Zoals ik vorige week al schreef, zochten we de rust van de Camargue op. En dat klopt, het was zoeken. De eerste camping die we in het gebied aandeden was bij het stadje La Couronne, mooi gelegen aan zee. Het is zondag, de dag dat de hele omgeving daar met z’n auto naar het strand komt. De receptie van de camping is pas over twee uur open. We zoeken een tijdelijke parkeerplaats langs de weg, natuurlijk alles vol, op een plekje voor de vuilcontainer, glascontainer en papierbak na. Eindelijk op de camping keert de rust terug. ’s Avonds horen we zelfs een uil ergens boven ons in een boom. Zittend op het opstapje probeer ik in het donker door de bladeren het beest te ontdekken. Onbegonnen werk. De hele nacht laat ie zijn plagende schrille roep vlak boven ons bed horen.
Door naar stadscamping Pont du Crau. Er is een jeu de boules-wedstrijd in de stad. De deelnemers die op de camping verblijven klinken op hun overwinning of proberen het verlies weg te drinken. Dan maar naar de 257 staanplaatsen rijke camping Clos du Rhône vlakbij de belangrijkste stad van de Camargue, Saintes Maries de la Mer. Intussen is de paasvakantie begonnen. Bij de receptie krijgen we een briefje met 10 nummers van plekken waaruit we nog kunnen kiezen.
Paasmaandag rijden we 60 km richting noord naar natuurgebied Les Alpilles. Een bergachtig gebied aan de rand van de Rhône. We kiezen een plek vlakbij het toiletgebouw. Achter ons een hoge rij bomen, weinig uitzicht, maar dat nemen we deze keer voor lief, het is hoognodig tijd om een wasdag in te lassen en dan is een wasmachine vlakbij lekker makkelijk. Dan begint het te waaien en waaien. De mistral. Onze schotel, we moeten Boer zoekt Vrouw zien, die op zijn driepoot naast de caravan staat neemt de benen. Cees moet de auto er voor parkeren en ‘m met een touw aan de bumper slingervast maken. De buren vertellen dat we een goede plek achter de bomen hebben uitgezocht. Zij zijn gisteren ook naar dit stuk van de camping verhuisd, nadat hun voortent probeerde te vliegen.
Zonder voorkennis toch de beste plek gekozen; een gelukje. Wat ook gelukkig maakte was de Griel op de vlakte van Crau, de Kwak en jonge Oehoe in natuurpark Pont de Gau en een Dunbekmeeuw bij het strand van Piémanson. De rust zal hier ook wel terug keren als de scholen weer beginnen en de mistral is uitgewaaid. Wij gaan daar niet op wachten. Zo langzamerhand gaat dit sleurhutstel weer een beetje richting Nederland.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten