Onze telefoon doet het niet goed. We
moeten ons verontschuldigen tegenover Zweden. Het lag niet aan hun
netwerk maar aan onze eigen telefoon. Terwijl er wel balkjes van
ontvangst zijn, blijkt in de praktijk dat we al dagen niet bereikbaar
zijn. Op het display ziet alles er uit zoals gewoonlijk, maar als je
hem wilt opladen, gaat de batterijlader wel knipperen, maar 4 van de
10 keer wordt er geen druppel energie in de batterij gepompt.
Of de telefoon een oud weerbericht doorgaf of dat de weerlui er ook deze keer helemaal naast zaten, weten we niet, maar op onze tocht vanuit Vordingborg bleef de krimpende, minder harde wind uit. Daardoor was het hele stuk hoog aan de wind. Door stroming en tegen elkaar in klotsende golven, snijden we het water niet lekker. We moeten een extra slag maken om tussen twee gevarentonnen door te komen. Dat bokkige zeilen verveelt ook onze koelkastdeur. Hij spuit de rijkelijk in Vordingborg ingeslagen verse producten over de vloer. Om te voorkomen dat de hele keuken wordt aangedweild, schiet Cees naar binnen. Gelukkig is de prullenbak net geleegd en is er nog volop ruimte in de nieuwe grijze zak. Probleem opgelost.
Het sproeiwater doet enorm zijn best om ons hele dek nat te maken en als we door de brug in de binnenhaven van Karrebæksminde een mooi plekje hebben gevonden, zien we dat al dat overkomende zeewater eerder dan ons heeft ontdekt dat op één dakluik de hendel nog in de ventilatiestand staat. De kaartentafel en dan vooral de zeekaarten, hebben het water opgevangen. Met een sopje, krijgt die hoek van de boot ook eens een goede beurt, maken we alles schoon. De kaarten worden op bed uitgespreid om te drogen, het computerscherm maakt kennis met Glassex en het losse toetsenbord wordt op de kop uitgeschud en te drogen gelegd. Het schietgebedje dat ie het alstublieft na een paar dagen drogen weer mag doen, heeft geholpen. Weer een kopzorg minder.
Maar ja die telefoon. Dat probleem is minder snel opgelost. De ellende begon toen we met één van de kinderen aan het Whats-app-bellen waren. Er kwam toen een bericht in beeld dat de telefoon werd afgesloten voor onze eigen veiligheid omdat ie oververhit was geraakt. Sindsdien maakt ie er een potje van. Vertikt het soms om foto's naar deze site op te laden, vindt dat ik te veel Wordfeud speel en laadt het spel niet op, of verbruikt in de nacht, als ie helemaal niets hoeft te doen, zo maar 30% van zijn batterij. Hoe vaak we al niet de batterij er uit gehaald hebben, even laten rusten en weer opstarten, weten we niet meer. Misschien helpt een nieuwe batterij? Dat zal het thuisfront regelen. Hoe die dan naar Denemarken moet komen zien we dan wel weer.
Of de telefoon een oud weerbericht doorgaf of dat de weerlui er ook deze keer helemaal naast zaten, weten we niet, maar op onze tocht vanuit Vordingborg bleef de krimpende, minder harde wind uit. Daardoor was het hele stuk hoog aan de wind. Door stroming en tegen elkaar in klotsende golven, snijden we het water niet lekker. We moeten een extra slag maken om tussen twee gevarentonnen door te komen. Dat bokkige zeilen verveelt ook onze koelkastdeur. Hij spuit de rijkelijk in Vordingborg ingeslagen verse producten over de vloer. Om te voorkomen dat de hele keuken wordt aangedweild, schiet Cees naar binnen. Gelukkig is de prullenbak net geleegd en is er nog volop ruimte in de nieuwe grijze zak. Probleem opgelost.
Het sproeiwater doet enorm zijn best om ons hele dek nat te maken en als we door de brug in de binnenhaven van Karrebæksminde een mooi plekje hebben gevonden, zien we dat al dat overkomende zeewater eerder dan ons heeft ontdekt dat op één dakluik de hendel nog in de ventilatiestand staat. De kaartentafel en dan vooral de zeekaarten, hebben het water opgevangen. Met een sopje, krijgt die hoek van de boot ook eens een goede beurt, maken we alles schoon. De kaarten worden op bed uitgespreid om te drogen, het computerscherm maakt kennis met Glassex en het losse toetsenbord wordt op de kop uitgeschud en te drogen gelegd. Het schietgebedje dat ie het alstublieft na een paar dagen drogen weer mag doen, heeft geholpen. Weer een kopzorg minder.
Maar ja die telefoon. Dat probleem is minder snel opgelost. De ellende begon toen we met één van de kinderen aan het Whats-app-bellen waren. Er kwam toen een bericht in beeld dat de telefoon werd afgesloten voor onze eigen veiligheid omdat ie oververhit was geraakt. Sindsdien maakt ie er een potje van. Vertikt het soms om foto's naar deze site op te laden, vindt dat ik te veel Wordfeud speel en laadt het spel niet op, of verbruikt in de nacht, als ie helemaal niets hoeft te doen, zo maar 30% van zijn batterij. Hoe vaak we al niet de batterij er uit gehaald hebben, even laten rusten en weer opstarten, weten we niet meer. Misschien helpt een nieuwe batterij? Dat zal het thuisfront regelen. Hoe die dan naar Denemarken moet komen zien we dan wel weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten