Op Cees zijn verlanglijstje is een
nieuwe windmeter bijgeschreven. De onze heeft of een tik van de
Poolse radiogolven meegekregen of hij was het gewoon zat om op de
hoge golven van het stuk Rügen – Stubbekøbing constant 180 graden
heen en weer te wijzen. Tip in de gebruiksaanwijzing: calibreren. Bij
de eerste poging, na de verplichte twee rondjes draaien, gebeurt er
helemaal niets. Bij de tweede poging maken we de rondjes kleiner en
sneller. Het enige wat we bereikt hebben is dat ie voortaan de
windkracht in knopen aangeeft. Hoeveel knoppen we ook indrukken we
krijgen 'm niet terug op meters per seconde, de eenheid waarmee we al
meer dan 30 jaar rekenen. Wel staat de wijzer bij het recht in de
wind varen op de juiste plaats. Ook recht voor de wind doet ie het
goed, maar op alle andere koersen heeft ie een miswijzing die elke
dag anders uitvalt. Nu krijgen we een stijve nek van het, 20 meter,
omhoog kijken naar de stand van de Windex.
Verder werkt de apparatuur prima. We zijn vooral blij met de AIS. Het is gezellig om onderweg even te kijken wie er zoal rondom ons varen, wat de namen zijn van de schepen, hun snelheden en eventuele bestemmingen. Zeilend is het leuk om de snelheid met die van de buurman te vergelijken. Bij het oversteken van de vrachtschepen-snelweg, berekent ie de afstand tot het kruisende schip en waarschuwt voor aanvaringsgevaar. Zo staken we over van Omø naar Langeland. Het is een beetje heiïg. Drie vrachtschepen gaan voorlangs en een vierde past zijn koers een beetje aan zodat ie achter ons langs gaat. Zodra we aan de overkant in de berm vrachtverkeervrij zijn letten we enkel nog op de zeilers dichtbij. We schieten lekker op naar de noordelijke gevarenton boven het puntje van Langeland. Cees smeert binnen broodjes en vraagt: “Hoe ver is het nog?” Als ik op de plotter kijk zie ik tot mijn schrik een knipperend AIS driehoekje met een verrekte rotvaart op ons af komen. Aanvaringsgevaar! We liggen precies op zijn koerslijn. Maar ik zie dat snelle schip nergens. Een onderzeeër? Alarmroep naar Cees. Ook hij ziet niks. Verrekijker erbij, had trouwens geen nut meer, het driehoekje van onze belager zit nu precies boven op onze boot! Beiden schrikken we van een helikopter die over het topje van onze mast scheert. Dat vliegverkeer ook dit AIS-systeem gebruikt was nieuw voor ons. Dan zal het druk worden op de plotter en het is al zo vol op het scherm, vooral in de havens. Als je inzoomt op sommige havens om te kijken hoe de steigers er bij liggen, zie je door de AIS-icoontjes het aanlegplaatsenbos niet meer.
Bij het afmeren aan de boei in de Als Sund is onze ankerboeihaak gebroken. We hebben, hadden, zo'n blauw-geel kunststof ding aan de pikhaak. Daarmee haakte je in in het oog van de boei en dan kon je de pikhaak los trekken. Daarna had je alle tijd om een goed meertouw aan te brengen. Vorig jaar was ie bij windkracht 8 al een keertje tijdens deze manoeuvre los geschoten, maar nu is het hele haakmechanisme er afgebroken. Het wordt tijd voor het nieuwere type, waarbij de haak direct een touw door het oog van de ankerboei brengt. Zetten we ook op Cees z'n verlanglijstje.
Verder werkt de apparatuur prima. We zijn vooral blij met de AIS. Het is gezellig om onderweg even te kijken wie er zoal rondom ons varen, wat de namen zijn van de schepen, hun snelheden en eventuele bestemmingen. Zeilend is het leuk om de snelheid met die van de buurman te vergelijken. Bij het oversteken van de vrachtschepen-snelweg, berekent ie de afstand tot het kruisende schip en waarschuwt voor aanvaringsgevaar. Zo staken we over van Omø naar Langeland. Het is een beetje heiïg. Drie vrachtschepen gaan voorlangs en een vierde past zijn koers een beetje aan zodat ie achter ons langs gaat. Zodra we aan de overkant in de berm vrachtverkeervrij zijn letten we enkel nog op de zeilers dichtbij. We schieten lekker op naar de noordelijke gevarenton boven het puntje van Langeland. Cees smeert binnen broodjes en vraagt: “Hoe ver is het nog?” Als ik op de plotter kijk zie ik tot mijn schrik een knipperend AIS driehoekje met een verrekte rotvaart op ons af komen. Aanvaringsgevaar! We liggen precies op zijn koerslijn. Maar ik zie dat snelle schip nergens. Een onderzeeër? Alarmroep naar Cees. Ook hij ziet niks. Verrekijker erbij, had trouwens geen nut meer, het driehoekje van onze belager zit nu precies boven op onze boot! Beiden schrikken we van een helikopter die over het topje van onze mast scheert. Dat vliegverkeer ook dit AIS-systeem gebruikt was nieuw voor ons. Dan zal het druk worden op de plotter en het is al zo vol op het scherm, vooral in de havens. Als je inzoomt op sommige havens om te kijken hoe de steigers er bij liggen, zie je door de AIS-icoontjes het aanlegplaatsenbos niet meer.
Bij het afmeren aan de boei in de Als Sund is onze ankerboeihaak gebroken. We hebben, hadden, zo'n blauw-geel kunststof ding aan de pikhaak. Daarmee haakte je in in het oog van de boei en dan kon je de pikhaak los trekken. Daarna had je alle tijd om een goed meertouw aan te brengen. Vorig jaar was ie bij windkracht 8 al een keertje tijdens deze manoeuvre los geschoten, maar nu is het hele haakmechanisme er afgebroken. Het wordt tijd voor het nieuwere type, waarbij de haak direct een touw door het oog van de ankerboei brengt. Zetten we ook op Cees z'n verlanglijstje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten