Akkrum, 25-8-2018

Akkrum

Gerke heeft de afgelopen dagen bij ons gelogeerd. Aan een Marrekrite-steiger bij Snits hadden onze Duitse buren ook een jongetje in precies dezelfde leeftijd. Gelukkig was het zwemweer en hebben ze er urenlang van genoten. Dat het water en een vreemde taal spreken vermoeiend kan zijn blijkt wel als de volgende morgen de klok al half tien aanwijst als er om ontbijt wordt gevraagd. Als dan de buurjongen vertrekt is de rubberboot de favoriet. Roeien rond de Rengerspôle bij Earnewâld en dan de vuilniszak wegbrengen naar de meest afgelegen vuilcontainer.

Omdat we een auto willen lenen om Gerke weer thuis te brengen, zoeken we een aanlegplek dicht bij een weg. Dat is Akkrum geworden. Vanaf de Pikmar bij Grou gaat het binnendoor. Dat hebben we al eens eerder geprobeerd, maar liepen toen aan de grond. Volgens onbekende bronnen moet er gebaggerd zijn. Dat klopt. In het begin is het even kiele kiele, maar daarna diepte genoeg. De spoorbrug draait snel, maar wat is die doorgang smal. Wij zijn 4,30 mtr breed en de brug, volgens de kaart, 5,30. Of onze boot is groter dan we denken of de brug is intussen gekrompen. Cees mikt hem er heelhuids tussendoor, maar dit gaan we niet weer doen.

Eén keer op de plek springt Gerke weer in de rubberboot en de mannen gaan Akkrum vanaf het water verkennen. Plat liggend in het bootje onder de kleinste bruggen door. Het leukste was een reddingsactie. Pake zijn pet was in het water gewaaid. Vandaag hebben we hem teruggebracht naar De Pomp. De taart ter gelegenheid van de verjaardag van zijn vader stond op ons te wachten.

Geen opmerkingen: