Vijf nachten zijn we op de camping Stensö bij Kalmar gebleven. Twee dagen het hele eiland Öland rond gereden met de losse auto. Op de camping genoten van de stroomaansluiting en optimaal gebruik gemaakt van ons elektrisch kacheltje en onze elektrische deken, het vroor vannacht nog 3 graden. Verder hebben we onze tijd nuttig besteed met boodschappen doen en het zoeken naar een gasleverancier.
Als je zo als hier wild kampeert, en
het ook nog eens vriest, moet de gaskachel overuren draaien. Het gas
vliegt er door. Normaal willen we uit Nederland vertrekken met 2
volle gasflessen. Maar toen we in Hoogezand bij Holthausen wilden
laten bijvullen, bleek dat onze flessen over de datum waren, hadden
we niet gemerkt omdat door 2 jaar Corona nauwelijks gecaravand was,
en nu wilden/konden ze niet bijgevuld worden. Omdat intussen één
fles helemaal leeg was, gingen we op zoek naar een nieuwe. Via één
tip komen we bij een gebouwtje, aan de ingang van een natuurgebied.
Hier zal het toch niet zijn? Staan er daar achter containers met
gastank, weegschaal en betaalautomaat verstopt. Een vriendelijke
meneer vult in een mum van tijd onze oude fles, 10,7 kg gas voor SEK
350 of te wel 31,08 Euro. Voor de zekerheid heeft Cees nog wel de
hele fles en aansluitingen op lekken gecontroleerd met onze fles
Dreft.
Vandaag dus weer de kustroute opgepakt en in Västervik
aangekomen. Hier is de aanbevolen camperplaats in het centrum vlak
bij een drukke weg. We hebben geen zin om vannacht door dat lawaai
uit de slaap gehouden te worden en zoeken verder naar een betere
plek. In het industriegebied op een eilandje, vlak bij een jachthaven
vinden we een parkeerterreintje. Aan de ene kant uitzicht op het
water en aan de andere kant een fabriekshal met 2 honden op het
terrein. We zeggen nog tegen elkaar: “Hier staan we heerlijk rustig
en ook nog met bewaking”.
Tijdens ons eerste kopje koffie
komen er auto's het naast gelegen terrein oprijden en de honden slaan
aan. Logisch, daar zijn het waakhonden voor. Het geblaf blijft ook
tijdens het tweede bakkie doorgaan. Tijd om op onderzoek uit te gaan.
Staan we naast het Västervik Hundcenter, een crèche voor honden.
Die viervoeters wiens baasjes hun al op komen halen zijn blij, maar
de overblijvers, achter het pand zijn nog veel meer hokken, laten hun
ongenoegen over het lange wachten, luid en langdurig horen.
Als
de rust is weder gekeerd en het avondmaal verorberd is, verschijnen
er twee brandweerauto's op ons kleine parkeerterreintje. Ze jagen ons
niet weg, manouevreren vakkundig naast ons en gaan rustig oefenen.
Iets met slangen en water op de trailerhelling. Na een tijdje laten
ze ons weer alleen.
We hopen nu maar één ding, dat al die
hondenbaasjes morgen niet al om 5 uur op hun werk moeten zijn.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten