Zo langzamerhand gaan we weer op 'huis'
aan. Onze kinderen zijn weer naar het werk en de kleinkinderen weer
naar school. Het Coronavirus steekt stiekem de kop weer op. Hoogste
tijd om de, niet zo drukke, Lauwersmar weer op te zoeken.
Om zo weinig mogelijk mensen tot last te zijn, gaan we op zondag door de 6 bruggen van Ljouwert. Even na negenen vertrekken we die morgen al uit de Kromme Ie bij De Feanhoop. Het is een beetje mistig, maar met het klein windje kan de grote fok ons genoeg vaart geven. De bruggen op de Staande Mastroute gaan vlot open. Het is helemaal niet druk. De 2 spoorbruggen houden ons respectievelijk 10 en 20 minuten aan het lijntje, zodat we rond twaalven in het centrum van Ljouwert zijn. Het is feest in de Prinsetûn.
Hebben we helemaal vergeten dat net
vandaag de finish is van de 5-daagse SUP-Elfstedentocht. De eersten
komen net aan, maar voor en na de Noarderbrêge komen de planken van
alle kanten op ons af. Volgens internet betekent SUP Stand Up
Peddling, maar deze peddelaars zakken een beetje heel veel door de
knieën na 5 dagen. We laten onze boot drijven, bang dat het kleinste
golfje iemand uit zijn, nu toch wel erg gammel, evenwicht brengt. We
zijn niet helemaal eerlijk in onze aanmoedigingen. Klappen voor de
vrouwelijke deelnemers, roepen naar uitgeputte mannen dat diegenen
voor hen nog veel vermoeider zijn en dat ze met een tandje erbij
gemakkelijk in te halen zijn en als er op beide zijden van onze boot
iemand langs ploetert, moedigt Cees de ene en ik de andere aan met
kreten als 'je bent beter dan hem' en 'je kunt van hem makkelijk
winnen'. Suppers zijn geen vrolijke mensen, er kan geen lachje
af.
Voorbij het kruispunt met de Bonkefeart zijn we ze kwijt
en gaat de gashendel weer in de vooruit. Na de laatste huizen kan de
fok uitgerold worden en met een hapje en een drankje zeilen we rustig
door de Dokkumer Ie. Niks geen geploeter met peddels of pijn in je
rug van het krom staan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten