Zolang we terug zijn in Denemarken zit
ik al te hannesen met mijn laptop. Het is onmogelijk om verbinding te
krijgen met de wifi-netwerken in de havens. Cees zit al lang met zijn
tablet op 't internet, maar zelfs met de long-range-antenne die
afgelopen winter op onze boot is geïnstalleerd, lukt het mij niet.
De laptop maakt geluiden die ie anders niet maakte en is ook
ontzettend traag. Misschien toch ergens een virus opgelopen? Als we
andere jaren deze problemen hadden losten we dat op door de computer
terug te zetten naar een datum dat ie het nog wel deed. Ook windows
10 heeft deze mogelijkheid. Ergens halverwege juli kiezen we een
dag.
Het duurt even, langer dan twee kopjes koffie drinken, maar dan heb je ook wat. Op het scherm staat te lezen dat het gelukt is en dat er opnieuw opgestart kan worden en dat doen we dan ook. De laptop gaat aan het werk, de lichtjes knipperen, er komt zo'n klein draaiend rondje in beeld, hij sluit weer af en doet zijn lichtjes uit en dan weer aan en draait zijn rondje. Het is dat we al koffie hebben gedronken, maar er was tijd genoeg voor nog twee kopjes. Dan geeft de laptop weer een tekst: computer kan niet meer opstarten. Wat we ook proberen, nog eens afsluiten, stekkers er uit, opstarten, langer wachten, stekkers omdraaien, hij doet helemaal niks meer. Alleen nog geschikt voor inlevering bij de recycling.
Afgelopen maandag kwamen we al voor tienen in de haven van Ballen aan. Er is alleen een stuk kade vrij, maar als we onze touwen willen uitgooien komt de havenmeester zeggen dat de plaats is gereserveerd, maar niet voor ons. Hij wijst ons een plek op het eind van een rijtje boxen, kunnen we voor net aan de kade vastmaken en achter opzij aan een paal. We liggen er goed en als we bij de koffie de havenfolders bekijken, ontdekken we dat Ballen een prijs heeft gekregen voor beste haven, vooral omdat ze zulke goede en snelle wifi hebben. Laatste kans, voor dat ie naar het stort gaat, voor mijn laptop. Terwijl het opstarten in werking wordt gezet, horen we iets onder de boot.
Hangend over de achterpreekstoel zien we een man in wetsuit met snorkel en duikbril aan onze schroef rommelen. Wat zullen we nu krijgen? Het is een Deen. Zijn hobby is snorkelen en omdat er in deze wateren zoveel zeepokken zitten gaat ie geregeld het water in om zijn schroef schoon te maken en omdat ie dat zulk leuk werk vindt doet ie dan ook direct maar even de schepen van de om hem heen liggende buren. “Nou, he, bedankt.” Cees weet nog wel een klusje voor hem. Onze speedmeter staat al een poosje op nul. Nu hebben we er nog wel twee, maar die geven de snelheid over de grond aan en dit log doet dat voor de vaart door het water. Pas toen hij het niet meer deed, merkten we hoe vaak we er op keken. De Deen verdwijnt weer onder water en heeft het boeltje in een mum geklaard. Het wieltje zat vast, maar waarom heeft ie niet kunnen zien. De duimen gaan omhoog, bedankt!
Deze pauze heeft mijn laptop goed gedaan. Nu vraagt hij of ik de computer weer wil terug zetten naar de datum voordat ie teruggezet was. Oké, er is nu toch niets meer aan te vernielen. Op zijn gemakkie laat ie alles weer draaien, we eten een broodje en drinken thee. Op het scherm verschijnt, zoals alle keren hiervoor, de tekst dat we opnieuw moeten opstarten en dat doen we dan maar weer voor de zoveelste keer. Maar de laptop heeft zijn leven gebeterd, hij vraagt om de toegangscode, laat alle icoontjes zien en opent zelfs de Google pagina. Hij heeft zichzelf helemaal teruggecyceld.
Nu zijn we een paar dagen later. Het log heeft het twee dagen gedaan en zit nu weer muurvast. Op het display staan twee nullen. De laptop werkt nog, al blijft ie traag en kan ik pas op de wifi inloggen als de meeste mensen in de haven al naar bed zijn. Het downloaden van tekst en foto's naar onze site geeft nog wel wat problemen. Google heeft op eigen initiatief ons bestand van picasa overgeheveld naar Google Photo's. Ik vind wel dat de foto's mooier worden gepresenteerd, maar moet nu wel opnieuw leren hoe dat nieuwe programma werkt. Daar is het internet in deze volle havens veel te traag voor. Dat wordt een klus voor komende winter, is ook makkelijker met mijn computerhulplijnen, de kinderen, in de buurt.
Het duurt even, langer dan twee kopjes koffie drinken, maar dan heb je ook wat. Op het scherm staat te lezen dat het gelukt is en dat er opnieuw opgestart kan worden en dat doen we dan ook. De laptop gaat aan het werk, de lichtjes knipperen, er komt zo'n klein draaiend rondje in beeld, hij sluit weer af en doet zijn lichtjes uit en dan weer aan en draait zijn rondje. Het is dat we al koffie hebben gedronken, maar er was tijd genoeg voor nog twee kopjes. Dan geeft de laptop weer een tekst: computer kan niet meer opstarten. Wat we ook proberen, nog eens afsluiten, stekkers er uit, opstarten, langer wachten, stekkers omdraaien, hij doet helemaal niks meer. Alleen nog geschikt voor inlevering bij de recycling.
Afgelopen maandag kwamen we al voor tienen in de haven van Ballen aan. Er is alleen een stuk kade vrij, maar als we onze touwen willen uitgooien komt de havenmeester zeggen dat de plaats is gereserveerd, maar niet voor ons. Hij wijst ons een plek op het eind van een rijtje boxen, kunnen we voor net aan de kade vastmaken en achter opzij aan een paal. We liggen er goed en als we bij de koffie de havenfolders bekijken, ontdekken we dat Ballen een prijs heeft gekregen voor beste haven, vooral omdat ze zulke goede en snelle wifi hebben. Laatste kans, voor dat ie naar het stort gaat, voor mijn laptop. Terwijl het opstarten in werking wordt gezet, horen we iets onder de boot.
Hangend over de achterpreekstoel zien we een man in wetsuit met snorkel en duikbril aan onze schroef rommelen. Wat zullen we nu krijgen? Het is een Deen. Zijn hobby is snorkelen en omdat er in deze wateren zoveel zeepokken zitten gaat ie geregeld het water in om zijn schroef schoon te maken en omdat ie dat zulk leuk werk vindt doet ie dan ook direct maar even de schepen van de om hem heen liggende buren. “Nou, he, bedankt.” Cees weet nog wel een klusje voor hem. Onze speedmeter staat al een poosje op nul. Nu hebben we er nog wel twee, maar die geven de snelheid over de grond aan en dit log doet dat voor de vaart door het water. Pas toen hij het niet meer deed, merkten we hoe vaak we er op keken. De Deen verdwijnt weer onder water en heeft het boeltje in een mum geklaard. Het wieltje zat vast, maar waarom heeft ie niet kunnen zien. De duimen gaan omhoog, bedankt!
Deze pauze heeft mijn laptop goed gedaan. Nu vraagt hij of ik de computer weer wil terug zetten naar de datum voordat ie teruggezet was. Oké, er is nu toch niets meer aan te vernielen. Op zijn gemakkie laat ie alles weer draaien, we eten een broodje en drinken thee. Op het scherm verschijnt, zoals alle keren hiervoor, de tekst dat we opnieuw moeten opstarten en dat doen we dan maar weer voor de zoveelste keer. Maar de laptop heeft zijn leven gebeterd, hij vraagt om de toegangscode, laat alle icoontjes zien en opent zelfs de Google pagina. Hij heeft zichzelf helemaal teruggecyceld.
Nu zijn we een paar dagen later. Het log heeft het twee dagen gedaan en zit nu weer muurvast. Op het display staan twee nullen. De laptop werkt nog, al blijft ie traag en kan ik pas op de wifi inloggen als de meeste mensen in de haven al naar bed zijn. Het downloaden van tekst en foto's naar onze site geeft nog wel wat problemen. Google heeft op eigen initiatief ons bestand van picasa overgeheveld naar Google Photo's. Ik vind wel dat de foto's mooier worden gepresenteerd, maar moet nu wel opnieuw leren hoe dat nieuwe programma werkt. Daar is het internet in deze volle havens veel te traag voor. Dat wordt een klus voor komende winter, is ook makkelijker met mijn computerhulplijnen, de kinderen, in de buurt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten