Twee feestelijke klusdagen hebben we in Sonwik in de Flensburger Fjord doorgebracht. Op maandag, het was precies 20 jaar geleden dat onze 'Antje C' te water ging, bracht de havenmeester met een steekkar de, gehoopt dat ie snel zou komen, doos. Cees ging direct aan het sleutelen. De oude ankerlier er af en de nieuwe passen en meten. Het kan, maar de bestelde is kleiner en er moet dus wel een stuk hout onder om de oude gaten af te dekken. De bouwmarkt is op 10 km fietsafstand en Cees neemt mijn elektrische fiets, want die batterij is afgelopen winter opgewaardeerd en heeft dus meer bereik. Het duurt lang voordat ie terug komt. Blijkt dat mijn batterij op het snel omhoog lopende achterland van Flensburg is verschoven en dan geen contact kan maken. Heeft die arme jongen zich het laplazarus getrapt. Toch moet het hout nog diezelfde dag te pas worden gemaakt. Nu ligt de ankerbak open en het weer is erg wisselvallig. Dat bleek die dag er voor weer eens uit regen- en hagelbuien en vooral die ene klap onweer op zo'n 50 meter afstand zit ons nog verschrikt in het geheugen. Als ook het bovenstuk er los opgezet kan worden, houden wij het voor die dag voor gezien.
Dinsdag
is het weer feest. Onze trouwdag. We beginnen de dag, zoals alle 48
keer hiervoor, met koffie en gebak. Dan verdwijnt Cees weer in de
ankerbak. De ankerliermotor heeft last van een stukje spant. De
slijptol komt er bij. Die motor is best zwaar en met hangen en wurgen
komt ie naar een paar krachttermen op zijn plaats. De kabels
aansluiten en hij draait. Echt uitproberen met het anker omhoog
trekken komt later, we gaan nu eerst uit eten. Het restaurant kijkt
uit op onze steiger. Ze zijn hier best al weer corona-streng. Ze
moeten ons inentingsbewijs zien en het personeel draagt mondkapjes.
Het is een Italiaanse eetgelegenheid en er is geen enkel bekend
gerecht op de menukaart. Een gokje. Als voorgerecht krijgt Cees koude
tomatensoep met een bergje van groen ijs in het midden en mijn
stukjes vlees drijven in warme olijfolie. Daarna komt pasta dat er
uit ziet als gebakken aardappeltjes met kaas-garnering en diverse
vissoorten met mosterdsaus. We hebben heerlijk gegeten, al vond het
personeel het onbegrijpelijk dat we de echte bloemetjes hadden laten
liggen.
Gisteren, in de Dyvig Fjord, was de vuurdoop voor de
nieuwe ankerlier. De ketting rolde vloeiend naar beneden. Ook het
weer ophalen van ketting en 50 kg anker ging als een tierelier. Dat
hadden we niet verwacht. Een dikke onweersbui met windkracht 8 had
ons anker flink in de grond getrokken en we lagen muurvast. We zijn
erg blij met de nieuwe aanwinst en gaan richting Limfjorden om nog meer
mooie ankerplekken te zoeken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten