In de stuurstand zijn de lagers
vernieuwd en tijdens de proefvaart bleek alles prima in orde. We
kunnen de trossen weer los gooien. Omdat we deze zomer teveel
bezigheden en feestjes buitenshuis hebben, blijven we in Nederland.
Een echt doel hebben we dus niet. Nee, hadden we niet. Op tv was een
programma over 11 fonteinen die in het kader van Leeuwarden Culturele
Hoofdstad van Europa 2018 in de elf Fryske steden op 18 mei j.l.
onthuld zijn. Om ook eens iets verantwoord cultureel kunstzinnigs te
doen, gaan we deze volgens de projectleidster verbindende objecten
opzoeken.
De eerste stad op onze route is natuurlijk Dokkum. De stad ligt al aardig vol en daarom varen we door naar de Marrekrite steiger bij Betterwird. Eerst gaan we ons inlezen. Waar staat het 'kletterkeunstwurk'? Dat is op de Markt. Wat heeft de kunstenaar precies bedoeld? Uit de praktijk blijkt dat wij vaak niet zien wat de maker wel ziet. De nieuwe fietsen gaan de kant op en met elektrische ondersteuning trotseren we de oostenwind.
Op de Markt is het een chaos van een door hekken afgezet plein. Er worden buizen en kabels gelegd en bestrating hersteld, het hele plein wordt opnieuw ingericht. Omdat we niet weten hoe groot de fontein is, informeren we bij een mevrouw die in het zonnetje voor haar huis zit. Lachend verteld ze dat er geen kunstwerk is. “Het plein is niet af, een omwonende heeft bezwaar gemaakt, het project werd te duur en het van ijs gemaakte ding ging te snel smelten. Het komt er nog wel hoor, maar wanneer?”
De omstanders zitten allemaal op één lijn: wie heeft dit kunnen bedenken, wat kost dat allemaal wel niet en wat moeten we er mee. Die mevrouw van de televisie heeft nu al gelijk, de fontein verbindt de mensen. Maar vermoedelijk bedoelde ze niet verbinden in de zin van allemaal tegen zijn. Wij geven het nog niet op. We gaan in de andere 10 steden de fonteinen opzoeken en als we in juli terug varen naar de jachthaven komen we hier in Dokkum weer kijken hoe de zaken er voorstaan.
De eerste stad op onze route is natuurlijk Dokkum. De stad ligt al aardig vol en daarom varen we door naar de Marrekrite steiger bij Betterwird. Eerst gaan we ons inlezen. Waar staat het 'kletterkeunstwurk'? Dat is op de Markt. Wat heeft de kunstenaar precies bedoeld? Uit de praktijk blijkt dat wij vaak niet zien wat de maker wel ziet. De nieuwe fietsen gaan de kant op en met elektrische ondersteuning trotseren we de oostenwind.
Op de Markt is het een chaos van een door hekken afgezet plein. Er worden buizen en kabels gelegd en bestrating hersteld, het hele plein wordt opnieuw ingericht. Omdat we niet weten hoe groot de fontein is, informeren we bij een mevrouw die in het zonnetje voor haar huis zit. Lachend verteld ze dat er geen kunstwerk is. “Het plein is niet af, een omwonende heeft bezwaar gemaakt, het project werd te duur en het van ijs gemaakte ding ging te snel smelten. Het komt er nog wel hoor, maar wanneer?”
De omstanders zitten allemaal op één lijn: wie heeft dit kunnen bedenken, wat kost dat allemaal wel niet en wat moeten we er mee. Die mevrouw van de televisie heeft nu al gelijk, de fontein verbindt de mensen. Maar vermoedelijk bedoelde ze niet verbinden in de zin van allemaal tegen zijn. Wij geven het nog niet op. We gaan in de andere 10 steden de fonteinen opzoeken en als we in juli terug varen naar de jachthaven komen we hier in Dokkum weer kijken hoe de zaken er voorstaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten