Onze deur dreunt in zijn sponningen. Het is feest in Karlskrona, morgen is het de Nationale Zweedse Feestdag. Op verschillende plaatsen in de stad zijn podia opgebouwd. Ook op het eind van onze steiger staat zo’n tent met daarin een plaatjesdraaier. Hij denkt zeker dat bootjevaarders die zo vroeg in het seizoen al tijd hebben om te varen, allemaal wel gepensioneerd en op leeftijd moeten zijn en dat er dus grote kans bestaat dat ze ook een beetje doof zijn.
We genieten niet alleen van de muziek. Ook onze marine is met vier, met lichtjes versierde, schepen aanwezig. Er zijn nog meer oorlogsschepen uit andere landen hier in de buurt aanwezig. Zal wel zo'n oefening zijn die al lang van te voren gepland stond en toevallig samenkomt met het tonen van de aanwezigheid in de Oostzee. Alleen onze marine ligt afgemeerd aan de feestkade.
Het is even weer wennen, die drukte van de stad, na twee nachten ankeren in de scheren van de Hanø-bocht. We waren er helemaal alleen. De boten die we tot nu toe ontmoet hebben gaan of naar het Götekanaal of naar Helsinki. Ze volgen allemaal dezelfde route: Klintholm, Ystad, Simrishamn, Karlskrona, enz. Even is dat gezellig, maar als we steeds dezelfde mensen wilden zien, hadden we wel een groepsreis geboekt. Daarom hebben we een paar dagen de ankerstilte opgezocht. Morgen voegen we ons weer bij andere route-zeilers, met dezelfde bestemmingen, maar met nieuwe verhalen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten