Altwarp, Duitsland, 14-7-2017

Om in Greifswald te komen, moeten we eerst door een brug naar oud Hollands model. We treffen het, hij staat net open. Dan volgt 4 km Dokkumer Ee-achtig vaarwater met zo nu en dan boxen om in aan te leggen. Alle plaatsen waar we in zouden passen zijn al bezet of er hangt een rood bordje op. Zo belanden we aan het eind van 't vaarwater waar de museumhaven is. Je kunt daar langszij afmeren, maar er ligt al iemand of ze zien er niet naar uit dat ze onze 20 ton aankunnen. Dan worden we in het Nederlands geroepen. Op de eigen steigers van de Hanse Boot jachtwerf staat de Nederlandse dealer, hij zegt: “Dit zijn de steigers voor nieuwe boten, maar het is nu weekend, er wordt vandaag en morgen niets afgeleverd.” Het is een 'daalders' plekje. Het is dat de man van West Yachting geen rode loper bij de hand heeft, maar we krijgen wel een vorstelijke trap, om af te stappen, toegeschoven. We zijn erg blij met deze exclusieve plek en beloven dat we reclame voor hem zullen maken. Dus ga je een boot kopen, kijk dan bij West Yachting met vestigingen in Workum en Willemstad. >> link <<

Maandagmorgen, als de 700 man op de werf weer aan het werk zijn, gaan wij er vandoor. Wolgast is het doel maar dat is niet bezeild en zo wordt het Lauterbach. Nog een keer uit de serie 'Beppe vertelt over vroeger' een 'toen en nu' verhaaltje. Toen wij hier in 1991 waren, kwamen er reisbussen vol mensen aan. Die werden overgezet op veerboten en naar het voor de kust liggende eilandje Vilm gebracht. Daar konden ze zich verwonderen over de rijkdom op 't vakantie-eiland van Honecker. Nu is het een Unesco-Biosphärenreservat en mogen er slechts 30 toeristen per dag worden rondgeleid. De stoomtrein Rasender Roland slaan we deze keer over. We hadden geen zin om weer weken in jassen te lopen die naar verbrande steenkolen ruiken.

De bruggen gaan vijf keer per dag open. Niet allemaal om dezelfde tijd, de ene houdt meer rekening met de spits dan de andere en daarom verschuift het tussen de middag en avond soms een uurtje heen en weer. Bij de brug van Wolgast zijn we te laat voor de opening van 12.45 uur; net te lang met een gangetje van 2 mijl doorgezeild. Vlak voor de brug is een jachthaven, kunnen we mooi de boodschappen doen voor de volgende opening van 17.45 uur. Vriendelijke helpende handen pakken onze touwen aan op de kopsteiger. Alles oké tot de havenmeester komt. We mogen alleen af en uitstappen. Ja dat gaan we doen, afstappen om naar de winkel te gaan en opstappen als we terug komen. Nee! De boot mag hier niet 3 uur blijven liggen, zelfs als we willen betalen mag het niet. De vriendelijke handen proberen hun havenbaas om te praten, maar ergens zit er oud zeer tegenover de hele wereld buiten zijn haven. Zo wachten we voor anker, zonder vers brood en beleg, onze brugopening af.

In Wolgast wordt het een rustdag met veel regen. Dan gaan de zeilen weer omhoog en met veel wind in de rug en na het spotten van 10 Zeearenden op en rond de Peenestrom en Stettiner Haff, vergeten de batterijen voor 't fototoestel op te laden, komen we in Ueckermünde aan. Prima ligplaats voor een replica van een Kogge, maar de stad nodigt niet uit tot een extra dag rondkijken. Vandaag zijn we over vlak water tussen tientallen Zwarte Sterns door naar Altwarp, vlak bij de grens met Polen, gezeild. De grenspaal staat ongeveer 1/10 mijl achter onze boot. De Haff-aal is hier de specialiteit en die hebben we ons vanavond, gebakken, goed laten smaken.