Dokkumer Nije Silen, 9-10-2021

Otterlo


Het is niet druk op camping Loodsmansduin op Texel. We kiezen voor een plekje helemaal alleen in een mooie duinpan, om het echte eilandgevoel te krijgen. De volgende morgen, na een onrustige nacht met strotregens die op ons dak neer kletsten, geen eilandgevoel maar het bekende bootgevoel. Onze duinpan staat vol water met Flipper er midden in. Tot aan de enkels in het water redden we onze stroomkabel en deurmat.

Het blijft regenen. Nat en koud probeer ik nog wat vogels te spotten. Op de tweede dag, in een uurtje zon, kan er een foto, meer een zoekplaatje, van de zeldzame Woestijnplevier worden geschoten. Op alle andere tijden zit er altijd water op camera en lens. Dan komt het bericht van een Walrus in de haven van Harns. De volgende dag, de tractor van de camping moet ons wegtrekken, terug naar de vaste wal. Als we in Den Helder aankomen, kijken we voor de zekerheid op internet of de ijszee-bewoner er nog is. Heeft ie de zwemvliezen alweer genomen. Het regent nog steeds. We pakken de eerste de beste camping die open is in de buurt, het wordt Callantsoog.

Om ook hier de wateroverlast te ontvluchten, gaan we door naar De Hoge Veluwe. De naam zegt het al, daar moet het wel hoog en droog zijn. En dat klopt, de zon begint zelfs te schijnen. We krijgen er zin in. Beladen met camera's, lenzen en statief fietsen we de 25 km lange route door het park. Het kost wat entreegeld, maar het is de moeite waard, de fietsroute loopt ver van de weg die ook door het park loopt. Plots zegt mijn batterij van de fiets “Ik houd er mee op, ga maar door zonder mij” Daar zijn onze vouwfietsen niet voor gemaakt, het is enorm zwaar trappen in dit heuvelige landschap. Om beurten mogen we uitrusten op de elektrische die het nog wel doet. Zodra het fietspad de weg kruist, blijf ik achter met de werkweigeraar en haalt Cees de auto op. Doodmoe en geen beest gezien.

Toevallig zit er dicht in de buurt, in Ede in de oude Enka fabriek, een fietstestbaan voor elektrische fietsen. We maken een afspraak. Gaan we nieuwe fietsen uitzoeken. Tegen de avond zien we toch noch vanuit de auto Wilde Zwijnen, Edelherten en Moeflons. Als ik 's avonds voor de foto's de Latijnse namen op internet er bij zoek, zie ik dat de Walrus terug is in Harns. Ver... hebben we net die afspraak in Ede. Voordat we kunnen inpakken en terug gaan naar Fryslân heeft de Walrus al weer zee gekozen. Met een flinke verkoudheid van het zo vaak nat geregend zijn en weersverwachtingen van regen en nog eens regen, gaan we terug naar waar water voor bedoeld is, een vloeistof waar je met je boot in kunt varen.

 

Geen opmerkingen: