Monfragüe, Spanje, 6-3-2015

Monfragüe, Spanje

Drie dagen zijn we al hier om vogels te kijken. De meeste trekvogels moeten nog komen, ze blijven liever nog drie weken in Afrika, maar de gieren zijn er altijd. Van de ooievaars zijn alleen de mannetjes vooruit gegaan om het nest vast op orde te brengen. Maar waar we echt naar op zoek zijn, zijn De Grote en Kleine Trap. Een soort kalkoen, maar dan zonder dat rode kin-aanhangsel, met wittere veren en knevelborstels. Die verstopt zich in het hoge gras en omdat het nu nog vroeg in het seizoen is, het gras heeft nog niet zoveel tijd gehad om te groeien, zijn hun kansen op verstoppen wat kleiner.

Door de bergen van ’t natuurpark naar de gras- en bouwlanden. Cees neemt de haarspeldbochten alsof ie op ’t circuit van Assen rijdt, maar ik voel me niet zo fit en moet even frisse lucht happen. Dat komt zo: Ergens heb ik iets opgedaan waardoor ik een rode uitslag heb gekregen. Zeker niet van het gene we gegeten hebben, Cees heeft nergens last van. Wat heb ik gedaan wat Cees niet heeft gedaan?

De damestoiletten onderweg? Nee, ik ben, dat vind ik zelf, erg pietluttig op die vreemde wc’s, de bril mijden, extra handen wassen en geen deurkrukken vastpakken. Een verkeerd doosje medicijnen? Kan ik niet controleren, het leek voor vertrek zo handig om alle pillen vast uit de doosjes te halen en bij elkaar in één bak te doen. Waspoeder? Of er de laatste keer een ander wasmiddel is gebruikt weet ik niet meer, maar voor de zekerheid draaien we een nieuwe was.

Is het de schuld van de Groene Specht? Op de camping van Burgos zag ik er zes! Stiekem onder een boom verstopt geprobeerd een foto te maken. Toch een boom met processierupsen geweest? Je ziet die beesten hier heel veel, maar ik dacht dat ik er op gelet had. Maar ja zes Groene Spechten, waar let je dan nog meer op? Of heb ik gewoon een zon-allergie? Zou ook best kunnen, het is op ’t heetst van de dag hier al 23 graden.

Echt ziek ben ik er niet van, alleen rood en het jeukt, daarom paracetamol bij elke maaltijd gebruiken. Echter vanmorgen viel ons uit de almanak zo’n “Grootmoeders wijsheid” in: Bier zuivert het bloed. Omdat iets pas helpt als je het hebt ingenomen, neem ik direct na de koffie een blikje. Het valt niet goed. Maar wat klaag ik nu over rode pukkels en wat jeuk, een alcoholist heeft het ook niet gemakkelijk in zijn leven.

De Grote Trap hebben we niet gevonden. Ja, bij het toiletgebouw was er één. Onze kampbeheerder gebruikte hem om het dak te repareren. Morgen gaan we naar Portugal. Ergens in de Algarve moeten er ook nog wat exemplaren van deze bruin-witte kalkoen rondlopen: nieuwe ronde met nieuwe kansen. Gelukkig is de douanepost tussen Spanje en Portugal afgeschaft, anders moest ik eerst twee weken in quarantaine voor ik het land in mocht.

Geen opmerkingen: