We zijn het Ketelmeer opgevaren. Op het
IJsselmeer is het in de werkhavens erg druk met beroepsvaart. Zo
lagen er in Oude Zeug, toen wij binnenkwamen, al 2 grote pontons met
werkschip en 3 vissersschepen.
Gelukkig is de westkade bijna helemaal vrij en om anderen ook een plaatsje te gunnen, parkeren wij onze Antje C helemaal in het hoekje. Het begint een beetje te miezeren en de koffie is nog niet eens klaar als er een sleepboot onze voorlijn raakt. Hij zoekt een plaats aan de noordkade ook zo ver mogelijk in de hoek. Cees schiet naar buiten, maar de sleepbootkapitein heeft 'm al in de achteruit en roept: “Blijf maar rustig liggen, ik ga wel iets naar achteren!”
De regen tikt op het dak, het eerste bakje koffie staat op tafel. Geklop op de boot. De havenmeester uit Den Oever. Hij is speciaal voor ons met de auto hier naar toe gereden, hij had ons gezien op de AIS. Hij wijst op het grote bord op de wal. Ja, dat hebben we wel gelezen. We dachten dat het melden bij de havenmeester alleen voor de beroepsvaart was. “Sorry, sorry, misverstand, we zullen het nooit weer doen, bla bla bla, voortaan melden we ons altijd.” Er komt straks een zandschip van 100 mtr en wij moeten weg! We staan niet te juichen om met dit weer nog naar Medemblik of Den Oever te varen. Trekken ons aardigste gezicht en veroveren vergunning om naast de materiaalopslag van walbeschoeiïng achter het hek af te meren. Op de kade staat een bord met de tekst: verboden aan wal te gaan, cameratoezicht. We worden bewaakt!
Bij de invaart van Trintelhaven staat een bord: Verboden voor de pleziervaart! Tijdelijk wordt de werkhaven gebruikt door vaartuigen die helpen bij het versterken van de dijk en schepen die aan de Markerwadden werken. We waren hier in juni ook en zijn toen netjes omgedraaid en door gevaren naar Urk. Daar vertelde men ons dat je in het weekend dat bord gerust kunt negeren, alle werkschepen liggen dan toch stil.
Nu komen we er op vrijdagmiddag aan. De zeiler die er al ligt wijst ons een plek waar we vermoedelijk kunnen blijven liggen. Hij verwacht dat er nog één werkschip binnenkomt. En dat klopt. Er komt ook nog een tweede binnen, maar die draait achter ons zijn kont even naar de kant en laat wat personeel afstappen en vertrekt weer. Zo liggen we tussen 2 werkschepen mooi aan de kade. Zij liggen zo'n 2 mtr van de kant, spudpalen in de grond. Met een ladder bereiken ze de wal, schuiven de ladder in hun auto en gaan naar moeder de vrouw. Vermoedelijk wordt hier regelmatig iets gestolen. Toevallig heeft Rijkswaterstaat deze nacht uitgekozen om de weg Lelystad-Enkhuizen opnieuw te asfalteren, die is dus helemaal afgesloten. We liggen inbraak-veilig!
Voor de tweede keer deze week hadden we een prachtige, rustige plek, waar het eigenlijk niet mag. We hebben heerlijk geslapen.
Gelukkig is de westkade bijna helemaal vrij en om anderen ook een plaatsje te gunnen, parkeren wij onze Antje C helemaal in het hoekje. Het begint een beetje te miezeren en de koffie is nog niet eens klaar als er een sleepboot onze voorlijn raakt. Hij zoekt een plaats aan de noordkade ook zo ver mogelijk in de hoek. Cees schiet naar buiten, maar de sleepbootkapitein heeft 'm al in de achteruit en roept: “Blijf maar rustig liggen, ik ga wel iets naar achteren!”
De regen tikt op het dak, het eerste bakje koffie staat op tafel. Geklop op de boot. De havenmeester uit Den Oever. Hij is speciaal voor ons met de auto hier naar toe gereden, hij had ons gezien op de AIS. Hij wijst op het grote bord op de wal. Ja, dat hebben we wel gelezen. We dachten dat het melden bij de havenmeester alleen voor de beroepsvaart was. “Sorry, sorry, misverstand, we zullen het nooit weer doen, bla bla bla, voortaan melden we ons altijd.” Er komt straks een zandschip van 100 mtr en wij moeten weg! We staan niet te juichen om met dit weer nog naar Medemblik of Den Oever te varen. Trekken ons aardigste gezicht en veroveren vergunning om naast de materiaalopslag van walbeschoeiïng achter het hek af te meren. Op de kade staat een bord met de tekst: verboden aan wal te gaan, cameratoezicht. We worden bewaakt!
Bij de invaart van Trintelhaven staat een bord: Verboden voor de pleziervaart! Tijdelijk wordt de werkhaven gebruikt door vaartuigen die helpen bij het versterken van de dijk en schepen die aan de Markerwadden werken. We waren hier in juni ook en zijn toen netjes omgedraaid en door gevaren naar Urk. Daar vertelde men ons dat je in het weekend dat bord gerust kunt negeren, alle werkschepen liggen dan toch stil.
Nu komen we er op vrijdagmiddag aan. De zeiler die er al ligt wijst ons een plek waar we vermoedelijk kunnen blijven liggen. Hij verwacht dat er nog één werkschip binnenkomt. En dat klopt. Er komt ook nog een tweede binnen, maar die draait achter ons zijn kont even naar de kant en laat wat personeel afstappen en vertrekt weer. Zo liggen we tussen 2 werkschepen mooi aan de kade. Zij liggen zo'n 2 mtr van de kant, spudpalen in de grond. Met een ladder bereiken ze de wal, schuiven de ladder in hun auto en gaan naar moeder de vrouw. Vermoedelijk wordt hier regelmatig iets gestolen. Toevallig heeft Rijkswaterstaat deze nacht uitgekozen om de weg Lelystad-Enkhuizen opnieuw te asfalteren, die is dus helemaal afgesloten. We liggen inbraak-veilig!
Voor de tweede keer deze week hadden we een prachtige, rustige plek, waar het eigenlijk niet mag. We hebben heerlijk geslapen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten