Waren (Müritz), Duitsland, 23-3-2019

Vanmorgen om 10.15 uur vertrokken, we gaan de overtocht naar Polen maken. We zijn er klaar voor. De afgelopen dagen een beetje rondgehangen in Duitsland. Bij de vogelkijktoren van de Grote Trappen deed Cees een rondje om het bouwsel en stapte daarbij in een verborgen bij de grond afgezaagde struik. Boven in de toren kon ik hem horen schreeuwen. Door zijn schoenzool heen, wel 1,5 cm diep, takken en stekels in z'n voet. Ze waren zo groot dat ze er ook weer makkelijk uit te trekken waren en zijn bloedverdunners zorgden ook wel voor doorstroming, maar Cees bleef hinkepinken.

Via diverse winkels zochten we Soda, eerst even op internet de vertaal-app geraadpleegd of soda in het Duits ook soda is, of Biotex. Niet te vinden. De jonge winkelbedienden wisten niet wat soda was en een voorwasmiddel gebruikte men alleen vroeger. Dan maar de voet in gewoon wasmiddel voor de bonte was. Mijn patiënt is niet blij met mij als amateur-chirurg, als er toch nog wat dieper zittende stekels uitgehaald moeten worden, maar even later wordt het beter, ruikt Cees z'n voet naar lentebloesem en pronkt ie met een berenpleister van de kinderpostzegelactie.

Gelukkig geneest het voorspoedig en gaan we vandaag verderop. In 2012 zijn we met onze kustroute in Szczecin (Stettin) gestopt en daar willen we nu weer beginnen. Het is maar een kleine 150 km en dus zoek ik een mooie toeristische route, tussen de heuvels en meren van de Mecklenburgische Seenplatte, uit. In het kleine plaatsje Feldberg verwonderen we ons over de steile weg binnen in dorpje. Zeggen nog wat vervelend voor die mensen hier dat je altijd zo omhoog moet klimmen, als Kia wel blijft motorronken maar niet meer wil trekken. We staan bijna stil. Dat is vreemd want in een stadje hiervoor gingen we nog zo lekker dat de plaatselijke politie het nodig vond om er een foto van te maken. Cees schakelt en geeft meer gas, maar we gaan steeds langzamer. In een laatste verwoede schakelpoging pakt Kia zijn werk weer op, maar boven gekomen weet mijn chauffeur wel hoe laat het is. De koppelingsplaten hebben hun tijd gehad.

Eerste de beste parkeerplek. Overleg. We zitten in 'die Mittel of Nirgendswo', zelfs internet doet het niet. Overleguitkomst: Proberen met zo weinig mogelijk belasting van de koppeling een grotere plaats te bereiken. Zo roetsen we al snelheid makend van de heuvel af om op de volgende heuvel een steuntje in de rug te hebben om de top te halen. In Neu-Brandenburg doet internet het weer: 2 Kia-garages, intussen gesloten op zaterdagmiddag, maar geen camping in de buurt. Waren ligt 48 km verderop, daar is een camping open en we hebben er ook wel garages gezien, niet ons merk, maar dat zal toch geen probleem zijn voor een Autowerkstätt.

Na een schietgebedje en in een bejaardentempo gaan we de weg weer op en het gaat goed. De laatste heuvel vlak voor de camping doet ons bijna de das om, maar al brullend trekt Kia, na 173 km en 5 uur later, Flipper de camping weer op waar we vanmorgen van zijn vertrokken.