Elke dag is het tropisch warm en dat
betekend ook dat er erg weinig wind is. Zeilen is dus een
geduld-werkje.
Zo drijven we van Drachten naar de Snitsermar. Stoppen in Snits voor de broodnodige boodschappen en laten onze fietsen in een wolkbreuk voor de C&A achter. Tussen twee hoosbuien door rennen we naar de Scapino. Daar staan de fietsen droog onder de luifel, maar lekt het zo erg binnen dat het plafond moeite heeft om boven te blijven. In de laatste spetters regen gaan we naar buiten, daar is het veiliger dan binnen.
Met de volgende dag alweer een brandende zon drijven we door Drylts naar Dyken. Daar zijn we 2 dagen eerder dan afgesproken. Het is daar altijd enorm druk met bootjesvaarders die ook wel een stukje willen fietsen. Nu is er plaats zat en wanneer we vastliggen begrijpen we waarom. Drie sleepboten met elk een enorme bak drek voor de kop hebben het heen-en-weer. Niks geen rustige ligplaats meer. Eén sleepboot produceert zoveel decibels dat de kapitein wel doof moet zijn. Laat die nu net 's avonds het langste doorgaan.
We laten ons een auto brengen en zijn zondag op tijd voor koffie met gebak in De Pomp. Jitske viert haar verjaardag. Als op maandagmorgen om zeven uur de decibels weer aanzwellen vertrekken we richting Sleat. Bekijken de fontein, laten ons door de plaatselijke bekendheid de voors en tegens van het kunstwerk uitleggen en gaan dan door naar het Marrekrite-eilandje in de Lange Sleat bij de Lemmer. Daar nemen we een hele dag de tijd om alles aan boord slingervast te zetten. Door al dat luie drijven was het binnenin een rommeltje geworden.
Zo drijven we van Drachten naar de Snitsermar. Stoppen in Snits voor de broodnodige boodschappen en laten onze fietsen in een wolkbreuk voor de C&A achter. Tussen twee hoosbuien door rennen we naar de Scapino. Daar staan de fietsen droog onder de luifel, maar lekt het zo erg binnen dat het plafond moeite heeft om boven te blijven. In de laatste spetters regen gaan we naar buiten, daar is het veiliger dan binnen.
Met de volgende dag alweer een brandende zon drijven we door Drylts naar Dyken. Daar zijn we 2 dagen eerder dan afgesproken. Het is daar altijd enorm druk met bootjesvaarders die ook wel een stukje willen fietsen. Nu is er plaats zat en wanneer we vastliggen begrijpen we waarom. Drie sleepboten met elk een enorme bak drek voor de kop hebben het heen-en-weer. Niks geen rustige ligplaats meer. Eén sleepboot produceert zoveel decibels dat de kapitein wel doof moet zijn. Laat die nu net 's avonds het langste doorgaan.
We laten ons een auto brengen en zijn zondag op tijd voor koffie met gebak in De Pomp. Jitske viert haar verjaardag. Als op maandagmorgen om zeven uur de decibels weer aanzwellen vertrekken we richting Sleat. Bekijken de fontein, laten ons door de plaatselijke bekendheid de voors en tegens van het kunstwerk uitleggen en gaan dan door naar het Marrekrite-eilandje in de Lange Sleat bij de Lemmer. Daar nemen we een hele dag de tijd om alles aan boord slingervast te zetten. Door al dat luie drijven was het binnenin een rommeltje geworden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten