Het is nog maar mei en toch geeft de
thermometer al de hele week temperaturen tussen de 25 en 30 graden
aan. Omdat we vanavond in Drachten moesten zijn, hebben we een beetje
in het natuurgebied de Âlde Feanen rondgevaren. Buiten het frisse
lucht snuiven is er veel nuttigs gebeurt. De boot is helemaal
schoongemaakt. Aan de romp is extra poetswerk besteed en alles glimt
weer als nieuw. Hier in Drachten vinden we een ligplaats aan de kade
van de industriehaven. We verstoppen ons achter de auto's van Bo-Rent
om het lawaai van het vrachtverkeer een beetje te dempen.
Na zoveel warme dagen kan onweer niet uitblijven en die buien pakken me nog net op het laatste stukje fietsen naar de Zuidkade. Daar is het jaarlijkse etentje met drie schoolvriendinnen, die allemaal het MAVO-diploma al weer 49 jaar op zak hebben. Gezellig kletsen, lekker eten, toetje en koffie toe. Na nog een wolkbreuk en verlicht door de bliksem gaat het op elektrische topsnelheid terug naar de boot. Helemaal nat, niet door de regen maar door het water dat niet zo snel kan weglopen op straat, zoek ik Cees weer op en vluchten we voor de volgende bui naar binnen.
De volgende morgen is de zon weer terug en de boot een ramp. Door de hoog opspattende stortregen is, in onze ogen, alle modder van de kade op het dek terechtgekomen. Zandstrepen lopen langs de romp. De, net voor vertrek gewassen, landvasten hebben hun best gedaan om zo veel mogelijk vuil te verzamelen. Gelukkig schijnt de zon, zijn er Marrekrite steigers genoeg en weten we nog van een paar dagen geleden hoe het schoonmaken en poetsen moet.
Na zoveel warme dagen kan onweer niet uitblijven en die buien pakken me nog net op het laatste stukje fietsen naar de Zuidkade. Daar is het jaarlijkse etentje met drie schoolvriendinnen, die allemaal het MAVO-diploma al weer 49 jaar op zak hebben. Gezellig kletsen, lekker eten, toetje en koffie toe. Na nog een wolkbreuk en verlicht door de bliksem gaat het op elektrische topsnelheid terug naar de boot. Helemaal nat, niet door de regen maar door het water dat niet zo snel kan weglopen op straat, zoek ik Cees weer op en vluchten we voor de volgende bui naar binnen.
De volgende morgen is de zon weer terug en de boot een ramp. Door de hoog opspattende stortregen is, in onze ogen, alle modder van de kade op het dek terechtgekomen. Zandstrepen lopen langs de romp. De, net voor vertrek gewassen, landvasten hebben hun best gedaan om zo veel mogelijk vuil te verzamelen. Gelukkig schijnt de zon, zijn er Marrekrite steigers genoeg en weten we nog van een paar dagen geleden hoe het schoonmaken en poetsen moet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten