Na vier dagen wind en regen zijn we afgelopen woensdag pas door de sluis van Lauwersoog naar de buitenhaven gevaren. De volgende morgen om 8.00 uur bij hoogwater vertrokken. Wind west, dus grootzeil er op en met motorkracht er tegen in. De zon komt mooi door. Maar op 't smalste en ondiepste gedeelte tussen Schiermonnikoog en Ameland verdwijnen onze twee voorgangers uit het zicht. Mist! Net nu! Cees tuurt op de tablet voor de juiste koers en ik tuur naar groene en rode tonnen. Als we af kunnen buigen naar het oosten wordt het zicht beter. Het is nog niet zo dat we Borkum kunnen zien liggen, maar we zijn hier dik tevreden mee. De motor gaat uit en de grote fok komt er bij.
Er staat
maar een kleine stroom tegen. We schieten zo lekker op dat we zelfs
twee keer reven om maar niet te vroeg bij de Schluchter aan te komen.
Er lopen redelijk hoge golven en we hebben geen idee hoe diep het
vaarwater is. Dan zien we op de AIS een Engelsman, die had ons
daarvoor op de motor ingehaald, in het vaarwater naar Norderney door
de Schluchter. We weten zeker dat hij meer diepgang heeft dan ons,
maken een waypoint van zijn AIS-positie, en gaan ook via deze kortste
route. Prima gelukt, bij half tij Norderney een minste diepte van
4,50 mtr. De havenmeester roept ons toe dat de jachthaven vol is,
maar dat we wel naast een Engelsman aan een stukje drijvende steiger
langs de kade kunnen. We worden niet enthousiast ontvangen, maar met
wat complimentjes dat we zo geprofiteerd hebben van zijn vaarplan,
draait ie bij en mogen we met extra touwen naar de steiger,
langszij.
Hij wil om zes uur al weer vertrekken. Cees praat
het uit zijn hoofd en als compromis wordt het acht uur. Is ook nog te
vroeg, het is nog niet eens hoogwater dan, dus stroom tegen, maar je
kunt niet alles hebben. In de Dovetief meten we een minste diepte van
5,50 mtr bij hoogwater Norderney. Het is een stuk rustiger op zee nu
de wind uit het zuidwesten komt. Het zeilt lekker. Als na de
Weser-reede de wind wat wegvalt komt de motor er bij. Door winderige dagen in het verschiet en een gunstig tij voor de Elbe, gaan de vogels op Helgoland aan mijn neus voorbij. Het is net na laagwater, we
hebben een halve mijl stroom mee en de wind komt krachtig terug. De motor kan weer uit. Het
gaat te snel, al gauw staat de stroom tegen en tot Cuxhaven doet ie
ook geen moeite om nog te keren. Als er boven de stad een onweersbui
samenpakt, houden we het voor gezien en zitten de meertouwen vast
voordat het gaat regenen.
Vandaag het laatste stukje Elbe
gezeild. De planning was Brünsbüttel, maar de sluis gaat voor onze
neus open en we zijn zo snel in het Nord-Ostsee-Kanal dat we nog even
door zetten. Grote fok er op, kegel in het want en de motor uit. We
hebben vakantie!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten