ook bovenuit probeer te komen met “Ich wol gerne hier die andere Teilstrekke bezahlen!” Zijn stem wordt luider en luider, de hele haven geniet mee. Uit laten razen is de enigste oplossing. Zijn antwoord, vertaald in het Nederlands: De man van het Nord-Ostsee-Kanal, zijn baas, die gaat over het kanaalgeld innen, heeft deze mogelijkheid, om met 2 Teilstrekke-kaartjes de geldigheidsduur op te rekken, niet bedacht en dan mag het dus niet!
Om een hele lange discussie kort te maken. Tenslotte krast de havenmeester op ons oude kaartje het bedrag van 18 Euro door en maakt er 35 Euro van. Om alles officieel te maken komt er een stempel met de datum van de wijziging op. Nog te betalen 10 Euro havengeld en 17 Euro bijbetalen voor een geldig vervoerbewijs voor het hele kanaal. Dat wij op deze manier het luttele bedrag van 1 Euro hebben bespaard dan met mijn geplande 2 Teilstrekke's, is hem in de commotie even ontgaan.
Op de andere kant, bij de sluis van Holtenau, brandde er een wit licht. Wij kwamen van de ankerplaats Stickenhörn en, om de sluisopening niet te missen, slaan we de betaalautomaat bij 't kleine haventje van Holtenau over. In de sluis verschijnt er iemand op de sluismuur met de vraag of het kanaalgeld al is betaald. “Nein” Oké, geen probleem, direct betalen bij het verlaten van de sluis bij de automaat op de wachtsteiger aan de rechterkant. Zo bevolen, zo gedaan.
Omdat een kaartje voor het hele 100 km lange kanaal maar drie dagen geldig is en we nog willen zwemmen in de Flemhuder See, verjaardag willen vieren in Rendsburg, vlinders zoeken bij Gieslau Schleuse en, als het weer niet sneller opknapt, deze tussenstoppen nog wat willen oprekken, koop ik voor 18 Euro een kaartje genaamd 'Teilstrekke'. In Jip-en-Janneke-taal een kaartje voor de helft van het kanaal. Boten die in de winterberging gaan in Rendsburg of een ligplaats hebben in het Gieslau-Kanal maken ook van deze mogelijkheid gebruik. Op de andere kant kopen we dan wel een Teilstrekke-kaartje voor die helft van het kanaal.
Op 6 augustus zijn we het Kielerkanaal ingevaren en op 13 augustus willen we er weer uit. De avond er voor komt de havenmeester in Brunsbüttel langs. Of het kanaalgeld is betaald? Eerlijk antwoord ik “Ja und Nein”. Daar schrikt ie van en begint direct vanaf de bovenste plank. Een gedeelte betalen en wel de hele 100 km gevaren? Hij is zo verontwaardigd dat ie niet meer stil te krijgen is. Hoe vaak ik er ook bovenuit probeer te komen met “Ich wol gerne hier die andere Teilstrekke bezahlen!” Zijn stem wordt luider en luider, de hele haven geniet mee. Uit laten razen is de enigste oplossing. Zijn antwoord, vertaald in het Nederlands: De man van het Nord-Ostsee-Kanal, zijn baas, die gaat over het kanaalgeld innen, heeft deze mogelijkheid, om met 2 Teilstrekke-kaartjes de geldigheidsduur op te rekken, niet bedacht en dan mag het dus niet!
Om een hele lange discussie kort te maken. Tenslotte krast de havenmeester op ons oude kaartje het bedrag van 18 Euro door en maakt er 35 Euro van. Om alles officieel te maken komt er een stempel met de datum van de wijziging op. Nog te betalen 10 Euro havengeld en 17 Euro bijbetalen voor een geldig vervoerbewijs voor het hele kanaal. Dat wij op deze manier het luttele bedrag van 1 Euro hebben bespaard dan met mijn geplande 2 Teilstrekke's, is hem in de commotie even ontgaan.
Koersbericht
11 aug - Gieslau Schleuse
16 mijl - steiger
12 aug - Brunsbüttel
21 mijl - jachthaven
13 aug - Cuxhaven
19 mijl - jachthaven Segler-Vereinigung
16 mijl - steiger
12 aug - Brunsbüttel
21 mijl - jachthaven
13 aug - Cuxhaven
19 mijl - jachthaven Segler-Vereinigung
Rendsburg, Duitsland, 7-8-2019
We liggen in Rendsburg, mooi langs de
steiger. Hier gaat onze 'útfanhûser' weer van boord. Hij is
vrijdagmiddag in Sønderborg bij ons gekomen. Daar troffen we het
direct, want 's avonds waren er dolfijnen rond de boot. Dit was ook
voor ons de eerste keer dat we dolfijnen in Denemarken zagen. Ze
bleven een hele poos bij de kade rondzwemmen en sprongen boven water.
Voor een mooie foto was het jammer genoeg te donker.
Verder heeft Gerke veel gezwommen op de ankerplekken bij Maasholm, Stickenhörn en in de Flemhuder See. Maakten we extra tochtjes naar de supermarkt voor lekkere boodschappen en eten we de drie p's. Pizza, pannenkoeken en patat. We blijven hier in Rendsburg een paar dagen. Gaan de stad bekijken. Vrijdag komen Gerke zijn vader en moeder hem ophalen, blijven één nacht slapen om met ons de verjaardagstaart op te eten en gaan dan door naar Jutland waar ze een vakantiehuisje hebben gehuurd.
Volgende week gaan we langzaam met z'n beiden door naar Cuxhaven. Het mannenweekend is gepland op vrijdag 16 en zaterdag 20 augustus.
Verder heeft Gerke veel gezwommen op de ankerplekken bij Maasholm, Stickenhörn en in de Flemhuder See. Maakten we extra tochtjes naar de supermarkt voor lekkere boodschappen en eten we de drie p's. Pizza, pannenkoeken en patat. We blijven hier in Rendsburg een paar dagen. Gaan de stad bekijken. Vrijdag komen Gerke zijn vader en moeder hem ophalen, blijven één nacht slapen om met ons de verjaardagstaart op te eten en gaan dan door naar Jutland waar ze een vakantiehuisje hebben gehuurd.
Volgende week gaan we langzaam met z'n beiden door naar Cuxhaven. Het mannenweekend is gepland op vrijdag 16 en zaterdag 20 augustus.
Koersbericht
1 aug - Sønderborg
3 mijl - kade
Duitsland
3 aug - Maasholm
25 mijl - anker
4 aug - Stickenhörn
23 mijl - anker
6 aug - Flemhuder See
9 mijl - aan de palen
7 aug - Rendsburg
12 mijl - jachthaven Regatta-Verein
3 mijl - kade
Duitsland
3 aug - Maasholm
25 mijl - anker
4 aug - Stickenhörn
23 mijl - anker
6 aug - Flemhuder See
9 mijl - aan de palen
7 aug - Rendsburg
12 mijl - jachthaven Regatta-Verein
Als Sund, Denemarken, 31-7-2019
Het eiland Avernakø is populair bij
watersporters. We zorgen er dan ook voor dat we er vroeg op de middag
zijn, in de hoop nog een ligplaats te vinden. Smalle ingang, dan een
klein kommetje, één middensteiger met boxen, waar we niet in
passen, en langs de rand van de haven ligt iedereen al dubbel.
Helemaal achterin is een stuk steiger vrij en achteruit doen we een
poging. Verschrikt grijpt iedereen naar de stootwillen en roepen ons
toe dat we niet bij hun langszij kunnen en dat het daar erg ondiep
is. Zonder iemand te raken pakken we de haakse hoek en proberen
iedereen gerust te stellen door te roepen dat onze diepgang maar 1,50
mtr is. Een prachtige plek, met uitzicht op zee, waar de dieptemeter
1,70 mtr aangeeft. Cees neemt de pluimpjes van de
stootwillen-opruimende schippers in ontvangst voor zijn staaltje
stuurmanskunst.
De volgende dag waait het hard, niemand vertrekt. Er wordt alleen op de fok voor de wind gezeild. Een enkeling worstelt er tegenin en laat zich nat sproeien door overkomend water. Een zeilboot die op de motor tegen de flinke golven in stuitert heeft onze haven als reisdoel uitgezocht. Vanaf het westen vaart ie ruimschoots rond de gevarenton die de droogte voor de haven aangeeft. Haalt de groene ton op die voor de haveningang aan de oostkant van het ondiepe stuk ligt. Dan draait de stuurman zijn boot en vaart regelrecht over de droogte naar de veerboothaven die juist aan de westzijde ligt. Roepen en schreeuwen, gebaren en wijzen, niets helpt.
Op de wal heeft iedereen het idee dat men niet eens door heeft dat ze nu niet meer schuin liggen door de golven, maar omdat ze vastzitten en schuin op het zand zijn geschoven. Onze Deense voorbuurman krijgt de opdracht om de reddingsdienst te bellen. Twee mannen proberen de gestrande zeilboot te bereiken met hun rubberboot. Als de buitenboordmotor uitvalt stappen ze uit het bootje, trekken het met zich mee en lopen over de harde zandbodem naar de zeilboot. Van de vier opvarenden wil niemand overstappen. Ze wachten liever op de officiële redders.
Meer staand dan zittend in de kuip, half hangend aan de zeerailing wachten ze af. De veerboot keert voor de zekerheid terug naar zijn steiger. Een helikopter verschijnt na 40 minuten en dan komen ook 2 kleine reddingsboten aangevaren. De poging om ze los te trekken wordt gauw opgegeven. De bemanning moet hun zeilboot verlaten. Door de golven die breken op het obstakel raken ze te water en worden moeizaam in de reddingsboot gehesen. Ons medelijden gaat uit naar de mevrouw, al in de laatste weken van haar zwangerschap, die zo over de hoge rand van de reddingsboot moet klimmen.
We zijn niet, zoals velen, gaan kijken bij de steiger waar de drenkelingen aan wal zijn gebracht. Deze mensen hebben al ellende genoeg meegemaakt, daar heb je geen kijkers bij nodig. Wel vinden we het onbegrijpelijk dat deze zeilers zijn vertrokken terwijl het weerbericht windstoten van 7 Beaufort voorspelde en dan ook nog naar een haven die altijd overvol is en waarvan je met harde wind kunt verwachten dat er weinig ligplaatsen zijn vrijgekomen. De redders laten de gestrande zeilboot liggen. Als wij de volgende morgen zelf vertrekken ligt het wrak er nog.
De volgende dag waait het hard, niemand vertrekt. Er wordt alleen op de fok voor de wind gezeild. Een enkeling worstelt er tegenin en laat zich nat sproeien door overkomend water. Een zeilboot die op de motor tegen de flinke golven in stuitert heeft onze haven als reisdoel uitgezocht. Vanaf het westen vaart ie ruimschoots rond de gevarenton die de droogte voor de haven aangeeft. Haalt de groene ton op die voor de haveningang aan de oostkant van het ondiepe stuk ligt. Dan draait de stuurman zijn boot en vaart regelrecht over de droogte naar de veerboothaven die juist aan de westzijde ligt. Roepen en schreeuwen, gebaren en wijzen, niets helpt.
Op de wal heeft iedereen het idee dat men niet eens door heeft dat ze nu niet meer schuin liggen door de golven, maar omdat ze vastzitten en schuin op het zand zijn geschoven. Onze Deense voorbuurman krijgt de opdracht om de reddingsdienst te bellen. Twee mannen proberen de gestrande zeilboot te bereiken met hun rubberboot. Als de buitenboordmotor uitvalt stappen ze uit het bootje, trekken het met zich mee en lopen over de harde zandbodem naar de zeilboot. Van de vier opvarenden wil niemand overstappen. Ze wachten liever op de officiële redders.
Meer staand dan zittend in de kuip, half hangend aan de zeerailing wachten ze af. De veerboot keert voor de zekerheid terug naar zijn steiger. Een helikopter verschijnt na 40 minuten en dan komen ook 2 kleine reddingsboten aangevaren. De poging om ze los te trekken wordt gauw opgegeven. De bemanning moet hun zeilboot verlaten. Door de golven die breken op het obstakel raken ze te water en worden moeizaam in de reddingsboot gehesen. Ons medelijden gaat uit naar de mevrouw, al in de laatste weken van haar zwangerschap, die zo over de hoge rand van de reddingsboot moet klimmen.
We zijn niet, zoals velen, gaan kijken bij de steiger waar de drenkelingen aan wal zijn gebracht. Deze mensen hebben al ellende genoeg meegemaakt, daar heb je geen kijkers bij nodig. Wel vinden we het onbegrijpelijk dat deze zeilers zijn vertrokken terwijl het weerbericht windstoten van 7 Beaufort voorspelde en dan ook nog naar een haven die altijd overvol is en waarvan je met harde wind kunt verwachten dat er weinig ligplaatsen zijn vrijgekomen. De redders laten de gestrande zeilboot liggen. Als wij de volgende morgen zelf vertrekken ligt het wrak er nog.
Koersbericht
25 juli - Thurø
14 mijl - anker
26 juli - Avernakø
17 mijl - badehåvn
28 juli - Faaborg
4 mijl - havenkade
29 juli - Dyvig Fjord
27 mijl - anker
31 juli - Als Sund
9 mijl - anker
14 mijl - anker
26 juli - Avernakø
17 mijl - badehåvn
28 juli - Faaborg
4 mijl - havenkade
29 juli - Dyvig Fjord
27 mijl - anker
31 juli - Als Sund
9 mijl - anker
Lohals, Denemarken, 24-7-2019
Onze telefoon doet het niet goed. We
moeten ons verontschuldigen tegenover Zweden. Het lag niet aan hun
netwerk maar aan onze eigen telefoon. Terwijl er wel balkjes van
ontvangst zijn, blijkt in de praktijk dat we al dagen niet bereikbaar
zijn. Op het display ziet alles er uit zoals gewoonlijk, maar als je
hem wilt opladen, gaat de batterijlader wel knipperen, maar 4 van de
10 keer wordt er geen druppel energie in de batterij gepompt.
Of de telefoon een oud weerbericht doorgaf of dat de weerlui er ook deze keer helemaal naast zaten, weten we niet, maar op onze tocht vanuit Vordingborg bleef de krimpende, minder harde wind uit. Daardoor was het hele stuk hoog aan de wind. Door stroming en tegen elkaar in klotsende golven, snijden we het water niet lekker. We moeten een extra slag maken om tussen twee gevarentonnen door te komen. Dat bokkige zeilen verveelt ook onze koelkastdeur. Hij spuit de rijkelijk in Vordingborg ingeslagen verse producten over de vloer. Om te voorkomen dat de hele keuken wordt aangedweild, schiet Cees naar binnen. Gelukkig is de prullenbak net geleegd en is er nog volop ruimte in de nieuwe grijze zak. Probleem opgelost.
Het sproeiwater doet enorm zijn best om ons hele dek nat te maken en als we door de brug in de binnenhaven van Karrebæksminde een mooi plekje hebben gevonden, zien we dat al dat overkomende zeewater eerder dan ons heeft ontdekt dat op één dakluik de hendel nog in de ventilatiestand staat. De kaartentafel en dan vooral de zeekaarten, hebben het water opgevangen. Met een sopje, krijgt die hoek van de boot ook eens een goede beurt, maken we alles schoon. De kaarten worden op bed uitgespreid om te drogen, het computerscherm maakt kennis met Glassex en het losse toetsenbord wordt op de kop uitgeschud en te drogen gelegd. Het schietgebedje dat ie het alstublieft na een paar dagen drogen weer mag doen, heeft geholpen. Weer een kopzorg minder.
Maar ja die telefoon. Dat probleem is minder snel opgelost. De ellende begon toen we met één van de kinderen aan het Whats-app-bellen waren. Er kwam toen een bericht in beeld dat de telefoon werd afgesloten voor onze eigen veiligheid omdat ie oververhit was geraakt. Sindsdien maakt ie er een potje van. Vertikt het soms om foto's naar deze site op te laden, vindt dat ik te veel Wordfeud speel en laadt het spel niet op, of verbruikt in de nacht, als ie helemaal niets hoeft te doen, zo maar 30% van zijn batterij. Hoe vaak we al niet de batterij er uit gehaald hebben, even laten rusten en weer opstarten, weten we niet meer. Misschien helpt een nieuwe batterij? Dat zal het thuisfront regelen. Hoe die dan naar Denemarken moet komen zien we dan wel weer.
Of de telefoon een oud weerbericht doorgaf of dat de weerlui er ook deze keer helemaal naast zaten, weten we niet, maar op onze tocht vanuit Vordingborg bleef de krimpende, minder harde wind uit. Daardoor was het hele stuk hoog aan de wind. Door stroming en tegen elkaar in klotsende golven, snijden we het water niet lekker. We moeten een extra slag maken om tussen twee gevarentonnen door te komen. Dat bokkige zeilen verveelt ook onze koelkastdeur. Hij spuit de rijkelijk in Vordingborg ingeslagen verse producten over de vloer. Om te voorkomen dat de hele keuken wordt aangedweild, schiet Cees naar binnen. Gelukkig is de prullenbak net geleegd en is er nog volop ruimte in de nieuwe grijze zak. Probleem opgelost.
Het sproeiwater doet enorm zijn best om ons hele dek nat te maken en als we door de brug in de binnenhaven van Karrebæksminde een mooi plekje hebben gevonden, zien we dat al dat overkomende zeewater eerder dan ons heeft ontdekt dat op één dakluik de hendel nog in de ventilatiestand staat. De kaartentafel en dan vooral de zeekaarten, hebben het water opgevangen. Met een sopje, krijgt die hoek van de boot ook eens een goede beurt, maken we alles schoon. De kaarten worden op bed uitgespreid om te drogen, het computerscherm maakt kennis met Glassex en het losse toetsenbord wordt op de kop uitgeschud en te drogen gelegd. Het schietgebedje dat ie het alstublieft na een paar dagen drogen weer mag doen, heeft geholpen. Weer een kopzorg minder.
Maar ja die telefoon. Dat probleem is minder snel opgelost. De ellende begon toen we met één van de kinderen aan het Whats-app-bellen waren. Er kwam toen een bericht in beeld dat de telefoon werd afgesloten voor onze eigen veiligheid omdat ie oververhit was geraakt. Sindsdien maakt ie er een potje van. Vertikt het soms om foto's naar deze site op te laden, vindt dat ik te veel Wordfeud speel en laadt het spel niet op, of verbruikt in de nacht, als ie helemaal niets hoeft te doen, zo maar 30% van zijn batterij. Hoe vaak we al niet de batterij er uit gehaald hebben, even laten rusten en weer opstarten, weten we niet meer. Misschien helpt een nieuwe batterij? Dat zal het thuisfront regelen. Hoe die dan naar Denemarken moet komen zien we dan wel weer.
Koersbericht
18 juli - Smygehamn
18 mijl - kade
Denemarken
19 juli - Klintholm
41 mijl - jachthaven
20 juli - Vordingborg
28 mijl - jachthaven
22 juli - Karrebæksminde
26 mijl - jachthaven Næstved Sejlklubs
24 juli - Lohals
28 mijl - oude haven
18 mijl - kade
Denemarken
19 juli - Klintholm
41 mijl - jachthaven
20 juli - Vordingborg
28 mijl - jachthaven
22 juli - Karrebæksminde
26 mijl - jachthaven Næstved Sejlklubs
24 juli - Lohals
28 mijl - oude haven
Ystad, Zweden, 17-7-2019
In Karlskrona nemen we ons voor om deze
week eens die plekken te bezoeken die we hier altijd hebben
overgeslagen. Als eerste op de planning staat een ankerplek in het
scherengebied west van de brug. Maar als we om 10.00 uur door de brug
zijn gekomen staat er zo'n mooi windje en schijnt de zon zo lekker
dat de zeilen weer omhoog gaan. Als er dan later op de middag
dreigende onweersbuien komen opzetten, zoeken we toch weer een
bekende plek op om zo beschut mogelijk te liggen.
De volgende dag is er geen wind en op de motor gaat het 10 mijl verderop naar het voor ons onbekende Hörvik. In de kleine haven staat op de kade een bordje met gasthamn, maar daar liggen allemaal vaste liggers. Er is geen vrije plek voor ons. Langszij een motorboot vinden we ook prima. De havenkroeg, ook restaurant, havenkantoor en campingreceptie is open en voor 150 Zweedse Kronen, maakt niet uit hoe groot of klein je bent, met gratis stroom worden we hartelijk welkom geheten.
Ook onze buren zijn erg vriendelijk. Ze gaan de volgende dag op vakantie en willen om 4.00 uur vertrekken. Hun boot heet 'Slurp', wat we wel begrijpen. Als zo'n snelle motorboot, een 65 ft Princess, gas geeft draait de dieselolie in de tank rond zoals bij ons het spoelwater in het elektrische toilet. Diezelfde avond nog wordt het vertrek uitgesteld tot 6.00 uur. En zoals afgesproken zitten wij op die tijd, snel aangekleed en nog half slapend, in de kuip om los te maken en op hun plek aan de kade te gaan liggen. Naast ons is er niet zoveel haast. In het half uur dat we hopen onze slaap zo snel mogelijk weer op te pakken, trekt het helemaal dicht met mist. Zeven uur liggen we aan de kade en kunnen we terug naar ons bed, zetten de wekker uit en geven de mist de tijd om optrekken.
Na de koffie schijnt de zon weer volop, goed zicht, we kunnen. Hanø is nog wel wat in nevelen gehuld. Hoog aan de wind, straks om de hoek bij Nogersund krijgen we het ruimer, willen we naar Hällevik of Sölvesborg. We zeggen nog tegen elkaar, hoe mooi het zeilen nu ook gaat, we gaan naar één van die onbekende havens en varen niet weer door. Nog geen kwartier later is de wind weg, zitten we midden in de mist en zien van achter het roer nauwelijks de voorpunt van de boot. Gelukkig is Nogersund, zijn we op de heenreis ook al geweest, op één mijl. Onder het bergen van de zeilen komt de veerboot van Hanø al misthoorn toeterend voorbij. Achter hem aan gaat het richting haven. We weten precies waar we kunnen liggen.
Twee dagen blijven we in Nogersund. Naar Hällevik zijn we op de fiets geweest. We kenden het niet, maar het is er gezelliger dan waar we nu liggen en er zijn ook genoeg ligplaatsen. Echt een tussenstop voor een eventuele volgende zomertocht. Plannen maken is leuk, maar met één onbekende haven in één week, is het resultaat magertjes en nu de wind zo gunstig naar het noorden is gegaan, varen we toch verder zuidwaarts, huiswaarts.
De volgende dag is er geen wind en op de motor gaat het 10 mijl verderop naar het voor ons onbekende Hörvik. In de kleine haven staat op de kade een bordje met gasthamn, maar daar liggen allemaal vaste liggers. Er is geen vrije plek voor ons. Langszij een motorboot vinden we ook prima. De havenkroeg, ook restaurant, havenkantoor en campingreceptie is open en voor 150 Zweedse Kronen, maakt niet uit hoe groot of klein je bent, met gratis stroom worden we hartelijk welkom geheten.
Ook onze buren zijn erg vriendelijk. Ze gaan de volgende dag op vakantie en willen om 4.00 uur vertrekken. Hun boot heet 'Slurp', wat we wel begrijpen. Als zo'n snelle motorboot, een 65 ft Princess, gas geeft draait de dieselolie in de tank rond zoals bij ons het spoelwater in het elektrische toilet. Diezelfde avond nog wordt het vertrek uitgesteld tot 6.00 uur. En zoals afgesproken zitten wij op die tijd, snel aangekleed en nog half slapend, in de kuip om los te maken en op hun plek aan de kade te gaan liggen. Naast ons is er niet zoveel haast. In het half uur dat we hopen onze slaap zo snel mogelijk weer op te pakken, trekt het helemaal dicht met mist. Zeven uur liggen we aan de kade en kunnen we terug naar ons bed, zetten de wekker uit en geven de mist de tijd om optrekken.
Na de koffie schijnt de zon weer volop, goed zicht, we kunnen. Hanø is nog wel wat in nevelen gehuld. Hoog aan de wind, straks om de hoek bij Nogersund krijgen we het ruimer, willen we naar Hällevik of Sölvesborg. We zeggen nog tegen elkaar, hoe mooi het zeilen nu ook gaat, we gaan naar één van die onbekende havens en varen niet weer door. Nog geen kwartier later is de wind weg, zitten we midden in de mist en zien van achter het roer nauwelijks de voorpunt van de boot. Gelukkig is Nogersund, zijn we op de heenreis ook al geweest, op één mijl. Onder het bergen van de zeilen komt de veerboot van Hanø al misthoorn toeterend voorbij. Achter hem aan gaat het richting haven. We weten precies waar we kunnen liggen.
Twee dagen blijven we in Nogersund. Naar Hällevik zijn we op de fiets geweest. We kenden het niet, maar het is er gezelliger dan waar we nu liggen en er zijn ook genoeg ligplaatsen. Echt een tussenstop voor een eventuele volgende zomertocht. Plannen maken is leuk, maar met één onbekende haven in één week, is het resultaat magertjes en nu de wind zo gunstig naar het noorden is gegaan, varen we toch verder zuidwaarts, huiswaarts.
Koersbericht
12 juli - Tärnö
25 mijl - SXK boei
13 juli - Hörvik
10 mijl - visserijhaven
14 juli - Nogersund
7 mijl - veerbootkade
16 juli - Simrishamn
30 mijl - handelshaven
17 juli - Ystad
28 mijl - gasthamn
25 mijl - SXK boei
13 juli - Hörvik
10 mijl - visserijhaven
14 juli - Nogersund
7 mijl - veerbootkade
16 juli - Simrishamn
30 mijl - handelshaven
17 juli - Ystad
28 mijl - gasthamn
Karlskrona, Zweden, 10-7-2019
We hebben internet nodig. Gerke sluit
vandaag zijn basisschool af en dat gebeurt met het opvoeren van een
musical in de tuin bij de Bonifatiusbron. We vinden het
verschrikkelijk jammer dat we er niet bij kunnen zijn, maar gelukkig
wordt er daar gefilmd en kunnen we het via You-tube-live-stream
volgen. In Kristianopel, waar we vanmorgen waren, had de telefoon
maar één blokje en was hun plaatselijke wifi ontzettend traag.
Daarom wilden we vandaag per se naar Karlskrona.
Ben je lager dan 18 meter dan kun je tussen de scheren onder de brug door, maar wij met onze 22 meter moeten buitenom. Het vertrek is veel belovend. Zon en een mooi windje. Dan is de wind precies tegen, geeft niet, de motor aan en als we straks om de hoek een grote koerswijziging kunnen maken kan er weer gezeild worden. Er komt een stormachtige bui opzetten. Geen tijd om regenkleding aan te trekken, reven, stortregen, draaiende wind en golven die zelf nog niet weten welke richting ze zullen kiezen. Als de bui voorbij is is de wind ook weer tegen en gaan de laatste 10 mijl ook op de motor. Een hakkende zee en ook nog twee keer nat geregend.
Toch waren we niet zo nat als de tocht van Visby naar Byxelkrok van afgelopen zondag. Voorspelling windkracht 5 afnemend. Golfhoogte 1 meter, één keer gereefd, 8,5 mijl snelheid op de teller. De wind zit wel in de goede hoek, we zeilen met ruime wind. Al snel komen er buien opzetten die er nog een schepje boven op doen. Windkracht 6, golfhoogte 1,50 mtr, fok ook al gereefd, meer dan 9 mijl snelheid. Maar het is nog niet genoeg, windkracht 7, nu schatten we de golfhoogte op 2 meter en de tweede reef in het zeil zit er net mooi op tijd in, de snelheidsmeter gaat naar 2 cijfers voor de komma. Plots een dikke roller in de kuip. Het water komt tot onze enkels en vult onze gymschoenen. Gelukkig zaten de schotjes al voor de ingang maar de bovendeuren waren nog open. Terwijl Cees al zijn krachten aan het roer besteed doe ik snel de deuren dicht. We hadden het even druk en hadden nog geen tweede roller verwacht. Cees krijgt hem pal van voren en ik van achteren. Helaas staat mijn jaskraag op scheppen. Koud zeewater loopt over mijn rug en als ik ga staan loopt het langzaam in mijn schoenen. Nee, over mijn schoenen, want die stonden nog vol van de vorige zeedouche.
