Dokkumer Nije Silen, 1-8-2015

Al een paar jaar staat er op ons wensenlijstje: nieuwe ramen in de boot. De dubbele ramen zijn lek, ze condenseren in de tussenruimte. Nu we zon- en regeninvloedvrij in de loods staan, gaat het gebeuren. Maar wat een rot klus is dat, de kit zit muurvast en het ergste is nog dat we niemand de schuld kunnen geven, we hebben ze er helemaal zelf in gekit.

Al bij de bouw waren de ramen een grijze haren punt. We kochten ze bij een glazenfirma die ook wel dubbele ramen voor vissersschepen maakte. Bij aflevering was het spouwband, dat spul tussen de beide ramen met zo'n zilverachtige bovenkant, al helemaal aangepast aan het varen op zee, zo golvend zat het er tussen. Volgens de fabrikant kan dat gebeuren, het is tenslotte handwerk, maar ook zij moesten toegeven dat het een beetje te veel golf was en dat het over moest. De tweede keer was het een stuk beter. Helaas kwamen we er pas later, na het plaatsen, schoonmaken en oppoetsen, achter dat er ook nog vingerafdrukken en vuil aan de binnenkant zat.

Na verscheidene keren slijpen van het multitool zaagje, een doosje stanley mesjes, twee scherpe plamuurmes-sneden in Anneke haar vingers, ramen-uit-duw-spierpijn in Cees zijn schouder, plastic dekzeilen vol rommel en een zak vieze kit-vodden, lukt het ons in een dikke week om de negen ramen er uit te krijgen. Drie ramen gaven zich pas over toen we het dubbele glas van elkaar trokken. Daardoor weten we nu dat die spouwband niet alleen uit dat zilverachtige spul bestaat, maar verder volgestopt zit met piepkleine witte bolletjes.

Omdat het nu volop vakantietijd is, heeft ook onze nieuwe ramenleverancier vier weken vrij. Midden augustus kunnen we de mallen brengen. Effe wachten dus. Tijd genoeg om onze zwarte kitnagels te laten herstellen en na een paar weken in vakantie-tempo kleine klusjes doen, met nieuwe moed aan het weer waterdicht maken van onze Antje C te beginnen.