Al 12 dagen in Zweden en nog maar één keer een haven met internet-mogelijkheid. Natuurlijk hoeft het niet gratis zoals in Denemarken, maar ook tegen betaling lukt het niet. Er zijn gewoon geen Wifi-punten in de havens. Ook onze laptop heeft even een paar dagen vakantie genomen. Bij een dikke nachtelijke bui is er door een dakluik wat regenwater naar binnen gewaaid en precies op het toetsenbord gevallen. De computer deed het nog wel, maar als je één letter typte, kreeg je er drie; in de supermarkt heet dat een aanbiedingsknaller, bij een computer betekent dat meestal total loss. Na een paar dagen op z'n kop in de zon en verscheidene schietgebedjes onzerzijds, heeft ie zijn werk weer opgepakt.
Het havengeld in de kleinere havens is een vast tarief. Het maakt niet uit hoe lang of breed je bent, elke gast betaald hetzelfde. De prijzen liggen zo tussen de 150 en 200 Zweedse Kronen, voor Euro's delen door 9. Voor de grotere jachten en catamarans dus een voordeel. Het weer heeft ons hier aan de zuidkust van Zweden wel een beetje in de steek gelaten. In de meeste havens liggen we meer dan één dag. Het waait te hard of de regen- en onweersbuien winnen het van de zon. De tas met “gelezen boeken” is al bijna vol.
In Gislövs Läge lagen we vier dagen. Op tv hoorden we de Nederlandse weerman zeggen: “Een stationair lagedrukgebied boven Zuid Zweden” Nou zeg maar gerust dat deze depressie een paar dagen een staanplaats had geboekt en zich helemaal uitleefde. Dag en nacht windkracht 6, 7 of 8. De windsnelheidsmeter gaf op mtr/sec drie dagen lang alleen waarden aan met twee cijfers voor de komma. In de nacht van dinsdag op woensdag maakten de buien het wel erg bont en Antje C danste vrolijk in haar box. Cees slaapt in de voorpunt overal doorheen, maar ik zoek de bank in het midden van het schip, waar de slingering iets minder heftig is, op.
Om vier uur schrikken we beiden wakker. Wat was dat? Een klap? Vanaf mijn bankbed zie ik door het raam een anker met daarboven een preekstoel. Cees schiet z'n overhemd aan en vliegt naar buiten. Voor stootwil en afduwen is het al te laat. Een Duits gehuurd zeiljacht, met daarop vijf zeer vermoeid kijkende bemanningsleden, zijn met hun voorpunt bij ons opgevaren. “Sorry, het waaide erg hard enne eh we dachten dat we het wel konden, maar toen ging de motor kapot enne de fok scheurde en toen op 't zeil de haven in bijdraaien en toen duwde de man voorop de paal af en vergat er een touw omheen te leggen en de wind was te sterk en toen konden we 'm niet meer houden.”
Cees deelt commando's uit. Achter een touw op de lier, daar een touw om de paal, hier de stootwillen en met z'n allen afduwen. Hij krijgt ze buiten onze box aan de andere kant van de palen, maar vraag niet hoe. Voorop trekken twee man aan een spring die naar achteren is uitgebracht. Achterop met de lier draaien twee man een spring naar voren aan. De liermannen winnen. Als we zeker zijn dat ze niet weer terug onze box inkomen, nemen we de schade op. Wonder boven wonder op de romp geen krasje. Hun anker is precies over de fokkerail, die boven op het potdeksel zit, geschoven. Over zo'n 25 cm is de anodisatie weg en is een gekarteld stuk rail overgebleven. Eerst maar weer slapen.
De volgende morgen zijn onze buren niet zo spraakzaam en moet Cees zelf de “schipper”opzoeken. Hoe ie de schade wil afhandelen. Nou ja hij had al sorry gezegd. Daar gaan we niet mee akkoord. De drie meter lange rail moet vervangen worden. Kosten ca 50 Euro de meter. De eindstoppers gebruiken we weer, geen werkuren en we zeuren ook niet over de moeite die het kost om een rechte rail mooi in de ronding van het potdeksel te trekken. Schade 150 Euro en contant betalen! Hij zal het met de verzekering opnemen.
De buren brengen hun schip weer op orde. De fok gaat er af en wordt met de hand genaaid. Ze steken er zo net zo gemakkelijk doorheen als borduurstof. Het grootzeil wordt netter opgedoekt en de huik komt er overheen. Grappig, dat van de vijf zeilers het niemand opvalt dat er bij de mast stof te kort is en dat achter aan de giek lange stukken zeilhuik over zijn, die losjes tegen de buiskap aan slaan. Verder blijft het vervelend stil. Na het avondeten roept Cees de “schipper” maar weer aan. “Nou ja, er zitten dan wel grote krassen op maar er kan wel mee gevaren worden.” “Dus als iemand tegen je auto aanrijdt en de bumper zwaar beschadigd, zeg je: Geeft niet, de auto doet het nog?” Nou, ja, eh, oké, dan 100 Euro en een fles wijn. Hoeft niet, we zijn geen wijndrinkers. Cees z'n handelsverleden komt goed van pas en uiteindelijk komt er 150 Euro op tafel. We informeren nog even waar de reis naar toe gaat, dan gaan wij de andere kant op!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten