Het is zondag en prachtig zonnig weer. De planning is om deze morgen koffie te drinken op de boulevard van Scheveningen. Maar willen is geen kunnen. Voordat we nog maar strand zien, moeten we aansluiten in de een-dagje-naar-het-strand-file. Als we er eindelijk zijn, is er geen parkeerplaats vrij. Oké, dan proberen we het wel aan de zuidzijde van de stad.
Het zit niet mee, er wordt aan de weg gewerkt, volg de borden. Wegens de drukte zijn er motoragenten ingezet, volg de aanwijzingen. Een tram is kapot en staat in de weg, volg de omleiding, aanwijzingen en borden. Intussen zitten we in Den Haag. We geven niet op, de planning is om de kust te volgen en dan volgen we de kust.
Het zand komt weer in zicht, maar is helemaal vol met honden! Omdat het erg ongelegen komt dat dierendag op maandag valt, hebben ze deze verschoven naar de zondag. Een walk-the-dog team staat klaar en daar is men massaal op af gekomen, met de auto natuurlijk, dus weer geen parkeerplaats te vinden. Scheveningen laten we varen, koers verder naar het zuiden.
Bij Ter Heijden zoeken vlak langs de dijk in een binnenmeertje twee strandlopers naar eten. Ik stap uit en ga in de berm zitten, de auto maakt een rondje parkeerterrein. De vogels zitten vlakbij en een foto maken is een makkie. Omdat ik niet zo’n grote lens heb, moeten de vogels redelijk dichtbij zijn. Dat zijn dan meestal de ziek, zwak en misselijke of de durfals, die zich dichter bij de mensen wagen. Deze twee behoren tot de laatste categorie.
Naast mij komt nog iemand zitten met een grote rugzak. Hij vouwt een statief uit, zet er een camera op en haalt een toeter van een lens uit zijn bepakking. Een dito verrekijker wordt uitgepakt. Op dat moment besluiten de twee de vleugels te nemen. Ik maak gebruik van het moment om te vragen of de deskundige ook de volledige soortnaam weet. “O, die twee van zonet,” zegt hij onverschillig terwijl alles weer wordt ingepakt, “dat zijn maar K’noeten.” Nee, vogelaars zijn geen vrolijke, sociale mensen, het zijn harde werkers.
De auto rijdt weer voor en we gaan door naar Hoek van Holland. Hier is het nog drukker. In de strandtent die het verst van het strand en de Nieuwe Waterweg verwijderd ligt, vinden we een plaatsje. We bestellen koffie, maar het is nu wel het bakje van vijf uur ’s middags. Het wordt tijd om aan te sluiten in de terug-van-een-dagje-aan-het-strand-file.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten