Het is niet druk op camping
Loodsmansduin op Texel. We kiezen voor een plekje helemaal alleen in
een mooie duinpan, om het echte eilandgevoel te krijgen. De volgende
morgen, na een onrustige nacht met strotregens die op ons dak neer
kletsten, geen eilandgevoel maar het bekende bootgevoel. Onze duinpan
staat vol water met Flipper er midden in. Tot aan de enkels in het
water redden we onze stroomkabel en deurmat.
Het blijft
regenen. Nat en koud probeer ik nog wat vogels te spotten. Op de
tweede dag, in een uurtje zon, kan er een foto, meer een zoekplaatje,
van de zeldzame Woestijnplevier worden geschoten. Op alle andere
tijden zit er altijd water op camera en lens. Dan komt het bericht
van een Walrus in de haven van Harns. De volgende dag, de tractor van
de camping moet ons wegtrekken, terug naar de vaste wal. Als we in
Den Helder aankomen, kijken we voor de zekerheid op internet of de
ijszee-bewoner er nog is. Heeft ie de zwemvliezen alweer genomen. Het
regent nog steeds. We pakken de eerste de beste camping die open is
in de buurt, het wordt Callantsoog.
Om ook hier de
wateroverlast te ontvluchten, gaan we door naar De Hoge Veluwe. De
naam zegt het al, daar moet het wel hoog en droog zijn. En dat klopt,
de zon begint zelfs te schijnen. We krijgen er zin in. Beladen met
camera's, lenzen en statief fietsen we de 25 km lange route door het
park. Het kost wat entreegeld, maar het is de moeite waard, de
fietsroute loopt ver van de weg die ook door het park loopt. Plots
zegt mijn batterij van de fiets “Ik houd er mee op, ga maar door
zonder mij” Daar zijn onze vouwfietsen niet voor gemaakt, het is
enorm zwaar trappen in dit heuvelige landschap. Om beurten mogen we
uitrusten op de elektrische die het nog wel doet. Zodra het fietspad
de weg kruist, blijf ik achter met de werkweigeraar en haalt Cees de
auto op. Doodmoe en geen beest gezien.
Toevallig zit er dicht
in de buurt, in Ede in de oude Enka fabriek, een fietstestbaan voor
elektrische fietsen. We maken een afspraak. Gaan we nieuwe fietsen
uitzoeken. Tegen de avond zien we toch noch vanuit de auto Wilde
Zwijnen, Edelherten en Moeflons. Als ik 's avonds voor de foto's de
Latijnse namen op internet er bij zoek, zie ik dat de Walrus terug is
in Harns. Ver... hebben we net die afspraak in Ede. Voordat we kunnen
inpakken en terug gaan naar Fryslân heeft de Walrus al weer zee
gekozen. Met een flinke verkoudheid van het zo vaak nat geregend zijn en
weersverwachtingen van regen en nog eens regen, gaan we terug naar
waar water voor bedoeld is, een vloeistof waar je met je boot in kunt
varen.
