Nog een kleine mijl naar de sluizen van
Holtenau. Het licht gaat op wit en de er voor liggende boten kunnen
invaren. We geven, tegen beter weten in, gas. Nog iets minder dan een
halve mijl en het licht gaat op rood. We houden speedboot-snelheid en
als we voor de sluisdeur zijn, staat die nog steeds open. En dan
geschiet er een wonder, het licht gaat weer op wit. Na al die jaren
dat we hier al varen treffen we nu eindelijk een sluiswachter met
begrip voor de pleziervaarder. We wuiven en doen de duim omhoog naar
de ramen, we denken dat onze vriend daar ergens zit, boven in het
gebouw. Snel langszij een andere zeiler en na een kwartiertje gaat de
volgende deur al weer open. Dan staan de kanaallichten op drie keer
rood. Kunnen we toch nog gaan liggen wachten.
Eigenlijk hebben we tijd zat. Het mannenweekend begint pas op 25 augustus in Cuxhaven en we gaan deze dag maar tot de Flemhuder See. De ankerplek is helemaal leeg. Op de achterste rand van de rede gaat het anker er in. Jaren terug ankerden we eens buiten de rede, toen kwam er iemand van de naastliggende zwemplek ons wegsturen, het is namelijk een nudistencamping. Ook nu komt er een roeibootje aan. Het is een 80-jarige visserman, hij komt een praatje maken. Ja, die gele palen zijn een fiasco, bedacht door een ambtenaar van daar ergens, hij wijst richting Kiel, die vergeten is om bij de ligplaatsbreedtes rekening te houden met de paaldiktes. De aangelegde kade is voor aan- en afvoer van stenen en baggerdrek, nodig voor 't verbreden van het kanaal, wat in 2017 zal beginnen. Hij roeit een stukje verder, doet zijn ankertje overboord, gooit een dobber in het water, zet een parasol op, nestelt zich in zijn tuinstoel en pakt een verrekijker uit zijn tas. Als het te koud wordt om te zwemmen en te zonnebaden is ie klaar met vissen.
Volgende stop is de kade voor de sluis van het Gieselau Kanal. We zijn weer de eersten. Van vorige keren weten we dat als er een groot diepgaand schip door het Kieler Kanal vaart er hier een soort tsunami-golf ontstaat. Met zes touwen liggen we muurvast aan de kade. De hele nacht geen enkele golf, laat staan deining. Misschien wordt er op dit stuk langzamer gevaren, de sluis had het zwaar te verduren door die drukgolven en moest al een poos dicht voor herstelwerkzaamheden. Aan de palen bij de camping van Weiche Dückerswisch is het net andersom. Lagen we daar voorheen heel erg rustig tussen vier palen met vanuit de kuip zicht op de voorbij varende schepen, nu komen er verscheidene hoge boeg- en hekgolven onze kant op. Halen ze hier waarschijnlijk de verloren tijd, van het stukje voor het Gieselau Kanal, weer in. Het geschommel en de krakende touwen maken ons verscheidene keren wakker.
Laatste stop in het kanaal is Brunsbüttel, waar we nu liggen. Ook hier is het niet druk. We liggen in ons favoriete hoekje, direct links om de hoek. Heb je vanuit de kuip vrij uitzicht op het gebeuren voor de sluizen en varen de 'reuzen' op twintig meter aan je voorbij. Voor 10 Euro op de eerste rang. Pas als je op bed ligt krijg je door hoe luidruchtig de brommende boegschroeven en remmende aandrijfschroeven zijn. Morgen gaan we naar Cuxhaven.
Eigenlijk hebben we tijd zat. Het mannenweekend begint pas op 25 augustus in Cuxhaven en we gaan deze dag maar tot de Flemhuder See. De ankerplek is helemaal leeg. Op de achterste rand van de rede gaat het anker er in. Jaren terug ankerden we eens buiten de rede, toen kwam er iemand van de naastliggende zwemplek ons wegsturen, het is namelijk een nudistencamping. Ook nu komt er een roeibootje aan. Het is een 80-jarige visserman, hij komt een praatje maken. Ja, die gele palen zijn een fiasco, bedacht door een ambtenaar van daar ergens, hij wijst richting Kiel, die vergeten is om bij de ligplaatsbreedtes rekening te houden met de paaldiktes. De aangelegde kade is voor aan- en afvoer van stenen en baggerdrek, nodig voor 't verbreden van het kanaal, wat in 2017 zal beginnen. Hij roeit een stukje verder, doet zijn ankertje overboord, gooit een dobber in het water, zet een parasol op, nestelt zich in zijn tuinstoel en pakt een verrekijker uit zijn tas. Als het te koud wordt om te zwemmen en te zonnebaden is ie klaar met vissen.
Volgende stop is de kade voor de sluis van het Gieselau Kanal. We zijn weer de eersten. Van vorige keren weten we dat als er een groot diepgaand schip door het Kieler Kanal vaart er hier een soort tsunami-golf ontstaat. Met zes touwen liggen we muurvast aan de kade. De hele nacht geen enkele golf, laat staan deining. Misschien wordt er op dit stuk langzamer gevaren, de sluis had het zwaar te verduren door die drukgolven en moest al een poos dicht voor herstelwerkzaamheden. Aan de palen bij de camping van Weiche Dückerswisch is het net andersom. Lagen we daar voorheen heel erg rustig tussen vier palen met vanuit de kuip zicht op de voorbij varende schepen, nu komen er verscheidene hoge boeg- en hekgolven onze kant op. Halen ze hier waarschijnlijk de verloren tijd, van het stukje voor het Gieselau Kanal, weer in. Het geschommel en de krakende touwen maken ons verscheidene keren wakker.
Laatste stop in het kanaal is Brunsbüttel, waar we nu liggen. Ook hier is het niet druk. We liggen in ons favoriete hoekje, direct links om de hoek. Heb je vanuit de kuip vrij uitzicht op het gebeuren voor de sluizen en varen de 'reuzen' op twintig meter aan je voorbij. Voor 10 Euro op de eerste rang. Pas als je op bed ligt krijg je door hoe luidruchtig de brommende boegschroeven en remmende aandrijfschroeven zijn. Morgen gaan we naar Cuxhaven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten