Nog maar een week onderweg en toch al
lekker opgeschoten richting Zweden. Cees en onze beide jongens hadden
een snelle overtocht. Naar Norderney voor een krachtige wind van 6
Beaufort uit, alleen op het grootzeil. Na een kort nachtje slapen
naar Cuxhaven met alle zeilen bij. Onder een lekker warm zonnetje
zijn Cees en ik met z'n beiden verder gezeild naar Brunsbüttel en
direct op de grote fok het Nord-Ostsee-Kanal op gezeild
Dat levert altijd discussie op. Zeilen in de vaarrichting mee op het kanaal mag, mits de motor stand-by staat. Wat is stand-by? Moet de motor dan stationair mee draaien of betekent het startklaar? Volgens een man van Rijkswaterstaat op Boot Holland wordt er bedoeld dat je de motor met één druk op de knop direct kunt starten. Dat doen we dus al fout. Bij ons zijn dat twee handelingen. Knopje motor-on en daarna knopje start. Moeten we een kegel voeren? Volgens ons niet, we zijn niet aan het motorsailen. Maar omdat we dat ding toch hebben hangen we die maar voor de zekerheid in het want. Zo ouwehoeren we nog een poos door, de tijd moet toch om, het kanaal duurt tenslotte 100 km.
Als we de eerste 15 km er op hebben zitten worden we aangeroepen. Een zeilboot met motorpech. Of hij een sleepje mag? Natuurlijk mag dat. Stuurloos drijven naast containerschepen van deze afmetingen dat wens je je ergste vijand niet toe. Zo wordt de fok opgerold en gaat het 25 km op de motor verder Mooi voor onze geplande nachtstop in het Giselaukanal is de motor van onze sleep gerepareerd. De twee mannen varen door naar Rendsburg. Eéntje heeft bij het repareren zijn hand ergens tussen gehad. En zo ver wij het kunnen zien vanaf onze boot is ie niet zo handig meer met die hand. Met onze beste wensen op beterschap voor motor en hand scheiden onze wegen.
Het plan om direct oostwaarts onder de Deens eilanden langs te zeilen, laten we varen. Door de voorspelde oosten wind wordt dat tegen de wind in en door schietoefeningen van het Duitse leger moet er op die koers ook nog een klote eind om gevaren worden. Dus zoeken we een weg tussen de eilanden door waarop we zo veel mogelijk kunnen zeilen. Met als extra voordeel dat er dan veel meer stekjes te vinden zijn waar geankerd kan worden.
En zo hebben we vandaag hier in het natuurgebied van de Skælskør Fjord ons anker laten vallen. Morgen wordt er harde wind voorspeld. Houden we een dag rust. Alleen even de boot opruimen, boot buitenom een sopje geven, van de wasmand de bodem weer zichtbaar maken, foto's op de site zetten, enz. enz.
Dat levert altijd discussie op. Zeilen in de vaarrichting mee op het kanaal mag, mits de motor stand-by staat. Wat is stand-by? Moet de motor dan stationair mee draaien of betekent het startklaar? Volgens een man van Rijkswaterstaat op Boot Holland wordt er bedoeld dat je de motor met één druk op de knop direct kunt starten. Dat doen we dus al fout. Bij ons zijn dat twee handelingen. Knopje motor-on en daarna knopje start. Moeten we een kegel voeren? Volgens ons niet, we zijn niet aan het motorsailen. Maar omdat we dat ding toch hebben hangen we die maar voor de zekerheid in het want. Zo ouwehoeren we nog een poos door, de tijd moet toch om, het kanaal duurt tenslotte 100 km.
Als we de eerste 15 km er op hebben zitten worden we aangeroepen. Een zeilboot met motorpech. Of hij een sleepje mag? Natuurlijk mag dat. Stuurloos drijven naast containerschepen van deze afmetingen dat wens je je ergste vijand niet toe. Zo wordt de fok opgerold en gaat het 25 km op de motor verder Mooi voor onze geplande nachtstop in het Giselaukanal is de motor van onze sleep gerepareerd. De twee mannen varen door naar Rendsburg. Eéntje heeft bij het repareren zijn hand ergens tussen gehad. En zo ver wij het kunnen zien vanaf onze boot is ie niet zo handig meer met die hand. Met onze beste wensen op beterschap voor motor en hand scheiden onze wegen.
Het plan om direct oostwaarts onder de Deens eilanden langs te zeilen, laten we varen. Door de voorspelde oosten wind wordt dat tegen de wind in en door schietoefeningen van het Duitse leger moet er op die koers ook nog een klote eind om gevaren worden. Dus zoeken we een weg tussen de eilanden door waarop we zo veel mogelijk kunnen zeilen. Met als extra voordeel dat er dan veel meer stekjes te vinden zijn waar geankerd kan worden.
En zo hebben we vandaag hier in het natuurgebied van de Skælskør Fjord ons anker laten vallen. Morgen wordt er harde wind voorspeld. Houden we een dag rust. Alleen even de boot opruimen, boot buitenom een sopje geven, van de wasmand de bodem weer zichtbaar maken, foto's op de site zetten, enz. enz.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten