De kapitein zijn leesbril is kapot. Boven het rechterglas is het dunne stangetje bij het neusstukje gebroken en daardoor valt er steeds één glas uit. Het is erg vervelend, want nu kan ie de kaart niet lezen en iedereen weet “In de scheren mag de navigatie niet verslappen!” Een citaat dat we twintig jaar terug, toen we ook in dit gebied zeilvakantie hielden, als lijfspreuk hadden. Het komt uit een boek van Foeke Roukema uit Delfzijl. Een andere tip uit ’t boek was het ophangen van de puts aan een rukkende landvast. Het extra gewicht maakt dat de bewegingen van het schip aangenamer worden. Onder stormachtige omstandigheden willen we dat nog wel eens gebruiken.
Maar zeilers zijn zelfredzaam, zeker hier in de scheren van Zweden, waar de dagen bestaan uit een stuk zeilen, ankerplek zoeken en genieten van het uitzicht en de rust. Vaak liggen we helemaal alleen, zelfs de route-zeilers hebben we al een paar dagen niet meer gezien of gehoord. Voor we het vergeten, even hun laatste moppen: Morgen wordt het 27 graden: ’s morgens 13 en ’s middags 14. Waarom is een zeilschip vrouwelijk? Er is heel veel dure verf nodig om ’t er mooi uit te laten zien.
Met een drupje secondenlijm zit het glas weer vast. Maar zelfs een klein drupje is al te veel, langzaam loopt de rest over het glas. Snel afvegen. Nu heeft de kapitein een lui-oog-bril. Met één oog kan ie wel weer de kaart lezen, maar van een boek krijgt ie hoofdpijn. In Västervik gaan we op zoek naar zo’n Hema-brilletje voor twee euro vijftig. Overal zonnebrillen maar nergens een standaard leesbrilletje. Tenslotte belanden we bij de opticien, die trekt een lade open en we zijn 149 Zweedse Kronen armer. (Voor omrekenen naar euro’s vermenigvuldigen met 0,11 of delen door 10 en verhogen met 10%) Het kost een paar Kronen, maar de navigatie vaart er wel bij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten