Tegen een straffe koude noorden wind in, op de motor, naar Södertälje. Nacht aan een soort van boulevardsteiger zonder vastmaakmogelijkheden. Onze touwen gaan over de steiger om een plank en als de eerste de beste voorbijgangster met de blik op oneindig blijft haken met haar voet en ter plaatse een nieuwe gymnastiekoefening bedenkt, binden we de landvasten aan onze kant van de steiger extra vast met een kort touwtje, waarmee ze platter op de steiger komen te liggen.
Door de sluis, anderhalf uur wachten voor een brug, door het Södertälje Kanal en dan bij het electriciteitshok, die dag dat ze dat ding midden in het water plaatsten was de schoonheidscommissie op vakantie en was natuurbeheer op "werkreis" met het energiebedrijf, linksaf de Mälaren op met alle zeilen bij. Zwakke wind, maar de zon doet erg zijn best om ons de kou van de afgelopen dagen te laten vergeten. Nachtje ankeren en zeilend naar Mariefred met slot Gripsholm. In de middag zoeken we de beschutte natuurhaven Gunniksviken weer op en daar liggen we nu met hekanker en voor het steigertje naar "poepdoos" en vuilnisvat.
Helemaal klaar voor de afsluitende poule-wedstrijd van Duitsland. Er zit een klein kansje in dat ze er in de eerste ronde al uitvliegen! Onze schotel ziet het deze zomer niet zitten en digitenne gaf in Duitsland nog wel zenders door, maar hier in Zweden niets meer. In een opstandige bui stak Cees de digitenne-antenne rechtstreeks in de tv en liet hem zenders zoeken. Gevolg: we kijken voetballen met Zweeds commentaar en in de pauzes met vrouwelijke voetbaldeskundigen. Zweden doet zelf niet mee, maar ze zenden alles uit, desnoods 's nachts.
Om zes uur gaat de kijkkast aan, maar de Zweedse tv zendt de andere wedstrijd in deze poule rechtstreeks uit en laat de tussenstand van Duitsland, hier zeggen ze Tyskland, in een klein blokje rechtsonder zo nu en dan zien. We hebben geen hekel aan Duitsers. De afgelopen weken hebben we alleen maar aardige buren gehad, waaronder veel Duitsers. De boot die in Trosa vast kwam te zitten op de boeilijnen en die door Cees werd geholpen, was een Duitse en als dank kregen we een fles Duitse wijn.
Maar nu Tyskland toch weer eerste is geworden in hun groep, sluiten we ons aan bij de Zweedse mevrouw die op een nacht laat onze boot heeft aangevaren. Ze stond rotsvast voorop, het was koud en dan wil een alcoholische versnapering nog wel eens wat warmte brengen. Ze pikten geen boei op, hadden geen stootwillen uit en wilden hun boot in een plek van één meter breed wringen. Antje C bleef schadevrij, maar onze stootlijst liet wel een streepje op de hunne achter. Onze Duitse buurman weerde het geheel met veel harde woorden af. Daar kwamen onze krachttermen bij. Terwijl de Zweedse in de achteruit ging, riep ze ons toe: "Es sind immer die Deutsers!"
Geen opmerkingen:
Een reactie posten