Ben je lager dan 18 meter dan kun je tussen de scheren onder de brug door, maar wij met onze 22 meter moeten buitenom. Het vertrek is veel belovend. Zon en een mooi windje. Dan is de wind precies tegen, geeft niet, de motor aan en als we straks om de hoek een grote koerswijziging kunnen maken kan er weer gezeild worden. Er komt een stormachtige bui opzetten. Geen tijd om regenkleding aan te trekken, reven, stortregen, draaiende wind en golven die zelf nog niet weten welke richting ze zullen kiezen. Als de bui voorbij is is de wind ook weer tegen en gaan de laatste 10 mijl ook op de motor. Een hakkende zee en ook nog twee keer nat geregend.
Toch waren we niet zo nat als de tocht van Visby naar Byxelkrok van afgelopen zondag. Voorspelling windkracht 5 afnemend. Golfhoogte 1 meter, één keer gereefd, 8,5 mijl snelheid op de teller. De wind zit wel in de goede hoek, we zeilen met ruime wind. Al snel komen er buien opzetten die er nog een schepje boven op doen. Windkracht 6, golfhoogte 1,50 mtr, fok ook al gereefd, meer dan 9 mijl snelheid. Maar het is nog niet genoeg, windkracht 7, nu schatten we de golfhoogte op 2 meter en de tweede reef in het zeil zit er net mooi op tijd in, de snelheidsmeter gaat naar 2 cijfers voor de komma. Plots een dikke roller in de kuip. Het water komt tot onze enkels en vult onze gymschoenen. Gelukkig zaten de schotjes al voor de ingang maar de bovendeuren waren nog open. Terwijl Cees al zijn krachten aan het roer besteed doe ik snel de deuren dicht. We hadden het even druk en hadden nog geen tweede roller verwacht. Cees krijgt hem pal van voren en ik van achteren. Helaas staat mijn jaskraag op scheppen. Koud zeewater loopt over mijn rug en als ik ga staan loopt het langzaam in mijn schoenen. Nee, over mijn schoenen, want die stonden nog vol van de vorige zeedouche.
Ook ruw varen went. Als we na 45 mijl en 5 uren voor Byxelkrok komen, kost de beslissing dat invaren onverantwoord is dan ook geen enkele moeite. Het waait nog steeds rond 7 Beaufort, maar de golven zijn wel wat lager geworden. Het blijft toch wel extreem hobbelig zodat ook de haven van Sandvik aan onze neus voorbij gaat. Dat vinden we wel jammer. De Nederlandse Leeuwinnen staan in de finale van het Wereldkampioenschap Voetbal en nu gaan we nooit op tijd voor die wedstrijd in een haven zijn. Tien mijl voor Borgholm komt eindelijk de beloofde afnemende wind en de laatste mijlen is zelfs de wind foetsie en moet de motor aan. Het voetballen was ook al geen succes, verloren, maar tweede is ook een geweldige prestatie.
Dus nu in Karlskrona. Hebben ze alleen wifi-bereik in het toilet gebouw. Om daar nu een hele musical te gaan zien is niet aanlokkelijk. Dan maar met eigen telefoon een hotspot verbinding maken. Gerke speelt de rijke sjeik in het verhaal van de trein. Hij doet dat prima. Na 2000 mb's en een spannend verhaal over de diefstal van een grote diamant, sjeik Gerke had hem in zijn mouw verstopt, barst er een verdient applaus los. Goed gedaan Gerke en medeleerlingen van groep 8 van de Burgerschool in Dokkum.
Abonneren op:
Posts (Atom)