Drie nachten liggen we op Agersø met stormwaarschuwingen, regen en donder. Maar als Windfinder voor de 13de augustus een korte verbetering na 12 uur ’s middags voorspeld, laten we de 4de nacht, die gratis is, op het eiland schieten en varen, één keer gereefd, de haven uit. Zodra het zeil omhoog is en het eerste stuk recht in de wind op gemoterd moet worden, krijgt de wind ons in de gaten. Hij gooit er direct een schepje bovenop tot 7 Beaufort. Snel een tweede reef er bij.
De golven slaan over het dek. Natuurlijk hadden we de luiken uit voorzorg al dicht gedaan, maar die twee boven op het kajuitdak zitten zo hoog dat het nog nooit nodig is geweest. Nu dus wel! Daar komen we te laat achter! Cees offert zich op om gewapend met emmer en dweil, zittend op de kajuitvloer, de wateroverlast te lijf te gaan.
In de luwte van Omø wordt de koers ruimer, komt de fok er bij en gaat de motor uit. Wat gaan we doen? Naar Omø? Hebben we geen zin in. Morgen zal het nog harder waaien, zitten we weer vast op een eiland. Oversteken en wat afvallen naar Nyborg? Nee, wordt de route op een latere dag alleen maar langer van. Boven Langeland langs en dan zuidwaarts maar. De wind krijgt spijt van zijn geplaag met de natte kajuit en laat ons de snelweg van De Grote Belt oversteken met een windje 5.
Voorbij de noordelijke gevarenton op het puntje van Langeland moet er gelaveerd worden. Koers pal zuid, maar we maken op het kompas slagen van 250 of 150 graden. De wind wil nu helemaal weer vriendjes met ons worden en trekt zich terug naar 4 Beaufort. Met nog twee andere schepen gaan we al zigzaggend richting Svendborg. Het wedstrijdje-varen neemt al onze aandacht in beslag. Dat pikt de wind niet. Hij bakt een dikke bui, spat wat met regenwater, laat het zo donker worden alsof het nacht is en draait de windrichting tot pal tegen. De laatste 5 mijl naar ankerplek Troense op de motor, één reef in het grootzeil en tegen de wind in. Alle luiken worden vergrendeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten